Webdingen Archieven - Pagina 2 van 7

Waarom Twitter het perfecte communicatiekanaal is voor Trump

20 januari 2017 door Natalie Hensen Reageer

Inmiddels is de 45e president van de Verenigde Staten geïnstalleerd: Donald Trump. Het kon een land en een wereldbevolking niet meer verdeeld maken: you love him or you hate him. Maar daar gaat deze blog niet over. Het gaat wél over de inzet van social media door Trump.

Net als zijn voorganger Barack Obama zet hij social media om zijn doelen te bereiken. Alleen doet hij dat net iets anders dan Obama dat deed en heeft hij andere doelen. Reken er maar op dat Trump de geschiedenisboeken in gaat als de president die social media gebruikt zoals geen van zijn voorgangers deed.

Trump en social media

Het belangrijkste kanaal voor Trump is Twitter. Hij verstuurde sinds hij ermee startte in 2009 maar liefst 34.300 tweets (meer dan ik). 20 miljoen mensen volgen het account. Op Facebook zie ik dezelfde berichten staan als op Twitter, maar dan iets later dan ze op Twitter zijn verschenen. Ik ga er een beetje vanuit dat de tweets driftig worden gekopieerd en op Facebook worden geplakt door een medewerker. Op Facebook heeft Trump trouwens ook aardig wat fans, bijna 18 miljoen. Op Instagram heeft hij wat minder fans (4,8 miljoen) en ook daar lijkt een medewerker de berichten te plaatsen met als bron: Twitter.

Trump en Twitter

We weten dat Trump op Twitter zelf aan het roer staat. Op dit moment gaat er geen dag voorbij dat hij niet meerdere tweets plaatst. Die vervolgens door zijn fans worden geliked en geretweet en door zijn haters van boze reacties worden voorzien. Volgens een analyse van Klear heeft hij op Twitter de meeste invloed, is hij ‘super active’ (met gemiddeld 19,7 posts per dag) en ‘highly connected’, want hij heeft regelmatige online conversaties met de top 5% influencers. Geen slechte score!

Maar online conversaties heeft hij eigenlijk niet echt. Het zijn andere Twitter-accounts die hij noemt in zijn tweets (bijvoorbeeld NBCNews) om er vervolgens commentaar op te hebben. Het is niet zo dat hij échte gesprekken heeft online; hij reageert namelijk nooit op reacties die hij krijgt (behalve soms met een retweet). Trump gebruikt Twitter om te zenden, om zijn stem te laten horen. En met succes! Iedereen weet hoe Trump denkt over klimaatverandering, het bouwen van muren en Meryl Streep. Of je het nu met hem eens bent of niet. Zelf zegt hij eigenlijk niet graag te twitteren, maar het uit noodzaak te doen om antwoord te geven op oneerlijke media. Ik vind dit ietwat moeilijk te geloven. Ik ken immers ook het verslavende effect van beloningen (likes, shares, replies) op social media.

Doordat Trump zo provocatief te werk gaat, levert dat ook veel voer op voor politieke cartoonisten, en andere grappenmakers-met-een-serieuze-boodschap. Neem bijvoorbeeld het Twitter-account PresidentialTrump: op dit account worden tweets van Donald Trump geherformuleerd naar tweets die volgens de makers wél presidentwaardig zijn. Donald Trump heeft op dat account ineens veel minder haar. Zou dat hem ook presidentiëler maken?

Hoe dan ook heeft Trumps inzet van Twitter hem mede in het zadel geholpen en is het dus een perfect communicatiemiddel voor hem gebleken.

President Trump: en nu?

Nu Donald Trump president is, krijgt hij ook het officiële POTUS-account (President Of The United States) erbij. Hij heeft aangegeven hiervan gebruik te willen maken voor officiële zaken en daarnaast zijn eigen account willen houden en gebruiken. Een soort scheiding tussen zakelijk en privé?! Ik ga het de komende tijd volgen!

Update 21-1-17: Trump blijkt ook een Snapchat-account te hebben! De vraag is of hij zijn snaps zelf maakt, vermoedelijk niet.

Afbeeldingen geleend van IoSonoUnaFotoCamera en de NOS.

Waarom ik nooit meer reviews zal schrijven (met dank aan TripAdvisor)

11 december 2016 door Natalie Hensen 1 Reactie

TripAdvisor is er om de reiziger te helpen, zeggen ze. Of draait het stiekem toch vooral om geld? De helft van mijn reviews werd niet geplaatst, ik ben een illusie armer en zal ze niet meer schrijven.

Ik kan daar slecht tegen: dat je oprecht een ander probeert te helpen en het vervolgens compleet genegeerd wordt. Zelfs zonder dat daar een goede reden voor wordt gegeven. Dat is wat TripAdvisor deed met de door mij geschreven reviews, bedoeld om andere reizigers een eerlijk beeld te geven van de accommodatie of het restaurant.

Wat is er gebeurd?

Begin oktober ging ik met mijn vriend op vakantie naar Andalusië, Zuid-Spanje. We verbleven in verschillende accommodaties en aten lekker decadent elke dag in een restaurant. We zochten van te voren op wat andere mensen vonden van deze accommodaties en restaurants. In een paar gevallen vonden we dat de reviews onvoldoende recht deden aan de accommodatie of het restaurant en we besloten bij terugkomst dan ook een eigen review te schrijven om het beeld dat er nu gegeven werd, bij te stellen. Het werkt zo: je logt in, zoekt op waar je een review over wilt geven, je schrijft je tekst en je dient het in bij TripAdvisor. Vervolgens moet je een paar uur tot een paar dagen wachten voor je een melding krijgt van TripAdvisor dat je je review moet bevestigen. Dat doe je dan natuurlijk! En daarmee is de kous af, denk je dan. Maar in werkelijkheid gaan je reviews vervolgens door een schimmig goedkeuringssysteem heen.

Wat is er niet gebeurd?

Twee van de vier geschreven reviews werden uiteindelijk niet geplaatst door TripAdvisor. Al dat werk voor niks en geen bijgesteld beeld voor reizigers! Ik besloot het er niet bij te laten zitten en contact op te nemen met TripAdvisor hierover. Na lang zoeken vond ik een mailadres en schreef mijn vraag: hoe kan het dat twee eerlijke, genuanceerde reviewteksten niet geplaatst zijn? Het antwoord van TripAdvisor was kort: dat weten we niet, want we hebben daar een eigen geautomatiseerd goedkeuringssysteem voor dat gebaseerd is op onze richtlijnen:

The way that we process reviews is proprietary, so I am not able to offer details about exactly why your review are not published, nor am I able to publish them.

Hier kan ik dus echt helemaal niets mee.

Richtlijnen?

TripAdvisor hanteert richtlijnen, daar kan ik me iets bij voorstellen. Je wil natuurlijk geen gescheld of onechte reviews op je site hebben staan. Het uitgangspunt is de reiziger helpen, toch? Samengevat hanteert TripAdvisor de volgende richtlijnen:

Familievriendelijk: geen grof taalgebruik, bedreigingen, heiligschennis, persoonlijke beledigingen, dat soort dingen.
Relevant voor reizigers: wees behulpzaam voor reizigers en geef dus geen persoonlijke meningen over politiek, ethiek, religie etc.
Onbevooroordeeld: je mag geen relatie hebben met het bedrijf waarvoor je een review schrijft.
Behulpzaam, eerstehandservaring: geen geruchten, ervaringen van anderen, maar die van jezelf.
Origineel: het moet jouw schrijfwerk zijn, originele content.
Niet-commercieel: geen reclame of promotie in je review.
Respect voor privé-informatie: geen codes, wachtwoorden, creditcardgegevens en alleen voornamen van werknemers.
Geregistreerd bij TripAdvisor: de review moet slaan op het bedrijf waarvoor je het schrijft.
Makkelijk te lezen: geen HTML tags, Capslock of straattaal.

