Natalie Hensen - 3/28

Waarom Twitter het perfecte communicatiekanaal is voor Trump

20 januari 2017 door Natalie Hensen Reageer

Inmiddels is de 45e president van de Verenigde Staten geïnstalleerd: Donald Trump. Het kon een land en een wereldbevolking niet meer verdeeld maken: you love him or you hate him. Maar daar gaat deze blog niet over. Het gaat wél over de inzet van social media door Trump.

Net als zijn voorganger Barack Obama zet hij social media om zijn doelen te bereiken. Alleen doet hij dat net iets anders dan Obama dat deed en heeft hij andere doelen. Reken er maar op dat Trump de geschiedenisboeken in gaat als de president die social media gebruikt zoals geen van zijn voorgangers deed.

Trump en social media

Het belangrijkste kanaal voor Trump is Twitter. Hij verstuurde sinds hij ermee startte in 2009 maar liefst 34.300 tweets (meer dan ik). 20 miljoen mensen volgen het account. Op Facebook zie ik dezelfde berichten staan als op Twitter, maar dan iets later dan ze op Twitter zijn verschenen. Ik ga er een beetje vanuit dat de tweets driftig worden gekopieerd en op Facebook worden geplakt door een medewerker. Op Facebook heeft Trump trouwens ook aardig wat fans, bijna 18 miljoen. Op Instagram heeft hij wat minder fans (4,8 miljoen) en ook daar lijkt een medewerker de berichten te plaatsen met als bron: Twitter.

Trump en Twitter

We weten dat Trump op Twitter zelf aan het roer staat. Op dit moment gaat er geen dag voorbij dat hij niet meerdere tweets plaatst. Die vervolgens door zijn fans worden geliked en geretweet en door zijn haters van boze reacties worden voorzien. Volgens een analyse van Klear heeft hij op Twitter de meeste invloed, is hij ‘super active’ (met gemiddeld 19,7 posts per dag) en ‘highly connected’, want hij heeft regelmatige online conversaties met de top 5% influencers. Geen slechte score!

Maar online conversaties heeft hij eigenlijk niet echt. Het zijn andere Twitter-accounts die hij noemt in zijn tweets (bijvoorbeeld NBCNews) om er vervolgens commentaar op te hebben. Het is niet zo dat hij échte gesprekken heeft online; hij reageert namelijk nooit op reacties die hij krijgt (behalve soms met een retweet). Trump gebruikt Twitter om te zenden, om zijn stem te laten horen. En met succes! Iedereen weet hoe Trump denkt over klimaatverandering, het bouwen van muren en Meryl Streep. Of je het nu met hem eens bent of niet. Zelf zegt hij eigenlijk niet graag te twitteren, maar het uit noodzaak te doen om antwoord te geven op oneerlijke media. Ik vind dit ietwat moeilijk te geloven. Ik ken immers ook het verslavende effect van beloningen (likes, shares, replies) op social media.

Doordat Trump zo provocatief te werk gaat, levert dat ook veel voer op voor politieke cartoonisten, en andere grappenmakers-met-een-serieuze-boodschap. Neem bijvoorbeeld het Twitter-account PresidentialTrump: op dit account worden tweets van Donald Trump geherformuleerd naar tweets die volgens de makers wél presidentwaardig zijn. Donald Trump heeft op dat account ineens veel minder haar. Zou dat hem ook presidentiëler maken?

Hoe dan ook heeft Trumps inzet van Twitter hem mede in het zadel geholpen en is het dus een perfect communicatiemiddel voor hem gebleken.

President Trump: en nu?

Nu Donald Trump president is, krijgt hij ook het officiële POTUS-account (President Of The United States) erbij. Hij heeft aangegeven hiervan gebruik te willen maken voor officiële zaken en daarnaast zijn eigen account willen houden en gebruiken. Een soort scheiding tussen zakelijk en privé?! Ik ga het de komende tijd volgen!

Update 21-1-17: Trump blijkt ook een Snapchat-account te hebben! De vraag is of hij zijn snaps zelf maakt, vermoedelijk niet.

Afbeeldingen geleend van IoSonoUnaFotoCamera en de NOS.

Moltalk: gezellig samen Wie is de Mol kijken

19 januari 2017 door Natalie Hensen Reageer

Moltalk is het door Arjen Lubach bedachte live praatprogramma na de uitzending van Wie is de Mol, om na te praten over wat er in die aflevering gebeurde én om de kijker op dwaalsporen te zetten!

De presentatie van het programma is dit jaar in handen van Margriet van der Linde (Mol 2015) en Chris Zegers (kandidaat 2015). Een vriendin was winnaar van een prijsvraag en nam mij mee naar de Moltalk over aflevering 2!

Kandidaten WIDM 2017 kijken ook

Vanaf 19.30 uur werden we verwacht in VondelCS in het Vondelpark in Amsterdam. Het deel van het gebouw waar de opnames zouden zijn, was sfeervol groen gekleurd. Zelf had ik ook een bijpassende zwartgroene outfit aangedaan.

Onze plekken waren toegewezen en we belandden op de tweede rij achter de plek waar de gasten van deze avond aan tafel zouden komen. We kregen twee consumptiemuntjes per persoon en dronken en keuvelden wat tot het tijd was voor de aflevering. Net voor de start haalde ik nog een rondje en wat zag ik bij de bar? Alle kandidaten van Wie is de Mol 2017 en presentator Art Rooijakkers! Zij keken de aflevering kennelijk met elkaar, nota bene náást de ruimte van Moltalk! Hier was mijn moment om een voorsprong in kennis op te bouwen op andere Molloten! Ik heb de kandidaten één voor één recht in de ogen gekeken en gevraagd: “Ben jij de Mol?”. Niemand gaf het toe, helaas. Oké, vooruit, dat durfde ik natuurlijk niet en deed ik alleen in gedachten.

Samen de aflevering kijken

We keken de aflevering vervolgens op grote televisies en iedereen kon het redelijk goed tot goed zien. Ook Margriet en Chris keken ingespannen mee, alhoewel de tekst voor Moltalk al op hun kaartjes stond. We moesten regelmatig hard lachen (Imanuelle op de kermis) en verbaasden ons hardop (Diederik (niet herkend) als leugenaar). Het was heel gezellig om met een groep fans Wie is de Mol te kijken! Tafelgasten Marlijn Weerdenburg (verliezer 2015) en Jan-Willem Roodbeen (kandidaat 2014) kwamen ook aan tafel de aflevering kijken; Cécile Narinx (kandidaat 2016) kwam er pas aan het einde bij zitten. Nog voor het einde van de aflevering werd nog even alle make-up van de sterren bijgewerkt. Na de reclame waren we live!

