Beloofd is beloofd. Ik zou iets schrijven over het symposium waar ik vandaag was, wetende dat het geen al te lang verhaal moest worden en niet iedereen er ontzettend in geïnteresseerd is. Helaas is het toch een lang verhaal geworden. Sorry!

Zoals Jan Tweepuntnul op zijn blog ook al schrijft, begon de dag nogal vroeg. Voor mij en Leesollie viel het nog enigszins mee om vanuit Den Haag naar Delft te komen, maar voor anderen kan ik me voorstellen dat het lastig was. Zeker omdat er nog geen tram naar de universiteit rijdt!

Na veilig langs Star Wars-figuren te zijn geslopen (irritant!) kregen we in de enorme aula van de TU Delft ter introductie een filmpje over “Oma Mimi” voorgeschoteld (haha, ze heeft zelfs een website!). Deze pittige dame van 100 jaar oud beleeft volop plezier aan patiencen op haar laptop, maar ook e-mailen en surfen op het internet. Haar wijze verhaal sloot ze af door te zeggen dat ze hoopt op een mediawijze wereld, want dat is hard nodig! Slimme oma!

Vervolgens was het aan gamejournalisten Jan en Boris die de wereld over gereisd hebben voor hun werk, om een inleiding te verzorgen over het onderwerp van de dag. Zo kwamen ze met feiten als: 75% van de jongeren gamet en van alle jongens gamet maar liefst 95%. Verder gamen mensen van alle leeftijden en dit beeld wordt steeds diverser. Een boek en een game zijn beiden content en dus geschikt om in de collectie van een bieb op te nemen; met een boek neem je echter passief het verhaal tot je, terwijl je met een game het verhaal zelf vormgeeft.

En tenslotte kwam nog voor de koffiepauze een productmanager van Ubisoft (uitgever van games) aan het woord, die enkele gelikte (en commerciële) filmpjes liet zien over het naar eigen zeggen (?) beste spel van 2007: Assassin’s Creed, waarvan nu een nieuwe versie in de maak is. Een behoorlijk gewelddadig spel, maar het zag er wel mooi uit. Helaas was er geen gelegenheid het spel uit te proberen. Wat mij betreft een gemiste kans!
Hij vertelde verder nog over de veranderende entertainmentmarkt; waren de grootste productgroepen muziek en films, nu zijn dat games; er worden meer games dan ooit te voren geconsumeerd. Wat ik verder nog een interessant fenomeen vond, is ‘next-gen gaming’, waarvan Assassin’s Creed de eerste zou zijn. Het gaat hier om een nieuwe generatie games met kenmerken die eerdere games niet hadden; het gaat in die games om de lol, het op je intuïtie kunnen afgaan en het sociale. Er is relatief veel vrijheid in het spel (er zijn geen onzichtbare muren), de besturing is gemakkelijk gemaakt en het beeld en de omgeving zijn mooier en gedetailleerder.

Het was tijd voor koffiepauze die wij gebruikten om even een babbeltje te maken met iemand van de stand van DOK Delft (alle consoles waren bezet!). Zij bleek daar hoofd jeugdbibliotheekwerk te zijn en vertelde zeer bevlogen over het gebruik van de Wii bij hen in de bieb. Wellicht dat zij nog eens bij de BLV langskomt met haar enthousiaste verhaal!

Leesollie en ik waren zo aan de praat, dat we ons ietwat te laat naar het volgende onderdeel haastten. We waren naar de verkeerde zaal gelopen! Zeer genant. Op naar de goede zaal om het verhaal van professor Wim Veen aan te horen over gamen. Zijn zoon blijkt een fervent World of Warcraft-speler te zijn. Zijn verhaal was niet nieuw maar wel degelijk en het is prettig om af en toe (wetenschappelijke!) bevestiging te krijgen van wat je al dacht. Wat wezenlijk is voor de jongere generatie, die met games is opgegroeid (mijzelf incluis), is dat ze gewend zijn zelf controle te hebben, zelf te kiezen en bepalen wat ze doen. Je gaat hier dus om ondernemende werknemers. Door de digitalisering van de samenleving zijn we aan het veranderen in een participatieve democratie; iedereen mag of wil met alles en iedereen delen, meedoen en meedenken (zie dit blog maar, ik uit zomaar mijn mening over dingen en niemand die me tegenhoudt). Hij was er van overtuigd dat de samenleving andere mensen nodig heeft om te veranderen in een creational society.

