Vier maanden voor een nationale politie – en sociale media?

Ik vind het knap als het ze lukt. De ontwerpers/inrichters die nu bezig zijn de structuur van de nationale politie vorm te geven. En dat alles moet dit jaar klaar zijn. Ze hebben dus nog minder dan vier maanden de tijd. Dat terwijl de vorige grote reorganisatie binnen de politie (begin jaren ’90, samenvoeging van rijks- en gemeentepolitie) twee jaar duurde. En hoe zit het met sociale media?

Voor- en nadelen

Zo’n hoge snelheid heeft voordelen en nadelen. Ik zie een aantal van beide maar de balans slaat wat mij betreft uit naar de voordelen. Een nadeel is bijvoorbeeld dat een beperkte groep mensen nadenkt en meebeslist over alles. Daardoor kun je vrezen dat niet de goede mensen erover gaan. Een ander nadeel is dat snelle beslissingen niet per se de juiste beslissingen zijn; haastige spoed is zelden goed.

Daar tegenover staan een paar dezelfde punten maar dan andersom geredeneerd. De hoge snelheid maakt ook dat er veel actie in zit en dat medewerkers niet te lang in een onzekere situatie zitten over hun toekomst. En bovendien past het in een daadkrachtige organisatie die de politie is/wil zijn. En ik geloof niet dat ontzettend foute beslissingen worden genomen; de mensen aan de top hebben jarenlange ervaring binnen de politie en zouden moeten weten wat goed is. Al met al heb ik er wel vertrouwen in.

Sociale media en nationale politie

En hoe zit dat dan met het onderwerp internet/sociale media? Komt dat wel goed tot z’n recht in de nieuwe organisatiestructuur? Hoe zorgen we dat deze technologie structureel ingezet wordt om het politiewerk te helpen?

Daarover vindt momenteel volop discussie en nadenkwerk plaats. Er wordt zowel vanuit de innovatieve als de communicatieve hoek naar gekeken, waarin ook een gevaar schuilt (wie beslist waarover?). Dat het onderwerp op waarde geschat wordt, is wel zeker. Of de goede dingen besloten worden, daar ben ik nog niet over uit. Want wat zijn de goede dingen eigenlijk? Daar ben ik zelf ook nog niet zo goed uit.

Kortom, veel onzekerheid over waar het naar toe gaat met de digitale politie. In het kader van ‘wij weten meer dan ik‘ heb ik op Twitter maar eens de vraag gesteld wat belangrijk is, wat er na 1 januari 2012 nog moet zijn als de nationale politie er is. Daarop kwamen diverse punten naar boven. Daarover geef ik hieronder mijn mening, gecombineerd met eigen punten:

