Webdingen Archieven - Pagina 3 van 7

Snapchat: fantastische app voor selfiegekkies

21 februari 2015 door Natalie Hensen 9 Reacties

Ik lees her en der steeds meer verhalen over Snapchat; veel Nederlandse jongeren (de groei lijkt wel tot stilstand gekomen) maken er gebruik van en ook bedrijven gaan mogelijkheden zien om hun doelgroep te bereiken. Dan wil ik dat natuurlijk uitproberen!

Verhalen en chats

Je kunt grofweg twee dingen doen met Snapchat: een verhaaltje over jezelf opbouwen en chatten met contactpersonen. Het verhaaltje bestaat uit meerdere (bewerkte) foto’s en/of video’s van een paar seconden achter elkaar geplakt. Dit verhaal blijft 24 uur online staan voor anderen om te zien. Je kunt je verhalen delen met je contactpersonen of met iedereen. Het chatten bestaat ook uit tekst en beeldmateriaal, maar daar ziet alleen jouw contactpersoon de tekst en beelden en verdwijnen ze zodra ze gezien zijn. Je kunt ook een eigen (goed gelukte!) foto downloaden naar je telefoon. De foto’s en video’s kun je bewerken met tekstbalkjes en handmatige tekstjes in allerlei kekke kleurtjes. Zie het voorbeeld hiernaast (ik houd een boekje vast dat ik laatst cadeau kreeg). Ik heb in de bewerkmogelijkheden vast nog niet alle opties ontdekt.

Om een foto of filmpje, of ‘snap’, van iemand te bekijken, moet je je vinger op het scherm gedrukt houden. Het duurde even voordat ik dat doorhad, dus de introductiefilmpjes van Team Snapchat heb ik grotendeels gemist.. ;-). Wat ik elders lees, is dat je ook met elkaar kunt videobellen via Snapchat. Je moet dan vast het hele gesprek je vinger op het scherm gedrukt houden. Niet zo handig lijkt me.

Droom voor selfiegekkies

Binnen Snapchat draait het om beeldmateriaal: foto’s en filmpjes, liefst van jezelf. En laat dat nou precies zijn waar ik wat moeite mee heb: selfies. Het heeft niet voor niets een jaar of 6 geduurd voordat ik een portretfoto op Twitter en LinkedIn ‘durfde’ te zetten.. ik hou er gewoon niet zo van, op de foto gaan. En dat is best een lastig probleem als je Snapchat wil gebruiken. Verder voel ik sowieso een enorme schroom om een ander op te zadelen met mijn onbelangrijke fotootje. Hoe verder weg iemand van me staat, hoe meer schroom ik voel. Gek eigenlijk! Voor wie er wel van houdt, ik noem ze maar even selfiegekkies (analoog aan #applegekkies), is dit natuurlijk een droomapp!

Discover

En dan zijn er nog de ontdekverhalen van bedrijven die in een soort televisiekanalen zijn ondergebracht. Onder de noemer ‘Discover’ kun je dagelijks korte verhalen zien van bijvoorbeeld MTV, CNN, National Geographic en Snapchat zelf. Het is vaak een combinatie van tekst en beeld en gemakkelijk te consumeren voor de ongeduldige Snapchatter. De eerder geplaatste verhalen kun je ook nog bekijken door naar links te vegen.

Kinderschoenen

De app is vast en zeker nog niet uitontwikkeld, met name waar het gaat om commerciële toepassingen. En ik denk dat er ook nog wel meer mogelijkheden komen om je foto’s en video’s te bewerken. Nu komt het al snel erg knullig over. Aan de andere kant, met een paar seconden is de foto toch alweer verdwenen, dus wat maakt de kwaliteit uit.

Wil je Snapchat ook uitproberen? Installeer die app en zoek me op: webgrrlnl. Hulp nodig? Lees de support van Snapchat!

Waarom ik bij Content Collective hoor

8 februari 2015 door Natalie Hensen 18 Reacties

Vol trots schreef ik eind 2013 over Content Collective dat toen net gestart was. Het is de verzamelnaam voor tien online magazines met verschillende doelgroepen die al langer draaiden maar vanaf die tijd onder een goed bekkende naam (als je het Engels tenminste kunt vergeven..) verder gingen. Ik ben lid van dit collectief en ook actief deelnemer. Wat doe ik daar dan? En waaróm doe ik dit? Dat ga ik je haarfijn uitleggen.

Er was eens…

Lang, lang geleden begon ik dit blog. Ergens halverwege 2008. Na een half jaartje bloggen, kreeg ik een mailtje van Xaviera Ringeling met de vraag of ik het leuk zou vinden om ook voor de site Contentgirls te schrijven. Dat leek me zeker leuk! Ik plaatste sinds die tijd vrij onregelmatig blogs op die site. Om een of andere reden verdween Contentgirls in 2011 bij mij een beetje op de achtergrond tot ik ineens in 2012 wakker werd en weer aan de slag ging. De site was inmiddels omgedoopt tot 42bis, een magazine voor websavvy mensen. Inmiddels waren de afspraken aangescherpt en was de bedoeling dat ik elke maand een blog zou opleveren. Ik gedij goed onder een beetje druk, dus helemaal prima! Er waren inmiddels ook eindredacteuren bijgekomen die mij feedback gaven op mijn blogs; heel fijn, want het kan altijd beter!

Bloggen voor andere magazines

Ik kreeg de smaak goed te pakken en durfde het aan op andere, net uit de grond gestampte magazines mijn blogs te publiceren; zo heb ik ook op Love Running en Urbanchicks een paar blogs staan. Die staan los van mijn maandelijkse blog voor 42bis maar geven me de kans om over andere onderwerpen te schrijven en die blogs breed te kunnen publiceren. En voor alle blogs geldt: ze worden eerst dáár gepubliceerd en dan pas hier. Dat is natuurlijk vrij slecht voor de vindbaarheid van dit blog via Google. Daar staat weer tegenover dat die andere blogs beter gelezen worden dan mijn blog en ik daar dus een groot bereik heb. Want ja, ik schrijf omdat ik het leuk vind om te doen maar deel van de aardigheid is.. gelezen worden.

Proefblogbeoordelaar

Ik bedacht dat ik nog wel iets meer kon doen ook. Sinds een krap jaar ben ik nu ook proefblogbeoordelaar. Mensen die voor een van de magazines willen bloggen, sturen een proefblog in wat de leden van het Content & Quality-team beoordelen. Is de blog geweldig, kan er nog wat verbeterd worden of zal het nooit wat worden? Dat vragen wij ons bij elk proefblog af. En vervolgens beoordelen we ook de kwaliteit van de content die op de blogs verschijnt. Nog niet structureel, maar daar werken we aan.

Waarom? Wáárom?!

