Sociale media en beren op de weg

Nieuw is anders. Anders kan eng zijn. Het roept allerlei beelden op bij sommige mensen. Beelden van beren die op de weg staan. Of ze er nou echt zijn of niet. Ze worden gezien door die mensen en daardoor durven ze niet verder te lopen. Ze durven geen nieuwe dingen te doen. Een mooie uitdaging voor mensen die het gebruik van sociale media willen stimuleren!

Doelgroepen ontdekken

Het gebruik van sociale media is voor veel bedrijven en organisaties nieuw. Ze zijn nog in de ontdek- en experimenteerfase; welke kanalen hebben welke effecten op welke doelgroepen? Nieuwigheden worden altijd als eerste door de jeugd ontdekt. Of toch niet? Zo blijkt Twitter nog helemaal niet zo erg bewoond te worden door jongeren als je misschien zou denken.

Maar het is dus uitproberen om erachter te komen wat je precies kunt bereiken door sociale toepassingen op internet in te zetten. Je kunt dus van te voren niet goed zeggen wat er gaat gebeuren. En dat geeft onzekerheid.

Anderen betrekken

Anderen vinden het juist spannend en staan te springen om het uit te proberen. Noem het een experiment, en je kunt al gauw akkoord krijgen van het management. Ze hoeven er zelf namelijk niets voor te doen en zien later wel of borging aan de orde is. Een experiment van enkelen is gedoemd te mislukken als je vervolgens geen breed draagvlak creëert onder alle betrokkenen. Je kunt ze nooit genoeg betrekken, blijkt in de praktijk. En daarbij is het niet van belang hoe geweldig het idee is of hoeveel behoefte je doelgroep eraan heeft; bezwaren zijn er toch.

Betrokkenen moeten hun bezwaren kunnen uiten, de beren op de weg kunnen benoemen. Dan is het vervolgens de kunst om die beren zoveel mogelijk te laten verdwijnen. Bijvoorbeeld door het aandragen van goede argumenten en oplossingen voor mogelijke problemen, al blijft de emotionele kant lastig.

Op een gegeven moment is de weg open voor vooruitgang, voor nieuwe dingen. Dan kun je ook hen meenemen in die verandering. Uiteindelijk een kwestie van een lange adem; steun van het management hierin is ook van belang. En in het geval van sociale media gaat het hier ook wel om een cultuuromslag, want het gaat toch om een wezenlijk andere manier van werken. Opeens een dialoog aangaan met mensen in plaats van alleen je boodschap zenden. Dat is een hele omschakeling!

Nieuwe rol communicatie

Internet is bij uitstek een communicatiemiddel. De afdeling die daarover gaat, wordt dus vaak bij internetexperimenten betrokken. Afdelingen communicatie waren tot voor kort altijd sturend in alle externe en een groot deel van de interne communicatie in een organisatie. Met de nieuwe democratie/anarchie op internet maakt iedereen zelf de dienst uit. Vrijheid, blijheid! Communicatie verliest de regie op haar vak. Het enige wat rest is faciliteren, stimuleren en ondersteunen/adviseren.

Dat is alsnog een mooie rol, al is de wat minder leuke kant daaraan misschien het opruimen van de rommel die de niet-communicatieprofessionals maken op internet. Ik kan me voorstellen dat dat niet is waar je op ingetekend had. Maar ja, de wereld verandert en je helpt jezelf door met die wereld mee te veranderen en je nieuwe rol goed in te vullen.

De veranderaar

Als ontdekker van nut en noodzaak van sociale media ben je dus vooral een veranderaar die het eeuwenoude spel van veranderen moet spelen om dingen gedaan te krijgen. Spontaan moest ik weer denken aan dat plaatje dat ik twee jaar geleden erg sprekend vond en nu weer erg van toepassing; de ondertitel is ‘50 reasons not to change‘. Sommige dingen veranderen niet… 😉

Inspiratie voor deze blogpost heb ik mede te danken aan de input van leden van het Doeners 2.0-netwerk: professionals die binnen de overheid nieuwe dingen doen en allemaal met beren te maken hebben.

Foto’s geleend van Genista, Intersection Consulting en Syvanen.