Maatschappij Archieven

Online manipulatie: wat jij daarover moet weten

19 februari 2018 door Natalie Hensen 6 Reacties

We worden dagelijks geconfronteerd met nepnieuws en kijken er al niet eens meer van op. Maar online manipulatie gebeurt ook veel subtieler en zorgt voor een ‘nieuwe waarheid’. Hoe zit dat en wat doen we eraan?

Steeds meer word ik me bewust van het bestaan van online manipulatie. En dan bedoel ik niet de irritante en overduidelijke banners op webpagina’s. Ook niet de jassen die je na een zoektocht blijven achtervolgen online. En ook niet het nepnieuws dat via onder andere social media als Facebook verspreid wordt. Ik bedoel manipulatie van de waarheid. Onderzoek X over onderwerp A toont B aan, maar onderzoek Y over onderwerp A toont C aan. Welke van de twee is nou de waarheid? Het blijkt mogelijk om te sturen op waar jij op uitkomt in jouw online zoektocht naar de waarheid.

Windmolens op zee

Stel, je wilt de discussie die in Nederland regelmatig de kop opsteekt over het plaatsen van windmolens op zee, uitpluizen. Wat zijn de standpunten van voor- en tegenstanders en wat komt er uit wetenschappelijk onderzoek op dit onderwerp? Je gaat aan de slag in een zoekmachine met bepaalde zoekwoorden. En stel nu dat je een lobbyist bent vóór windmolens. Je kunt vooraf al bedenken welke zoektermen mensen zullen gebruiken die willen uitzoeken hoe het precies zit met die windmolens op zee. Dan kun je er ook voor zorgen dat op die zoektermen bepaalde resultaten hoog in de zoekresultaten verschijnen. Zoekresultaten die jou als lobbyist goed uitkomen. Dit is mogelijk en gebeurt ook op dit moment. Hoe?

SEO in optima forma

Het antwoord op de hoe-vraag is niet eenvoudig te geven. En is voor een deel ook nog schimmig, onbekend. Je moet er uitstekende kennis van zoekmachines en zoekmachineoptimalisatie (SEO) voor hebben. Hoe zorg je ervoor dat jouw webpagina goed scoort? Zoekmachines zoals Google willen graag relevante informatie bieden aan gebruikers. Elke (goede) online marketeer en communicado weet hoe het werkt: je maakt je webpagina relevant door waardevolle content aan te bieden die aansluit bij wat de gebruiker zoekt. Het helpt daarbij als relevante andere websites naar jouw webpagina linken op de juiste termen (= linkbuilding). Je kunt als online manipulator deze relevante websites verzamelen en er reacties op achterlaten die linken naar jouw webpagina. Zoekmachines nemen die linkjes mee in de waardering van jouw content.

Een uitgestippeld kruimelpad

Nepnieuws bedoeld om je mening te beïnvloeden is vergeleken met deze SEO-methodiek kinderspel. Het gaat namelijk om echte wetenschappelijke onderzoeken en wie ben jij om die in twijfel te trekken? Alleen heeft iemand voor jou bepaalt welke van die onderzoeken jij vindt met je zoekopdracht. Er is voor jou als het ware een kruimelpad uitgestippeld. Want je bent voorspelbaar in je zoekopdrachten. Een compleet beeld krijgen van windmolens op zee was nog nooit zo moeilijk! En stel nou dat jij een journalist bent van een groot mediabedrijf dat over dit onderwerp een gebalanceerd artikel wil schrijven. Ik wens je veel succes.

Wat doe ik eraan?

Nou, niet veel helaas. Bedrijven en organisaties betalen waarschijnlijk grof geld voor het manipuleren van jouw zoekresultaten en jij hebt daar geen zicht op. Je moet je dus altijd afvragen bij een zoekopdracht: ben ik nu gemanipuleerd? De advertenties die je bovenaan ziet staan, zijn overduidelijk betaalde zoekresultaten, maar de subtiele manipulatie zie je niet. Een maatstaf om aan te houden: hoe groter het maatschappelijke of politieke of economische belang, hoe groter de kans dat er sprake is van online manipulatie. Het is de nieuwe waarheid waarmee we moeten leven. Bewustwording van het feit dát je beïnvloed wordt online, is in elk geval een eerste stap.

Meer weten over online manipulatie en de nieuwe waarheid? Luister dan de podcast (39 min.) hieronder die Kim Dik en ik voor Savvy Ladies opnamen met expert op het gebied van online beïnvloeding, Peter van der Graaf van Booming.

Plaatje via Kin Lane.

De overheid mag jouw surfgegevens voortaan 3 jaar bewaren. Tenzij je nú iets doet

9 oktober 2017 door Natalie Hensen 3 Reacties

De nieuwe Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten, ofwel de sleepwet, gaat veel te ver en is gevaarlijk voor ons allemaal. Kom in actie!

Vanaf januari 2018 krijgt de overheid meer mogelijkheden om online communicatie te onderscheppen. Hiermee kunnen we een inhaalslag op het gebied van cybercriminaliteit maken. Maar vervolgens mag de overheid straks álle online communicatie opslaan van íedereen, niet alleen maar van verdachten. Daar komt dan ook de bijnaam sleepwet vandaan.

Waarom een nieuwe wet?

In april 2016 lekte het wetsvoorstel voor de nieuwe Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten uit en kwam er veel kritiek vanuit diverse hoeken. Desondanks zette het Kabinet door en in januari dit jaar heeft de Tweede Kamer deze wet aangenomen. De Eerste Kamer nam deze wet vervolgens in juli aan en hij moet per 1 januari 2018 ingaan. De vorige wet voldeed niet meer voor het huidige internettijdperk dus werd deze nieuwe wet gemaakt. Om inlichtingen- en veiligheidsdiensten slagvaardiger te maken.

Massasurveillance

De Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten 2017 heeft de bijnaam ‘sleepwet’ gekregen en dat is niet zomaar. Met deze wet is het mogelijk om alle online communicatie van iedereen binnen te halen en op te slaan: van jou en vele andere onschuldige burgers. Massasurveillance dus. En dat is nog niet eens alles: ze mogen het drie jaar lang opslaan en delen met andere buitenlandse diensten. Dat gaat veel te ver. En dat is precies het probleem met deze wet.

Wat is erop tegen?

