Mike en zijn ontmaagding
Een interessante maar vreemde gewaarwording was de mededeling van diverse twitteraars vandaag dat @ontmaagding was overleden. Zijn naam: Mike, werkzaam bij de politie in Amsterdam. Schreef een blog vanaf het moment dat bij hem maagkanker werd geconstateerd, tot vandaag. Na negen maanden chemotherapie en een operatie bleek hij toch uitzaaiingen te hebben, waardoor hij niet lang meer te leven had. Kennelijk is hij nu op een zelf gekozen dag en tijd komen te overlijden. De begrafenis is aanstaande donderdag. Ik ben benieuwd of zijn wens uitkomt en korpschef Bernard Welten erbij zal zijn.
Blog na de dood
Zijn blog, die hij vrijwel dagelijks bijhield, zelfs op de zwaarste dagen, zal nog een jaar in de lucht blijven. Voor velen een troost, kan ik me zo voorstellen. Heel wonderlijk om terug te lezen wat hij bijna een jaar geleden allemaal schreef en te bedenken dat hij toen nog niet wist wat hem allemaal te wachten stond. Honderden lezers per dag had hij, wat hem kennelijk motivatie gaf door te gaan met bloggen.
In deel 2 van dit artikel meer over mijn persoonlijke overdenkingen over de dood en je online leven.
Foto geleend van Catarina Carneiro de Sousa.
Rianne zegt
10 juli 2010 op 22:02vreemd hé! ik heb deze site en twitter vanochtend pas “ontdekt” en moest om 14.00 uur echt even slikken. Heel heftig allemaal..
Natalie zegt
10 juli 2010 op 23:52@Rianne: ik ontdekte de site ook vandaag pas. Heb de hele middag zitten lezen, zó indrukwekkend!
Henk zegt
11 juli 2010 op 09:20Dank voor het delen. Heftig, maar mooi. Mooi citaat:
“Het leven is te kort, hoor je mensen vaak zeggen. Volgens mij is het leven niet te kort maar doen we er meestal te lang over om te ontdekken wat echt belangrijk is in dat leven.”
Astrid zegt
11 juli 2010 op 09:53Ook ik ontdekte de site gister pas, door de twitters rond 14 uur. Heftig inderdaad. En ik realiseerde me ook dat het niet onverstandig is om maatregelen te nemen, zodat nabestaanden al je profielen kunnen verwijderen als dat nodig mocht zijn.
Los van dat vind ik het ook bijzonder mooi dat je al die profielen nu kunt gebruiken om dit soort verhalen met de wereld te delen. Er zijn meer blogs van zieke of terminale patiënten die hun leven (en sterven) met de wereld delen. Dat geeft veel mensen troost en kracht. Ook een hele mooie bijkomstigheid van 2.0
Natalie zegt
11 juli 2010 op 10:15@Henk: mooi citaat idd!
@Astrid: het heeft inderdaad ook een positieve kant, die online profielen na je dood. Daar ga ik ook op in in deel 2 🙂
Annebet Neef zegt
11 juli 2010 op 10:16Ook ik ontdekte de site pas gister door de vele tweet die in mijn timeline voorbijkwamen. Veel mensen twitteren erover. Waarschijnlijk meer dan het aantal wat voor zijn dood de blogposts heeft gelezen. Heel indrukwekkend en een “nieuwe ” manier van delen.
Natalie zegt
11 juli 2010 op 11:07@Annebet Neef: dat is dan toch ook weer mooi voor Mike, dat hij door veel meer mensen gehoord/gelezen is dan hij dacht. Dat de blog nog een jaar zal bestaan, zegt mij dat hij graag wil dat zijn boodschap nog verder verspreid wordt, ook na zijn dood. Bij deze heb ik mijn steentje bijgedragen.