Nou, heel simpel. Omdat ik er ongelooflijk veel van leer en ik blij word van leren. Ik leer van de feedback die ik op mijn blogs krijg. Ik leer dus beter bloggen en blogfouten vermijden. Ik leer van het geven van feedback aan nieuwe bloggers, bestaande bloggers en eindredacteuren. Ik leer hoe je goed online samenwerkt. Ik leer kritisch kijken naar teksten. Ik leer van de andere vrijwilligers binnen Content Collective die hun kennis met de anderen willen delen via kennissessies. En oh ja, het is ook best heel gezellig op ons Podio-intranet (en borrels ook, heb ik van horen zeggen). We hebben een gemene deler: passie voor content. En daarom voelt Content Collective ook echt als een collectief waarbij ik me steeds meer thuis voel. We bouwen met ons tweehonderden samen aan iets unieks, we zijn samen de eerste crowdsourced publisher van Nederland. We weten niet precies wat de toekomst brengt maar doen ons best die naar onze hand te zetten. CoCoPower! 🙂

Meer weten?

Content Collective met alle magazines (plus aanmeldformulier!)
Content Collective zoekt nieuwe mensen!
Hoofdredacteur Xaviera Ringeling over het waarom van CoCo

De 10 grootste blogfouten

23 januari 2015 door Natalie Hensen 8 Reacties

Iedereen kan bloggen in deze vrije online wereld. Maar dat wil niet zeggen dat elk blog goed is. In deze blog noem ik de tien grootste blogfouten die je als blogger beter niet kunt maken.

Bloggen is iets waar je in de loop der jaren steeds beter in kunt worden. Mits je het vaak doet en feedback krijgt op wat je doet. Als ik nu naar mijn eigen blogs van 2008 en 2009 kijk, zie ik een hoog knulligheidsgehalte. Niet dat ik mezelf op dit moment als zo’n begenadigd schrijver zie, maar ik ben in elk geval een stuk wijzer geworden dankzij goede feedback en heel veel oefening! Wijzer of niet, ook ik maak nog steeds een of meerdere van de hieronder genoemde fouten. Dus deze blog is ook een herinnering voor mezelf: blijf scherp!

Als lid van het Content & Quality-team van Content Collective krijg ik nu heel wat goeie en minder goeie blogs onder ogen. Ik heb dus een redelijk goed beeld bij wat een goed blog is. En wat er fout is aan een slecht blog. Om jou te helpen goede blogs te schrijven, noem ik hieronder tien dingen die je in elk geval NIET moet doen als blogger.

1. Spelfouten

Spatiefouten, spelfouten, tangconstructies, verkeerd gebruik van interpunctie, verkeerde vervoegingen van (oorspronkelijk Engelse) werkwoorden: ik gruwel ervan. Natuurlijk gruwelen niet al je lezers van dit soort fouten. Maar het is toch een kleine moeite om ze te voorkomen? Laat iemand je tekst van feedback voorzien, op inhoud én taal.

2. Niet doelgroepgericht

Waarom schrijf je wat je schrijft? Wil je de lezer iets meegeven, zoals een advies of een gedachte? Schrijf dan ook met die lezer in gedachten. Voor blogs werkt het doorgaans goed om je voor te stellen dat je tegenover je lezer zit en je verhaal vertelt. Ik zie regelmatig blogs die een hoog dagboekgehalte hebben; bloggers die min of meer in zichzelf gekeerd een boel letters uit het toetsenbord rammen. Dat lucht vast erg op, maar bereik je ermee dat je blog beter gelezen wordt? Ik denk het niet. Overigens is dit voor mij een belangrijk verbeterpunt geweest afgelopen jaren.

3. Geen diepgang

Oppervlakkige blogs zijn vaak niet meer dan wat uitgeschreven gedachten van de schrijver. Vaak zonder dat het verhaal ergens naar toe gaat of zonder dat er scherpte in zit. Ik wil als lezer iets opsteken van je verhaal, dus ik verwacht een mening over de tool of app die je beschrijft. Is het iets of juist niet? Moet ik er iets mee of kan ik het beter links laten liggen?

4. Geen structuur

Blogs zijn anders gestructureerd dan wetenschappelijke artikelen. Anders dan krantenartikelen. Anders dan nieuwsartikelen. Je neemt de lezer mee in je verhaal en daar helpt een goede structuur bij. Begin met een inleiding en aanleiding van je verhaal, vervolg met de inhoud en zorg voor een goed afsluitend stuk van je verhaal. Ik heb zelf de wetenschappelijke aanpak (eindigen met ‘conclusie’) moeten afleren. Je conclusie moet namelijk niet verstopt zijn aan het einde van je blog. Prikkel de lezer vanaf het begin!

5. Geen afbeelding(en)

Nee, het gaat niet alleen om jouw geweldige teksten; ook afbeeldingen bij je blog doen ertoe. Ze zijn belangrijk in de afweging van lezers of ze jouw blog wel of niet gaan lezen. Beeld heeft impact. Zorg dus voor een fantastische foto voor bij je blog. Let daarbij wel op de copyright natuurlijk. Twitterende bloggers vatten het mooi samen voor je op blogpraat.com.

6. Geen bewijsvoering

Je hebt een stevige mening over een onderwerp. Dat is prima en vaak prikkelend om te lezen! Maar zorg wel voor onderbouwing van je verhaal, want N=1. Dat jij iets vindt, wil nog niet zeggen dat iets ook zo is. Hoe beter de onderbouwing van je argumenten, hoe sterker je blog. Link naar artikelen die je verhaal onderbouwen, maar kijk ook naar artikelen die misschien iets anders beweren. En doe ook daar iets mee in je blog.

7. Geen respect

Je mening geven in een blog is prima, goed zelfs! Maar houd wel altijd respect voor andersdenkenden. In mijn blog over #applegekkies deed ik erg mijn best om het verschijnsel van het Apple-fanatisme met respect te verklaren. Volgens sommige reageerders was ik daar niet in geslaagd want: hoe kon ik zo negatief zijn over het almachtige merk Apple? Oeps, nu doe ik het hier weer.. Maar goed, sommige #applegekkies maken het er zelf ook wel een beetje naar, vind ik. Mijn punt is: zoek gerust de grenzen op maar probeer wel altijd respect voor je medemens te houden.

8. Geen punt maken

Deze blogfout ligt dicht bij punt 2 (niet doelgroepgericht). Je begint met tikken totdat je je hart hebt gelucht en naar je idee het blog klaar is. Maar wacht, welk punt wil je eigenlijk maken? Beter is om eerst te bedenken waar je naar toe wil werken en vervolgens daar naar toe te schrijven.

9. Geen tussenkopjes

Tussenkopjes hebben een doel: ze brengen structuur aan in je tekst en verleiden de lezer om verder te lezen. Gebruik die dingen dus! 42bis’er Xaviera schreef al eens gepassioneerd over tussenkopjes en de noodzaak ervan.

10. Saai schrijven

Houd je lezer bij de les, zodat hij tot het einde blijft lezen! Dat doe je onder andere door bovengenoemde fouten niet te maken maar dan nog is het mogelijk om saaie teksten te produceren. Iets wat ik onlangs in een CoCo-kennissessie heb geleerd: lees je tekst nog een paar keer door en schrap overbodige woorden. Probeer met zo min mogelijk woorden toch je punt te maken. Daarvan wordt je tekst heel vlot leesbaar en verre van saai!