• Internet biedt vele specialisaties binnen de politie kansen. Maak bij de inrichting dan ook dat onderscheid. Bijv. tussen online corporate communicatie, opsporing (zelf speuren én communicatie) en handhaving (bijv. wijkagenten). Het zijn totaal verschillende takken van sport.
• Door de inzet van sociale media liggen de informatie- en communicatiepoot heel dicht bij elkaar. Wat je online zegt heeft invloed op wat je moet doen (politie-inzet) en wat je doet en zegt heeft invloed op wat je online vindt. Zet die twee dan ook véél dichter bij elkaar dan nu het geval is.
• Cyberstrategie (@idonap): een terechte aanvulling van Ido Nap, informatieman van de KLPD. De grote jongens op internet… die vinden we heel lastig maar het is wel onze taak er iets mee/aan te doen. En snel ook! Dus snel nog meer mensen opleiden om hackers, spammers, kinderpornoverspreiders en wat er allemaal maar rondhangt op dat duistere deel van het web te vloeren. In samenwerking met politieorganisaties over de hele wereld natuurlijk.
• Aanpassingsvermogen dagelijkse hypes op social media (@idonap): er komen elke dag nieuwe sociale media bij op internet, dat klopt. Slechts een paar worden populair bij de massa. En als het populair is, heeft het invloed. Wij moeten als politie voor de communicatie met burgers bij de media zijn die invloed hebben, want dan is je bereik het grootst. Dat kan per jaar verschillen maar op dit moment zijn dat wat mij betreft, in willekeurige volgorde: Hyves, Facebook, Twitter, YouTube, regionale RTV-sites, Opsporing Verzocht.
• Centraal gezag en beleid bij ontsporingen in virtuele gemeenschappen (@idonap): oftewel, wat doen wij als politie als de boel ontspoort in een virtuele gemeenschap zoals Facebook. Als het gaat om besloten gemeenschappen, kunnen we niet zoveel (tenzij het invloed heeft op de openbare orde in real life) maar alles wat op het openbare web gebeurt, gaat ons net zo goed aan. Internetsurveillance moet er natuurlijk gewoon komen.
• Een nationale tiplijn via sociale media (@tiplijntweets): in eerste instantie denk ik niet dat het een goed idee is als we mensen tips laten geven via sociale media, lijkt me niet heel veilig. Wat de site tiplijn.nl (een burgerinitiatief) doet vind ik dan wel weer goed; het verzamelt openbare informatie over vermiste/gestolen goederen en helpt zo mee de spullen terug te krijgen bij de rechtmatige eigenaar. In het recente verleden zijn er meerdere successen via Twitter te noemen.
• Herkenbare afdelingen (via @idonap): alle nieuwe eenheden zouden dezelfde benamingen met bijbehorende taken moeten hebben voor alle afdelingen. Dus geen Teleservice met taken A, B en C in de ene organisatie en Regionaal Service Centrum met taken X, Y en Z in de andere. Dat lijkt me logisch. Bij dit punt gaat het ook om het kunnen benoemen van een verantwoordelijk team bij een groot incident. Als ik de plannen zie voor het crisiscommunicatieteam (het ‘dreamteam’) dat op afroep beschikbaar is bij grote crises dan lijkt me dat uitstekend kopieerbaar voor andere takken van politiesport, en het bestaat natuurlijk al voor een aantal onderdelen. Decentraal kun je gewoon niet alles oplossen, je hebt elkaar nodig.
• Tijdig onderkennen en krachtig oppakken sociale media-innovaties en ruimte om te experimenteren (@Ericstolwijk): dit punt van de kwartiermaker Communicatie kan ik alleen maar beamen: we moeten niet stil staan! De digitale wereld verandert nog steeds zo snel dat we niet kunnen zeggen: ‘en dit is het dan’. Na Twitter en Facebook volgt er meer moois waar we ons voordeel mee kunnen doen als politie. En daarvoor is ook ruimte nodig om te experimenteren, om te ondervinden waar precies de kansen liggen.
• Afweging tussen veiligheid en functionaliteit (@wijkagentsassem): een punt van de-allereerste-twitterende-wijkagent Bas Slutter. Wil graag zien dat men altijd een afweging blijft maken tussen veiligheid en functionaliteit. Mijn indruk is dat de balans de laatste jaren bijna volledig doorsloeg naar veiligheid. Waardoor functionaliteit een ondergeschoven kindje werd. Kijk maar naar de vele uitlatingen over de politiesystemen zoals BVH, kijk naar onze verouderde internetbrowser (IE6) en de dikke firewall waardoor heel veel sites geblokkeerd worden, want mogelijk niet veilig. Meer balans in beide neemt een hoop frustratie bij een hoop mensen weg!
• Alle digitale- en printmedia aan elkaar knopen (@inxs68): sociale media staan natuurlijk niet op zich. Het zijn communicatiemiddelen die onderdeel moeten zijn van een toolkit aan middelen. Bij elk project/probleem/plan past een bepaalde middelenmix. Digitaal en print versterken elkaar, kunnen niet los van elkaar worden gezien en moet je dus in één groot masterplan omschrijven.
• Twitterende wijkagenten, verbinding met andere taken (@rickdus): logisch punt van Rick de Haan, die daar een hele notitie over schreef. En zelf vind ik dit een vanzelfsprekende, natuurlijk moeten we de twitterende wijkagenten nog hebben na 1 januari. Die hebben hun succes al bewezen, daar moeten we mee doorgaan. En verder professionaliseren, zodat het ons imago nog verder helpt.

Deze lijst is zeker niet compleet. Help me de lijst van dingen-die-er-moeten-zijn-na-1-januari als het gaat om de nationale politie en sociale media aan te vullen!

Foto geleend van Roel Wijnants