Wij hebben in Nederland in de grondwet vastgelegd dat eenieder recht heeft op privacy, zogezegd het recht om volledig jezelf te zijn, zonder dat anderen er een oordeel over kunnen vormen. In 2012 tekenden de leden van de Europese Unie een verdrag van fundamentele rechten. Artikel 8 daarin gaat expliciet over bescherming van persoonlijke gegevens. Het is dus kortom best belangrijk. Een fundamenteel mensenrecht. De nieuwe wet die de inlichtingen- en veiligheidsdiensten moet helpen, helpt dit recht af te breken. En wat is daar dan zo gevaarlijk aan? Want ik heb toch niets te verbergen?

Goud voor hackers

Het probleem zit ‘m in het opslaan van jouw gegevens. De Nederlandse overheid wordt met deze wet in een klap verantwoordelijk voor het veilig stellen van een gigantische bak aan persoonlijke gegevens. En maakt zich daarmee gewild doelwit voor staatshackers en internetcriminelen. Hoe meer partijen en mensen bij jouw data kunnen, hoe groter de kans dat het in verkeerde handen komt. De grootste organisaties ter wereld kunnen niet voorkomen dat er data lekt. Denk aan gehackte bedrijven Sony en LinkedIn. Maar ook inmiddels beroemde personen als Edward Snowden en Chelsea Manning maakten overheidsgegevens openbaar.

Raad van State twijfelt

De Raad van State heeft “ernstige twijfels of de bewaartermijn van drie jaar” wel verenigbaar is met Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden. Ook twijfelt de Raad van State over de effectiviteit van de in te stellen toezichtstelsel. Toch hebben zowel de Tweede als de Eerste Kamer deze twijfels en het advies van het hoogste adviesorgaan van ons land om de wet aan te passen, naast zich neergelegd.

Toetsingscommissie geen oplossing

Volgens de nieuwe wet moet een toetsingscommissie erop toezien dat de wet netjes wordt nageleefd. Deze commissie wordt betaald door dezelfde partij op wie ze toezicht moet houden. De commissie houdt zich alleen bezig met toetsing van de toestemming die de minister wil geven voor onderzoek; de vraag is alleen of die toestemming rechtmatig is of niet. Daarbij zal de commissie geen externe deskundigen raadplegen. Volgens Amnesty zou toetsing door een rechter veel beter zijn.

Wat kun jij doen?

Kortom, er is heel wat mis met deze nieuwe wet. Maar jij kunt er iets aan doen. Jij kunt de overheid het signaal geven dat de wet herzien moet worden. Om dit voor elkaar te krijgen, moet er een raadgevend referendum komen. Met jouw stem (en die van 300.000 anderen) laten we blijken dat we het niet eens zijn met hoe de wet nu in elkaar zit: hij gaat te ver in de huidige vorm, met te mager toezicht. Steun dus nu het verzoek om een referendum over de Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten 2017. Je hebt nog tot 16 oktober de tijd om van je te laten horen.

Eerst meer weten?

Ik kan me voorstellen dat je je eerst verder wil verdiepen in het onderwerp voor je gaat tekenen. Lees dan:

een genuanceerd artikel van de Volkskrant
informatie van Amnesty International en vergeet niet hun zes antwoorden op veelgestelde vragen
een kort stukje op de site van consumentenprogramma Radar
het dossier van Bits of Freedom
de overtuigende woorden van RTLZ-presentator Ronald Koopman
Uitleg van de Privacy Barometer over de grootste misverstanden
Hieronder legt Arjen Lubach in 13 minuten uit hoe het zit

En teken vervolgens dat ding. Of had ik dat al gezegd?

Foto geleend van NOAA Marine Debris Program

Vluchtelingenkinderen dansen en zingen in het Concertgebouw

3 december 2016 door Natalie Hensen Reageer

Vanuit mijn gevoel iets te willen dóen voor de vluchtelingen die naar ons land kwamen (en komen), meldde ik mij bij Vluchtelingenwerk aan als taalcoach. Naast het taalcoachproject doet de organisatie nog veel meer voor vluchtelingen. Zoals voor gevluchte kinderen. Door samen muziek te maken, krijgen de kinderen het zelfvertrouwen dat ze zo hard nodig hebben.

Als taalcoach voor Vluchtelingenwerk Nederland sta ik tegenwoordig te boek als een van hun relaties. En dus ontvang ik zo nu en dan uitnodigingen voor het een of het ander. Taalcoachcafés bijvoorbeeld. Heel oldskool met een drankje en handje borrelnootjes ervaringen uitwisselen in het kantoor in Amsterdam. Anders was de uitnodiging voor een concert van vluchtelingenkinderen. In het monumentale Concertgebouw nota bene. Op vrijdagmiddag 25 november stapte ik op de fiets en reed naar dit prachtige gebouw toe.

Vluchtelingenkinderen

Vluchtelingenkinderen zijn kinderen die op scholen in asielzoekerscentra zitten. Vluchtelingenwerk doet met die kinderen het muziekproject Samenspel van het overkoepelende project Eigen-Wijs, waardoor de kinderen meer zelfvertrouwen krijgen en meer ontspannen worden in dat vreemde land waar ze ineens zijn. Maar liefst 600 kinderen van asielzoekerscentra uit heel Nederland waren naar het Concertgebouw toe gekomen om het muziekstuk ten gehore te brengen. Daar hadden ze maandenlang op geoefend! Het stuk heette: “Symphonie van Angsthazen en Durfals”.

Totale chaos van gekleurde shirtjes

Toen ik aankwam, waren er veel, heel veel kinderen, ouders en begeleiders wat zorgde voor redelijk wat chaos. Koelbloedig gaf de dame achter de registratiebalie me een badge met mijn naam en stuurde me door naar het frontbalkon, een speciale sectie voor de relaties. Van bovenaf keken we uit op de rest van de grote zaal van het Concertgebouw en zagen de stoelen zich langzaam maar zeker vullen met kinderen. Ze hadden allemaal per klas eenzelfde kleur t’shirt aan (handig als je er eentje kwijt bent). Links (voor de kijkers) op het podium zat een aantal kleine trommelaars, óp van de spanning.