Moltalk = dwaalsporen aanleggen

Zoals gezegd hadden de presentatoren kaartjes met alle gespreksonderwerpen voor zich. Handig van de productie, die natuurlijk zo kan sturen waarover gesproken wordt, om zo iedereen op dwaalsporen te zetten: “Maar vond je die-en-die niet verdacht dan, kijk, hij deed dit!”. Ja, als je zo gaat kijken, is er natuurlijk heel veel verdacht gedrag. Ook kandidaten halen mollenstreken uit om verdacht te lijken. Misschien is het maar beter om Moltalk niet te kijken als je echt heel zuiver zelf wilt blijven nadenken.

Na de afsluiting en een paar fanfoto’s was het tijd voor een drankje. Dat vonden de kandidaten ook, want die waren er nog steeds, met familie en bekenden. Wij stonden tussen de kandidaten in met ons eigen drankje en hoorden dat zijzelf alleen nog maar de eerste twee afleveringen hadden gezien. Er was taart met een Wie is de Mol-foto van Imanuelle, geen idee waarom en we kregen ook niet. Was het een aanwijzing? We besloten het er maar bij te laten en ons in de kou te wagen, mijmerend over wie nou toch de mol is dit jaar. We waren niet veel wijzer geworden deze avond.

Deze blog verscheen eerst op RedSeats.nl.

Mijn 2016: work, work, work, work, work!

31 december 2016 door Natalie Hensen Reageer

Heb je nu ook dat irritante liedje van Rihanna in je hoofd? Mooi, ik namelijk ook. ‘Werk’ is het kernwoord voor mij als ik terugdenk aan 2016, vandaar de titel. Het was mijn eerste volledige jaar als zelfstandige en ik ben er dan ook volle bak ingegaan. Ik deed heel veel dingen waar ik energie van krijg, ontmoette nieuwe mensen maar vergat ook helemaal om af en toe rust te nemen.

Werken

2016 begon voor mij zoals het in 2015 was geëindigd, namelijk bij een verzekeraar waar ik als copywriter aan de slag was. Ik schreef teksten voor een website voor een specifieke groep klanten. Inmiddels kun je me alles vragen over beleggingsverzekeringen, pre-brede herwaardering en aanvullende overlijdensrisicodekkingen. Het project waarvoor ik werkte, kreeg een vervolg en ik ging er andere taken bij doen ter ondersteuning van de business analist. Zo was ik bijvoorbeeld tester van de website en de brieven die verstuurd werden. Precies een jaar heb ik uiteindelijk voor het project gewerkt, terwijl de opdracht oorspronkelijk twee maanden zou duren.

Korte en kleine opdrachten

Heel 2016 heb ik een paar uur per week besteed aan communitymanagement voor een vakantiefietsenwinkel in Amsterdam. De Facebookpagina van de winkel groeide gelukkig heel hard dit jaar! In het voorjaar deed ik een communitymanagementklus van een paar maanden voor een collega-ondernemer. In april gaf ik een training over social media aan een Brusselse organisatie die vond dat ze er meer mee moesten doen. Ze waren heel tevreden over de training, maar het heeft zich helaas niet uitbetaald in daadwerkelijke activiteit op social media. Jammer!

Socialmedia-adviseur

Qua uren kon ik er vanaf juni 2016 wel iets bij hebben, dacht ik. En dus reageerde ik op een vacature van detacheringsbureau OnlyHuman die mij op het lijf geschreven leek: social media adviseur bij een semi-overheidsinstelling. En jawel, ik ging aan de slag bij mijn eerste ad interim-klus op een communicatieafdeling voor twee dagen in de week. Mijn belangrijkste taak was het werken aan socialmedia-awareness van de afdeling en de organisatie. Dat deed ik bijvoorbeeld door intern 14 workshops van een uur over LinkedIn te organiseren. Ook organiseerde ik (samen met Maaike Gulden) een socialmediaconferentie met als sprekers Marcel Molenaar, online marketeer Patrick Petersen, Suzanne de Bakker en Mr. Twitter Herman Couwenbergh. Ik was de socialmediacoördinator voor de Nationale Wetenschapsquiz die op 25 december op tv werd uitgezonden (ik stond op de aftiteling, jaja!).

Toen per oktober de opdracht bij de verzekeraar stopte, had ik weer uren beschikbaar.. Die vulde ik direct op met een nieuwe ad interim-opdracht bij een andere semi-overheidsinstelling, ook twee dagen in de week. Die laatste opdracht loopt als enige van de interimopdrachten nog door in 2017, vooralsnog tot 1 februari.

Werken om te leven, niet andersom

Werkende vrouw, wat heb je nu geleerd? Nou, dat ik heel hard kan werken als dat van mij gevraagd wordt, maar dat mijn bedrijf met heel veel klanturen (vijf dagen per week) niet per se doorontwikkelt. Ik heb dan namelijk geen tijd om blogs te schrijven, acquisitie te plegen, opleiding te volgen, mijn administratie bij te houden, een privéleven te hebben… Mijn voornemen is dus om het gemiddelde aantal klanturen in 2017 te verminderen. Ik ben wel heel blij dat ik zulke mooie opdrachten heb mogen doen die precies in mijn straatje (content, community’s en trainingen) passen! Ik hoop dat ik in 2017 weer zulke mooie kansen krijg!

Bloggen

Slechts 11 blogs verschenen hier in 2016 (oké, met deze erbij 12). Dat vind ik er echt veel te weinig. Ik schreef trouwens nog wel meer dan dat, maar die blogs werden elders gepubliceerd. Ik schreef een paar blogs over afleveringen Wie is de Mol op RedSeats.nl én een paar commerciële blogs die op magazines van Content Collective verschenen. In december probeerde ik door een blogchallenge met Kim Dik tóch wekelijks een blog te schrijven. Helaas is het me niet gelukt (Kim ook niet), maar ik januari ga ik weer een poging doen. Het was namelijk niet zo dat ik niks te schrijven had, maar het ontbrak me aan de tijd om er goed voor te zitten.

Vrije tijd

Mijn broertje vroeg me tijdens het kerstdiner: “Maar, hoeveel vrije dagen heb je dan gehad in 2016?”. Pas toen drong het tot me door dat ik twee weken vakantie heb gehad en verder een paar losse vrije dagen. Vergeleken met zijn riante 5-6 ambtenarenweken per jaar is dat natuurlijk peanuts. Maar goed, voor een ondernemer geldt dat je niet betaald krijgt als je niet werkt! Dus doe je dat toch net iets minder gemakkelijk, merk ik. En je wil je klant zo optimaal mogelijk bedienen en dat kan niet als je vrij bent.

