#14. Doe mee aan een 10 kilometerloop – check!

Het was één van de grotere uitdagingen op mijn 101-doelenlijst. Ik had al eens aangetoond dat ik best kan hardlopen door met een 5 kilometerloop mee te doen. Maar het knaagde ergens; 5 kilometer is toch nog een beetje een afstand voor beginners, leuk hoor, maar ja. En zo kwam op mijn doelenlijst in januari 2010 doel #14: ‘Doe mee aan een 10 kilometerloop’.

Ik startte met de tweede serie podcasts van Evy van Start 2 Run, waarmee ik ook de 5 km gehaald had. Oordopjes in en lopen maar; Evy zegt wat je moet doen, geeft tips en moedigt je aan.

Training: januari – juni 2011

Het heeft nog wel even geduurd; je begint ermee, stopt weer, begint weer en zo kun je heel lang met zo’n doel bezig zijn. In januari ging ik echt mijn best doen en in april gaf ik me op voor de IJsselsteinloop van 11 juni, een loop die mede wordt georganiseerd door mijn eigen werkgever, wel zo leuk. Re-te-spannend vond ik het toen het bijna zover was, de avond ervoor. Ik was de volgende ochtend vroeg wakker natuurlijk. Had de avond ervoor al van alles klaar gelegd. Bleef als een bijtje de hele ochtend door het huis zoemen, tot we weg moesten.

De loop op 11 juni

Om 11.00 uur was het grote moment daar. Startnummer 6044 had ik opgespeld, muziek in de oren gedaan, ik trilde van de zenuwen, en toen klonk het startschot. Ergens achteraan de rij van 1.200 lopers ging ik van start. Heerlijk loopweer, niet te warm, redelijk hoge luchtvochtigheid, niet teveel wind. Beter kon haast niet. Ik probeerde niet teveel te letten op de lopers om mij heen en mijn eigen tempo te lopen. Dat leek aardig te lukken. Leuk om onderweg nog een paar collega’s te spotten die stonden te kijken! Na 40 minuten vond ik het eigenlijk wel weer mooi geweest. Ik zei tegen mezelf ‘kom op, nog even doorgaan, je bent er bijna’, maar dat was natuurlijk een beetje gelogen.. dat ‘bijna’ duurde namelijk nog wel 20 minuten! De laatste kilometer, met de finishboog in zicht, lukte het me zelfs nog een versnelling in te zetten, waardoor een loper naast me zei ‘hee, we hebben al die tijd in elkaars buurt gelopen, ga je me nou nog inhalen?’ (het was een man). Hij ging ook versnellen, ik liet hem maar even ‘winnen’ (ach ja) maar naderhand hebben we elkaar nog even bedankt voor de support. De gelopen route vind je op mijn Runkeeper-account.

Onder het uur!

En… de tijd? Ik was te beduusd om de klok bij de finish te zien, en bovendien was het een behoorlijke chaos daar omdat iedereen zijn chip direct wilde inleveren. Heb niet kunnen uitlopen, dus vandaag spierpijn in de benen! Ik had gelukkig wel met mijn eigen sporthorloge geprobeerd te timen en het leek erop dat ik er ongeveer een uur over gedaan had. Yes! Dat betekende dat ik binnen mijn streeftijd van 1 uur en 5 minuten was gebleven! Wat was (en ben) ik blij! Doel gehaald, en hoe! In de uitslagen op de site staat nu dat ik een nettotijd van 59.31 heb, alhoewel de definitieve tijden nog volgen (?). Ik ben dus zelfs ónder het uur geëindigd, echt heel gaaf! 😀

En nu?

Veel grappenmakers op Twitter vragen dan of ik nu doorga voor de marathon, of met die-en-die loop mee ga doen. Goh, dat weet ik niet hoor. Zoals ik al in Update #17 zei, ik ga het nooit echt leuk vinden, dat hardlopen. Die state of mind die mensen je beloven tijdens het hardlopen, die bereik ik nooit. Ik ben tijdens het hardlopen altijd bezig met nadenken over hoeveel minuten ik nog moet en wanneer ik weer mag stoppen. Maar wat een geweldige ervaring is zo’n loop. Kan me ook voorstellen dat bijv. een marathon in London nog tien keer geweldiger is. Zeg nooit nooit, maar ik denk nu dat het zeker niet meer dan deze 10 kilometer gaat worden.

Dank trouwens aan alle volgers op Twitter en trouwe bloglezers die mij gesteund hebben in het behalen van dit doel. Zonder hen was het in elk geval een stuk zwaarder geweest! En natuurlijk ook dank aan alle offline supporters 😉