Klassiek verhaal

De muzikanten van het Nederlands Blazers Ensemble kwamen op, evenals de hoofdrolspeler van het verhaal (de man in het giletje). Het concert startte en het bleek een muziekstuk met muziek en tekst te zijn over een jongen die allerlei hindernissen moest doorstaan om uiteindelijk de prinses te overwinnen. Klassiek! Had van mij ook wel wat moderner gemogen. Ik heb het verhaal niet helemaal kunnen volgen, maar de kinderen deden zo superenthousiast mee dat dat ook niet uitmaakte. Er moest geklapt, gezwaaid en gezongen worden op gezette tijden, terwijl de man die de jongen speelde, ons door het verhaal heen leidde. Toen de prinses eenmaal op het podium was en gekust werd door de jongen, kon het publiek het niet meer aan. Zeker niet toen dat daarna nog een keer gebeurde: dat was gillen geblazen, want ieuw, zoenen is vies!

Goede bodem

Mijn taalmaatje is geen kind meer en heeft geen oorlog meegemaakt zoals bijvoorbeeld kinderen uit Syrië. Ik had tot deze dag nog niet veel nagedacht over hoe het juist voor hén is om hier nu te zijn, in een vreemd land met een vreemde taal. Hoe fijn het dan is om iets universeels als muziek te hebben. Het was ontroerend om te zien hoe muziek iets moois voor die kinderen had gedaan: ze straalden allemaal! Ik hoop van harte dat dit een goede bodem legt onder hun verdere leven in Nederland.

Bekijk ook het filmpje dat Hart van Nederland maakte en het bericht dat Vluchtelingenwerk er zelf over schreef.

Ga jij ook naar de housewarmingparty van Justin Bieber?

24 november 2016 door Natalie Hensen Reageer

Wat begon als een lollig, Project X-achtig evenement is nu nog maar een saai clubfeestje voor 21 jaar en ouder: de housewarming voor Justin Bieber. ‘Is it too late now to say sorry?’

Housewarming voor Justin Bieber, grapje zeker? Nee, echt niet. Onlangs werd bekend gemaakt dat de befaamde zanger Justin Bieber een appartement heeft gekocht op de Dam. In de buurt van zijn goede vriend Martin Garrix. En wat doe je als zo’n superster in je stattie komt wonen? Dan geef je een feestje en dan kondig je die aan op Facebook. Twee jongens, Bart en Vinny, van het bureautje de Baristocrats, maakten een evenement aan op Facebook waarvoor iedereen zich kon aanmelden: zaterdagavond 26 november gaan we Justin Bieber met een feestje welkom heten in Amsterdam, op de Dam. En misschien zou Biebs zelf ook wel even langskomen. En velen, velen meldden zich aan. De teller staat inmiddels op 19.000 die gaan en 29.000 die geïnteresseerd zijn. Dat past niet echt op de Dam, zou je zeggen.

Is het echt?

De vraag was natuurlijk: is dit echt of niet? Van het evenement ‘Verhuizing naar een tropisch eiland‘ op 1 april kun je uitgaan van een grapje, maar hier zit een heuse organisatie achter. Veel mensen reageerden op Facebook met lachende smileys en oproepen aan vrienden om erheen te gaan. Onduidelijk of ze écht zouden gaan of niet. Vast en zeker zouden er mensen naar toe zijn gegaan!

Change of plans

En toen, toen veranderde de datum van het feestje ineens naar zondag 27 november. Huh? De organisatie gaf er op hun pagina geen verklaring voor. Een week later werd ook nog eens de locatie aangepast naar een club in Amsterdam en werd je verwezen naar een ticketshop voor tickets van € 12,50. En oh ja, de minimumleeftijd daar is 21 jaar. Zo, de lol ergens uithalen is nog nooit zo goed gedaan! Het levert een aantal negatieve reacties op Facebook op: “Justin Bieber woont in de Supperclub nu?” en “Beetje apart dat dit nu alleen voor 21 jaar en ouder is , vind dit persoonlijk niet kunnen.”. Was het dan alleen maar een commerciële actie? En komt Bieber zelf nou nog langs of niet?

Geen Project X…

De Baristocrats antwoorden op mijn vraag over alle veranderingen het volgende:

“We hebben met de politie besproken dat we van de Dam zouden wegtrekken om geen ProjectX ervan te maken…”

Ah, precies wat ik al dacht! Op zaterdagavond-uitgaansavond de Dam bezetten met tigduizend mensen (of welke avond dan ook) is veiligheidstechnisch gezien namelijk niet zo’n strak plan. En dus loopt het allemaal met een sisser af.

Om het goed te maken, een liedje van Biebs, een versie van ‘Sorry’ die nog wel om aan te horen is (ben geen Belieber, sorry).

Twee maanden taalcoach: hoe gaat het eigenlijk?

13 juni 2016 door Natalie Hensen 8 Reacties

Als taal zeg maar echt je ding is en je heel erg het gevoel hebt dat je iets wil dóén voor die vluchtelingen, wordt dan taalcoach, net als ik. Maar hoe is dat eigenlijk?

Na twee maanden maak ik een tussentijdse balans op van mijn taalcoachschap. Taalcoach zijn betekent een vluchteling helpen met Nederlands spreken en luisteren en ongemerkt normen en waarden van hier overbrengen. En je leert er zelf ook nog wat van.

Maar… waarom dan?

Nou, het verhaal start met mijn immer aanwezige drang om andere mensen te helpen plus het feit dat ik niet zo goed kan stilzitten. Tel daar mijn liefde voor taal en de huidige vluchtelingencrisis bij op en ik wist wat mij te doen stond. Wat overigens ook hielp: de enge en angstige manier waarop sommige van mijn landgenoten reageren op de komst van vluchtelingen. Dat maakt mij intens somber, daar schreef ik eerder al eens over. Het maakt dat ik juist in deze kwestie een bijdrage wil leveren. Ik gaf mij op als taalcoach voor Vluchtelingenwerk Nederland. Na een intakegesprek was het wachten op mijn ‘match’.

Recht of toeval?

Kijk, dit is hoe ik het zie: voor mij is de wereld één geheel, één plek waarop het menselijk ras leeft, naast allerlei andere dieren. Dat ik in een rijk en vrij land ben geboren en opgegroeid, is puur toeval. Ik vind niet dat ik het alleenrecht heb op die rijkdom en vrijheid, met als enige reden dat ik erin geboren ben. Ik gun het anderen ook, die dat geluk niet hadden en op een armere of minder vrije plek zijn geboren. Mensen die uit hun geboorteland vertrekken, doen dat omdat ze hopen op een beter leven. Een leven zonder oorlog, zonder armoede, zonder onderdrukking. Waarom zouden ze op hun geboorteplek moeten blijven als die niet biedt wat ze zoeken in het leven?