Spijtig genoeg moet ik constateren dat ik contact met/bezoek aan familie en vrienden op een lager pitje heb gezet in 2016; een te laag pitje. Wat me dan wonder boven wonder wel weer lukte, was om elke week af te spreken met mijn taalmaatje. Sinds maart ben ik namelijk officieel taalcoach bij Vluchtelingenwerk Nederland. Ik wilde namelijk zo graag iets positiefs bijdragen aan de vluchtelingencrisis. En fijn te merken dat ze steeds beter de Nederlandse taal onder de knie krijgt en zelfs een lening kan krijgen van de UAF voor een studie! Wat ik ook nog steeds doe: diverse (vrijwillige) werkzaamheden voor Content Collective, waar ik sinds dit jaar chef strategie en innovatie ben, samen met Bas.

Voornemens 2017?

Ik heb veel geleerd van mijn ondernemerschap in 2016: wat ik aankan, waar ik goed in ben, wat ik nog kan verbeteren, wat ik wel en niet meer wil. Dit neem ik allemaal mee in mijn rugzak naar 2017. Ik ga er een mooi jaar van maken, met minder klanturen, meer vrije tijd en meer blogs!

Ik wens jou ook een fantastisch mooi 2017 toe!

Foto van Susanne Nilsson.

Waarom ik nooit meer reviews zal schrijven (met dank aan TripAdvisor)

11 december 2016 door Natalie Hensen 13 Reacties

TripAdvisor is er om de reiziger te helpen, zeggen ze. Of draait het stiekem toch vooral om geld? De helft van mijn reviews werd niet geplaatst, ik ben een illusie armer en zal ze niet meer schrijven.

Ik kan daar slecht tegen: dat je oprecht een ander probeert te helpen en het vervolgens compleet genegeerd wordt. Zelfs zonder dat daar een goede reden voor wordt gegeven. Dat is wat TripAdvisor deed met de door mij geschreven reviews, bedoeld om andere reizigers een eerlijk beeld te geven van de accommodatie of het restaurant.

Wat is er gebeurd?

Begin oktober ging ik met mijn vriend op vakantie naar Andalusië, Zuid-Spanje. We verbleven in verschillende accommodaties en aten lekker decadent elke dag in een restaurant. We zochten van te voren op wat andere mensen vonden van deze accommodaties en restaurants. In een paar gevallen vonden we dat de reviews onvoldoende recht deden aan de accommodatie of het restaurant en we besloten bij terugkomst dan ook een eigen review te schrijven om het beeld dat er nu gegeven werd, bij te stellen. Het werkt zo: je logt in, zoekt op waar je een review over wilt geven, je schrijft je tekst en je dient het in bij TripAdvisor. Vervolgens moet je een paar uur tot een paar dagen wachten voor je een melding krijgt van TripAdvisor dat je je review moet bevestigen. Dat doe je dan natuurlijk! En daarmee is de kous af, denk je dan. Maar in werkelijkheid gaan je reviews vervolgens door een schimmig goedkeuringssysteem heen.

Wat is er niet gebeurd?

Twee van de vier geschreven reviews werden uiteindelijk niet geplaatst door TripAdvisor. Al dat werk voor niks en geen bijgesteld beeld voor reizigers! Ik besloot het er niet bij te laten zitten en contact op te nemen met TripAdvisor hierover. Na lang zoeken vond ik een mailadres en schreef mijn vraag: hoe kan het dat twee eerlijke, genuanceerde reviewteksten niet geplaatst zijn? Het antwoord van TripAdvisor was kort: dat weten we niet, want we hebben daar een eigen geautomatiseerd goedkeuringssysteem voor dat gebaseerd is op onze richtlijnen:

The way that we process reviews is proprietary, so I am not able to offer details about exactly why your review are not published, nor am I able to publish them.

Hier kan ik dus echt helemaal niets mee.

Richtlijnen?

TripAdvisor hanteert richtlijnen, daar kan ik me iets bij voorstellen. Je wil natuurlijk geen gescheld of onechte reviews op je site hebben staan. Het uitgangspunt is de reiziger helpen, toch? Samengevat hanteert TripAdvisor de volgende richtlijnen:

Familievriendelijk: geen grof taalgebruik, bedreigingen, heiligschennis, persoonlijke beledigingen, dat soort dingen.
Relevant voor reizigers: wees behulpzaam voor reizigers en geef dus geen persoonlijke meningen over politiek, ethiek, religie etc.
Onbevooroordeeld: je mag geen relatie hebben met het bedrijf waarvoor je een review schrijft.
Behulpzaam, eerstehandservaring: geen geruchten, ervaringen van anderen, maar die van jezelf.
Origineel: het moet jouw schrijfwerk zijn, originele content.
Niet-commercieel: geen reclame of promotie in je review.
Respect voor privé-informatie: geen codes, wachtwoorden, creditcardgegevens en alleen voornamen van werknemers.
Geregistreerd bij TripAdvisor: de review moet slaan op het bedrijf waarvoor je het schrijft.
Makkelijk te lezen: geen HTML tags, Capslock of straattaal.

Allemaal vrij logisch wat mij betreft. En verderop lees ik de volgende allesomvattende zin:

TripAdvisor reserves the right to remove a review or management response at any time for any reason.

Het Mysterie van de Verwijderde Reviews

Ik blijk niet de enige te zijn die te maken heeft met niet-geplaatste of later verwijderde reviews. Een korte zoektocht via Google levert vele hits op op het forum van TripAdvisor; veel mensen zijn op zoek naar hun reviews. Maar zoals iemand daar ook zegt: “There is always a reason for a review to be removed.” Ja, dat is me nu ook duidelijk geworden. Ik vond ook blogs over verwijderde reviews. Angie Orth kreeg na lang, lang aandringen wél te horen waarom de reviews verwijderd waren: om onzinnige redenen. Nog meer negatiefs over TripAdvisor lees ik op het blog Medium.com. TripAdvisor heeft sinds 2013 niet langer ‘trusted’ en ‘honest’ in hun slogan staan, maar wel ‘biggest’. Tja. Daarnaast passeren meer feiten de revue die luid en duidelijk aantonen dat het allemaal om geld draait en niet om het helpen van reizigers. Een open deur natuurlijk, maar toch. Het maakt in elk geval dat ik geen zin meer heb in het schrijven van reviews, ook al smeekt de hotel- of restauranteigenaar om dat wel te doen.

Maar, wat heb je dan geschreven?

