Terecht of onterecht: angst voor schrijvende robots

Sommige mensen vinden kunstmatige intelligentie fantastisch, anderen zien er vooral de gevaren van in. Welke van de twee kampen heeft nou eigenlijk gelijk? De NOS zag er in elk geval heil in om te experimenteren met robotjournalistiek.

Kunstmatige intelligentie = AI

Je hebt kort gezegd twee soorten kunstmatige intelligentie, of AI (artificial intelligence): ten eerste de soort die je programmeert om te doen wat jij wil dat er gebeurt. Ten tweede de soort die basiskennis meekrijgt en daarnaast kan leren en als het ware slimmer kan worden. Dat noemen we machine learning. Lees meer uitleg hierover bij Techzine.

Techgekkies op The Next Web lopen voorop

Eenmaal per jaar komen de mensen die onder meer AI te gek vinden bij elkaar op het evenement The Next Web. Elke keer als ik daar ben, denk ik, ‘wauw, het gaat nu écht gebeuren met die kunstmatige intelligentie’. Om na het congres weer terug op aarde te landen en me te realiseren dat het zo hard allemaal niet gaat. Zeker niet met de zelflerende robots. Terwijl het bedenken van toepassingen (zelfrijdende auto’s, zelflerende antihackprogramma’s) niet moeilijk is. En dan popt ineens de vraag op: hebben deze robots rechten in onze samenleving? Waar ligt die grens? Interessante ethische kwestie.

Robots zijn er al – echt!

De niet-lerende robots zien we wél al veel in ons dagelijks leven. Denk maar aan de thermostaat Nest, virtuele assistenten Amazon Alexa of Google Assistant en Fitbits. Zelfs een robot die kinderen helpt met leren schrijven. Ze zijn er om ons leven gemakkelijker te maken! De privacykwestie, kwetsbaarheid voor hackers en alle updates die je nodig hebt en misschien wel of niet krijgt, laten we hierbij maar even buiten beschouwing.

Experiment: robotjournalistiek

Ik kom regelmatig verhalen tegen over dat robots in staat zijn muziek te maken of teksten te schrijven die niet van menselijke creaties te onderscheiden zijn (en voor vervolgens voor gevaarlijk worden uitgemaakt).

Interessant vond ik dat de NOS onlangs een experiment deed met robotjournalistiek. Zij voerden rondom de verkiezingen data in op basis waarvan de robot ‘zelfstandig’ artikelen over de uitslagen per gemeente schreef. De resultaten kun je in het lab van de NOS vinden.

Waar gaat dit naartoe?

Dat is nog best koffiedik kijken. Kunnen robots straks álles met dezelfde kwaliteit als mensen? Gevoelsmatig zou ik zeggen dat machines nooit 100% in staat zullen zijn om 100% menselijk over te komen. Er zit iets van een rare kronkel in die hersenen van ons wat gewoon niet na te maken is. Dus ja, routinewerk kunnen ze prima uit handen nemen, maar als het gaat om gevoel in een liedje leggen of een steengoede roman schrijven (premium artikel), denk ik dat je altijd mensen nodig hebt. En wát die robots dan doen en op basis van welke gegevens, moet wel transparant gemaakt worden. Want de genoemde gevaren zijn er wel degelijk.

Waar denk jij dat het naartoe gaat?