Natuurlijk weet ik dat deze idealen praktisch onuitvoerbaar zijn (7 miljard mensen in een paar landen gaat niet passen), maar toch probeer ik vanuit deze gedachte naar de vluchtelingenkwestie te kijken. Naar begrip voor hun situatie. Naar mogelijkheden in plaats van onmogelijkheden. Naar wat deze nieuwe Nederlanders te bieden hebben in plaats van wat ze ‘van ons afpakken’.

Taalmaatje Melika

Mijn taalmaatje is een dame uit Iran, ik noem haar voor het gemak even Melika. Nee, in Iran is geen oorlog, maar het is wel een land waar (vooral) vrouwen niet vrij zijn om te gaan en staan waar ze willen. Vluchtelingenwerk koppelde ons en na een kennismaking spraken we zelf af. Iedere week minimaal anderhalf uur. Doel: praten, praten, praten zodat zij het spreken en luisteren goed kan oefenen. Ik vertel haar over Nederland en Nederlandse gebruiken, over mijzelf en ik vraag haar naar gewoonten en gebruiken in Iran. En wat haar ervaringen tot nu toe zijn na anderhalf jaar in ‘kampen’ te hebben doorgebracht. We doen van alles en nog wat: fietsen, museumbezoek, winkelen, wandelen in het park en ik heb ook al eens bij haar thuis geluncht (nomnomnom).

Ambitieuze dame

Melika woonde anderhalf jaar in verschillende ‘kampen’ zoals ze het zelf noemt en nu sinds negen maanden in Amsterdam. Ze doorloopt achter elkaar alle taalcursussen die ze kan volgen. Zodat ze hopelijk volgend jaar aan de studie wiskunde kan beginnen (in haar eigen land studeerde ze eerder al natuurkunde). Want Melika is een slimmerik en heeft ambitie. We kunnen het hier goed gebruiken, vrouwelijke beta-studenten! Ze wil niets liever dan onderdeel zijn van de werkende samenleving, een bijdrage leveren en gelukkig zijn hier in Nederland.

Ervaringen

Gaat het taalcoachen dan helemaal goed en spreekt ze al vloeiend Nederlands? Nou, nee. Nederlands is een moeilijke taal. Ik werk met haar aan de passieve taalontwikkeling door het Nederlands praten, maar het gaat maar langzaam vooruit. Ik geef haar ook tips als: word lid van de bibliotheek, lees deze makkelijk leesbare boeken, kijk die Nederlandse tv-programma’s met de ondertiteling aan, lees dit artikel of dat. Melika bedankt me telkens voor de tips maar het blijft voor mij vaag of ze er nou iets mee doet of niet. Laatst ging ik naar de maandelijkse meeting voor taalcoaches van Vluchtelingenwerk. Daar kreeg ik te horen dat ik echt niet te hoge verwachtingen mag hebben van de vooruitgang. Alles goed en wel maar ze heeft echt nog een hele lange weg te gaan als ze klaar wil zijn voor die universitaire studie. Dat je wiskunde kiest, betekent namelijk niet dat je geen Nederlandstalige docenten en boeken krijgt.

We gaan door!

Maar goed, ik zet door en blijft tips geven en afspreken. Ik doe wat ik kan en het is aan haarzelf om haar doelen te bereiken. Dat kan ik niet voor haar doen. En ze gaat ook echt wel vooruit!

Het project loopt officieel na een half jaar af. Ik heb nog geen idee wat ik dan doe: met Melika op eigen initiatief verder of me laten koppelen aan een nieuwe vluchteling. Zover is het ook nog niet. Wil je je ook opgeven als taalcoach, kijk dan op de site van Vluchtelingenwerk of ze op dit moment nieuwe taalcoaches zoeken in jouw regio.

Ben jij al taalcoach? Deel jouw ervaringen hieronder! Ik ben heel nieuwsgierig hoe het bij jou gaat.

Foto geleend van David Ip en met dank aan Loesje-posters.

De dood en je online leven (3)

29 december 2015 door Natalie Hensen 2 Reacties

Al een jaar of 15, 20 schrijven we internet vol met onze berichten. Die staan daar dan voor eeuwig, want alles op internet blijft. Toch? Maar wat als je doodgaat? Wat besluiten jouw nabestaanden over jouw hele online bestaan?

In 2010 schreef ik twee keer eerder over dit onderwerp. Een keer over een man die schreef over zijn aanstaande dood en een keer algemeen over de dood en je online leven. Het onderwerp vind ik nog steeds intrigerend. Ons online leven is tegenwoordig zó geïntegreerd met ons offline leven dat het niet los van elkaar te zien is. Als je er niet meer bent, wat moeten je nabestaanden dan doen met wat je achterlaat in deze wereld? Fysieke spullen worden vaak verdeeld, weggegeven of weggegooid. Voor online ‘spullen’ werkt dat niet zo. Maar wat doe je dan? Inmiddels hebben gelukkig veel online bedrijven nagedacht over hoe ze hiermee om kunnen gaan. Mooi, want wij doen het zelf doorgaans niet.

Digitaal graf

Sociale netwerken als Facebook spelen steeds beter in op de dood. Dat moet ook wel, want Facebook heeft al 30 miljoen dode gebruikers. Facebook biedt een online memoriam van een overleden persoon, waar je je berichten ‘aan die persoon’ kunt achterlaten. Een soort digitaal graf. Dat kun je zelf van te voren instellen. Best een mooie oplossing om ook alle vage vrienden/kennissen te laten weten dat de persoon in kwestie is overleden. De dood is allang geen privéaangelegenheid van de naaste familie meer. Ik denk wel dat dit digitale monument, althans die op sociale netwerken als Facebook, op een gegeven moment weer weg moet. Hoe ouder we worden, hoe meer mensen uit onze omgeving zullen overlijden. Wat als je straks meer dode vrienden hebt dan levende? Dat is toch niet wat je wilt? Sociale netwerken zijn er immers voor de levenden, het moeten geen virtuele spooksteden worden.