Ik ben heel benieuwd welke van de bovengenoemde richtlijnen jij geschonden ziet in mijn twee reviewteksten. Ik heb namelijk echt geen idee. Gelukkig had ik ze ergens opgeslagen, dus hier zijn ze. Klik op de titel om de TripAdvisor-pagina te openen. Ik ga ze dan aanpassen en opnieuw indienen, dus maak die puzzel!

Casa Bliss

We were warmly welcomed at the Casa by Jay and her mom. The Casa is one big villa consisting of four apartments, of which three for guests. The central, poolside apartment is where Jay and her mom stay. Every apartment has their own patios (front and back). The villa is surrounded by a big garden, with seats to chill in the shades. We liked the bed (big and comfy).

The Casa really is in the middle of nowhere, but the awesome views make up for that! Our hosts were really kind and relaxed. So, there are a lot of good things to say about Casa Bliss, but sadly, we found it wasn’t up to par with any of the other Andalucian accommodations we booked. The air conditioning in the bedroom was leaking water, there was no coffee machine or water cooker, and the furniture and the appliances had their best time a while ago. It’s a pity for this otherwise nice apartment. The loud neighbourhood dogs that fight at night didn’t help, either. We don’t think the current state merits the price.

Arte y Solera

It is always sort of weird to be the only guests in the restaurant. But what you get is some extra attention from the staff. The waitress didn’t know English so her boss jumped in and took his time to explain the menu. The food not only looked great, but also tasted great. We especially liked the patatas bravas, the salmon, the sea bass, the foam crème brulee. So, everything really. The interior is very decent and new, but the white leds take away a bit from the atmosphere. We enjoyed our dinner here, and for sure will remember this next time we’ll visit Sevilla.

Laat je reactie hieronder achter!

Vluchtelingenkinderen dansen en zingen in het Concertgebouw

3 december 2016 door Natalie Hensen Reageer

Vanuit mijn gevoel iets te willen dóen voor de vluchtelingen die naar ons land kwamen (en komen), meldde ik mij bij Vluchtelingenwerk aan als taalcoach. Naast het taalcoachproject doet de organisatie nog veel meer voor vluchtelingen. Zoals voor gevluchte kinderen. Door samen muziek te maken, krijgen de kinderen het zelfvertrouwen dat ze zo hard nodig hebben.

Als taalcoach voor Vluchtelingenwerk Nederland sta ik tegenwoordig te boek als een van hun relaties. En dus ontvang ik zo nu en dan uitnodigingen voor het een of het ander. Taalcoachcafés bijvoorbeeld. Heel oldskool met een drankje en handje borrelnootjes ervaringen uitwisselen in het kantoor in Amsterdam. Anders was de uitnodiging voor een concert van vluchtelingenkinderen. In het monumentale Concertgebouw nota bene. Op vrijdagmiddag 25 november stapte ik op de fiets en reed naar dit prachtige gebouw toe.

Vluchtelingenkinderen

Vluchtelingenkinderen zijn kinderen die op scholen in asielzoekerscentra zitten. Vluchtelingenwerk doet met die kinderen het muziekproject Samenspel van het overkoepelende project Eigen-Wijs, waardoor de kinderen meer zelfvertrouwen krijgen en meer ontspannen worden in dat vreemde land waar ze ineens zijn. Maar liefst 600 kinderen van asielzoekerscentra uit heel Nederland waren naar het Concertgebouw toe gekomen om het muziekstuk ten gehore te brengen. Daar hadden ze maandenlang op geoefend! Het stuk heette: “Symphonie van Angsthazen en Durfals”.

Totale chaos van gekleurde shirtjes

Toen ik aankwam, waren er veel, heel veel kinderen, ouders en begeleiders wat zorgde voor redelijk wat chaos. Koelbloedig gaf de dame achter de registratiebalie me een badge met mijn naam en stuurde me door naar het frontbalkon, een speciale sectie voor de relaties. Van bovenaf keken we uit op de rest van de grote zaal van het Concertgebouw en zagen de stoelen zich langzaam maar zeker vullen met kinderen. Ze hadden allemaal per klas eenzelfde kleur t’shirt aan (handig als je er eentje kwijt bent). Links (voor de kijkers) op het podium zat een aantal kleine trommelaars, óp van de spanning.

Klassiek verhaal

De muzikanten van het Nederlands Blazers Ensemble kwamen op, evenals de hoofdrolspeler van het verhaal (de man in het giletje). Het concert startte en het bleek een muziekstuk met muziek en tekst te zijn over een jongen die allerlei hindernissen moest doorstaan om uiteindelijk de prinses te overwinnen. Klassiek! Had van mij ook wel wat moderner gemogen. Ik heb het verhaal niet helemaal kunnen volgen, maar de kinderen deden zo superenthousiast mee dat dat ook niet uitmaakte. Er moest geklapt, gezwaaid en gezongen worden op gezette tijden, terwijl de man die de jongen speelde, ons door het verhaal heen leidde. Toen de prinses eenmaal op het podium was en gekust werd door de jongen, kon het publiek het niet meer aan. Zeker niet toen dat daarna nog een keer gebeurde: dat was gillen geblazen, want ieuw, zoenen is vies!

Goede bodem

Mijn taalmaatje is geen kind meer en heeft geen oorlog meegemaakt zoals bijvoorbeeld kinderen uit Syrië. Ik had tot deze dag nog niet veel nagedacht over hoe het juist voor hén is om hier nu te zijn, in een vreemd land met een vreemde taal. Hoe fijn het dan is om iets universeels als muziek te hebben. Het was ontroerend om te zien hoe muziek iets moois voor die kinderen had gedaan: ze straalden allemaal! Ik hoop van harte dat dit een goede bodem legt onder hun verdere leven in Nederland.

Bekijk ook het filmpje dat Hart van Nederland maakte en het bericht dat Vluchtelingenwerk er zelf over schreef.

Ga jij ook naar de housewarmingparty van Justin Bieber?

24 november 2016 door Natalie Hensen Reageer

Wat begon als een lollig, Project X-achtig evenement is nu nog maar een saai clubfeestje voor 21 jaar en ouder: de housewarming voor Justin Bieber. ‘Is it too late now to say sorry?’

Housewarming voor Justin Bieber, grapje zeker? Nee, echt niet. Onlangs werd bekend gemaakt dat de befaamde zanger Justin Bieber een appartement heeft gekocht op de Dam. In de buurt van zijn goede vriend Martin Garrix. En wat doe je als zo’n superster in je stattie komt wonen? Dan geef je een feestje en dan kondig je die aan op Facebook. Twee jongens, Bart en Vinny, van het bureautje de Baristocrats, maakten een evenement aan op Facebook waarvoor iedereen zich kon aanmelden: zaterdagavond 26 november gaan we Justin Bieber met een feestje welkom heten in Amsterdam, op de Dam. En misschien zou Biebs zelf ook wel even langskomen. En velen, velen meldden zich aan. De teller staat inmiddels op 19.000 die gaan en 29.000 die geïnteresseerd zijn. Dat past niet echt op de Dam, zou je zeggen.