Andere lijstjes

Ik ben niet de eerste en niet de laatste met dit soort lijstjes. Ik raad je aan lijstjes te vergelijken en er voor jou uit te halen waar je wat aan hebt! Ik heb er vast een paar voor je op een rijtje gezet:

De knapzak van van de moderne blogger (42bis.nl, Xaviera Ringeling)
De oneindige lijst met tips voor een succesvolle blog (KarelGeenen.nl, Karel Geenen)
20 tips voor beter bloggen (Jaap Stronks.nl, Jaap Stronks)
10 slimme tips om sneller en beter te bloggen (Frankwatching.com, Rutger Steenbergen)
5 vragen die je moet beantwoorden voor fantastische blogposts (afrit22.nl, Martijn Bloksma)

Weet jij nog grote blogfouten die in deze lijst ontbreken? Of vind je ze maar onzin? Laat het me weten in de comments!

Foto geleend van Auntie P.

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.nl.

Sociaal netwerk Ello: hype of blijvertje?

30 december 2014 door Natalie Hensen Reageer

Ello is een van de nieuwere sociale netwerken die een plaats proberen te veroveren in de wereld die gedomineerd wordt door Facebook, Twitter en LinkedIn. En oh ja, vergeet Instagram, Tumblr en Snapchat niet. Hoe werkt die stoelendans en lukt het Ello een plekje te krijgen? Of is het sociale netwerk gedoemd tot mislukken?

Iedereen heeft zijn eigen voorkeur voor sociale netwerken. Bij mij staat Twitter al jaren op nummer 1. Dan volgt een hele tijd niets en dan komen pas kanalen als Facebook, Instagram en LinkedIn. Waarom? Omdat Twitter voor mij op dit moment in een behoefte voorziet, blijkbaar. Die andere kanalen niet of in mindere mate. Elke dag komen er nieuwe sociale netwerken bij en soms probeer ik zo’n nieuwe ook uit. Om te ervaren wat het is en of het iets is waar ik blij van word. Voor een deel is succes van zo’n sociaal netwerk afhankelijk van het aantal mensen dat zich er aanmeldt en berichten plaatst. Als het een spookstad is, heb ik er ook niets te zoeken, hoe fijn het netwerk ook lijkt te zijn. En Ello? Daar spookt het…

Ello: verbinden, creëren en het leven vieren

Veel mensen zullen zich verzadigd voelen als het gaat om deelname aan sociale netwerken. Dus waarom zou je je dan nog op een nieuw netwerk aanmelden? Die gedachte snappen ze bij Ello heel goed. In hun manifest leggen ze uit dat ze iets nieuws willen bieden; de gebruikers van het netwerk zijn niet meer het product dat verkocht wordt aan bedrijven. Het netwerk is een plek om te verbinden, te creëren en het leven te vieren. Zonder advertenties. Die gedachte spreekt mij aan dus ik heb mij aangemeld. Maar het is er niet bepaald druk te noemen. Interessant vond ik de vraag die Frank Meeuwsen stelde op Ello, vast bij wijze van experiment: wat zou helpen om Ello een actieve community te maken? Een heel duidelijk antwoord konden de reageerders hier niet op verzinnen, meer dan: het moet makkelijker worden om interessante leden te vinden.

Ello in de aandacht

In de afgelopen maanden is Ello z’n 6.700 keer genoemd op sociale media, volgens een analyse van Obi4Wan. Ter vergelijking: Facebook wordt in dezelfde periode ruim 1,5 miljoen keer genoemd. Rond eind september was er voor Ello een piek in Nederland, toen Facebook weer eens negatief in het nieuws was vanwege het aanpassen van de voorwaarden. Daarna kabbelt Ello op social media door met 20-40 berichten per dag. Her en der zijn er blogs geschreven over Ello. Herman Couwenbergh vraagt zich af of hij Ello moet gaan gebruiken of niet. Zijn conclusie is niet ja of nee; het is volgens Couwenbergh afwachten of Ello echt iets gaat worden of niet. Frank Snijders zegt bij Social Embassy dat hij Ello ziet als een eendagsvlieg. Onze eigen 42bis’er Erik Hooijer was in oktober nog positief nieuwsgierig naar hoe Ello verder zou ontwikkelen, maar is daar inmiddels niet meer actief.

Interessant om te zien is de tagcloud: welke woorden gebruiken mensen in relatie tot Ello?

Ello een deceptie?

Het zijn niet allemaal even positieve woorden. Veel mensen geloven er niet zo in, blijkt. Sommigen noemen het zelfs een deceptie. Via Twitter stelde 42bis’er Bouke Vlierhuis de vraag of iemand nog wel eens iets doet met Ello. De reacties? Twitteraars geven aan er snel weer weg te zijn gegaan, er gebeurde niet veel. Volgens Bouke had Ello naar Seth Godin moeten luisteren; eerst een goed en onderscheidend product neerzetten en dan beïnvloeders (‘sneezers’) het laten promoten. Natuurlijk heb ik ook wel mijn twijfels of Ello nou iets gaat worden. Maar toch, zulke stukjes tekst van Ello’s ontwikkelaars zijn wel ijzersterk. De Why hebben ze goed voor elkaar. Nu de How en What nog. Dat kost tijd, dat snap ik. Ello is nog niet leeggelopen. Ik zie er veel creatievelingen mooie foto’s en plaatjes delen.

Verdienmodel: de extra’s

Velen vragen zich hardop af hoe Ello financieel gaat overleven, zo zonder advertenties. Dat gaat op termijn gebeuren met het tegen betaling aanbieden van extra’s, zoals privéberichten en multimediaberichten. Steven Tweedie (van Business Insider) schrijft bij NRCQ ook over het verdienmodel. De investering die Ello onlangs kreeg, wordt fel verdedigd door de makers van Ello. Voorlopig is Ello nog niet zo ver dat het geld gaat vragen voor extra opties.

Ik blijf voorlopig nog wel even hangen op Ello; voor morele support en omdat ik benieuwd ben naar de ontwikkelingen die het netwerk nog zal doormaken. Ello zelf laat net voor de Kerst nog weten dat ze ook nog zeker niet hebben opgegeven en gaan uit van een comeback in 2015. Wat doe jij? Blijf je ook nog even, of ben je al weg?

Meer lezen:

De complete handleiding van Ello, van Stone Temple Consulting
De mooie kant van Ello, volgens de Amerikaanse fotograaf Thomas Hawk
Check welke nieuwe mogelijkheden Ello ontwikkelt

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.nl.

Trends die niet uit zijn gekomen in 2014

6 december 2014 door Natalie Hensen 1 Reactie

Het lijkt een haast onmogelijke opgave: trends voorspellen in de wereld van de internettechnologie, die er elke dag weer anders uitziet. En toch wagen velen zich aan dit kunstje. Mooie blogposts levert het op met de wildste voorspellingen. Nu het einde van het jaar nadert, is het moment gekomen om te bepalen: welke voorspellingen zijn uitgekomen?

Zoekend naar trends voor 2014 vond ik de volgende glazenbolkijkers:

Michèl Schilders op Marketingfacts
Mark de Bruin op Marketingfacts
Michael Altendorf op World Economic Forum
Ekatarina Walter op Forbes

De blog van Schilders begint met een verwijzing naar een eerdere blog over de zin en onzin van trendwatching. Hij noemt trendwatching niets meer dan kijken naar wat nu al in ontwikkeling is. Een interessante conclusie van Schilders:

Met trendwatching kunnen we dus geen toekomstvoorspellingen doen, maar door op de voorspelde trends van vorig jaar terug te kijken, kunnen we wel lessen trekken voor de toekomst.