Socialmedia-accounts

Accountje hier, accountje daar. Ik weet inmiddels niet eens meer waar ik allemaal accounts heb. De belangrijkste accounts met inloggegevens heb ik wel ergens vastgelegd, maar het gaat mijn nabestaanden nooit lukken om alles netjes af te sluiten. Moeten ze ook niet willen, vind ik. De meest bizarre diensten poppen op die een helpende hand bieden. Zoals LivesOn, die voor je blijft twitteren op je account; zo lijkt het net of je nog even doorleeft. Uhuh, nee bedankt. Facebook stelt je in staat om een beheerder aan te wijzen voor na je dood; handig, maar alleen mogelijk als diegene ook Facebook heeft. Als beheerder van de overledene kun je de profiel- en omslagfoto wijzigen en het archief downloaden. En hoe weet Facebook dan dat je dood bent? Dat moet iemand eerst doorgeven.

Om je account te deactiveren, moet je voor verschillende social media verschillende dingen doen. Twitter, Pinterest en Google willen een overlijdensakte zien. Bij Facebook moet iemand bewijzen dat hij familielid van de overledene is. Bij LinkedIn moet je aangeven wat je relatie tot de overledene is en zijn mailadres opgeven.

Losse berichten

Naast jouw persoonlijke (socialmedia)-accounts zijn er ook de sites van anderen waar je berichten hebt geplaatst. Denk aan reacties op blogs of bijdragen op fora. Moeten die verwijderd worden omdat je er niet meer bent? Die verzoeken komen regelmatig binnen bij grote sites. Ik vind het gek. Als iemand een boek heeft geschreven en overlijdt, ga je toch ook niet alle boeken verbranden? Een ander kan nog plezier hebben van jouw uiterst intelligente reactie op een moeilijk onderwerp! De reden voor nabestaanden om die berichten te willen verwijderen, is dat zij geconfronteerd kunnen worden met mensen die niet weten dat de persoon overleden is. Nou, richt dan een digitaal graf op en verspreid het nieuws! Hoe meer mensen het weten, hoe minder vervelende situaties. En helemaal voorkomen kun je het toch niet.

Ik hoop dat ik je wat stof tot nadenken heb gegeven. Laat het je toekomstige nabestaanden weten: wat wil jij dat er met je online leven gebeurt?

Foto geleend van Catarina Carneiro de Sousa.

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.nl.

5 ijzersterke redenen om met de trein te reizen

20 november 2015 door Natalie Hensen Reageer

75% van werkend Nederland gaat met de auto naar zijn werk. Slechts 12% gebruikt de trein. Tijd dus om het beroerde imago van de trein op te vijzelen. Waarom is de trein eigenlijk wel fijn?

De trein is voor de langere afstanden mijn favoriete vervoermiddel. Het brengt je relaxed en snel naar je bestemming dus waarom zijn er dan toch zoveel mensen tegen het reizen per trein? Als je dit leest, is de kans groot dat je een autorijder bent. Ik ga je met mijn vijf redenen overtuigen van de voordelen van de trein.

1. De trein is milieuvriendelijker dan de auto

Met stip op 1: duurzaamheid. Geen benzine- of dieselslurper die fijnstoffen produceert, maar een elektrische wagen die het milieu in veel mindere mate vervuilt dan de auto of het vliegtuig. Aangezien het hip is om je bezig te houden met duurzaamheid en een betere, groene wereld voor onze kinderen, maak je een mooi statement door te zeggen dat je een treinreiziger bent. In elk geval totdat de elektrische auto écht voor iedereen betaalbaar wordt.

2. De trein geeft meer ontspanning dan de auto

In een auto moet je altijd alert zijn en je concentreren op het rijden. Je krijgt stress van andere weggebruikers die ontzettend asociaal doen. Er zijn zoveel zaken die je als vrouw (of man) niet moet doen tijdens het rijden, maar die wél heel verleidelijk zijn. Zoals het bekijken van je smartphone die maar blijft piepen met meldingen. Lastig! In een trein kun je veel dingen voor jezelf doen. Zoals een boekje lezen. Whatsappen met je vriendin. Een nieuwe app uitproberen. Of uit het raam staren en vervolgens een blog tikken voor UrbanChicks. En als je nog een stukje moet lopen na het treinen, kun je nog mooi even de benen strekken en de nodige calorieën verbranden. Win-win! Uit onderzoek blijkt ook dat lopers, fietsers en treinreizigers vrolijker zijn dan automobilisten.

3. De trein is veiliger dan de auto

Reizend met de auto is de kans groter dat er iets gebeurt dan met de trein. Hoe goed jij ook op de weg let: als een ander het niet doet, ben je alsnog de Sjaak en liggen jij en je auto in de kreukels. Ongelukken met treinen komen in deze eeuw zelden voor! Tel uit je winst.
Ook als je ’s nachts op pad moet, is de trein veiliger; je kunt met een gerust hart een dutje (kleintje dan) doen. Autorijden is juist erg gevaarlijk als je moe bent!
En ongure types op het station dan? Mocht je ongure types of verlaten perrons en treinen eng vinden, zoek dan vooral een coupé op waar al mensen zitten. En kijk waar de Servicezuil van de NS staat. Maar ook in een auto ben je niet 100% veilig voor kwaadwillenden; die tikken zo je ruit in en grissen je tas van de bijrijdersstoel.

4. De trein is vaak sneller dan de auto

Treinen staan niet in de file (joh!) dus tijdens de spits zijn ze zeker sneller dan de auto. Reis je internationaal dan is de trein vaak minstens even snel of zelfs sneller dan de auto of het vliegtuig. Het enige minpunt dat ik wel moet benoemen van het reizen met de trein: er is relatief vaak sprake van kleine en grote vertragingen. Een kapotte bovenleiding? Dan is zo een groot deel van de dag het treinverkeer ontregeld. Door enkele negatieve ervaringen lijken veel mensen te vergeten dat ze veel vaker wél dan niet op tijd op hun bestemming aankwamen. Wees eens eerlijk?