Is het echt?

De vraag was natuurlijk: is dit echt of niet? Van het evenement ‘Verhuizing naar een tropisch eiland‘ op 1 april kun je uitgaan van een grapje, maar hier zit een heuse organisatie achter. Veel mensen reageerden op Facebook met lachende smileys en oproepen aan vrienden om erheen te gaan. Onduidelijk of ze écht zouden gaan of niet. Vast en zeker zouden er mensen naar toe zijn gegaan!

Change of plans

En toen, toen veranderde de datum van het feestje ineens naar zondag 27 november. Huh? De organisatie gaf er op hun pagina geen verklaring voor. Een week later werd ook nog eens de locatie aangepast naar een club in Amsterdam en werd je verwezen naar een ticketshop voor tickets van € 12,50. En oh ja, de minimumleeftijd daar is 21 jaar. Zo, de lol ergens uithalen is nog nooit zo goed gedaan! Het levert een aantal negatieve reacties op Facebook op: “Justin Bieber woont in de Supperclub nu?” en “Beetje apart dat dit nu alleen voor 21 jaar en ouder is , vind dit persoonlijk niet kunnen.”. Was het dan alleen maar een commerciële actie? En komt Bieber zelf nou nog langs of niet?

Geen Project X…

De Baristocrats antwoorden op mijn vraag over alle veranderingen het volgende:

“We hebben met de politie besproken dat we van de Dam zouden wegtrekken om geen ProjectX ervan te maken…”

Ah, precies wat ik al dacht! Op zaterdagavond-uitgaansavond de Dam bezetten met tigduizend mensen (of welke avond dan ook) is veiligheidstechnisch gezien namelijk niet zo’n strak plan. En dus loopt het allemaal met een sisser af.

Om het goed te maken, een liedje van Biebs, een versie van ‘Sorry’ die nog wel om aan te horen is (ben geen Belieber, sorry).

Webgrrl bestaat 1 jaar!

10 augustus 2016 door Natalie Hensen 12 Reacties

Hoera! Vandaag bestaat mijn bedrijf Webgrrl 1 jaar! Tijd voor een terug- en vooruitblik: wat is er het afgelopen jaar allemaal gebeurd en hoe ziet komende jaar eruit? En: wie jarig is, trakteert!

Het was toch wel een momentje hoor, toen ik op 10 augustus 2015 de Kamer van Koophandel uitliep met het geprinte bewijs van inschrijving in mijn tas. Wauw, mijn eigen bedrijf was een feit. Ik kreeg het gevoel in een heel diep zwembad te zijn gesprongen zonder heel goed te kunnen zwemmen. Superspannend, maar wel in positieve zin. Hoe ging dat verder?

Twee grote opdrachten

De eerste maanden besteedde ik aan inlezen, afronden van een opleiding, mijn website aanpassen, afspraken maken met andere ondernemers… en toen begon ik in oktober met mijn eerste grote opdracht, als copywriter/contentspecialist voor een project van een grote verzekeraar. Hoe ik het voor elkaar kreeg daar aan de slag te mogen? Viavia! Retespannend natuurlijk, het voelde alsof ik met een nieuwe baan startte. Maar het ging goed en de opdracht van twee maanden loopt inmiddels alweer bijna twaalf maanden! In juni kreeg ik er een interim-opdracht bij als socialmedia-adviseur voor twee dagen in de week. Mijn werkweek werd ineens heel vol. Dit alles loopt in elk geval nog tot oktober door, dus ik klaag zeker niet over mijn werkvoorraad!
Naast deze twee grote klussen heb ik in het afgelopen jaar ook een flink aantal commerciële blogs geschreven, Facebook-community’s beheerd en enkele trainingen/workshops gegeven. Veel ook weer viavia. Wat is het fijn om een goed netwerk te hebben!

Was het de juiste keuze?

Terugkijkend vraag ik me af: heb ik de juiste keuze gemaakt door voor mezelf te beginnen? Die vraag is verrassend simpel te beantwoorden: ik heb het afgelopen jaar precies gedaan wat mij het leukste leek en waar ik de meeste energie van krijg: content schrijven, community’s beheren en trainingen geven. Dus nee, ik heb geen spijt van mijn beslissing. Of ik voor de lange termijn de juiste keuze heb gemaakt en of ik tot mijn pensioen zo blijf werken, dat weet ik nog niet. En dat hoeft ook niet, vind ik. Zo lang het goed gaat, zolang ik opdrachten heb, zolang ik mezelf kan blijven ontwikkelen en me voldaan voel, is het goed.

Ontwikkelen en experimenteren

Mezelf blijven ontwikkelen doe ik niet alleen door cursussen en opleidingen en in mijn opdrachten, maar ook door te sparren met andere ZZP’ers, wat ik eindeloos leuk vind. Er is zoveel te leren van elkaar! Ook samenwerken binnen Content Collective, waarbinnen ik nu een coördinerende rol heb, is nog steeds heel leerzaam en het geeft me ook veel energie.
Netwerken kan ook via een officiële netwerkclub. Of zo’n gezelschap iets voor me is, weet ik nog niet zo goed. Ik heb er eentje bezocht (de Club van 25), maar blijkbaar ben ik nog niet overtuigd. Ik merk dat het me vooral veel energie kost en zie niet zo goed wat het me oplevert. Daar komt de introverte ik naar boven! Met de netwerktips voor introverte ondernemers van KimTikt zal het me vast beter af gaan.
Ook leuk van eigen baas zijn: experimenteren. Wat als…? En dan gewoon uitproberen, kijken of het werkt. Wat als ik mijn beschikbaarheid op Twitter meld, levert me dat iets op? Het leverde me in elk geval veel retweets en één oriëntatiegesprek op. Oké, volgende keer weer iets anders proberen. Misschien iets aanbieden naar aanleiding van een gebeurtenis? Yes, mijn volgende experiment is geboren (zie einde blog). Niemand die ik hier toestemming voor hoef te vragen, ik doe het gewoon, ha!

Leerpunten

Maar, het afgelopen jaar was het vast niet allemaal hosanna, hoor ik je denken. Dat klopt! Ik ben aardig wat wijzer geworden! Ik deel graag mijn leerpunten met je.