De kloof tussen hen die nu niet mee kunnen komen (de mediaonwijzen?) en zij die dat wel kunnen, kan kleiner worden gemaakt door gemak en vanzelfsprekendheid. Daar heeft hij een goed punt vind ik. Computers en toepassingen worden steeds gebruikersvriendelijker omdat er meer vanzelfsprekendheid ingebouwd wordt; je hoeft minder na te denken bij wat je doet omdat het vanzelf spreekt. Met het grootste gemak heb ik dit weblog opgezet; dat zou vijf jaar geleden wel anders geweest zijn, dan had ik toch écht HTML-taal moeten leren… Mensen worden door die eenvoud eerder verleid om eraan te beginnen. Maar hierin is uiteraard nog wel een slag te slaan!

Lunch! Na met de Wii het trampolinespringen te hebben uitgeprobeerd en woordspelletjes op de DS te hebben gedaan, was het tijd voor het verhaal van de Amerikaanse games-in-libraries-goeroe Jenny Levine. Wat ze vertelde kwam in grote lijnen overeen met wat ik al in haar boek had gelezen, dus daar zal ik hier niet verder over uitwijden. Dat komt later nog in een beleidsvoorstel ;-). Ze vertelde dat men in Amerika steeds meer begint in te zien dat games wezenlijk onderdeel uitmaken van literacy (mediawijsheid).

Verder zei ze ook dat je bij games in je collectie niet alleen moet denken aan videogames, maar ook aan bordspellen zoals Kolonisten van Katan waar mensen veel van kunnen leren. Ze gaf verder diverse tips van wat je zou kunnen doen met games in de bibliotheek.
Op een vraag uit het publiek over de gewelddadigheid van spellen antwoordde ze dat er ook gewelddadige boeken en films bestaan en die zijn nu ook min of meer geaccepteerd. Dat zal met games over tien jaar ook zo zijn, is haar voorspelling.

De tweede Amerikaan op het programma was Eli Neiburger van een bibliotheek in de staat Michigan. Hij heeft in zijn bieb de coördinatie over groots opgezette gametoernooien en wijdde hier met passie over uit. Hij vroeg zich hardop af of wij bibliotheken ons bestaansrecht ontlenen aan de 25% van de bevolking die leest voor ontspanning, of moeten we aan iedereen iets te bieden hebben? Interessante vraag. Is een bridgende groep vrouwen ons meer waard dan een groep gamende jongeren?
Het circuleren van games in je collectie, tussen biebs, raadde hij sterk aan (samenwerken dus!). Verder zie hij gaming events als bibliotheekproducten. Voor kinderen is Pokemon een geslaagd spel om te gebruiken, voor tieners is dat Mariokart of Super Smash Brothers. Uiteraard lopen de toernooien als een trein in zijn bieb en worden complete websites met statistieken bijgehouden over de scores van alle deelnemers. Tenslotte raadde hij aan collega’s te laten experimenteren met games om hen de lol en het nut ervan te laten inzien.

Het spannendste moment van de dag volgde; er werd een Nintendo DS weggegeven. Er werden vragen gesteld en had je een vraag fout, dan moest je naar de andere kant van de zaal. Leesollie moest al snel het veld ruimen en ik bleef, strijdbaar, over. Er was nog een flinke groep toen de laatste vraag kwam, een gokvraag: “Hoeveel heeft Nintendo in 2007 verkocht van zijn DS?” Ik zat helaas achteraan en had nog geen antwoord gegeven toen het goede antwoord geraden werd: 22 miljoen. Natuurlijk was dat precies het antwoord dat ík in gedachten had! Helaas, pindakaas!

Van de VOB was Rob Bruijnzeels aanwezig die vertelde dat de VOB in samenwerking met de HKU in Hilversum wel met ‘iets’ landelijks bezig is op gamegebied. Ik ben heel benieuwd wat dat concreet zal zijn. Maar dat kan nog wel tot het einde van het jaar duren, helaas. Nog even de Xbox 360 uitgeprobeerd, maar toen ik dood was, gaf ik dat alweer op. Het was een lange dag geweest dus Leesollie en ik vingen onze thuisreis aan…

De dag heeft redelijk wat stof tot nadenken, schrijfvoer (zie hier o.a.) en energie tot actie opgeleverd!