Aha! Dat ga ik dus in dit blog doen. Ik geef de trendwatchers een score voor hun voorspellingen. Wie wint? En wat leren we ervan?

Trendwatcher #1 – score 10/14

Schilders benoemt, ondanks zijn eigen woorden, de trends die hij verwacht voor 2014. Hij noemt 14 ontwikkelingen. Wat ik nog niet heb zien gebeuren dit jaar:

Gepersonaliseerde marketing: specifieke producten en diensten voor de individuele klant. Ik zie bedrijven veelal nog lekker doen wat ze altijd doen, niks geen personalisatie. Dit heeft ook te maken met dat we nog niet goed kunnen omgaan met die bakken ‘big data’. Daarover later meer.
Integratie offline en online: Google Glass en Samsung Smartwatch hebben bij lange na nog geen voet aan de grond gekregen bij de massa. Sterker nog, Google Glass zou al dood zijn voordat ‘ie beschikbaar is voor het brede publiek.
Echte duurzaamheid: bedrijven zorgen onder druk van consumenten voor echte duurzaamheid, niet alleen een ‘groen laagje’. Tot nu toe zie ik vooral veel groene laagjes met de grote hoeveelheid keurmerken op producten en maar een beperkt aantal echt groene initiatieven. Dat kan nog veel beter!
Neuromarketing komt om de hoek kijken: een revolutie in de marketing noemt Schilders het. Ik noem het oude wijn in nieuwe zakken als het al niet grote onzin is. Er vindt in elk geval discussie over plaats (zie met name de reacties). Voor zover er überhaupt over geschreven wordt.

Ontwikkelingen die wat mij betreft wel duidelijk zichtbaar waren in 2014: van merkimago naar merkbetekenis, meten is weten, lokaal is trendy, storytelling krijgt aandacht, meer banen voor contentcreëerders, contentmarketing op nummer één, mobile first, video wordt leidend, inhakers blijven zich ontwikkelen, log off en laad op. Een best goede score voor Schilders dus: 10 van de 14 zijn uitgekomen.

Trendwatcher #2 – score 6/10

De Bruin heeft de trendlijstjes van Forbes en socialmediatoday.com verzameld. Waar De Bruin en zijn bronnen niet helemaal goed zaten in 2014:

Twitter is onder jeugd populairder dan Facebook: Instagram blijkt een veel sterkere stijging doorgemaakt te hebben bij de (Amerikaanse) jeugd dan gedacht. En Twitter doet het wel beter dan Facebook, maar beide slechter dan de periode ervoor.
Snapchat-marketing: ja, Snapchat is populair bij de jeugd, maar ik heb nog maar weinig bedrijven gezien die er actief zijn. Natuurlijk, ze zijn er wel, maar ik ben nog geen Nederlandse voorbeelden tegengekomen.
Eindelijk Google+!: euh, nou nee. Google+ is nog net zo’n lege woestijn als vorig jaar, in elk geval in Nederland. Zelfs Google zet het platform inmiddels op een lager pitje.
Zoekmachinemarketing wordt beïnvloed door social: dat valt wel mee in de praktijk. Zo is Facebook moeilijk te indexeren voor Google (want gesloten netwerk). Ik denk zelf dat waardevolle content steeds belangrijker wordt voor zoekmachines!

De andere zes ontwikkelingen zie ik wel terug: deeleconomiesites worden volwassen, video-video-video, contentmarketing belangrijker dan ooit, inzet van social media raakt met zoveel kanalen versnipperd, content moet mobielvriendelijk zijn en retargeting (bezoekers van je website elders opnieuw bereiken). Eindscore: 6 van de 10 zijn (in enige mate) uitgekomen.

Trendwatcher #3 – score 3/10

Altendorf beschrijft op het World Economic Forum de tien trends op het gebied van internet en technologie die hij verwacht voor 2014. Een mooi lijstje! De trends waarvan ik denk dat die nog maar beperkt zijn doorgezet dit jaar:

Internet of things: dit is een gevleugelde term inmiddels en in 2014 heeft een aantal bedrijven zeker de eerste stappen gezet.
Draagbare apparaten: leuke speledingetjes hoor, maar hebben ze echt toegevoegde waarde in ons leven gekregen (bijv. Google Glass)? Ik denk van niet.
Augmented reality: staat voor het verbinden van de fysieke en virtuele wereld, met als grote voorbeeld Google Glass. Daar heb ik al genoeg over gezegd denk ik.
Big data: we weten nog niet zo goed hoe we met al die data om moeten gaan. Dus, helaas, nog beperkte ontwikkelingen op dit vlak.
Bezorging op dezelfde dag: ik weet niet hoe het in de Verenigde Staten is, maar hier gaat deze ontwikkeling niet zo hard.
Mobiel betalen en virtuele betaaleenheden: de eerste stappen zijn gezet, maar nog op zeer beperkte schaal in Nederland.
E-learning: ik ben zelf zeer enthousiast over online leren, maar ik betwijfel of dit echt al doorgebroken is.

Waar echt al flinke stappen in zijn gezet in 2014:

Mobiele gezondheid: onze telefoons zijn onze persoonlijke assistenten geworden. Er komen steeds meer apps die ons informatie over onze gezondheid kunnen geven waardoor we beter keuzes maken.
3D printen: het wordt steeds betaalbaarder en mensen bedenken steeds meer toepassingen voor het printen in drie dimensies, zelfs de Hema doet er iets mee.
Elektrische auto’s: er zijn in 2014 veel oplaadpunten bijgekomen en zodoende is de weg vrijgemaakt voor elektrische auto’s.

Altendorf was toch iets te enthousiast, slechts 3 van de 10 voorspellingen zijn uitgekomen.

Trendwatcher #4 – strategische trends

Bij Forbes beschrijft Walter de voorspellingen van maar liefst 26 vooraanstaanden uit de marketingwereld. Deze mensen doen geen kort-door-de-bocht-uitspraken als ‘Snapchat wordt het helemaal’, maar beschrijven op strategisch niveau wat er verandert. Het gaat te ver om alle 26 hier te beschrijven, dus ook geen score voor mevrouw Walter. De grote lijnen die ik eruit haal:

(mobiele) apparaten en systemen die we gebruiken, snappen of kennen ons steeds beter en maken ons leven gemakkelijker.
Communities over heel specifieke onderwerpen zijn opkomend, verbinding (engagement) is belangrijk.
De opkomst van de meewerkende of deeleconomie. We verschuiven van publiek en consumenten naar producenten en delers.

Lessen voor de toekomst?

Qua punten wint de reeks voorspellingen van Schilders!

En, wat hebben we nou geleerd van deze voorspellingen? Nou, twee dingen:

2014 stond in het teken van contentmarketing, lokaal, video, steeds grotere afhankelijkheid van (mobiele) apparaten, engagement met klanten, bijvoorbeeld door storytelling, de deeleconomie en 3D printen.
Ontwikkelingen gaan meestal niet zo snel als trendwatchers voorspellen. Dus áls je je al aan voorspellingen waagt, wees dan niet te enthousiast!

Heb ik nog een ontwikkeling gemist die hier echt tussen had moeten staan? Wat vind jij eigenlijk van die top x-lijstjes? Zinvol of niet?

