Ja hoor, de zoveelste Facebook-uitnodiging om een spelletje te spelen. Het maakt niet uit of ik ze blokkeer, volgende week is er weer een nieuw spelletje dat zijn weg naar mijn Facebook-meldingen weet te vinden. Ik heb besloten niet, nooit aan dit soort spelletjes te beginnen. Ik zal je uitleggen waarom.
Candy Crush Saga en al die andere spellen zijn meestal nogal simpele spellen waar ik normaal gesproken snel op uitgekeken zou zijn. Maar er zit bij dit soort spelletjes een addertje onder het gras. Een verslavend addertje. Je blijft namelijk spelen om telkens een level hoger te komen. 42bis’er Martin Specken ervoer de verslaving bij Candy Crush toen hij de gebruikerservaring ervan testte. Je kúnt het spel uitspelen, maar hoeveel tijd gaat daarin zitten? En hoeveel gezeur bij vrienden en familie om levens?
Hoe werkt Candy Crush?
Candy Crush is de populairste app voor iPhone en iPad. Logisch, als iedereen zo aan je hoofd blijft zeuren om het vooral ook te gaan spelen en levens uit te wisselen. Volgens de site Candycrushers.nl (kijk uit, alleen voor echte Candy Crushers..) spelen wereldwijd 45 miljoen mensen dit spel. Ze leggen ook uit hoe het spelletje werkt:
Het spelletje draait om het maken van combinaties met snoepjes. Er wordt een figuur getoond met daarin snoepjes waarmee combinaties moeten worden gemaakt. Wanneer jij een combinatie maakt, dan verdwijnen deze snoepjes en krijg jij daar punten voor. Voor elk level moet je de doelstelling behalen en dan mag jij vervolgens door naar het volgende level. Op dit moment heeft de game 500 normale levels en 65 levels in de Droomwereld. Binnenkort worden er echter weer nieuwe levels uitgebracht. Kenmerkend aan het spelletje is dat het heel verslavend is. (bron)
Verslavend
Combinaties van snoepjes maken. Jaja. Een beetje schuiven met gekleurde blokjes dus. Maar het werkt blijkbaar, schrijft ook Ellie Gibson, die in haar blog een aantal mythes ontrafelt over het spel (“het is géén Bejewled, niet voor vrouwen van middelbare leeftijd en geen massale geldklopperij: het is best een goed spel..”). Ik wil alleen niet dat het bij mij werkt. De Belgische site Het Laatste Nieuws zegt te weten waarom het zo verslavend is (want dat lazen ze op het blog Gamasutra):
(…) een “aangename pijn”, waarbij zogenaamde beloningsmechanismes er voor zorgen dat een gebruiker niet meer in staat is om weloverwogen keuzes te maken over de kostprijs en waarde van zulke producten. (bron)
NBC News interviewt ene Gordon die verslaafd raakte aan Candy Crush:
Gordon is one of the few who’s had his fill. “The tipping point,” Gordon said, “was wanting to be a person again.” The endless challenge of “Candy Crush” became too persuasive. Gordon never wanted to spend money to get the extra moves that made beating a level easier, so instead he’d compulsively revisit levels until he found a way to beat them. (bron)
Gratis.. of toch niet?
Dus dat is ook nog zo’n ding. Het spel verleid je constant om geld uit te geven. 99 cent hier, een paar euro daar. Want dan kun je verder komen! Maar wel doen alsof het een gratis spel is. Dus ja, ik vind het wel degelijk geldklopperij. En je moet ook nog eens ontzettend geluk hebben in dit spel, aldus een blogger.
Tijdverspilling
Ik ben een afronder; ik houd niet van losse eindjes, dingen die niet af zijn. Dus ik weet dat ik zo’n spel maar zou blijven doorspelen, tot het bittere eind. En dat ik daarom veel, heel veel, tijd zou verspillen. Tijd die ik ook aan leukere en nuttiger activiteiten kan besteden. Want, beste Candy Crush-speler, geef toe, het ís niet eens echt een leuk spel. Maar je wil gewoon winnen, verder komen en het spel uitspelen. Dat is het.
Ik ga daarom uit zelfbescherming niet in op al die uitnodigingen. Niet omdat ik jullie niet wil helpen met levens of granen of wat dan ook. Dat jullie het weten.
Dit artikel verscheen eerst op 42bis.nl.