5. De trein is goedkoper dan de auto

Een heikel discussiepunt tussen auto- en treinliefhebbers: is de trein nou goedkoper dan de auto of niet? Het blijkt een beetje af te hangen van onder meer je reis en wat voor auto je rijdt: hoe zuinig en op wat voor soort brandstof rijdt de auto? En bij de auto tellen afschrijving en parkeerkosten natuurlijk ook nog mee. Plus de extra tijd voor files en drukte in de stad. Op de site GoAbout kun je nagaan wat het kostenverschil is tussen je reis met het openbaar vervoer en de auto. Reis ik van Amsterdam Centraal naar Rotterdam Centraal dan kost dat met de auto drie keer zoveel volgens deze site. Zo dan!

Kom maar op, lieve autorijders! Wat zijn jullie redenen om met de auto te gaan en juist niet met de trein? Of heb ik je zojuist overtuigd om vaker voor de trein te kiezen?

Foto geleend van Shirley de Jong.

Dit bericht verscheen eerst op urbanchicks.nl.

5 essentiële tips voor omgang met niet-digitalen

29 september 2015 door Natalie Hensen Reageer

Niet-digitalen zijn mensen die online heus wel snappen, maar bewust kiezen er weinig of niets mee te doen. Het gaat om een klein aantal exoten, maar genoeg om jou een aantal tips te geven voor de omgang.

Hoeveel mensen ken jij die een smartphone weigeren aan te schaffen en die niet of nauwelijks via internet bereikbaar zijn? Ik ken er wel een paar in mijn vriendenkring. Ze behoren in dit digitale tijdperk tot een minderheid, een beetje exotisch van aard. Als een uitstervende diersoort. Ze kiezen er heel bewust voor om niet 24/7 bereikbaar te zijn. Niet omdat ze het niet snappen, maar omdat ze het niet willen. Dat is hun goed recht, maar het geeft ons digitalen de taak om een beetje extra moeite te doen om met hen contact te onderhouden.

Mijn verwachting is dat niet-digitalen in aantallen steeds kleiner zullen worden; ik sluit zelfs uitsterven niet uit. Op termijn is er dus geen probleem meer. Maar hoe kun jij als digital babe of dude nu goed omgaan met deze exoten? Ik geef je vijf tips.

1. Benader ze door te sms’en of te bellen

Inmiddels is het de minst gebruikte activiteit op de smartphone: bellen. Sms’en doen wij digitalen ook niet meer, we hebben immers Whatsapp of Telegram. Bellen is zó 2000 en om meerdere redenen een stomme activiteit: je stoort de ander gegarandeerd in zijn bezigheden, je claimt zijn tijd met jouw telefoontje en je stelt vragen waar de ander geen bedenktijd voor krijgt. Toch is bellen wat je moet doen als je in contact wilt zijn met niet-digitalen en niet bij ze langs kunt gaan. Onderhoud dus je sms- en bel-skills, want zonder ben je verloren bij de niet-digitalen. Een gelukje: in veel abonnementen is bellen en sms’en tegenwoordig (vrijwel) gratis.

2. Wees geduldig, heel erg geduldig

Een e-mailadres hebben niet-digitalen vaak wel, maar ze loggen misschien maar een keer per week in, als ze eraan denken. Ze ontvangen niet zoals wij een melding op hun smartphone bij elk nieuwe mailtje. Verwacht dus niet dat je snel antwoord op je mail krijgt. Je moet je er even op instellen en je zult dan merken dat het zelfs onthaastend werkt. Heb je toch met spoed een reactie nodig, zie dan tip 1. Of stuur een papieren brief.

3. Houd de voordelen van digitale bereikbaarheid voor je…

Hoe verleidelijk het ook is om niet-digitalen te proberen over te halen zich aan te sluiten bij ons en exoot-af te zijn, doe het niet! In elk geval niet te vaak. Je loopt namelijk het risico minstens een stevige discussie uit te lokken over jouw always-on-levensstijl die volgens de niet-digitalen verschrikkelijk veel nadelen heeft. Een discussie die moeilijk te winnen is, dus laat ze maar in die waan. De niet-digitalen hebben meestal goed nagedacht over hun status dus je overtuigt ze niet zomaar van iets anders.

4. …maar sta ze wel bij met digitale hulp

Digitale hulp aanbieden op het juiste moment (zonder dit te benadrukken) is het beste wat je kunt doen voor de niet-digitalen. Met actuele informatie over hun reis, het nieuws of een naderende regenbui is ook de niet-digitaal blij te maken. Je plant zo een zaadje bij hen dat zo’n smartphone toch ook wel voordelen heeft.

5. Wees terughoudend in smartphonegebruik in nabijheid van een niet-digitale

De kans is groot dat de niet-digitalen die jij kent, snel veel irritatie voelen bij het gebruik van smartphones door ons digitalen. Die irritatie steken ze dan ook niet onder stoelen of banken. Ze kunnen zelfs overgaan tot het luidkeels uitspreken van hun afgrijzen. Alsof onze smartphone belangrijker zou zijn dan ons gesprek met hen. Onzin natuurlijk, maar om de relatie goed te houden, is het verstandig je smartphonegebruik tot een minimum te beperken. Die socialmediaberichten zie je wel weer als je thuis bent, ze lopen niet weg. Alleen functioneel gebruik is tot op zekere hoogte geaccepteerd in nabijheid van de niet-digitale.

Mocht het nu zo zijn dat jij en je niet-digitale vrienden ruzie hebben vanwege je smartphonegebruik en jullie relatie dreigt te stranden, overweeg dan tot het invoeren van een smartphone-etiquette.

Heb jij nog andere tips voor het omgaan met niet-digitalen?

Foto’s geleend van Leo Reynolds, Duncan Rawlinson, Thomas Hawk, Andrew Senay, IMWIC en Andrés García.

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.

Waarom ritme in je leven belangrijk is

7 september 2015 door Natalie Hensen Reageer

Marli Huijer is een van de weinige vrouwelijke filosofen in Nederland. Dat vind ik jammer. Daarom, én omdat ze een interessant verhaal te vertellen had in de School of Life op Lowlands, vraag ik nu een beetje aandacht voor haar ideeën.

Het lijkt wel of we in een tijdperk leven waarin iedereen gestrest is en gejaagd leeft. Meer dan de helft van de mensen voelt zich gejaagd, jongeren zijn gestrest en 20-ers krijgen burn-outs. Is dit echt iets van nu of is dit een terugkerend verschijnsel? Dat laatste, blijkt. En de oplossing? Ritme aanbrengen in je leven.