Foto van Christian Schnettelker.

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.

Twitter: wat te doen met volgers/volgenden?

27 oktober 2014 door Natalie Hensen 2 Reacties

Twitteraars lijken op verschillende manieren om te gaan met hun volgers en wie ze volgen. De een ‘volgt’ tienduizenden mensen, de ander houdt het strak bij tweehonderd om het behapbaar te houden. Ik zit daar tussenin. Het leek me leuk om eens te kijken hoe mijn Twitter-volgers omgaan met volgen en gevolgd worden en ik stelde ze dan ook een vraag.

Meerdere keren deed ik een oproep aan mijn volgers om de poll in te vullen. Hij heeft een week opengestaan dus iedereen had ruim de tijd om mee te doen. Uiteindelijk hebben 51 mensen de poll ingevuld. Dit aantal is natuurlijk veel te klein om representatief of heel betrouwbaar te zijn, maar er valt wel íets uit af te leiden. De vraag was:

Welke van de onderstaande tactieken voor het omgaan met volgers/volgenden van je Twitteraccount gebruik jij?

Onder de poll had ik een toelichting toegevoegd, om de gedachte achter mijn vraag te verhelderen:

Twitter-tactieken. Je kunt Twitter op verschillende manieren gebruiken; bijv. een beperkt aantal mensen volgen zodat je alles van hen kan volgen (doel = contact onderhouden), of alles en iedereen ‘volgen’ met de opzet om ze jou te laten volgen (doel = verzamelen). En alles wat er tussen in zit. Ik ben nieuwsgierig welke tactiek jij volgt! 🙂 Als je behoefte hebt je antwoord toe te lichten, doe dit dan onderaan de pagina!

Voor bijna een kwart van de deelnemers stond het juiste antwoord er niet bij; zij voegden zelf een antwoord toe. Mijn eigen antwoord, ‘ik volg teveel mensen om alles te kunnen bijhouden maar probeer het wel’, kreeg uiteindelijk een kleine meerderheid van de stemmen. De op een na grootste groep was eenderde van de deelnemers die weinig mensen volgt en het aantal volgers niet zo belangrijk vindt. Een klein taartpuntje van 4% was voor de groep die veel mensen volgt en veel volgers heeft. Dat is overigens een methodiek die mij het minst aanspreekt en wat ik persoonlijk niet goed vind passen bij waar Twitter (ooit) voor bedoeld is.

Een relatief grote groep vond het passende antwoord kennelijk niet in mijn lijstje en vinkte ‘Anders’ aan. Toelichting volgde meestal:

Ik noem dit een ware ratjetoe aan antwoorden. Sommigen maken binnen Twitter lijsten aan om het allemaal overzichtelijk te houden en met ontvolgen hebben de meesten ook geen problemen; anderen volgen liever alleen echte mensen. Sommigen gebruiken Twitter om snel informatie te krijgen, anderen zien juist meer in de interactie met andere Twitteraars. Iedereen lijkt dus eigenlijk zijn eigen tactiek te hebben!

Spelende vrouw, wat heb je nou geleerd? Nou, dat er inderdaad verschillende manieren zijn waarop mensen Twitter gebruiken. En dat mijn keuze daarin wel de meest voorkomende is, maar dat veel mensen net zo goed ook een andere keuze maken. Een vraag die bij mij opkwam: zouden Twitteraars wel echt nadenken over hoe ze met hun volgers/volgenden willen omgaan, of ontstaat een situatie in de loop van de tijd gewoon?

Plaatje geleend van Creative Tools.

Content consumeren als poster, lurker of snacker

25 oktober 2014 door Natalie Hensen 1 Reactie

Posters, lurkers en snackers consumeren online content op verschillende manieren. De verschillen zitten in hoeveel ze van de aangeboden content lezen, hoe goed ze het lezen en of ze ook reageren of delen. Het meest interessant zijn de inactievelingen; waarom zijn ze inactief, wat doen ze dan wel en wat kun je eraan doen?

Online content is overal: op websites, blogs, fora en sociale media. Niet al deze typen sites zijn echte online communities, maar hebben er soms wel wat van weg. ‘Echte’ communities zijn een ‘gesloten’ sociale gemeenschap met mensen die dezelfde waarden delen. Met name in communities vind je een heel duidelijk onderscheid tussen zij die wel bijdragen aan de community door te reageren en zij die alleen lezen en aanwezig zijn.

Participatieladder

Onderzoeksbureau Forrester heeft de participatieladder uitgevonden. Deze ladder is het ecosysteem van onze online wereld. In deze online wereld gebruiken mensen technologie om dingen die ze nodig hebben van elkaar te krijgen in plaats van dat ze daar bedrijven voor nodig hebben. Dit noemt Forrester ook wel de groundswell. Elke trede van ladder geeft een bepaalde graad van participatie aan. Onderaan staan de inactieven en bovenaan de makers. Makers zijn zij die een blog of website publiceren of andere content uploaden voor anderen om te consumeren. Wij mensen vinden het prettig om de wereld in overzichtelijke stukjes te hakken (hokjesdenken). Dingen simpel en begrijpelijk maken. Maar elk hokjesmodel heeft zijn beperkingen. Zo schaar ik mijzelf in online communities de ene keer onder de makers, dan weer onder de verzamelaars en soms ben ik een toekijker.

90% leest alleen

De 1%-regel stelt dat 90% van alle internetgebruikers in een community alleen leest, 9% draagt iets bij (zoals een reactie) en 1% creëert zelf. Het is een soort wetmatigheid, een balans die meestal zo uitslaat. Community management draait om het activeren van je bezoekers, ze een trede hoger krijgen op de ladder dan waar ze zitten. Hoe hoger de trede, hoe actiever de bezoeker en hoe levendiger je community. Maar 90% leest dus alleen en is lurker in internettaal. Wat zijn de motieven van een lurker?

Waarom lurken?

Als je het negatief uitlegt, dragen lurkers niet bij aan het vermeerderen van sociaal kapitaal in een community (want: ze zeggen niks) en liften ze wél mee op de kennis van de community. Dat voelt oneerlijk. En toch blijken ze van meerwaarde te zijn voor je community. Want ze doen kennis op die ze later elders weer toepassen, en een aantal ervan wordt later alsnog bijdrager, of poster. Lurkers zijn dus eigenlijk best lief! Uit onderzoek blijken de belangrijkste redenen voor lurken de volgende te zijn:

Lezen en rondkijken is genoeg (53,9%)
Ik leer nog over de groep (29,7%)
Ik ben te verlegen om bij te dragen (28,3%)
Ik heb niets te bieden (22,8%)

Lurkers blijken ook nog eens een tweezijdig vertrouwensprobleem te hebben, wat ze weerhoudt van posten. Het gaat ze ofwel om het vertrouwen in de capaciteiten van de posters (krijg ik wel goede antwoorden op mijn vragen?) ofwel om wantrouwen in onbekenden die data en dus de dingen die zij zouden hebben gezegd, van de community afhalen en voor kwade doeleinden willen gebruiken. Uit ander onderzoek blijkt dat de voldoening die je krijgt uit het online aangaan van relaties met mensen een groter effect heeft op de wisselwerking tussen posters en lurkers dan verlegenheid. En dus is community management zo belangrijk om door middel van een vriendelijke en harmonieuze omgeving gesprekken te stimuleren.

