“Waarom lees je al die oppervlakkige en waardeloze berichten op social media? Besteed je tijd liever aan échte contacten.” Is online contact waardeloos? Of is het een andere vorm van intimiteit dan we gewend zijn?
Aan elk verhaal zitten twee kanten. Ja, we zitten te veel in onze telefoons te klooien in plaats van dat we echte gesprekken voeren. Ja, we moeten onszelf nieuwe etiquette aanleren om hier goed mee om te gaan. Maar internet en specifiek social media moet je niet alleen zien als asociaal, nep en oppervlakkig. Ik breng dat beeld in deze blog in balans met een positieve kant van de zaak: social media zorgen voor een nieuw soort intimiteit. Klinkt gek, nietwaar? Ik leg het je uit.
Ambient intimacy
Het was Lisa Reichelt (hoofd gebruikersonderzoek voor de Engelse overheid) die in 2007 de term ambient intimacy (zoiets als ‘omliggende of nabije intimiteit’) bedacht. Je kunt het ook ambient awareness noemen:
Ambient awareness is a way of describing the idea of being “ambiently aware” of another’s actions, thoughts and experiences without having to be near them physically, and without specifically requesting such information.
Details creëren intimiteit
Dankzij internet zijn we in staat veel meer relaties te onderhouden, want tijd, ruimte en afstand maken niet meer uit. We krijgen veel details te zien van de levens van mensen; wat ze vanmiddag gegeten hebben, wat ze vandaag aan hebben, wat ze vanavond doen. Deze stukjes informatie helpen ons die mensen te leren kennen en ze als meer te zien dan vage kennissen. En het maakt dat we dichter bij de mensen staan waar we om geven (familie, vrienden); waar tijd, ruimte en afstand ons belemmeren op een andere manier dichtbij te zijn. Het oppikken van de stukjes informatie die mensen delen, lijkt gevoelsmatig erg op fysiek bij iemand in de buurt zijn en signalen oppikken uit je ooghoek. Het zijn die details die intimiteit creëren. Het gaat om in contact zijn met elkaar. En voor dat contact, die verbondenheid, is slechts één klik nodig.
Even contact hebben door een like
Ik onderschrijf deze theorie met mijn eigen ervaringen. Dankzij social media kan ik in contact komen en blijven met veel mensen! Veel meer dan waartoe ik zonder internet in staat zou zijn. Een selfie hier, een lunchgerecht daar, soms een huisdier of gewoon een losse opmerking. Je zou kunnen zeggen dat het vrij nietszeggende berichten zijn waar je dan ook niet veel aan hebt. Maar ik heb er wél wat aan. Ik tel al die kleine details bij elkaar op en krijg een idee van hoe het met iemand gaat, waar hij of zij zich mee bezighoudt. Ik heb het idee dat we even contact hebben gehad als ik het bericht heb geliket (of gefavoritet of een hartje gegeven of…). Ik weet namelijk dat de ander dat ziet.
Andere manier van communiceren
In onderstaande filmpje legt Jason Silva uit hoe hij dit fenomeen ziet. Volgens Silva zijn het ook online nog steeds echte mensen die echte informatie uitwisselen. Kleine stukjes van de ander zien, geeft je een perspectief. Een idee van waar die ander staat in zijn leven. Het is net zo goed authentieke interpersoonlijke communicatie, alleen in een andere ruimte en op een andere manier. Het is niet slechter of beter, maar anders. We kunnen nu met meer mensen contact hebben; denk aan oud-collega’s, oud-klasgenoten, vrienden van vrienden…
Social media zijn dus niet waardeloos en nep. We beleven daarbinnen een zekere mate van intimiteit. Digitale intimiteit, die wezenlijk anders is dan fysieke, maar daarom niet minder waardevol.
Ik zie je graag op Twitter, Facebook, LinkedIn, Flickr, Pinterest, Instagram of op mijn blog!
Bronnen:
- Digitaal socioloog Mark Carrigan over dit idee op Sociological Imagination.
- Lees het hele verhaal van Lisa Reichelt over ambient intimacy (2007).
- Artikel in de New York Times (2008): “I’m so totally, digitally close to you” van Clive Thompson
Dit artikel verscheen eerst op 42bis.nl.
Geef een antwoord