Allemaal vrij logisch wat mij betreft. En verderop lees ik de volgende allesomvattende zin:

TripAdvisor reserves the right to remove a review or management response at any time for any reason.

Het Mysterie van de Verwijderde Reviews

Ik blijk niet de enige te zijn die te maken heeft met niet-geplaatste of later verwijderde reviews. Een korte zoektocht via Google levert vele hits op op het forum van TripAdvisor; veel mensen zijn op zoek naar hun reviews. Maar zoals iemand daar ook zegt: “There is always a reason for a review to be removed.” Ja, dat is me nu ook duidelijk geworden. Ik vond ook blogs over verwijderde reviews. Angie Orth kreeg na lang, lang aandringen wél te horen waarom de reviews verwijderd waren: om onzinnige redenen. Nog meer negatiefs over TripAdvisor lees ik op het blog Medium.com. TripAdvisor heeft sinds 2013 niet langer ‘trusted’ en ‘honest’ in hun slogan staan, maar wel ‘biggest’. Tja. Daarnaast passeren meer feiten de revue die luid en duidelijk aantonen dat het allemaal om geld draait en niet om het helpen van reizigers. Een open deur natuurlijk, maar toch. Het maakt in elk geval dat ik geen zin meer heb in het schrijven van reviews, ook al smeekt de hotel- of restauranteigenaar om dat wel te doen.

Maar, wat heb je dan geschreven?

Ik ben heel benieuwd welke van de bovengenoemde richtlijnen jij geschonden ziet in mijn twee reviewteksten. Ik heb namelijk echt geen idee. Gelukkig had ik ze ergens opgeslagen, dus hier zijn ze. Klik op de titel om de TripAdvisor-pagina te openen. Ik ga ze dan aanpassen en opnieuw indienen, dus maak die puzzel!

Casa Bliss

We were warmly welcomed at the Casa by Jay and her mom. The Casa is one big villa consisting of four apartments, of which three for guests. The central, poolside apartment is where Jay and her mom stay. Every apartment has their own patios (front and back). The villa is surrounded by a big garden, with seats to chill in the shades. We liked the bed (big and comfy).

The Casa really is in the middle of nowhere, but the awesome views make up for that! Our hosts were really kind and relaxed. So, there are a lot of good things to say about Casa Bliss, but sadly, we found it wasn’t up to par with any of the other Andalucian accommodations we booked. The air conditioning in the bedroom was leaking water, there was no coffee machine or water cooker, and the furniture and the appliances had their best time a while ago. It’s a pity for this otherwise nice apartment. The loud neighbourhood dogs that fight at night didn’t help, either. We don’t think the current state merits the price.

Arte y Solera

It is always sort of weird to be the only guests in the restaurant. But what you get is some extra attention from the staff. The waitress didn’t know English so her boss jumped in and took his time to explain the menu. The food not only looked great, but also tasted great. We especially liked the patatas bravas, the salmon, the sea bass, the foam crème brulee. So, everything really. The interior is very decent and new, but the white leds take away a bit from the atmosphere. We enjoyed our dinner here, and for sure will remember this next time we’ll visit Sevilla.

Laat je reactie hieronder achter!

Werken aan bewustwording van social media? Begin bij LinkedIn!

25 juli 2016 door Natalie Hensen Reageer

Wil jij als online communicatieadviseur je collega’s bewust maken van het nut van de inzet van social media? Begin dan met een workshop LinkedIn. Het persoonlijke belang van je collega’s is de sleutel. Ik geef je vijf praktische tips.

Ruim 4 miljoen Nederlanders hebben een LinkedIn-account. Dat is op ruim 8 miljoen werkenden best een hele hoop. Veel LinkedInners hebben een hoog inkomen wat impliceert dat de groep hoogopgeleiden relatief groot is. Werk je in een organisatie waar veel hoogopgeleiden werken, dan is het aannemelijk dat een grote groep iets met LinkedIn doet. Daar ligt je kans.

Minimaal gebruik LinkedIn

Veel mensen maken voor zo’n 20% gebruik van LinkedIn: ze hebben bijvoorbeeld alleen hun meest recente werkervaring en cursus toegevoegd. En misschien ook wel de onderschrijving ‘Dutch’ en nog een paar kansloze ‘vaardigheden’ toegevoegd aan hun profiel. Zonde natuurlijk! Want er valt veel meer uit LinkedIn te halen zoals je weet. Je kunt het gebruiken om te netwerken, kennis te delen, te verbinden en: jezelf profileren. Bijna niemand heeft meer een baan voor het leven en dus is het altijd goed om continu te investeren in je netwerk, te zorgen dat je op het netvlies blijft. Reden genoeg dus om LinkedIn optimaal in te zetten.

Bewustwording social media

Maar jouw belang reikt verder dan LinkedIn alleen. Je wil dat je collega’s zich bewust zijn van hoe het gebruik van social media bijdraagt aan de organisatie- en communicatiedoelstellingen. Ze hoeven niet allemaal te gaan twitteren, maar moeten wél weten wat Twitter is, hoe de organisatie het gebruikt en wat het oplevert. Medewerkers zijn de ambassadeurs van de organisatie dus als zij actief zijn op social media is het ook wel fijn als ze daarmee de organisatie helpen. Dat doen ze door zich respectvol te uiten en berichten van de organisatie verder te verspreiden. Daar moet je ze bij helpen.

Hoe pak je dat aan?

Natuurlijk hangt het helemaal af van de cultuur in jouw organisatie hoe je het beste te werk kan gaan om je collega’s bewustwording bij te brengen. Maar met deze vijf algemene tips, die ik in de praktijk succesvol heb toegepast, help ik je vast een eindje op weg:

1. Organiseer een workshop met LinkedIn in de titel

Je collega’s hebben een persoonlijk belang bij LinkedIn en zullen dus eerder geneigd zijn zich op te geven voor een workshop als ze denken dat ze er iets leren waar ze persoonlijk iets aan hebben. Kies bijvoorbeeld de titel: “Haal meer uit je LinkedIn-profiel!”. Zorg dat je aankondiging zoveel mogelijk collega’s bereikt. Organiseer meerdere workshops, zodat je collega’s de dag en tijd kunnen kiezen die hen het beste uitkomt.

2. Zorg dat de workshop maximaal een uur duurt

Zeker als je de workshop in eigen huis organiseert, is een uur een prima tijdsduur. Daardoor maak je het nog laagdrempeliger voor je collega’s om de workshop bij te wonen. Je kunt in een uur gemakkelijk én aan algemene bewustwording werken én het zo aantrekkelijke LinkedIn verder uitleggen. Je hoeft hiervoor niet eens een LinkedIn-superexpert te zijn, want dikke kans dat je sowieso al veel meer weet dan de gemiddelde medewerker. Zo niet: school je dan snel bij! Er zijn online genoeg handboeken en blogs te vinden die je LinkedIn-wijs maken.