Kijk uit voor snackers

Naast lurkers, die wel lezen maar zelf geen bijdragen leveren aan de community, zijn er ook nog de zogenoemde snackers. Snackers gedragen zich alsof de informatie junkfood is; ze scannen de content snel en gehaast want ze hebben nog wel meer te doen vandaag. Ze lezen de content zeer vluchtig en houden van korte en simpele content. Overbodig te zeggen dat ze zeker niet zelf bijdragen aan de content of de community. Maar zeg nooit nooit! Iedereen kan zich ontwikkelen naar poster, ook snackers.

En daarom: zorg dat je content en/of je community voldoet aan de wensen van al je bezoekers; je zult er later profijt van hebben.

Foto geleend van Dino Abatzldls.

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.

Jezelf ontwikkelen? 5 opties om online te leren

26 september 2014 door Natalie Hensen 4 Reacties

Als je jezelf niet verbetert, sta je stil. Leren is belangrijk om bij te blijven, om je hersenen te (blijven) trainen en om zaken vanuit andere perspectieven te kunnen zien. Dankzij internet is leren nog nooit zo gemakkelijk en goedkoop geweest.

Leven lang leren hoeft niets te kosten

Een dag niet geleerd, is een dag niet geleefd. Wat mij betreft dan. En wat betreft de Onderwijsraad, want die staat voor een leven lang leren. Ik denk zelfs dat een deel van de zin van ons bestaan wordt gevormd doordat we onszelf moeten ontwikkelen. Internet helpt om het ontwikkelen van jezelf makkelijk te maken. Er is online zoveel beschikbaar dat het moeilijk kiezen is waar je meer van wil weten. Ik word blij van al die mogelijkheden en heb ook al met verschillende ervaring opgedaan! Een paar van mijn favoriete gratis online leeromgevingen:

Online leeromgeving	Kenmerken
TED-talks	Filmpjes van maximaal 18 minuten. Sprekers van over de hele wereld vertellen hun idee of ontdekking
Universiteit van Nederland	Filmpjes van maximaal 18 minuten. De leukste hoogleraren van Nederland geven op luchtige wijze college over toegankelijke onderwerpen
Google-cursussen	Korte cursussen waarbij je zelfstandig diensten van Google beter leert kennen
Televisiedocu’s	Films waarin allerlei onderwerpen verder worden uitgediept
MOOC’s	Cursus van een onderwijsinstelling die je met tientallen mensen van over de hele wereld tegelijk doet

Deze leeromgevingen hebben als overeenkomst dat ze allemaal gratis en voor niks te consumeren zijn. En dat ze over het algemeen vrij laagdrempelig zijn en voor veel mensen te begrijpen. Ik zet ze hieronder verder uiteen.

1. TED-talks

In 1984 werd de TED-conferentie voor het eerst gehouden in Californië en sindsdien is de formule over de hele wereld uitgerold. Een TED-conferentie is heel exclusief van opzet, alleen genodigden zijn welkom. Sprekers moeten hun verhaal kwijt in maximaal 18 minuten (‘ideas worth spreading‘) en alles wordt opgenomen. Het mooie is dat de filmpjes sinds 2006 ook gratis online worden gezet. Op het YouTube-kanaal van TED verschijnt elke werkdag een nieuwe TED-talk. Er blijken zoveel mensen met briljante ideeën en verhalen te zijn! Alle filmpjes die ik tot nu toe heb gezien zijn in het Engels, maar veel ervan hebben ook Nederlandse ondertiteling als optie. Handig! Een van mijn favoriete TED-talks (alleen Engels ondertiteld) is die van Brene Brown over de kracht van kwetsbaarheid:

2. Universiteit van Nederland

De universiteit van Nederland is een beetje de Nederlandse variant van TED-talks. Elke werkdag verschijnt er een college van ruim een kwartier van een hoogleraar. Dan moet je niet denken aan hoogdravende, onbegrijpelijke academische blabla. De hoogleraren behandelen juist alledaagse onderwerpen, zoals ‘hoe kun je overtuigen met één woord?’, ‘waarom zijn drugs zo verslavend?’ en meer van dit soort vragen die iedereen wel eens heeft. Het is dus ook wel een beetje Het Klokhuis voor volwassenen. En het gaat hier om de leukste hoogleraren van Nederland, want ze zijn door hun studenten genomineerd. Het best bekeken college heeft de prikkelende titel: “Gaat je geheugen kapot, als je teveel voor je computer hangt?” van prof. dr. Erik Scheder:

3. Google-cursussen

Google biedt zoveel handige diensten aan die zoveel mogelijkheden hebben! Neem bijvoorbeeld de zoekmachine van Google; hoe vaak gebruik jij de geavanceerde zoekopties? Wel eens op kleur gezocht of binnen een bepaalde tijdsperiode? Die dingen en meer leer je in de cursus Powersearching with Google. Zelfs de bijdehand die denkt dat hij goed kan zoeken, gaat in deze cursus zeker wat leren. Ik blogde vorig jaar een paar handige dingen die ik er zelf uit gehaald had. Een andere Google-cursus waar ik onlangs op stuitte, is de Google Analytics Academy. Gratis leren over hét programma dat bijna iedere website-eigenaar gebruikt om bezoekersstatistieken te bestuderen: Google Analytics. Het is een programma dat je niet met een beetje rondkijken wel doorhebt, dus deze Academy komt als geroepen! De cursussen van Google zijn alleen in het Engels beschikbaar, dat dan weer wel.

4. Televisiedocu’s

Goede documentaires werken blikverruimend. Ze laten je nadenken over dingen die je niet wist of dingen waarvan je dacht te weten hoe het zat. 42bis’er Lonneke van Schijndel verzamelde in 2012 al een hoop verzamelplekken van documentaires. De meest logische plek is natuurlijk uitzendinggemist.nl, waar je op het genre documentaire kan zoeken. Naast de nuttige tips van Lonneke heb ik er nog een: op de site van het IDFA (International Documentary Filmfestival Amsterdam) vind je een groot aantal in eerdere festivals vertoonde documentaires.

5. MOOC’s

MOOC staat voor Massive Online Open Course. Een cursus die je met veel mensen online doet dus. 42bis-‘er Carina Jonker deed in 2013 haar eerste MOOC door mee te doen aan de eerste Nederlandse Open Course van de universiteit van Amsterdam. Ook 42bis’er Antonie schreef eerder lovend over MOOC’s. Ikzelf deed vorig jaar mijn eerste MOOC van negen weken over sociale netwerken, gegeven door de universiteit van Michigan, onder de vlag van Coursera. Ik vond het onderwerp superinteressant. De cursus was zeker wel van enig niveau en de druk werd aardig opgevoerd doordat ik wekelijks opdrachten moest doen waar ik cijfers voor kreeg. Toen ik het examen positief afsloot, verdiende ik een mooi certificaat. Daar betaalde ik € 35 voor (was optioneel), maar verder heb ik geen kosten gemaakt.