Opdrachten komen niet altijd aanwaaien
Alhoewel het mij tot nu toe voor de wind gaat, weet ik dat ik scherp moet blijven op nieuwe opdrachten. Nu in oktober mijn twee grote opdrachten aflopen, moet ik me nu al bezighouden met wat ik daaraan ga doen. Vooruitdenken dus, wat lastig is, want ik zit nu nog bij die opdrachten en heb het daar al druk genoeg mee! Toch is het belangrijk. Hier moet ik nog een modus in vinden.
Les geven is iets anders dan een training of workshop geven
Ik wil het liefst zo weinig mogelijk tekst op mijn sheets hebben en houd van interactie met mijn publiek. Maar als je er als ‘juf’ staat, moet je je sheets volproppen met uitgelegde examenstof. En je autoriteitsniveau moet een stuk hoger zijn dan bij een training of workshop. Leerpunt: geef mij maar kleine beginnersgroepen voor workshops en trainingen over social media! Dat past beter bij mijn vaardigheden en ik haal er daarom ook meer plezier uit.
Kleine ondernemers zijn een lastige doelgroep
Laat ik het beestje maar gewoon bij de naam noemen: veel kleine ondernemers zijn krenten (ikzelf misschien ook wel). Het afgelopen jaar heb ik gemerkt dat veel kleine ondernemers weinig geld over hebben voor diensten waarvan ze denken dat ze het net zo goed zelf kunnen doen, of die niet direct bijdragen aan hun omzet. Zoals inzet van social media. Bij de start van mijn bedrijf had ik als primaire doelgroep andere kleine ondernemers voor ogen. Misschien ga ik mijn focus wel wat verleggen.
Pensioen en andere zaken regelen
Poe, wat moet je veel regelen als je ondernemer bent: je moet iets voor je pensioen regelen (want dat gaat niet vanzelf), arbeidsongeschiktheid (staat nog op mijn lijstje), een bedrijfsaansprakelijkheidsverzekering (voor als ik iets stuk maak bij mijn opdrachtgever), beroepsaansprakelijkheidsverzekering (voor als mijn opdrachtgever imagoschade lijdt door mij, een retedure verzekering!), zakelijke bankrekening, een boekhouder en een boekhoudprogramma. De meeste dingen heb ik nu wel op de rit, maar ik had me er toch wel in vergist hoeveel tijd en geld me dit zou kosten!
Aangifte inkomstenbelasting
Als ondernemer geef je vier keer per jaar je omzetbelasting op. De door jou betaalde omzetbelasting in dat kwartaal mag je daar vanaf trekken. Tot zover is het nog goed zelf te doen. Appeltje, eitje, mits je nauwkeurig alles bijhoudt. Maar dan die inkomstenbelasting, zeg maar je jaaraangifte. Poe, die vond ik echt té ingewikkeld. Ik snapte gewoon niet wat de Belastingdienst wilde: wat moest ik bij welke post invullen? Het jargon is echt te erg. En dan heb ik niet eens een koophuis of kinderen. Conclusie: een belastingadviseur/boekhouder is echt een must voor iedere ondernemer.

Toekomst

Waar ik over een jaar sta, daar heb ik nog geen idee van. Ik hoop in elk geval dat ik net zo’n mooi jaar ga hebben als ik nu heb. Met genoeg inkomsten om een leuk leven van te leiden en genoeg ontwikkeling om het idee te hebben dat ik vooruit kom in het leven.

Wie jarig is, trakteert

Ik kan je natuurlijk een virtueel puntje slagroomtaart aanbieden, maar daar heb je niet zoveel aan. Daarom iets anders: ken jij iemand die advies over zijn inzet van social media goed kan gebruiken? Of ben je er zelf onzeker over? Ik bied de hele maand augustus van 2016 een (1) gratis analyse aan van je huidige inzet met advies over wat je het beste kunt doen om je bedrijf beter te profileren op socialmediakanalen. Zodat jij weet wat je moet doen om jezelf beter te profileren online!

Wil je hier gebruik van maken? Stuur me dan een bericht!
Doe mij die gratis analyse van mijn socialmedia-inzet!

Werken aan bewustwording van social media? Begin bij LinkedIn!

25 juli 2016 door Natalie Hensen Reageer

Wil jij als online communicatieadviseur je collega’s bewust maken van het nut van de inzet van social media? Begin dan met een workshop LinkedIn. Het persoonlijke belang van je collega’s is de sleutel. Ik geef je vijf praktische tips.

Ruim 4 miljoen Nederlanders hebben een LinkedIn-account. Dat is op ruim 8 miljoen werkenden best een hele hoop. Veel LinkedInners hebben een hoog inkomen wat impliceert dat de groep hoogopgeleiden relatief groot is. Werk je in een organisatie waar veel hoogopgeleiden werken, dan is het aannemelijk dat een grote groep iets met LinkedIn doet. Daar ligt je kans.

Minimaal gebruik LinkedIn

Veel mensen maken voor zo’n 20% gebruik van LinkedIn: ze hebben bijvoorbeeld alleen hun meest recente werkervaring en cursus toegevoegd. En misschien ook wel de onderschrijving ‘Dutch’ en nog een paar kansloze ‘vaardigheden’ toegevoegd aan hun profiel. Zonde natuurlijk! Want er valt veel meer uit LinkedIn te halen zoals je weet. Je kunt het gebruiken om te netwerken, kennis te delen, te verbinden en: jezelf profileren. Bijna niemand heeft meer een baan voor het leven en dus is het altijd goed om continu te investeren in je netwerk, te zorgen dat je op het netvlies blijft. Reden genoeg dus om LinkedIn optimaal in te zetten.

Bewustwording social media

Maar jouw belang reikt verder dan LinkedIn alleen. Je wil dat je collega’s zich bewust zijn van hoe het gebruik van social media bijdraagt aan de organisatie- en communicatiedoelstellingen. Ze hoeven niet allemaal te gaan twitteren, maar moeten wél weten wat Twitter is, hoe de organisatie het gebruikt en wat het oplevert. Medewerkers zijn de ambassadeurs van de organisatie dus als zij actief zijn op social media is het ook wel fijn als ze daarmee de organisatie helpen. Dat doen ze door zich respectvol te uiten en berichten van de organisatie verder te verspreiden. Daar moet je ze bij helpen.

Hoe pak je dat aan?