3. Laat voorbeelden zien

Hoe vul je nou je LinkedIn-profiel goed in? Dat is eigenlijk de belangrijkste vraag die de meeste mensen hebben. Help met die vraag door een aantal goede voorbeelden te laten zien. Vertel wat wel en niet handig is om te doen. Geef ze praktische tips. Laat ze direct hun eigen profiel bekijken en verbeteren. Daarmee houd je het ook lekker praktisch. Wel handig als je dan bij de uitnodiging erbij zet dat ze hun laptop en/of smartphone mee moeten nemen.

4. Maak ruimte voor vragen

Zorg dat deelnemers tussendoor vragen kunnen stellen. Dat zorgt voor een informele sfeer waardoor het prettig aanvoelt voor de deelnemers. Ze associëren social media (voortaan) met iets positiefs!

5. Verbreed LinkedIn naar social media

Daarmee bedoel ik dat je dat bredere perspectief een paar keer moet herhalen in je workshop: LinkedIn is één van de socialmediakanalen die je kunt inzetten als organisatie. Vertel ook over de aard van social media en noem welke kanalen je organisatie nog meer gebruikt, wat het oplevert en hoe de deelnemers de organisatie kunnen helpen.

Heb jij nog tips voor het succesvol bewust maken van je collega’s die zeker in dit rijtje thuishoren? Laat ze hieronder weten.

Plaatje geleend van greyweed.

5 smoesjes van ondernemers om niets met social media te doen

25 april 2016 door Natalie Hensen 4 Reacties

Waarom zet jij social media nog niet in voor je bedrijf? Veel van de redenen van ondernemers om er niets mee te doen die ik om me heen hoor, zijn onzin. Ik zet de vijf meest voorkomende redenen voor je op een rijtje en vertel je waarom het slechte redenen zijn.

1. Ik heb geen tijd

Nee, ik heb ook geen tijd om mijn omzetbelasting op te geven en mijn uren bij te houden, maar dat hoort er nou eenmaal bij! Zo zou dat ook voor social media moeten zijn: een vast onderdeel van je bedrijfsvoering, in plaats van iets leuks voor als je tijd over hebt (wat je nooit hebt). Uiteraard kies je daarbij wel voor de juiste, voor jou meest effectieve socialmediakanalen. Tijd is een vloeibaar begrip; je tijdsbesteding is een keuze waar jij elke dag weer voor staat. Als ondernemer moet je je tijd besteden aan zaken die bijdragen aan je bedrijfsdoelen. Daar máák je dus tijd voor. Het is dus een kwestie van goede keuzes maken. En als je het goed doet, kan de inzet van social media bijdragen aan je bedrijfsdoelen. De moeite waard om daar tijd in te steken dus.

2. Het heeft geen prioriteit

Elke dag werk je aan het halen van je bedrijfsdoelen. Je bepaalt elke dag, elke week en elke maand wat je daarvoor gaat doen. Je bepaalt wat prioriteit heeft en wat niet. Social media inzetten geen prioriteit? Heb je dan wel goed gekeken naar wat het je kan opleveren als je het goed doet? Werken aan je online identiteit helpt om zichtbaar en vindbaar te worden, uit te steken boven al die andere ondernemers. Bovendien maak je potentiële klanten duidelijk waar je voor staat en waarvoor niet. Zo krijg je eerder klanten die bij je passen. Maak het dus vooral een prioriteit om social media in te zetten!

3. Ik zie de meerwaarde niet

Dan moet je beter kijken, want die is er bijna altijd wel. Je bouwt aan je online identiteit; je bent laagdrempelig bereikbaar voor je (potentiële) klanten en ze zien waar je voor staat. Je hebt contact met elkaar, bouwt een band op en misschien creëer je zelfs wel fans! Je zit in het achterhoofd van je volgers en ze denken aan je en je producten/diensten op het juiste moment. Bijvoorbeeld op een verjaardag waarop zij vertellen hoe leuk jouw Facebook-pagina is. Daarbij vertellen ze natuurlijk ook wat je te bieden hebt. Zie je nog steeds geen meerwaarde voor social media in jouw business? Doe dan voor je online zichtbaarheid in elk geval het minimale: een bedrijfspagina op LinkedIn en een Google+-pagina. Ben je een eenpitter, dan is dát weer niet zo zinvol. Richt je dan in elk geval op je website en je persoonlijke LinkedIn-profiel.

4. Ik heb geen verstand van social media

Wat niet is, kan nog komen. Kwestie van je erin verdiepen. Moeilijk is het niet, nieuw misschien wel. Je kunt al heel veel te weten komen door online goede blogs te lezen, bijvoorbeeld op sites als 42bis, Frankwatching en Marketingfacts. Verder kun je natuurlijk een cursus of training volgen. Genoeg aanbieders te vinden! Het alternatief is iemand inhuren die ‘de social media’ voor je beheert. Maar dan nog ontkom je er niet aan om zelf ook iets te doen. Je moet input leveren en zelf af en toe iets posten. Jij bent tenslotte de expert op jouw vakgebied en je communitymanager is veelal nieuw op dat vlak.

5. Ik heb niks met social media

Dat kan op zich natuurlijk, dat je geen affiniteit hebt met communiceren via social media. Maar dat wil nog niet zeggen dat je het dan ook niet moet doen. Of laten doen. Het kan zijn dat je koudwatervrees hebt en dit verpakt in ‘ik heb er niks mee’. Het kan ook zijn dat je het geprobeerd hebt, maar écht de lol er niet van inziet en je er niet toe kunt zetten. Voor de koudwatervrezers: zet social media op een goede manier in en je boekt resultaten wat het direct een stukje leuker en minder eng maakt. Laat je erover adviseren als je niet weet hoe je dat goed moet doen. Voor hen die het echt niet zelf willen: laat iemand het voor je doen, zoals genoemd bij 4.

Staat jouw reden om helemaal niets met social media te doen er niet bij? Laat ‘m dan hieronder achter en ik zal je vertellen waarom ook dát een slechte reden is.

Geen excuses meer!

Foto’s van Esther Vargas, Ben Brown, Greg Dunlap, Doug Beckers, Newton grafitti en mendhak.

Socialmediakanalen 2016: welke zet je wanneer in?

4 april 2016 door Natalie Hensen Reageer

Als paddenstoelen schieten vrijwel wekelijks nieuwe socialmediakanalen uit de grond. Het is niet gek als je door de bomen het bos niet meer ziet. Welke van deze netwerken kun je in 2016 het beste wanneer inzetten? Een overzicht van de meest kansrijke social media voor je onderneming.

Maar voordat ik daarmee start, eerst een belangrijke noot van de redactie (van mij dus). Het allerbelangrijkste in je online communicatie is: je website. Dáár wil je verkeer naar toe hebben, daar bied je immers je diensten of producten aan. Uiteindelijk staan alle onderstaande netwerken in dienst van je site. Houd dat altijd in je achterhoofd bij het plaatsen van berichten. Zo’n netwerk kan zomaar omvallen (ken je Hyves nog?) maar jouw site blijft ten allen tijde je domein, je visitekaartje: de homebase.

