Gastcollege over de politie, social media en crisiscommunicatie

Een mooie eer: het geven van een Engelstalig gastcollege op de universiteit Twente over de Nederlandse politie, social media en crisiscommunicatie. Hoe heb ik dat aangepakt en hoe verliep het gastcollege uiteindelijk?

Viavia (via Roy Johannink (@hemmelhoes), om precies te zijn) werd ik gevraagd om een bijdrage te leveren aan de Social Media Course van een groep masterstudenten Communications Science aan de faculteit Behavioural, Management & Social Sciences. Of ik het lekker praktisch kon maken met vooral veel voorbeelden; het was tenslotte ter inspiratie voor de studenten!

Voorbereiding

Voor het gastcollege zou ik een uur lang een groep van 30 internationale studenten mogen vermaken. Oh, dus dat betekende een verhaal in het Engels! Mooi, een extra uitdaging! Ik bedacht een opzet en besprak dat via Skype met mijn contactpersoon Sanne ten Tije, een van de docenten/onderzoekers. De opzet bleek prima; ik zou eerst iets vertellen over wat de politie met social media doet en wat mijn eigen rol daarin was. Vervolgens zou ik overstappen op het onderwerp crisiscommunicatie.

CCT: Crisiscommunicatieteam

Over crisiscommunicatie weet ik wel iets te vertellen, aangezien ik ook jarenlang omgevingsanalist ben geweest voor het Crisiscommunicatieteam Politie (CCT), maar ik vond het wel zo gepast om de echte experts aan het woord te laten: de oprichter van dit CCT Dick van Gooswilligen en CCT-teamleider Marco Leeuwerink. Met mijn tweedehands hd-cameraatje reed ik naar Leiderdorp en interviewde de beide heren. Ik vroeg hen onder andere naar het unieke van het CCT, welke veranderingen doorgevoerd zijn dankzij inzetten van het CCT en de toekomst.

Crisisweekend

Het weekend voor het gastcollege bestond voor mij uit het ophalen van mijn kennis over de laatste grote incidenten/crises waarover ik de studenten wilde vertellen: onder andere MH17, Charlie Hebdo, de vermiste broertjes Ruben en Julian en de indringer in het NOS-journaal.

25 maart 2015

Rond 10.00 uur stapte ik in de auto en reed, gewapend met 7 jaar oude laptop, usb-stick en praatpapier, naar Enschede. Ik vond de parkeerplaats én Sanne ten Tije en we hadden nog ruim de tijd om in de mensa te lunchen. Vervolgens was het tijd om naar de collegezaal te gaan. Een klein zaaltje met lange tafels. Ik zette mijn laptop aan en de filmpjes alvast open en was klaar voor de start. De studenten druppelden binnen en om 13.45 uur ging de toegangsdeur dicht!

#FAIL

Na een minuut of 20 bevroor mijn laptop ineens, uit het niets! Ik kreeg de Macbook van de andere docent, Lidwien van de Wijngaert, wat even goed ging (alhoewel het een gestuntel was met wisselen tussen schermpjes..). Vervolgens liep ook die laptop vast en ging ik weer terug naar mijn eigen laptop, die ondertussen weer tot leven gewekt was. Ik bleef er rustig onder, maar de tijd ging wel wat dringen. Er moest na mijn verhaal namelijk nog wat theorie gedeeld worden met de studenten en we moesten op tijd eindigen.

Inspiratie

Al met al heb ik het verhaal nét niet hoeven afraffelen en viel het gedoe van de technische mankementen dus nog mee. De studenten waren niet heel actief aan het meedoen, maar ja, mijn verhaal zou dan ook niet meetellen voor het tentamen. Het was slechts ter inspiratie. Ik kan me hun achteroverleunhouding dus wel voorstellen! Sanne ten Tije was er in elk geval van overtuigd dat ik ze met mijn voorbeelden wel aan het denken heb gezet!

Dank!

Ik vond het heel leuk om te doen en ben Roy Johannink heel dankbaar dat hij aan mij dacht voor dit gastcollege! Ik weet nu ook dat het wellicht tijd is voor een nieuwe laptop.. en nee, het wordt zeker geen Macbook! 😉

Hieronder de dia’s van mijn verhaal.