Natuurlijk hangt het helemaal af van de cultuur in jouw organisatie hoe je het beste te werk kan gaan om je collega’s bewustwording bij te brengen. Maar met deze vijf algemene tips, die ik in de praktijk succesvol heb toegepast, help ik je vast een eindje op weg:

1. Organiseer een workshop met LinkedIn in de titel

Je collega’s hebben een persoonlijk belang bij LinkedIn en zullen dus eerder geneigd zijn zich op te geven voor een workshop als ze denken dat ze er iets leren waar ze persoonlijk iets aan hebben. Kies bijvoorbeeld de titel: “Haal meer uit je LinkedIn-profiel!”. Zorg dat je aankondiging zoveel mogelijk collega’s bereikt. Organiseer meerdere workshops, zodat je collega’s de dag en tijd kunnen kiezen die hen het beste uitkomt.

2. Zorg dat de workshop maximaal een uur duurt

Zeker als je de workshop in eigen huis organiseert, is een uur een prima tijdsduur. Daardoor maak je het nog laagdrempeliger voor je collega’s om de workshop bij te wonen. Je kunt in een uur gemakkelijk én aan algemene bewustwording werken én het zo aantrekkelijke LinkedIn verder uitleggen. Je hoeft hiervoor niet eens een LinkedIn-superexpert te zijn, want dikke kans dat je sowieso al veel meer weet dan de gemiddelde medewerker. Zo niet: school je dan snel bij! Er zijn online genoeg handboeken en blogs te vinden die je LinkedIn-wijs maken.

3. Laat voorbeelden zien

Hoe vul je nou je LinkedIn-profiel goed in? Dat is eigenlijk de belangrijkste vraag die de meeste mensen hebben. Help met die vraag door een aantal goede voorbeelden te laten zien. Vertel wat wel en niet handig is om te doen. Geef ze praktische tips. Laat ze direct hun eigen profiel bekijken en verbeteren. Daarmee houd je het ook lekker praktisch. Wel handig als je dan bij de uitnodiging erbij zet dat ze hun laptop en/of smartphone mee moeten nemen.

4. Maak ruimte voor vragen

Zorg dat deelnemers tussendoor vragen kunnen stellen. Dat zorgt voor een informele sfeer waardoor het prettig aanvoelt voor de deelnemers. Ze associëren social media (voortaan) met iets positiefs!

5. Verbreed LinkedIn naar social media

Daarmee bedoel ik dat je dat bredere perspectief een paar keer moet herhalen in je workshop: LinkedIn is één van de socialmediakanalen die je kunt inzetten als organisatie. Vertel ook over de aard van social media en noem welke kanalen je organisatie nog meer gebruikt, wat het oplevert en hoe de deelnemers de organisatie kunnen helpen.

Heb jij nog tips voor het succesvol bewust maken van je collega’s die zeker in dit rijtje thuishoren? Laat ze hieronder weten.

Plaatje geleend van greyweed.

Twee maanden taalcoach: hoe gaat het eigenlijk?

13 juni 2016 door Natalie Hensen 8 Reacties

Als taal zeg maar echt je ding is en je heel erg het gevoel hebt dat je iets wil dóén voor die vluchtelingen, wordt dan taalcoach, net als ik. Maar hoe is dat eigenlijk?

Na twee maanden maak ik een tussentijdse balans op van mijn taalcoachschap. Taalcoach zijn betekent een vluchteling helpen met Nederlands spreken en luisteren en ongemerkt normen en waarden van hier overbrengen. En je leert er zelf ook nog wat van.

Maar… waarom dan?

Nou, het verhaal start met mijn immer aanwezige drang om andere mensen te helpen plus het feit dat ik niet zo goed kan stilzitten. Tel daar mijn liefde voor taal en de huidige vluchtelingencrisis bij op en ik wist wat mij te doen stond. Wat overigens ook hielp: de enge en angstige manier waarop sommige van mijn landgenoten reageren op de komst van vluchtelingen. Dat maakt mij intens somber, daar schreef ik eerder al eens over. Het maakt dat ik juist in deze kwestie een bijdrage wil leveren. Ik gaf mij op als taalcoach voor Vluchtelingenwerk Nederland. Na een intakegesprek was het wachten op mijn ‘match’.

Recht of toeval?

Kijk, dit is hoe ik het zie: voor mij is de wereld één geheel, één plek waarop het menselijk ras leeft, naast allerlei andere dieren. Dat ik in een rijk en vrij land ben geboren en opgegroeid, is puur toeval. Ik vind niet dat ik het alleenrecht heb op die rijkdom en vrijheid, met als enige reden dat ik erin geboren ben. Ik gun het anderen ook, die dat geluk niet hadden en op een armere of minder vrije plek zijn geboren. Mensen die uit hun geboorteland vertrekken, doen dat omdat ze hopen op een beter leven. Een leven zonder oorlog, zonder armoede, zonder onderdrukking. Waarom zouden ze op hun geboorteplek moeten blijven als die niet biedt wat ze zoeken in het leven?

Natuurlijk weet ik dat deze idealen praktisch onuitvoerbaar zijn (7 miljard mensen in een paar landen gaat niet passen), maar toch probeer ik vanuit deze gedachte naar de vluchtelingenkwestie te kijken. Naar begrip voor hun situatie. Naar mogelijkheden in plaats van onmogelijkheden. Naar wat deze nieuwe Nederlanders te bieden hebben in plaats van wat ze ‘van ons afpakken’.

Taalmaatje Melika

Mijn taalmaatje is een dame uit Iran, ik noem haar voor het gemak even Melika. Nee, in Iran is geen oorlog, maar het is wel een land waar (vooral) vrouwen niet vrij zijn om te gaan en staan waar ze willen. Vluchtelingenwerk koppelde ons en na een kennismaking spraken we zelf af. Iedere week minimaal anderhalf uur. Doel: praten, praten, praten zodat zij het spreken en luisteren goed kan oefenen. Ik vertel haar over Nederland en Nederlandse gebruiken, over mijzelf en ik vraag haar naar gewoonten en gebruiken in Iran. En wat haar ervaringen tot nu toe zijn na anderhalf jaar in ‘kampen’ te hebben doorgebracht. We doen van alles en nog wat: fietsen, museumbezoek, winkelen, wandelen in het park en ik heb ook al eens bij haar thuis geluncht (nomnomnom).

Ambitieuze dame

Melika woonde anderhalf jaar in verschillende ‘kampen’ zoals ze het zelf noemt en nu sinds negen maanden in Amsterdam. Ze doorloopt achter elkaar alle taalcursussen die ze kan volgen. Zodat ze hopelijk volgend jaar aan de studie wiskunde kan beginnen (in haar eigen land studeerde ze eerder al natuurkunde). Want Melika is een slimmerik en heeft ambitie. We kunnen het hier goed gebruiken, vrouwelijke beta-studenten! Ze wil niets liever dan onderdeel zijn van de werkende samenleving, een bijdrage leveren en gelukkig zijn hier in Nederland.