Facebook

Facebook is met 9,6 miljoen Nederlandse gebruikers (WhatsApp laat ik buiten beschouwing want dit is geen sociaal netwerk) het grootste sociale netwerk in Nederland (cijfer januari 2016). Daar kun je dus potentieel veel mensen bereiken. Op Facebook maak je als bedrijf meestal een fanpagina aan die Facebookers kunnen liken. Als ze dat hebben gedaan, krijgen ze jouw berichten in hun tijdlijn te zijn. Tenminste, als het meezit. Want de algoritmes van Facebook, op basis waarvan jouw bericht wel of niet getoond wordt, zijn lastig te doorgronden. Enkele algemene tips om de kans dat jouw bericht gezien wordt, te vergroten, kan ik wel geven:

Zet zoveel mogelijk informatie over je bedrijf op Facebook.
Plaats regelmatig content (minimaal twee keer per week).
Varieer in de berichten: foto, video, link, vraag, weetje, etc.
Reageer op reacties en berichten die je ontvangt, het liefst zo snel mogelijk.

Met een fanpage op Facebook bouw je aan een community rondom je merk of bedrijf. Je zult merken dat het veel tijd kost om zo’n community op te bouwen. Je kunt natuurlijk met een gerichte advertentiecampagne (de mogelijkheden zijn oneindig) je bereik proberen te vergroten. Of je hebt gewoon geduld en geeft niet te snel op! Het hoofddoel van je community is niet het verkopen van meer producten of diensten. Het gaat bij een community om het vergroten van betrokkenheid en loyaliteit van je fans. Ze hebben misschien een keer iets gekocht en zullen nog wel eens terugkomen. Zeker als je ze betrokken kunt houden bij je merk of bedrijf.

Op de Facebookpagina van de Vakantiefietser zie ik dat veel van de fans ooit een fiets in de winkel hebben gekocht, op (lange) fietsvakantie zijn gegaan en de pagina volgen om daar medevakantiefietsers te treffen. Berichten met vragen over hoe je iets doet op fietsvakantie, bijvoorbeeld hoe je zorgt dat je fiets en spullen niet gestolen worden als je even een winkel ingaat, doen het dan ook erg goed. De fans delen graag hun tips en ideeën met anderen. Bekijk wat voor jouw doelgroep werkt en experimenteer totdat je de juiste formule gevonden hebt.

Twitter

Twitter groeit niet meer in aantal gebruikers en daalt zelfs, maar heeft toch nog wel 2,6 miljoen Nederlanders als leden. En daaronder vind je heel wat invloedrijke figuren, influentials. Dat zijn mensen die het nieuws maken (bijvoorbeeld journalisten) of meehelpen dat nieuws te verspreiden (bijvoorbeeld bekende Nederlanders). Twitter is snel en actueel. Een tweet is met een uur alweer verouderd. Als je regelmatig waardevolle content produceert, is het zeker de moeite waard om een Twitter-account te beheren. Met jouw waardevolle content help je anderen en zij helpen weer anderen door je bericht te delen. Je kunt op Twitter autoriteit opbouwen door (zelfgeschreven en van anderen) kennis op jouw vakgebied te delen met je volgers. Jij weet wat de nuttige en goede artikelen zijn en door die te delen, help je je volgers en uiteindelijk dus ook jezelf. Twitter is nog steeds een interactief middel, dus ook vragen en antwoorden van jou en je volgers horen daarbij. Dit is op Twitter wel wat lastiger dan op Facebook, juist door de vluchtigheid van de berichten.

Adverteren op Twitter wordt nu het meest gebruikt door een bericht te promoten, maar Twitter kijkt naar andere mogelijkheden om geld binnen te harken én bedrijven onder de aandacht van hun doelgroep te laten komen, zoals First View.

Instagram

Verkoop jij producten die het goed doen op de foto? Dan is een Instagram-account waarschijnlijk wel een goed idee. Op Instagram gaat het om het mooie beeld. De interactiegraad op Instagram is groot; er wordt veel gereageerd, geliked en gedeeld. Als je jongeren wil bereiken, dan ontkom je niet aan dit netwerk; meer dan de helft van de gebruikers is tussen de 15 en 19 jaar oud. Totaal zijn er 2,1 miljoen Nederlanders met een account op Instagram. Hashtags (#) zijn belangrijk op Instagram; ze zorgen dat je gevonden wordt door mensen met interesse in het onderwerp. Zo vergroot je dus ook je bereik.

Net als op Twitter kun je ook op Instagram een bericht promoten zodat andere Instagrammers deze in hun tijdlijn tegenkomen zonder dat ze je volgen.

Het sociale netwerk Pinterest wordt door veel vrouwen bevolkt. Ze verzamelen er leuke, inspirerende plaatjes over een thema, bijvoorbeeld huisinrichting of recepten. Totaal heeft Pinterest 2 miljoen Nederlandse gebruikers en groeit nog steeds. Op Pinterest vind je meer volwassenen dan op Instagram. Op Pinterest gaat het net als op Instagram om mooie plaatjes. Je deelt de mooie of behulpzame plaatjes van je website op Pinterest en vervolgens zijn Pinterest-gebruikers dus één klik verwijderd van je website.

De advertentiemogelijkheden zijn in Nederland nog niet zo groot, maar dat zal zeker nog wel komen.

YouTube

Het sociale videokanaal YouTube is eigendom van Google. Je helpt Google dus door je website aan je YouTube-kanaal te koppelen en op je kanaal waardevolle content te delen. Als je je kanaal goed inricht met de juiste keywords en alle filmpjes goed beschrijft, gaat je dit ongetwijfeld helpen in het beter scoren in Google van je website. In principe kan elke ondernemer filmpjes maken; al was het maar om je product of dienst kort uit te leggen en dit op je homepage op te nemen. Mensen kijken nu eenmaal eerder naar een kort filmpje dan naar een lange lap tekst. YouTube heeft niet voor niets 7,2 miljoen gebruikers in Nederland.

De adverteermogelijkheden op YouTube zijn legio. De vraag is hoe nuttig dat voor je is, als je het kanaal vooral gebruikt als medium om filmpjes op te zetten die je weer via je website verspreidt.

Heb je een eenmansbedrijf met weinig of geen samenwerkingspartners, dan zie ik voor jou het nut van een LinkedIn-pagina niet zo in (ik heb er bijvoorbeeld geen). Ga dan vooral met je persoonlijke LinkedIn-account aan de slag! Ook al maken er inmiddels maar liefst 4,2 miljoen Nederlanders gebruik van LinkedIn. Als mensen je googelen, vinden ze als eerste je website waarop je alles kwijt kan over je producten en diensten, op jouw manier. Maar het kan natuurlijk geen kwaad om een LinkedIn-pagina te hébben. Al was het maar omdat dan niemand anders met jouw bedrijfsnaam aan de haal kan. Het loont des te meer als je wat groter bent en werknemers en samenwerkingspartners hebt. Daardoor heb je namelijk meer te melden en heb je ook meer bereik. Wat ik lastig vind aan een bedrijfspagina op LinkedIn, is dat je er qua interactie niet zoveel mee kan. De belangrijkste functie is het plaatsen van berichten op je eigen pagina. Als persoon kun je op LinkedIn veel meer, zoals bedrijven en groepen volgen, berichten van anderen liken en erop reageren.

Je kunt op LinkedIn een bericht van je bedrijfspagina promoten.

Google+

3,6 miljoen Nederlanders hebben een account op Google+. Dat klinkt best veel, maar in de praktijk doen maar weinig mensen er iets mee. Het is de vraag of dit sociale netwerk 2016 wel gaat overleven. Maar ja, het is wel eigendom van Google en Google moet je te vriend houden (zie YouTube). Ik raad elke ondernemer dus aan om in elk geval een pagina in te richten, deze te koppelen aan je website en er zelfgeschreven content (nieuws, blogs) van je website te delen.

