Webgrrl

blogs over de digitale maatschappij en sociale media

Home » Webdingen » Page 3

Sociaal netwerk Ello: hype of blijvertje?

door Reageer

ElloEllo is een van de nieuwere sociale netwerken die een plaats proberen te veroveren in de wereld die gedomineerd wordt door Facebook, Twitter en LinkedIn. En oh ja, vergeet Instagram, Tumblr en Snapchat niet. Hoe werkt die stoelendans en lukt het Ello een plekje te krijgen? Of is het sociale netwerk gedoemd tot mislukken?

Iedereen heeft zijn eigen voorkeur voor sociale netwerken. Bij mij staat Twitter al jaren op nummer 1. Dan volgt een hele tijd niets en dan komen pas kanalen als Facebook, Instagram en LinkedIn. Waarom? Omdat Twitter voor mij op dit moment in een behoefte voorziet, blijkbaar. Die andere kanalen niet of in mindere mate. Elke dag komen er nieuwe sociale netwerken bij en soms probeer ik zo’n nieuwe ook uit. Om te ervaren wat het is en of het iets is waar ik blij van word. Voor een deel is succes van zo’n sociaal netwerk afhankelijk van het aantal mensen dat zich er aanmeldt en berichten plaatst. Als het een spookstad is, heb ik er ook niets te zoeken, hoe fijn het netwerk ook lijkt te zijn. En Ello? Daar spookt het…

Ello: verbinden, creëren en het leven vieren

Veel mensen zullen zich verzadigd voelen als het gaat om deelname aan sociale netwerken. Dus waarom zou je je dan nog op een nieuw netwerk aanmelden? Die gedachte snappen ze bij Ello heel goed. In hun manifest leggen ze uit dat ze iets nieuws willen bieden; de gebruikers van het netwerk zijn niet meer het product dat verkocht wordt aan bedrijven. Het netwerk is een plek om te verbinden, te creëren en het leven te vieren. Zonder advertenties. Die gedachte spreekt mij aan dus ik heb mij aangemeld. Maar het is er niet bepaald druk te noemen. Interessant vond ik de vraag die Frank Meeuwsen stelde op Ello, vast bij wijze van experiment: wat zou helpen om Ello een actieve community te maken? Een heel duidelijk antwoord konden de reageerders hier niet op verzinnen, meer dan: het moet makkelijker worden om interessante leden te vinden.

Ello in de aandacht

In de afgelopen maanden is Ello z’n 6.700 keer genoemd op sociale media, volgens een analyse van Obi4Wan. Ter vergelijking: Facebook wordt in dezelfde periode ruim 1,5 miljoen keer genoemd. Rond eind september was er voor Ello een piek in Nederland, toen Facebook weer eens negatief in het nieuws was vanwege het aanpassen van de voorwaarden. Daarna kabbelt Ello op social media door met 20-40 berichten per dag. Her en der zijn er blogs geschreven over Ello. Herman Couwenbergh vraagt zich af of hij Ello moet gaan gebruiken of niet. Zijn conclusie is niet ja of nee; het is volgens Couwenbergh afwachten of Ello echt iets gaat worden of niet. Frank Snijders zegt bij Social Embassy dat hij Ello ziet als een eendagsvlieg. Onze eigen 42bis’er Erik Hooijer was in oktober nog positief nieuwsgierig naar hoe Ello verder zou ontwikkelen, maar is daar inmiddels niet meer actief.

Interessant om te zien is de tagcloud: welke woorden gebruiken mensen in relatie tot Ello?

Tagcloud Ello

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ello een deceptie?

Het zijn niet allemaal even positieve woorden. Veel mensen geloven er niet zo in, blijkt. Sommigen noemen het zelfs een deceptie. Via Twitter stelde 42bis’er Bouke Vlierhuis de vraag of iemand nog wel eens iets doet met Ello. De reacties? Twitteraars geven aan er snel weer weg te zijn gegaan, er gebeurde niet veel. Volgens Bouke had Ello naar Seth Godin moeten luisteren; eerst een goed en onderscheidend product neerzetten en dan beïnvloeders (‘sneezers’) het laten promoten. Natuurlijk heb ik ook wel mijn twijfels of Ello nou iets gaat worden. Maar toch, zulke stukjes tekst van Ello’s ontwikkelaars zijn wel ijzersterk. De Why hebben ze goed voor elkaar. Nu de How en What nog. Dat kost tijd, dat snap ik. Ello is nog niet leeggelopen. Ik zie er veel creatievelingen mooie foto’s en plaatjes delen.

Verdienmodel: de extra’s

Velen vragen zich hardop af hoe Ello financieel gaat overleven, zo zonder advertenties. Dat gaat op termijn gebeuren met het tegen betaling aanbieden van extra’s, zoals privéberichten en multimediaberichten. Steven Tweedie (van Business Insider) schrijft bij NRCQ ook over het verdienmodel. De investering die Ello onlangs kreeg, wordt fel verdedigd door de makers van Ello. Voorlopig is Ello nog niet zo ver dat het geld gaat vragen voor extra opties.

Ik blijf voorlopig nog wel even hangen op Ello; voor morele support en omdat ik benieuwd ben naar de ontwikkelingen die het netwerk nog zal doormaken. Ello zelf laat net voor de Kerst nog weten dat ze ook nog zeker niet hebben opgegeven en gaan uit van een comeback in 2015. Wat doe jij? Blijf je ook nog even, of ben je al weg?

Meer lezen:

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.nl.

Trends die niet uit zijn gekomen in 2014

door 1 Reactie

Crystal BallHet lijkt een haast onmogelijke opgave: trends voorspellen in de wereld van de internettechnologie, die er elke dag weer anders uitziet. En toch wagen velen zich aan dit kunstje. Mooie blogposts levert het op met de wildste voorspellingen. Nu het einde van het jaar nadert, is het moment gekomen om te bepalen: welke voorspellingen zijn uitgekomen?