Betaalde online cursussen

Sommige onderwerpen zijn zo vakspecifiek dat je vanzelf (als je tenminste kwaliteit wil) uitkomt bij betaalde cursussen. Er zijn aanbieders van betaalde online cursussen te over. Zo vond ik twee interessante cursussen bij Karel Geenen: Google Analytics en Zoekmachineoptimalisatie. Alles wat je in deze cursussen leert, staat online. Je moet testen halen voor je door mag naar de volgende les. Dit alles zonder druk, want je mag er zo lang over doen als je wil. Dat heeft bij mij tot gevolg, dat ik al ruim een half jaar met de cursus Google Analytics bezig ben. Dat vind ik zelf nogal schandalig lang, aangezien het allemaal niet heel moeilijk is. Het is vooral een kwestie van doen. Blijkbaar heb ik die druk nodig, constateer ik nu.

Vanaf deze week zit ik voor de afwisseling weer een paar dagen lekker in een oldskool offline klasje, te leren over community management. Zo blijf ik mijn leven lang leren!

Weet jij nog andere opties voor (gratis) online leren, die ik niet genoemd heb? En wat zijn jouw ervaringen met online leren?

Foto geleend van Malingering.

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.nl.

Zorgt het internet voor vervreemding van jezelf?

30 augustus 2014 door Natalie Hensen 1 Reactie

Welke invloed heeft de virtuele ruimte op ons? Raken we, zoals filosoof Ad Verbruggen beweert, massaal vervreemd van onszelf door eindeloos surfen en indruk maken op elkaar? Of is er meer nieuws onder de zon?

Filosofieles tijdens een muziekfestival: Lowlands doet het. De half uur durende sessie met filosoof Ad Verbruggen ging over de E-burger. Niet over een speciaal soort hamburger, maar over ons, zeg maar de homo interneticus. Mijn interesse was gewekt en ik nam plaats op de eerste rij. Eerlijk gezegd was ik van tevoren al bang dat het verhaal van Ad Verbruggen bij mij enige irritatie zou opwekken. En dat deed het. Waarom, dat vertel ik je zo. Eerst zal ik in mijn eigen woorden vertellen wat zijn gedachtegang was.

Bevrijd én vervreemd

De wereld waarin we leven, kent een bepaalde cultuur met bepaalde verhoudingen. Binnen de ethiek proberen filosofen te bepalen wat het juiste handelen is binnen die cultuur. De wereld verandert constant en de verhoudingen dus ook. In de moderne tijd is de mens steeds meer bevrijd, dankzij technische ontwikkelingen, het rationele denken en de juridische orde. Er is een nieuwe moraal: doe wat je zelf wilt.

Vanaf de jaren zestig, zeventig van de vorige eeuw kwam deze nieuwe moraal op, toen ook de personal computer werd uitgevonden. Bij doen wat we zelf willen, hoort ook ons nergens voor schamen, alles delen en onszelf zijn en dat kan in de nieuwe virtuele ruimte, het internet. Deze nieuwe moraal wordt mooi verwoord in een citaat uit het boek The Circle van Dave Eggers (staat op mijn leeslijst):

Secrets are lies. Sharing is caring. Privacy is theft.

Indrukwekkend zijn

We worden dus opgeroepen om naar buiten te treden; het werkt socialiserend en is dus een redelijk verzoek. Maar er zit een keerzijde aan.

* We moeten een indrukwekkend bestaan hebben, we moeten zichtbaar zijn. Onze identiteit wordt mede bepaald door de indrukken die we laten zien.

* En daarnaast worden we verleid om erin mee te gaan, ook al zitten we live in gezelschap van anderen. We hebben steeds het idee dat we indrukken missen (FOMO!), want die virtuele ruimte heeft een opjagende werking. We laten ons door die nieuwe ruimte vermaken.

We hebben de virtuele wereld nodig om gevoed te worden, denken dat we daar gelukkig van worden. Maar het geluk ligt in onze eigen handelingen, in het zelf voortbrengen van dingen. In de virtuele ruimte raken we onszelf misschien wel kwijt want we worden gestuurd en zijn niet meer bij onszelf. En dus ervaren we verlies van zin en voelen we ons leeg na een avondje surfen. Het leven schept niet meer en wordt oncreatief.

Waar krijg je energie van?

De oplossing is volgens Verbruggen om je af te vragen wat je nu echt aantrekt, waar je energie van krijgt. En dan bedoelt hij een activiteit waar je moeite in stopt en concentratie en discipline voor nodig hebt. Zoals koken of tuinieren. Als je daar bij stil staat en er aandacht voor hebt, kom je dichter bij jezelf en worden dingen de moeite waard. Je creëert iets dat een geschenk is voor anderen die erdoor geïnspireerd kunnen raken.

Tot zover dit sterk vereenvoudigde en ingekorte lesje filosofie.

Internet als entertainer

Wat ik hieruit haal, is dat Verbruggen van mening is dat internet (“de virtuele ruimte”) een plek is voor snelle consumpties, waarin je onmogelijk iets kunt doen waar je energie van krijgt. Voor een heel redelijk deel kan ik meegaan in zijn redenering. Er is zoveel leuks te beleven op internet, daar wil je bij zijn en aan meedoen, door bijvoorbeeld zelf ook te laten zien hoe leuk jouw leven is. Kijk maar naar alle heppiedepeppie-berichten op Twitter, Facebook en Instagram; het lijkt wel of iedereen een leuk leven heeft. Of, in elk geval willen we die indruk wekken. Want dat is de moraal, dat zijn de verhoudingen, zo hoort het. En ja, we worden soms opgeslokt door die smartphone die overal en altijd toegang biedt tot die virtuele ruimte, ten koste van de live ruimte. Deze tweet van mede 42bis’er Marcel Vergonet maakt dat duidelijk:

Ik ben per ongeluk m’n telefoon thuis vergeten. … Zijn wolken altijd zo mooi?

—  Marcel Vergonet (@WeConnect) August 21, 2014

Internet als energiegever

Maar ho, wacht even! Ik zei dat ik voor een heel redelijk deel kan meegaan in de redenering van Verbruggen, maar niet met alles. Want, en nu wordt duidelijk waar mijn irritatie door werd opgewekt, kijk even naar het feit dat ik dit hele verhaal hier heb opgeschreven. Verbruggen lijkt met zijn gedachtegang te zeggen dat de virtuele ruimte geen plek is om energie van te krijgen, dat je teveel buiten jezelf komt te staan. Ik denk dat ik met mijn blogs juist iets schep wat uit mijzelf voortkomt en wat dus heel dicht bij mezelf staat. Ik stop er tijd, concentratie en discipline in, krijg er energie van en hoop met het resultaat iets voort te brengen wat anderen wellicht inspireert of in elk geval interesseert. En als dat niet zo is, dan blijft in elk geval nog over dat ik er energie van heb gekregen. Wat bloggen voor mij is, is koken voor een ander. En met mij zijn er veel, heel veel mensen die energie krijgen van creëren op internet, zonder dat het hoofddoel is om indruk te maken op anderen.

Wat mij betreft miste dit in het verhaal van Verbruggen. Ja, internet zorgt voor vervreemding van jezelf in sommige gevallen. Maar het kan je net zo goed dichter bij jezelf brengen.

Hoe denk jij over de filosofie van Verbruggen en mijn aanvulling erop? Herkenbaar of juist niet?

Foto geleend van Oliver Degabriele.

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.nl.