Ik hoop dat ik je met dit overzicht op weg heb kunnen helpen in het oerwoud aan socialmediakanalen en de oneindigheid aan mogelijkheden. Laat het me weten in de reacties!

Foto geleend van Esther Vargas.

De vijf lessen van Google’s app Primer

5 oktober 2015 door Marco Reageer

Soms is een app meer dan een app. Primer, de marketinglessen-app van Google leert gebruikers de basisprincipes van marketing. Het geeft ons echter ook inzicht in hoe microleren kan werken. Die zijn samen te vatten in vijf lessen.

Onlangs lanceerde Google hun app Primer, een app vol marketinglessen gericht op kleine start-ups. Vorig jaar verscheen er al een testversie in de appstores, die kortgeleden een grote make-over kreeg. Primer is te vergelijken met apps als Swiftbites, die gebruikers in mini-lessen leert coderen. Een soort microleren dus. Via de app kun je korte minilessen in marketing krijgen. In lessen van elk een paar minuten leer je meer over de UX van apps, over het gebruik van data, mobiele strategie en het meten van je resultaten. De lessen bevatten zowel theorie als vragen, zodat je het geleerde meteen in praktijk kunt brengen. Primer is een mooie manier van microleren en leert ons meer dan de basismarketinglessen die je krijgt voorgeschoteld. De vijf lessen van Primer zijn geschikt voor iedereen die collega’s, klanten of wie dan ook wil laten leren.

1. Leren is leuk

Als er een ding is die de korte lessen van Primer me leren, is dat het leuk is. In korte uitdagende teksten, aantrekkelijk vormgegeven en theorie die aansluit bij mijn behoeftes, wordt leren leuk. En als het leuk is, dan blijft het beter hangen. De kennis is ook nog eens makkelijk te delen of samen te doen met vrienden, familie of collega’s. Les 1 van Primer: maak leren leuk.

2. Leren is simpel

De app is zo intuïtief opgebouwd, dat je vanaf het begin weet wat je moet doen. Duidelijk handelingsperspectief, niet al te uitgebreide teksten, lineair, kortom, de app is simpel. Het maakt leren daarom simpel. En hoe simpeler het is, hoe meer ik leer. Ik word niet afgeleid door overbodige tierelantijnen. Ik word uitgenodigd om de volgende les te leren. Sterker, ik word daartoe verleid door de app. Een app is als een blondharige langbenige leer-vriendin. Les 2 van Primer: maak leren simpel.

3. Leren is marketing

Google is niet gek. Alle lessen van Primer hebben een directe of indirecte relatie met producten van Google. Of het nu leren werken met AdWords is, met Google Analytics of met community’s als Google+. Hoe meer kennis gebruikers hebben, des te beter worden de producten van Google (en al haar concurrenten) gebruikt. Daar kunnen meer organisaties een voorbeeld aan nemen. Of je nu een slijter, een gemeente of een bierbrouwer bent. Les 3 van Primer is dan ook: leren is een vorm van marketing.

4. Leren kan altijd

Wachtend bij de tandarts. In de trein. Op het toilet. Tijdens een saaie vergadering. Het voordeel van korte, mobiele lessen is dat leren altijd en overal kan. In een wereld waar om elke hoek tien andere informatieverleidingen staan, moet je vechten voor aandacht als app. Korte lessen die aantrekkelijk zijn vormgegeven helpen je dit gevecht te winnen. Les 4 van Primer is dan ook: leren kan altijd (en overal).

5. Elk bedrijf moet een Google-Tuesday hebben

Primer is een van de vele producten die voortkomen uit Google Tuesday, de ‘vrije dag’ die medewerkers van het bedrijf hebben. Tijdens deze vrije dag mogen medewerkers hun tijd en andere resources besteden aan hun eigen projecten. Hieruit komt veel moois. Niet direct altijd succesvol, wie kent Google Wave bijvoorbeeld nog? Maar het levert Google af en toe pareltjes op. En veel meer dan dat: gemotiveerde medewerkers, die zich breed ontwikkelen en allemaal bezig zijn met ondernemen. Neem daar een voorbeeld aan. Misschien zelfs wel vooral als overheidsorganisatie. Les 5 van Primer is dan ook: geef al je medewerkers één vrije dag per week. Het liefst op dinsdag.

Gastblog van Marco Leeuwerink

Bijdragen aan de geneeskunde terwijl je slaapt

17 juli 2015 door Natalie Hensen Reageer

Sony’s app Folding@Home maakt het mogelijk met je telefoon bij te dragen aan wetenschappelijk onderzoek. Terwijl je slaapt gebruikt de app je telefoon voor wetenschappelijke berekeningen. Je helpt daarmee de wetenschappers van Stanford University bij het genezen van ziektes.

Komt dit fenomeen je misschien vaag bekend voor? Dat kan kloppen! Deze app klinkt als een (übernerderige) 2.0-versie van het SETI@home-project (gestart in 2000) waarbij mensen hun pc ter beschikking stellen. Al die pc’s worden met elkaar verbonden en voeren gezamenlijk ingewikkelde berekeningen uit waarmee gezocht wordt naar buitenaards leven.

De oplossing

Wat doe je elke avond voor je gaat slapen? Juist, je telefoon aan de oplader leggen. Zodat hij de volgende ochtend weer fris en fruitig is, net als jij. Waarom zou je telefoon tijdens dat opladen niet iets nuttigs doen? Iets nuttigs voor de mensheid bijvoorbeeld? Stel de processorkracht van je telefoon beschikbaar!

Doing a good deed was never this easy!

Het doel van dit project is meer te weten komen over eiwitten; over wat ze doen en hoe ze zich ordenen of vouwen (vandaar ‘folding’ in de naam). Vijf jaar lang maakte het project dankbaar gebruik van de krachten van de Playstation 3, maar deze kan hier nu niet meer voor worden gebruikt. Het project draait al sinds 2000, maar de app heeft kortgeleden een flinke opfrisbeurt gehad van Sony.

Hoe het werkt

De app werkt heel simpel. Na het installeren word je door het proces heen geleid en al snel blijkt: je kan alleen maar bijdragen als je aan drie voorwaarden voldoet: je moet op wifi zitten, je batterij moet 100% vol zijn en je smartphone hangt aan de oplader. Niet via een snoertje aan de pc of laptop vast, nee, aan de oplader in het stopcontact. Ze hadden wat mij betreft de voorwaarde van 100% batterij kunnen laten vallen; je kan dan meer uren maken en aan de oplader ligt je telefoon toch al.

Na een paar dagen uitproberen, heb ik al aardig wat uren bijgedragen. Wel is mijn telefoon elke ochtend behoorlijk warm. Ik vraag me af of dat kwaad kan. Iemand een idee?

Gamification

De makers moeten hebben gedacht: “We moeten het léuk maken om bij te dragen, we doen er een paar competitie-elementen in!”. De app zit vol gamification-elementen. Je kunt allerlei badges halen als je lang genoeg hebt bijgedragen, je kunt je scores vergelijken met andere bijdragers én met je Google-connecties die de app ook hebben en uiteraard kun je je bijdrage delen op Facebook. Al met al een geinige app maar het gaat toch vooral om de rekenkracht!