Ervaringen

Gaat het taalcoachen dan helemaal goed en spreekt ze al vloeiend Nederlands? Nou, nee. Nederlands is een moeilijke taal. Ik werk met haar aan de passieve taalontwikkeling door het Nederlands praten, maar het gaat maar langzaam vooruit. Ik geef haar ook tips als: word lid van de bibliotheek, lees deze makkelijk leesbare boeken, kijk die Nederlandse tv-programma’s met de ondertiteling aan, lees dit artikel of dat. Melika bedankt me telkens voor de tips maar het blijft voor mij vaag of ze er nou iets mee doet of niet. Laatst ging ik naar de maandelijkse meeting voor taalcoaches van Vluchtelingenwerk. Daar kreeg ik te horen dat ik echt niet te hoge verwachtingen mag hebben van de vooruitgang. Alles goed en wel maar ze heeft echt nog een hele lange weg te gaan als ze klaar wil zijn voor die universitaire studie. Dat je wiskunde kiest, betekent namelijk niet dat je geen Nederlandstalige docenten en boeken krijgt.

We gaan door!

Maar goed, ik zet door en blijft tips geven en afspreken. Ik doe wat ik kan en het is aan haarzelf om haar doelen te bereiken. Dat kan ik niet voor haar doen. En ze gaat ook echt wel vooruit!

Het project loopt officieel na een half jaar af. Ik heb nog geen idee wat ik dan doe: met Melika op eigen initiatief verder of me laten koppelen aan een nieuwe vluchteling. Zover is het ook nog niet. Wil je je ook opgeven als taalcoach, kijk dan op de site van Vluchtelingenwerk of ze op dit moment nieuwe taalcoaches zoeken in jouw regio.

Ben jij al taalcoach? Deel jouw ervaringen hieronder! Ik ben heel nieuwsgierig hoe het bij jou gaat.

Foto geleend van David Ip en met dank aan Loesje-posters.

5 smoesjes van ondernemers om niets met social media te doen

25 april 2016 door Natalie Hensen 4 Reacties

Waarom zet jij social media nog niet in voor je bedrijf? Veel van de redenen van ondernemers om er niets mee te doen die ik om me heen hoor, zijn onzin. Ik zet de vijf meest voorkomende redenen voor je op een rijtje en vertel je waarom het slechte redenen zijn.

1. Ik heb geen tijd

Nee, ik heb ook geen tijd om mijn omzetbelasting op te geven en mijn uren bij te houden, maar dat hoort er nou eenmaal bij! Zo zou dat ook voor social media moeten zijn: een vast onderdeel van je bedrijfsvoering, in plaats van iets leuks voor als je tijd over hebt (wat je nooit hebt). Uiteraard kies je daarbij wel voor de juiste, voor jou meest effectieve socialmediakanalen. Tijd is een vloeibaar begrip; je tijdsbesteding is een keuze waar jij elke dag weer voor staat. Als ondernemer moet je je tijd besteden aan zaken die bijdragen aan je bedrijfsdoelen. Daar máák je dus tijd voor. Het is dus een kwestie van goede keuzes maken. En als je het goed doet, kan de inzet van social media bijdragen aan je bedrijfsdoelen. De moeite waard om daar tijd in te steken dus.

2. Het heeft geen prioriteit

Elke dag werk je aan het halen van je bedrijfsdoelen. Je bepaalt elke dag, elke week en elke maand wat je daarvoor gaat doen. Je bepaalt wat prioriteit heeft en wat niet. Social media inzetten geen prioriteit? Heb je dan wel goed gekeken naar wat het je kan opleveren als je het goed doet? Werken aan je online identiteit helpt om zichtbaar en vindbaar te worden, uit te steken boven al die andere ondernemers. Bovendien maak je potentiële klanten duidelijk waar je voor staat en waarvoor niet. Zo krijg je eerder klanten die bij je passen. Maak het dus vooral een prioriteit om social media in te zetten!

3. Ik zie de meerwaarde niet

Dan moet je beter kijken, want die is er bijna altijd wel. Je bouwt aan je online identiteit; je bent laagdrempelig bereikbaar voor je (potentiële) klanten en ze zien waar je voor staat. Je hebt contact met elkaar, bouwt een band op en misschien creëer je zelfs wel fans! Je zit in het achterhoofd van je volgers en ze denken aan je en je producten/diensten op het juiste moment. Bijvoorbeeld op een verjaardag waarop zij vertellen hoe leuk jouw Facebook-pagina is. Daarbij vertellen ze natuurlijk ook wat je te bieden hebt. Zie je nog steeds geen meerwaarde voor social media in jouw business? Doe dan voor je online zichtbaarheid in elk geval het minimale: een bedrijfspagina op LinkedIn en een Google+-pagina. Ben je een eenpitter, dan is dát weer niet zo zinvol. Richt je dan in elk geval op je website en je persoonlijke LinkedIn-profiel.

4. Ik heb geen verstand van social media

Wat niet is, kan nog komen. Kwestie van je erin verdiepen. Moeilijk is het niet, nieuw misschien wel. Je kunt al heel veel te weten komen door online goede blogs te lezen, bijvoorbeeld op sites als 42bis, Frankwatching en Marketingfacts. Verder kun je natuurlijk een cursus of training volgen. Genoeg aanbieders te vinden! Het alternatief is iemand inhuren die ‘de social media’ voor je beheert. Maar dan nog ontkom je er niet aan om zelf ook iets te doen. Je moet input leveren en zelf af en toe iets posten. Jij bent tenslotte de expert op jouw vakgebied en je communitymanager is veelal nieuw op dat vlak.

5. Ik heb niks met social media

Dat kan op zich natuurlijk, dat je geen affiniteit hebt met communiceren via social media. Maar dat wil nog niet zeggen dat je het dan ook niet moet doen. Of laten doen. Het kan zijn dat je koudwatervrees hebt en dit verpakt in ‘ik heb er niks mee’. Het kan ook zijn dat je het geprobeerd hebt, maar écht de lol er niet van inziet en je er niet toe kunt zetten. Voor de koudwatervrezers: zet social media op een goede manier in en je boekt resultaten wat het direct een stukje leuker en minder eng maakt. Laat je erover adviseren als je niet weet hoe je dat goed moet doen. Voor hen die het echt niet zelf willen: laat iemand het voor je doen, zoals genoemd bij 4.

Staat jouw reden om helemaal niets met social media te doen er niet bij? Laat ‘m dan hieronder achter en ik zal je vertellen waarom ook dát een slechte reden is.

Geen excuses meer!

Foto’s van Esther Vargas, Ben Brown, Greg Dunlap, Doug Beckers, Newton grafitti en mendhak.