De selfie-campagne als marketingtactiek, dat kan beter!

8 juli 2014 door Natalie Hensen 1 Reactie

“Maak een selfie met ons product en maak kans op…” Komt dit je bekend voor? Veel bedrijven springen de laatste tijd maar wat graag in op de selfie-hype. Wat hot is, werkt ook voor ons, lijken ze te denken. Ik denk dat dit alleen geldt als je het goed doet en er zijn er maar weinig die dat kunnen.

Wat is een selfie?

Een selfie is een zelfportret dat je deelt op een sociaal netwerk zoals Twitter, Facebook of Instagram. Je neemt de foto met je smartphone in je hand waardoor je bar weinig van de achtergrond ziet. En je trekt het liefst nog een gekke bek. Een droge uitleg van hoe je een selfie maakt vond ik op YouTube.

Waarom doe je dit?

Waarom doen mensen dit en waarom moedigen ze elkaar aan? Daar zijn wel ideeën over; lees bijvoorbeeld over onze pogingen onszelf niet te vergeten in deze vloeibare wereld op dit sociologieblog. De selfie is een uiting van individualiteit, valt te lezen bij de Volkskrant. De ene na de andere variant van de selfie is populair en er worden steeds maar nieuwe hype-varianten bedacht. Er gebeuren zelfs dodelijke ongelukken door deze hypes. En ja, ik noem al die selfie-varianten hypes en geen trends. Ze waaien weer over, net als andere hypes; ken je planking, owling en batmanning nog?

Meldpunt

Je vindt selfies helemaal te gek of je hebt er niks mee, meer smaken zijn er eigenlijk niet. Ik behoor tot de laatste categorie en moest dan ook erg lachen om het in memoriam-filmpje dat werd gemaakt ter gelegenheid van de Webby Awards van 2014. Ik ben duidelijk niet de enige die klaar is met de selfie. Kijk maar eens naar het artikel van Edwin Vlems op Marketingfacts en zijn onlangs opgerichte Meldpunt Selfie-campagnes.

Wat je niet moet doen

Maar goed, dan nu iets over selfie-campagnes en wat veelgemaakte fouten zijn van bedrijven.

1. Ongepaste selfie-campagnes

Stel, je staat met een groep vrienden te praten en je wisselt persoonlijke informatie met elkaar uit. Dan ineens komt een vreemde erbij staan die iedereen een hand geeft en doet alsof hij bij jullie vriendengroep hoort. Dat is toch raar en ongepast? En dat is precies hoe veel selfie-campagnes van bedrijven zijn: ongepast. Zelfportretten zijn heel persoonlijk en al deel je ze met de wereld door ze op Facebook of Twitter te zetten, de intentie is om jezelf aan je vrienden en volgers te laten zien; aan zij die jou kennen en de humor van de foto snappen. Daar moeten bedrijven buiten blijven.

2. Weinig effectieve selfie-campagnes

Selfie-campagnes als winactie werken niet. De selfies zijn namelijk niet geloofwaardig. Zelfs als een aantal mensen zo gek is dat ze een zelfportret maken met een bepaald product in de hand, gaat dat je dan langetermijnwinsten opbrengen? Gaan meer mensen het product kopen of denkt iedereen ‘oh, die doet zeker mee met een winactie’ en scrollen ze door? Krijg je meer engagement met een selfie-campagne als winactie? Het kan, maar er zijn effectievere manieren.

3. Imagoverpulverende selfie-campagnes

Een selfie-campagne kan zelfs tegen je werken als volgers je op de hak nemen. Bijvoorbeeld door de actievoorwaarden op creatieve wijze aan te passen waardoor imagoschade kan ontstaan. Een overzees voorbeeld hiervan is de New Yorkse politie die inwoners vroeg om foto’s (niet per se selfies) van politieagenten te maken en te posten met de hashtag #mynypd. De bedoeling was een serie leuke foto’s die inzicht geven in het politiewerk, maar de uitkomst was dat veel mensen slechte politieoptredens op de gevoelige plaat vastlegden. Oeps.

4. Onoriginele selfie-campagnes

Waar ik erg van gruwel is de neiging om het woord selfie te verbasteren, speciaal voor de campagne. Soms zijn het ook gewone ‘creatievelingen’ die zo’n nieuwe term bedenken. Je hebt bijvoorbeeld de stemfie (selfie in stemhokje), zwerfie (selfie van zwerfafval dat je weggooit), de belfie (selfie van je kont), de snelfie (selfie tijdens niezen) en de suicide selfie. Om het origineel aan te pakken met een selfie-campagne moet je blijkbaar van hele goede huize komen. En dat komen de meeste van ons niet. Dus laat het dan maar.

Hoe moet het dan wel?

Gelukkig zijn er ook voorbeelden van goede selfie-campagnes! Kenmerkend voor deze campagnes is dat bedrijven een manier hebben gevonden om aan te sluiten bij een al eerder ontstane gewoonte van hun doelgroep en dit een klein beetje aanpassen. Drie voorbeelden:

No Makeup-selfies

In twee dagen werd 2 miljoen euro opgehaald voor het kankerfonds. Hoe? Het begon met de 81-jarige actrice Kim Novak die veel kritiek kreeg tijdens de Oscar-uitreikingen vanwege de zichtbaar vele plastisch chirurgische ingrepen. De Britse schrijfster Laura Lippman plaatste om Novak te steunen vervolgens een #nomakeupselfie met ook de hashtag #breastcancerawareness, omdat Novak borstkanker had overwonnen. Veel vrouwen en #nomakeupselfies volgden en het Britse kankeronderzoeksinstituut sprong er handig op in! Ze gaven eerlijk aan dit niet gestart te zijn, maar dat ze ook heel blij zijn met financiële steun. Et voila, in twee dagen hadden ze veel geld ingezameld.

Kledingselfies

Op je kleding ben je trots, want die heb je met zorg uitgezocht en die passen bij wie je bent en wat je wil uitstralen. Logisch dat je dat ook wel eens aan de buitenwereld wil laten zien. Wie kent deze in de spiegel genomen selfies niet? Kledingmerk Josh V speelde er handig op in. Wie selfies maakt met kleding van Josh V en daarbij de hashtag #JOSHV maakt kans benoemd te worden tot Josh V-lover van de maand!

#OOTD en Zappos

Een nog mooiere actie vind ik die van Zappos. Dit Amerikaanse schoenenmerk (ze verkopen ook kleding) zag op Instagram de hashtag #OOTD (Outfit Of The Day) met zo’n 30 miljoen foto’s en dacht, daar moeten we iets mee. Ze riepen mensen op bij hun selfies de hashtag #NextOOTD te zetten. In ruil daarvoor krijgen de Instagrammers een persoonlijke aanbeveling van een stylist in dienst van Zappos. En dat is een groot succes, want wie wil dat nou niet?!

Haak aan, niet af

Nu weet je wat je wel en vooral niet moet doen als je een selfie-campagne overweegt. De belangrijkste les: sluit aan bij wat al online gebeurt, in plaats van zelf een domme win-actie te verzinnen.

En jij? Wat vind jij van selfie-campagnes? En welke campagne vind jij wel (of juist niet) gelukt? Ik lees het graag in de comments.

Foto geleend van Sandra Jovanovic.

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.nl.