Downloaden

Folding@Home is er alleen voor Android, het is gratis en je kunt de app hier downloaden.

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.nl.

Plaatje geleend van Wikipedia en de app Folding@Home.

Smartphone-etiquette: 5 regels die ons leven socialer maken

7 mei 2015 door Natalie Hensen 2 Reacties

De tijd is er rijp voor. We hebben lang genoeg, op ieder gewenst moment, mogen spelen met onze slimme telefoons. Tot grote ergernis van de mensen om ons heen. Terecht ervaren ergernis. Het is tijd voor een smartphone-etiquette.

In 2010 (beetje laat, ik weet het) had ik mijn eerste smartphone. Vanaf het moment dat ik dat ding had liet ik het niet van mijn zijde wijken. Ik was eindeloos onder de indruk van alle mogelijkheden; ik vond het een ware revolutie! Alles, maar dan ook echt alles, was een reden om even in mijn smartphone te kijken: appjes, tweets, reisinformatie (en check, dubbelcheck), mail, spelletjes… En als ik dan toch bezig was, kon ik beter ook maar alle binnengekomen meldingen even wegwerken. Ik beken dat ik me in de afgelopen jaren op veel momenten asociaal gedragen heb ten opzichte van mijn omgeving.

Meer balans in smartphonegebruik

We zijn nu wat jaartjes verder en, alhoewel ik nog steeds erg gehecht ben aan mijn telefoon, is er steeds meer balans gekomen in mijn smartphonegebruik ten opzichte van de rest van mijn bezigheden. Wat ik bedoel is: het is onderdeel van mijn leven, maar het heeft zo langzamerhand een gerechtvaardigd plekje gekregen. Het is niet meer dominant aanwezig zoals eerst. Als je het mensen vraagt blijk je al bepaalde ongeschreven regels te kunnen ontdekken. Kijk maar naar een 42bis-infographic uit 2013. We ergeren ons eigenlijk best wel aan smartphonegebruik op ongepaste momenten (tijdens een gesprek, een etentje, een vergadering of op school) alhoewel sommige vormen nog wel geaccepteerd lijken door een meerderheid. Ik vind dat die ongeschreven regels maar eens uitgeschreven moeten worden. Print ze uit en hang ze op!

Smartphone-etiquette in 5 regels

Hieronder lees je mijn voorstel voor een nieuwe etiquette: de smartphone-etiquette. Al deze regels heb ik zelf minimaal eens overschreden met soms negatieve consequenties. Dus ik weet waar ik het over heb. Veel mensen hebben net als ik al aardig wat jaren een smartphone dus het nieuwe is er nu wel vanaf. Daarom is nu de tijd gekomen om met elkaar een aantal afspraken te maken. Wat is geaccepteerd gedrag en wat niet?

Kijk hieronder of je je kunt vinden in de smartphone-etiquette en laat je aanvullingen en opmerkingen achter in de commentaren. Vind je deze etiquette te ver gaan of juist niet ver genoeg? Ik ben benieuwd waarom, dus laat ook daarover je reactie achter!

1. Live contact gaat boven virtueel contact

Deze eerste regel is niet voor niets de eerste; het is eigenlijk de grondwet van de smartphone-etiquette. Ben je in gezelschap van anderen, dan krijgen zij jouw onverdeelde aandacht. Zij hebben immers tijd vrij gemaakt om in jouw gezelschap te kunnen zijn en jij andersom ook. Dus het is niet meer dan logisch dat je die tijd dan ook daadwerkelijk met elkaar doorbrengt. Anders had je net zo goed niet hoeven afspreken. Werkende mama Rianne Vink legt het nog even haarfijn uit in haar blog ‘Weg met die mobiel!‘.

2. Licht en geluid voor meldingen staan uit

Ik kreeg meer rust in mijn leven toen ik ontdekte hoe je de lichtjes en geluidjes kon uitzetten die diverse apps produceren. Heerlijk! Nu zie ik pas dat er een notificatie is als ik er zelf voor kies om mijn smartphone te ontgrendelen. Ik word dus ook in gezelschap niet meer afgeleid door geluidjes of lichtjes die ik opmerk (daar was ik heel goed in geworden).

3. Laat berichten liggen tot een geschikt moment

Oké, je hebt berichten binnengekregen die om beantwoording vragen. Maar voor je ze gaat beantwoorden, bedenk dan eerst: is het echt nodig dat ik nu reageer? Of kan het soms ook wachten tot een geschikter moment? Bijna altijd is het antwoord: ja. Echt waar.

4. Concentratie nodig? Weg met de smartphone

Je concentreren op wat iemand vertelt of wat er gebeurt tijdens een college, vergadering of film gaat niet samen met bezig zijn op je smartphone. Mensen kunnen nou eenmaal niet goed multitasken. Laat staan twee taken tegelijk uitvoeren die beide het werkgeheugen aanspreken. Concentreren op het drukke verkeer om je heen gaat niet samen met appen (want je kijkt niet meer om je heen). Dat vindt de overheid trouwens ook. Een ongeluk zit in een klein hoekje, blijkt uit de indrukwekkende documentaire ‘In één klap’ van 2Doc. Een film volgen gaat ook niet als je met je gedachten in een Facebookdiscussie zit. Is het dus belangrijk dat je goed concentreert op iets? Leg die smartphone dan uit zicht (en op stil). Zo hoeft dát in elk geval geen reden tot afleiding te zijn.

5. Negeer je FOMO

Negeer je fear of missing out, oftewel FOMO. Het is een irrationele angst dat anderen supercoole dingen meemaken zonder jou erbij. Kim Dik schreef op haar blog laatst over de angst van de mobiele mens om iets te missen waardoor hij gaat phubben. Dat staat voor iemand die zijn omgeving negeert door zijn telefoon voorrang te geven. Besef dat je angst irrationeel is, laat het los en zorg dat je zelf een leuk leven hebt waarbij je smartphone niet het belangrijkste onderdeel is.

Er zijn altijd uitzonderingen…

Natuurlijk zijn er uitzonderingen op deze regels. Zoals dat belangrijke levensveranderende bericht waar je op zit te wachten en waarvoor je je smartphone voortdurend voor in de gaten houdt. Of die tweets van dat event die je live moet plaatsen (anders hoor je er echt niet bij). Er zijn vast zat voorbeelden te noemen waarbij je een van deze regels schendt voor een hoger doel. Prima, maar leg dit dan in elk geval uit aan degenen die last hebben van je gedrag. En bedenk dat deze regels uitgangspunten zijn voor een socialer, gezelliger samenleven!

Foto’s van Beth Jusino en Eric J. Smith

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.nl.

Bloggen: check wat je zegt!

24 maart 2015 door Natalie Hensen 1 Reactie

Bloggers opgelet: zorg voor onderbouwing van je beweringen om je blog sterker te maken. Ik zal je vertellen hoe ik dat meestal aanpak en wat er mis is met beweringen uit de losse pols.

Oké, dus je houdt van schrijven! Top, dat is een goed begin. Je schrijft wat er in je opkomt, voegt daarna tussenkoppen toe, een geweldige titel en klaar is Kees. Goede tussenkoppen en een prikkelende titel zijn perfect, maar gewoon schrijven wat er in je opkomt, daar heb ik wel wat op aan te merken. Je bent dan nog niet klaar namelijk. Wil je een goed blog opleveren, dan zul je inhoudelijk nog een stap verder moeten gaan.

Van margarine ga je dood?