Angst voor snelheid

Er blijkt in velen van ons een diepgewortelde angst voor versnelling te zitten. Hoe vaak hoor jij iemand dit zeggen: “Ik kan de veranderingen allemaal niet meer bijbenen” of “Ik heb het zó druk, ik weet van voren niet meer of ik van achteren nog leef”? Ik best vaak. Wel vaak van de oudere medemens, dat geef ik toe. Misschien is die angst bij hen sterker omdat de tijd voor hen sowieso sneller lijkt te gaan. Maar allemaal hebben we wel eens het gevoel dat we ingehaald worden door alles en iedereen. Alsof we stilstaan en alles om ons heen voorbij raast. Dit is natuurlijk niet waar, want we passen ons eigenlijk heel gemakkelijk aan nieuwe situaties aan. Er is een ontwikkeling die dit haastgevoel wel heeft verergerd: de 24-uurseconomie.

24-uurseconomie

Altijd online zijn en een economie die maar door blijft draaien. Overal en ten alle tijde de berichtjes op je telefoon lezen, kan zorgen voor steeds maar weer onderbrekingen van waar je eigenlijk mee bezig was. Wie zet zijn smartphone eigenlijk nog wel eens uit? Ik niet. Alles loopt door elkaar heen. Werktijd=privétijd=werktijd. Het blijkt niet goed voor ons te zijn, want we hebben een vast ritme nodig, een nieuwe balans waarover ik eerder al eens schreef. Zonder ritme raken we gehaast en gestrest. Het blijkt namelijk ook dat we niet uit onszelf op tijd kunnen stoppen. Een zelfstandige (zoals ik nu) heeft vaak geen vast ritme. Hij maakt meestal geen dagen van 9-5 en loopt het risico te lang door te gaan met werken en daarmee zijn lichaam en geest uit te putten. Waardoor hij opgebrand raakt.

Ritme geeft ordening

Huijer wist het mooi te brengen: “Als het ritme van je leven klopt, swingt het!”. Dat legde ze uit door te stellen dat ritme bestaat uit drie elementen: herhaling, vernieuwing/variatie en polyritmiek. Als je in het dagelijks leven zoekt naar deze elementen, dan zit het wel snor met je ritme! De eerste, herhaling, bestaat uit de grondtonen van je bestaan. Die moet je zoeken in de dingen die je leuk vindt en die elke week moeten terugkomen. Bijvoorbeeld je vaste sport- of filmavond. Daar bouw je vervolgens je andere verplichtingen omheen. Als het nodig is, maak je afspraken met mensen om dit ‘bouwwerk’ te realiseren. Bijvoorbeeld dat je op vrijdag niet bereikbaar bent voor werkvragen. Het tweede element, vernieuwing of variatie, komt vanzelf als je de grondtonen eenmaal hebt. Een voorbeeld: je eet elke dag hetzelfde ontbijt (herhaling); toch is het elke dag net een beetje anders (variatie), al was het maar omdat het een andere dag is en je je anders voelt dan de dag ervoor. Of omdat je er dit keer vruchten bij at. Vernieuwing kan dus heel klein zijn. Het derde element is polyritmiek, een veelheid aan ritmes. Als alle ritmes die je in je leven hebt aangebracht, met elkaar kloppen, word je als het ware opgetild en ga je op in het moment. Je kunt genieten in het nu! Klinkt mooi, toch?

Een ritme dat we allemaal standaard hebben, is ons natuurlijke of bioritme. Dat houdt grofweg in dat ons lichaam actief is als het licht is en inactief als het donker is. Het is belangrijk ook met dat ritme rekening te houden, sterker nog, misschien wel een mooi uitgangspunt. Al is dit dan weer lastig voor avondmensen met hun gevoelsmatige 25-urige dag.

Afwisseling is goed

Nou is het niet zo dat we geen gevoel van haast meer hebben als we een goed ritme in ons leven hebben gebouwd. Je blijft dan nog steeds momenten van snelheid en traagheid ervaren. Maar die horen er juist bij en zijn prima als ze goed getimed zijn. In een goed ritme ervaar je ze dan als ‘lekker snel’ en ‘lekker langzaam’.

Ervaar jij veel stress in je leven? Kijk dan eens naar je ritmes en reorganiseer ze! En volg vervolgens de praktische mindfulness-tips van Kim op.

Foto geleend van Dan Warren.

Dit artikel verscheen eerst op UrbanChicks.nl.

Moeten we Googles’ honger naar expansie stoppen?

5 september 2015 door Natalie Hensen Reageer

Het Google-imperium groeit. Wat moet je daar nou van vinden: is dat goed of slecht? Het antwoord is gelijk aan die beroemde relatiestatus van Facebook: it’s complicated. Maar feiten helpen je wel verder in je denkproces.

Waar ligt de grens tussen goed en fout? Lastig te zeggen, want de wereld is meestal niet zwart-wit. Het is niet zo dat alles wat je doet alleen maar goed voor de mensheid is. En het is ook niet zo dat alles wat je doet alleen maar voor eigen gewin en belang is. Er is altijd meer dan één perspectief van waaruit je kunt kijken naar iets. Dat is ook zo als je naar een bedrijf als Google, euh, Alphabet kijkt.

Optimisten en pessimisten over Google

Het perspectief van de pessimist is dat het eng is dat Google steeds machtiger wordt en dat je zo min mogelijk van zijn diensten gebruik moet maken om je privacy te beschermen (anders weet het hongerige beest Google alles!). Er is vast een geheime missie is die pas later duidelijk zal worden! Lees vooral het boek The Circle; je zult nog veel banger voor de toekomst zijn dan je al was. Optimisten zien Google als de oplossing voor alles. Zij maken gebruik van vele van de diensten van Google en maken zich totaal geen zorgen om hun privacy (“ik heb toch niets te verbergen”). De optimisten vinden het alleen maar goed nieuws dat Google zijn imperium steeds verder uitbreidt. Want Google zorgt goed voor zijn gebruikers!

Neutrale bril: feiten op een rij

Optimisten zien de wereld door een roze bril en pessimisten door een zwarte. Ik hoor je denken: “Ik wil weten hoe het nu echt zit, met een neutrale bril op!”. Dat snap ik! Daarom zet ik een aantal feiten voor je op een rij over Google/Alphabet. En daarna, is het aan jouzelf om erover te oordelen. Of op beide gedachten te blijven hinken, net als ik.