Stel, je schrijft een blog over margarine. Want je hebt gehoord dat margarine ontzettend slecht voor je is, dat het zowat plastic is en je dus beter alleen echte boter kan eten. Dat advies wil je je lezers geven. Klinkt als een interessant onderwerp, op het eerste gezicht. Maar waar heb je die informatie vandaan? Dat margarine slecht voor je is? Is dat een betrouwbare bron? Of zitten er (allang) geen massa’s tetravetten (meer) in margarine en ga je er dus helemaal niet dood aan? Is de wetenschap er misschien nog niet over uit? Of is het deels waar? Sommigen irriteren zich mateloos aan de hysterische en onjuiste blogs die over dit onderwerp verschijnen. De Washington Post lijkt een goed onderbouwd blog te hebben, maar schijn bedriegt als de schrijver verwijst naar een bericht waarin Unilever zou toegeven dat margarine slecht is. Het enige dat Unilever zegt, is dat als mensen liever boter willen, ze boter kunnen krijgen. Als ze maar verkopen natuurlijk. Wil je na dit alles weten hoe het echt zit met margarine: lees dan dit en/of dit.

Denk aan je imago

Zoals je ziet: bijna elk verhaal is wel gekleurd en aan jou als blogger om dat te doorgronden en daar iets mee te doen. Want je wilt een goed blog, toch? Niet eentje waarbij iedereen over je heen valt omdat je iets hebt gezegd wat niet waar is. Die blogs zijn slecht voor je imago. En voor je zelfvertrouwen en ego, niet te vergeten. Ze staan (zo goed als) voor eeuwig op het web!

Diep dat onderwerp uit

Mijn methode voor het schrijven van een blog is meestal dat ik een onderwerp helemaal uitdiep. Wil ik bijvoorbeeld iets schrijven over foodporn, dan zoek ik uit wat dat is, waarom mensen dat leuk vinden en bedenk ik wat ik er zelf van vind. Soms begin ik met schrijven en zoek ik er later achtergrondinformatie bij en soms begin ik bij die achtergrondinformatie. De volgorde hangt af van hoeveel ik zelf al van het onderwerp af weet, of denk af te weten.

Soms beperk ik me tot een zoekslag binnen Google-web, soms ga ik ook naar de Scholar-variant van Google en zoek naar (wetenschappelijke, meestal Engelstalige) publicaties over het onderwerp. Ik lees Engelstalige blogs als het een verrijking van mijn verhaal biedt. En als ik iets niet (zeker) weet, schrijf ik dat gewoon op.

Apple-gekkies lezen niet

Deze aanpak levert op dat mijn blogs in elk geval goed onderbouwd zijn. Ook het blog over Apple-gekkies. Uit de reacties kun je opmaken dat sommige mensen de tekst niet of maar half gelezen hebben en dus niet snappen wat ik met het blog wilde zeggen (namelijk dat het best mooie producten zijn, maar ik het geld er niet voor over heb). Ze doen of ik hun favoriete merk beledig terwijl ik dat nou juist niet deed. Ik prikkelde hoogstens een beetje.. Oeps, en nu weer!

Mijn punt is hopelijk inmiddels wel duidelijk: onderbouw je verhaal en doe de lezer én je zelf een plezier!

Mijn methode is natuurlijk niet de enige methode; ik ben benieuwd naar andere manieren om te zorgen voor onderbouwing en diepgang in hun blog. Hoe doe jij dat?

Foto’s geleend van Jhaynye en John Sutton.

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.nl.

Het nut van azijnpissers als Andrew Keen

28 februari 2015 door Natalie Hensen 2 Reacties

De beroemdste criticus van de digitale cultuur is Andrew Keen. Een azijnpisser, vinden velen. Maar is hij dat echt, of heeft hij best een punt (of twee)? En hebben de Andrew Keens van deze wereld misschien een nuttige rol: houden ze ons scherp?

Een rechtgeaarde pessimist, dat is Andrew Keen. En er zijn er meer:

Nicholas Carr: vindt dat internet mensen dommer maakt. Je kunt je steeds slechter concentreren en diep nadenken en het maakt je dus oppervlakkiger.
Mark Helphrin: beweert dat het internet het copyright teniet doet. Content hoort niet gratis te zijn.
Lee Siegel: vindt dat internet de rol van experts, autoriteit, waarheid en traditionele normen en waarden vernietigt, wat gevaarlijk is voor onze cultuur, economie en democratie. Adam Thierer schrijft op techliberation.com dat de kritieken van zowel Siegel als Keen voortkomen uit dat van Neil Postman. Postman schreef in 1992 voor het eerst over de schaduwzijde van technologische vooruitgang. Lees deze nogal deprimerende quote maar:

“Information has become a form of garbage,” Postman argued, “not only incapable of answering the most fundamental human questions but barely useful in providing coherent direction to the solution of even mundane problems.” If left unchecked, Postman argued, America’s new technopoly — “the submission of all forms of cultural life to the sovereignty of technique and technology” — would destroy “the vital sources of our humanity” and lead to “a culture without a moral foundation” by undermining “certain mental processes and social relations that make human life worth living.”

Of je dit nu helemaal kan volgen of niet: de negativiteit (garbage, incapable, mundane, destroy, without moral foundation, undermining) druipt er vanaf!

Wie is Andrew Keen?

Andrew Keen is een Britse Amerikaan die inmiddels al lange tijd zijn uiterste best doet om de schaduwzijde van de digitale cultuur te benadrukken. De onderwerpen die hij aansnijdt, zijn overigens niet inhoudelijk onderzocht. Hij benoemt de negatieve aspecten van de digitale cultuur op alle mogelijke manieren; via blogs, boeken, als spreker en via televisie. Zo komt hij ook in de geweldige BBC-documentaire The Virtual Revolution aan het woord. We hebben het hier over een man die zijn PR goed op orde heeft dus. Zijn naam en faam heeft hij mede aan internet te danken heeft. En toch is hij er zeer negatief over. Ik kwam bij het zoeken naar Keen veel artikelen tegen waarin veel verontwaardiging werd geuit over de ideeën van de beste man.

Waarom pist Keen azijn?

Dat is een goede vraag. Ik kan natuurlijk niet in zijn hoofd kijken. Ik weet wel dat hij ooit een internetbedrijf is gestart dat het niet gehaald heeft. Het zou kunnen dat hij juist zoveel kritiek levert om de boel op te schudden, om een discussie aan te wakkeren. Niet per se om gelijk te krijgen. Of misschien wil hij gewoon rijk worden door dingen te schreeuwen die controversieel zijn; dat zou ook kunnen. De punten die Keen in zijn nieuwe boek ‘Internet is not the answer’ maakt:

1. Internet holt de middenklasse uit en ruïneert de economie

Door het sociale web is de amateur het middelpunt geworden en doen professionals er niet meer toe. Banen gaan verloren door bedrijven als Netflix, Airbnb en Uber. Deze bedrijven hebben de huidige markten verstoord. Ze maken de producten goedkoper en gemakkelijker voor consumenten, en worden er zelf schathemeltjerijk van. De wereld wordt juist minder gelijk en de werkgelegenheid wordt kleiner. Verder zou door piraterij vele miljarden aan economische waarde in rook zijn opgegaan in de muziekindustrie, bij uitgeverijen en in de commerciële fotografie.

Oké, er verdwijnen banen, we zien het bijvoorbeeld aan demonstrerende taxichauffeurs. Maar er ontstaan er nieuwe banen doordat mensen via internet ondernemen met (eigen) producten die zij verkopen of verhuren. Het aantal mensen dat hier echt een volwaardige baan van weet te maken, is wel beperkt. Maar ongeacht je plek op de maatschappelijke ladder, krijg je wel de kans er iets van te maken. Dan zijn er nog de mensen die banen verliezen door robots en algoritmen. Dit is inherent aan de technologische vooruitgang in onze maatschappij, daar kun je internet niet de schuld van geven.

Wat betreft de piraterij wordt in de cijfers ervan uitgegaan dat die downloaders zonder internet de muziek of film hadden gekocht. Dat is een aanname die wat mij betreft niet terecht is. Er wordt nu vele malen meer muziek en films geconsumeerd dan ooit te voren, juist door de lage drempel. Moeten artiesten en journalisten niet gewoon op zoek gaan naar andere verdienmodellen? Er zijn flink wat succesvolle voorbeelden te noemen, zoals dat van rechtbankverslaggever Chris Klomp en zijn betaalde Twitteraccount @realtwitcourt.

2. Internet creëert een winnaarseconomie van monopolisten

In plaats van meer democratie, creëert internet een winnaarseconomie van monopolisten. Denk daarbij aan grootmachten als Google, Amazon en Facebook. Door de creatie van het web is ook een nieuw soort kapitalisme ontstaan. Die grote bedrijven nemen geen verantwoordelijkheid, zijn niet transparant maar bedelen zichzelf wel allerlei rechten (zoals het recht op jouw data) toe. Het gaat ze alleen om het geld.

Aan de ene kant denk ik dat Keen hier een goed punt maakt. Ik heb zelf dubbele gevoelens bij bedrijven als Google en Facebook. Fijn dat ze er zijn, want we hebben er allemaal superveel voordelen van, maar wat doen ze met je gegevens? Zijn ze wel te vertrouwen? En verder: monopolies ontstaan in onze samenleving nu eenmaal – en verdwijnen weer, los van internet. Is internet het probleem wel? Of is de manier waarop er van internet gebruik gemaakt wordt eigenlijk het probleem? Is dat misschien een reflectie van wat er in de maatschappij gebeurt?

3. Wij zijn het product in plaats van de consument

Internet zit in een negatieve feedbackloop, waarin gebruikers de slachtoffers zijn in plaats van degenen die er voordeel uit halen. Hoe meer we het huidige digitale netwerk gebruiken, hoe minder economische waarde het brengt.

Dat wij het product zijn, is niet anders dan in de wereld van de vermaak, zoals digitale televisie en Hollywood-films en alle productreclame die ermee in en rondom gebouwd wordt. Verder is er een bloeiende deeleconomie waar mensen veel voordeel uit kunnen halen. Ze delen hun auto, hun gereedschappen of hun logeerkamer. Hele mooie ontwikkeling maar, zoals bij punt 1 gezegd, kun je je afvragen of bedrijven als Uber en Airbnb die altruïstische motieven ook (nog steeds) zo zien. In een aflevering van Tegenlicht ‘hoezo samen delen’ komt een genuanceerder beeld van de deeleconomie naar voren.

4. Sociale netwerken zijn een broedplaats voor narcisten

Sociale netwerken als Instagram, Facebook en Twitter zijn een broedplaats voor narcisten; mensen adverteren er over en voor zichzelf. Het sociale leven van mensen bestaat uit kleine mediavriendelijke façades. Sites als Reddit zorgen dat roddels en rumoer belangrijker worden dan nieuws.

Internet heeft dit narcistische gedrag niet uitgevonden, maar alleen meer uitingsmogelijkheden geboden. Met Instagram en Pinterest hebben mensen meer mogelijkheden gekregen om hun creativiteit te uiten en delen met anderen. Heel waardevol! En over al die voornamelijk positieve berichten op sociale netwerken: het is nooit gebruikelijk geweest om op de vraag ‘hoe gaat het’ te antwoorden met een lange lijst van je angsten en nare ervaringen. Toch? Roddels en rumoer waren er ook in de echte wereld altijd al. Niks nieuws aan.

En het gaat op sociale netwerken niet alleen om het laten zien hoe goed/leuk/lief je bent. Mensen delen interessante content met elkaar, zonder dat daar iets tegenover staat. De meritocratische deelcultuur is springlevend.

5. Internet moet gereguleerd worden

Volgens Keen is het belangrijkste dat moet gebeuren: controle krijgen over internet en verstandige beperkingen opleggen. Dit moet op overheidsniveau gebeuren en het zou innovatie moeten aanmoedigen. De overheid en ondernemers moeten inzien dat internet geen succesnummer is en dat ze moeten samenwerken.

Het is zo dat bedrijven als Uber en Airbnb juist op dit moment de grenzen proberen op te rekken, zoals innovatieve bedrijven dat doen. Van overheidsregulatie gaat doorgaans geen stimulerende werking uit, eerder het tegenovergestelde. Dit lijkt mij dan ook geenszins een goed idee. Bewustzijn creëren over de risico’s en gevaren die ons gedrag op internet heeft, vind ik wel een goed idee. Vandaar ook dit blog…

Waarom is azijnpissen nuttig?

De wereld is niet zwart of wit, het is het beide en het houdt elkaar in evenwicht. Yin en yang. Internet zelf is niet slecht of goed; het is er gewoon. De manier waarop we ermee omgaan kan wel slecht of goed zijn, of iets er tussenin. Soms weten we nog niet of iets nou een goed idee is of niet. Optimisten in het internetdebat zien alles door een roze bril, terwijl de pessimisten de toekomst vrij zwart neerzetten. Zoals dat trouwens met elke technologische revolutie gaat; je hebt voor- en tegenstanders. Adam Thierer deed een goede poging om de twee stromingen te beschrijven en er een min of meer objectief oordeel over te vormen. Hij komt uit op pragmatisch optimisme als gulden middenweg tussen de twee uitersten:

The sensible middle ground position is “pragmatic optimism”: We should embrace the amazing technological changes at work in today’s Information Age but do so with a healthy dose of humility and appreciation for the disruptive impact and pace of that change

Volgens Thierer zijn er meer redenen om optimistisch over het internet te zijn en de rol die het vormt in ons leven, cultuur, economie en samenleving dan redenen om pessimistisch te zijn. Maar dat betekent niet dat alles rozengeur en maneschijn is. En daar zijn die pessimisten nuttig; als je eenmaal de onzin gefilterd hebt, blijven er goede punten over die we ons moeten realiseren, waar we alert op moeten zijn. Zoals in de eerder genoemde aflevering van Tegenlicht.

Ik ben vanaf vandaag een pragmatisch optimist. Jij ook?

Meer lezen?

Adam Thierer zette alle optimisten en pessimisten op een rijtje en opende het debat op techliberation.com
Blog van Mathew Ingram over waarom Keen het verkeerd heeft op gigaom.com
Blog van Andrew Keen over de digitale revolutie op bbc.co.uk
Blog van Peter Olsthoorn over Andrew Keen op denieuwereporter.nl
Artikel van Holly Baxter over het nieuwe boek van Keen op theguardian.co.uk (“wat Keen zegt, klopt niet”)
Artikel van Jon Henley over het nieuwe boek van Keen op theguardian.co.uk (“Keen heeft een punt”)

Foto van Auntie P.

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.nl