1. Missie van Google

De missie van Google is om alle informatie van de wereld te organiseren en universeel toegankelijk en bruikbaar te maken. Wauw, dat klinkt te gek! Als het aan Google ligt, bestaat er geen geheime informatie meer. Alles wordt transparant voor iedereen (met een internetverbinding)! Maar wil je wel alles weten? Echt? Volledige transparantie maakt lobbyen op hoog politiek niveau een stuk lastiger. En mag iedereen alles van jou weten? Of wil je ook een stukje van je leven voor jezelf houden? Hoe ver gaat dat eigenlijk, het toegankelijk maken van alle informatie van de wereld? Daar doet Google – zover ik kon vinden – geen uitspraken over. Misschien weten ze het zelf ook nog niet.

2. Google groeit.. heel snel

Google is pas in 1998 opgericht door toenmalige Stanford-studenten Larry Page en Sergey Brin. In de eerste jaren was de omzet nog wisselvallig maar sinds 2001 maakt het winst en elk jaar meer. In 2014 was het nettoresultaat 14,4 miljard dollar, voornamelijk uit advertentie-inkomsten. In 2014 werkten er 53.600 medewerkers bij Google, terwijl dit er vier jaar eerder nog 24.400 waren. Deze mensen werken in meer dan 70 kantoren in meer dan 40 landen. Google heeft in Europa een marktaandeel van 92 procent en is daarmee monopolist. En Google is nog niet klaar met zijn expansiedrang. Intussen is een aantal nieuwe bedrijven opgericht dat gelieerd is aan Google maar zich met andere kernactiviteiten bezig houden. Het werd tijd voor een nieuw moederbedrijf: Alphabet.

3. Google is opgegaan in Alphabet

Page en Brin stelden een nieuwe CEO aan voor Google en verhuisden zichzelf naar een nieuw bedrijf: Alphabet. Alphabet werkt als overkoepelend bedrijf voor alle activiteiten die Google inmiddels ontplooid heeft. Bedrijven die onder Alphabet vallen, naast Google:

X-lab: zelfrijdende auto’s, drones en veel onbekends..
Google Fiber: snel internet voor iedereen
Life Sciences: gezondheidsprojecten
Nest: huishoudelijke apparaten
Calico: medisch onderzoek
Sidewalk Labs: verbeteren van leefomstandigheden in steden
Robotafdeling: wordt mogelijk losgekoppeld van X-lab
Google Ventures: investeringen in o.a. startups
Google Capital: investeringen in volwassen bedrijven

Technologie is de rode draad, maar ondanks dat zijn het best wel veel verschillende bedrijven, nietwaar? En er komen er vast nog meer bij. Voor elke letter van het alfabet is er nu al een onderwerp waar Alphabet zich mee bezighoudt. Toeval?

4. Google heeft ruzie met de Europese Commissie

Al sinds 2010 doet de Europese Commissie (EC) onderzoek naar het bedrijf Google en in 2015 was daar dan de aanklacht: machtsmisbruik door eigen diensten voorrang te geven boven concurrenten. Als je in Google bijvoorbeeld zoekt op een stofzuiger, dan krijg je in de zoekresultaten eerst een paar Google Shopping-exemplaren te zien en daarna pas andere sites met stofzuigers. Dat vindt de EC niet eerlijk. Google is op moment van schrijven bezig met een verweer tegen deze aanklacht. De EC gaat trouwens ook een officieel onderzoek instellen tegen Android, om dezelfde redenen. Zelf kijk ik nooit naar die Shopping-resultaten (jij wel?) maar dit punt is vast een van de weinige concrete werkwijzen van Google waarop de EC bezwaar kán maken tegen monopolist Google. De EC wil Google reguleren wat een mooi streven is. Alhoewel je soms ook kunt twijfelen aan de objectiviteit van dit overheidsorgaan.

5. We kunnen niet meer zonder Google

Google levert diensten met goede kwaliteit, met als gevolg dat je, eenmaal hooked, niet meer zonder wil. Wat een verademing was Gmail na Hotmail, wat is Google Docs fijn voor samenwerken en wat ben ik blij met mijn Android-telefoon. Zonder Google Maps reed ik nog steeds met papieren printjes van vage routesites en verdwaalde ik. Zoeken in Google levert nog steeds kwalitatief de beste resultaten op. Google snapt wat ik zoek, meestal. Google snapt zijn gebruikers.

6. De consument of het product?

Zijn wij consumenten die gebruik maken van de gratis diensten van Google omdat Google ons zo lief vindt? Of biedt Google die diensten aan om vervolgens jouw informatie op te slaan en verder te verwerken? Immers, informatie moet voor iedereen georganiseerd en toegankelijk worden. Hoe zeker weten we dat Google geen kwade bedoelingen heeft met die informatie? Dat weten we niet, we kunnen het alleen maar hopen. Pessimisten zeggen dat Google zich gedraagt als parasiet, zowel ten opzichte van bedrijven als individuele gebruikers. De zoekmachine heeft als informatiemakelaar een natuurlijke monopolie want het bepaalt wat wij te zien krijgen. Maar als ik nog steeds vind wat ik zoek, is dat dan erg?

7. Google’s toekomstplannen

Sundar Pichai, de nieuwe baas van Google, vertelt in zes minuten over zijn zonnige toekomstbeeld voor Google:

Zwart of wit? Grijs!

Dit is wat ik denk, gezien het bovenstaande: Google is geen heilige samaritaan die alleen maar geeft en niets terugvraagt; Google is ook geen kwaadaardige genius die de wereld wil overnemen. De waarheid zit er waarschijnlijk ergens tussenin. Beetje ongemakkelijk hè, die onzekerheid? Zelf probeer ik zoveel mogelijk bewuste afwegingen te maken wanneer ik van Google-diensten gebruik maak: welke heb ik echt nodig en waar zijn goede alternatieven voor beschikbaar? Wat wil ik met Google delen en wat niet? Kortom: ik spreid mijn kansen.

Ben jij een pessimist, optimist of zo’n grijze zoals ik? Hoe ga jij om met de diensten van Google?

Foto geleend van Kristina Alexanderson.