Zoekend naar trends voor 2014 vond ik de volgende glazenbolkijkers:

De blog van Schilders begint met een verwijzing naar een eerdere blog over de zin en onzin van trendwatching. Hij noemt trendwatching niets meer dan kijken naar wat nu al in ontwikkeling is. Een interessante conclusie van Schilders:

Met trendwatching kunnen we dus geen toekomstvoorspellingen doen, maar door op de voorspelde trends van vorig jaar terug te kijken, kunnen we wel lessen trekken voor de toekomst.

Aha! Dat ga ik dus in dit blog doen. Ik geef de trendwatchers een score voor hun voorspellingen. Wie wint? En wat leren we ervan?

Trendwatcher #1 – score 10/14

Schilders benoemt, ondanks zijn eigen woorden, de trends die hij verwacht voor 2014. Hij noemt 14 ontwikkelingen. Wat ik nog niet heb zien gebeuren dit jaar:

  • Gepersonaliseerde marketing: specifieke producten en diensten voor de individuele klant. Ik zie bedrijven veelal nog lekker doen wat ze altijd doen, niks geen personalisatie. Dit heeft ook te maken met dat we nog niet goed kunnen omgaan met die bakken ‘big data’. Daarover later meer.
  • Integratie offline en online: Google Glass en Samsung Smartwatch hebben bij lange na nog geen voet aan de grond gekregen bij de massa. Sterker nog, Google Glass zou al dood zijn voordat ‘ie beschikbaar is voor het brede publiek.
  • Echte duurzaamheid: bedrijven zorgen onder druk van consumenten voor echte duurzaamheid, niet alleen een ‘groen laagje’. Tot nu toe zie ik vooral veel groene laagjes met de grote hoeveelheid keurmerken op producten en maar een beperkt aantal echt groene initiatieven. Dat kan nog veel beter!
  • Neuromarketing komt om de hoek kijken: een revolutie in de marketing noemt Schilders het. Ik noem het oude wijn in nieuwe zakken als het al niet grote onzin is. Er vindt in elk geval discussie over plaats (zie met name de reacties). Voor zover er überhaupt over geschreven wordt.

Ontwikkelingen die wat mij betreft wel duidelijk zichtbaar waren in 2014: van merkimago naar merkbetekenis, meten is weten, lokaal is trendy, storytelling krijgt aandacht, meer banen voor contentcreëerders, contentmarketing op nummer één, mobile first, video wordt leidend, inhakers blijven zich ontwikkelen, log off en laad op. Een best goede score voor Schilders dus: 10 van de 14 zijn uitgekomen.

Trendwatcher #2 – score 6/10

De Bruin heeft de trendlijstjes van Forbes en socialmediatoday.com verzameld. Waar De Bruin en zijn bronnen niet helemaal goed zaten in 2014:

  • Twitter is onder jeugd populairder dan Facebook: Instagram blijkt een veel sterkere stijging doorgemaakt te hebben bij de (Amerikaanse) jeugd dan gedacht. En Twitter doet het wel beter dan Facebook, maar beide slechter dan de periode ervoor.
  • Snapchat-marketing: ja, Snapchat is populair bij de jeugd, maar ik heb nog maar weinig bedrijven gezien die er actief zijn. Natuurlijk, ze zijn er wel, maar ik ben nog geen Nederlandse voorbeelden tegengekomen.
  • Eindelijk Google+!: euh, nou nee. Google+ is nog net zo’n lege woestijn als vorig jaar, in elk geval in Nederland. Zelfs Google zet het platform inmiddels op een lager pitje.
  • Zoekmachinemarketing wordt beïnvloed door social: dat valt wel mee in de praktijk. Zo is Facebook moeilijk te indexeren voor Google (want gesloten netwerk). Ik denk zelf dat waardevolle content steeds belangrijker wordt voor zoekmachines!

De andere zes ontwikkelingen zie ik wel terug: deeleconomiesites worden volwassen, video-video-video, contentmarketing belangrijker dan ooit, inzet van social media raakt met zoveel kanalen versnipperd, content moet mobielvriendelijk zijn en retargeting (bezoekers van je website elders opnieuw bereiken). Eindscore: 6 van de 10 zijn (in enige mate) uitgekomen.

Trendwatcher #3 – score 3/10

Altendorf beschrijft op het World Economic Forum de tien trends op het gebied van internet en technologie die hij verwacht voor 2014. Een mooi lijstje! De trends waarvan ik denk dat die nog maar beperkt zijn doorgezet dit jaar:

  • Internet of things: dit is een gevleugelde term inmiddels en in 2014 heeft een aantal bedrijven zeker de eerste stappen gezet.
  • Draagbare apparaten: leuke speledingetjes hoor, maar hebben ze echt toegevoegde waarde in ons leven gekregen (bijv. Google Glass)? Ik denk van niet.
  • Augmented reality: staat voor het verbinden van de fysieke en virtuele wereld, met als grote voorbeeld Google Glass. Daar heb ik al genoeg over gezegd denk ik.
  • Big data: we weten nog niet zo goed hoe we met al die data om moeten gaan. Dus, helaas, nog beperkte ontwikkelingen op dit vlak.
  • Bezorging op dezelfde dag: ik weet niet hoe het in de Verenigde Staten is, maar hier gaat deze ontwikkeling niet zo hard.
  • Mobiel betalen en virtuele betaaleenheden: de eerste stappen zijn gezet, maar nog op zeer beperkte schaal in Nederland.
  • E-learning: ik ben zelf zeer enthousiast over online leren, maar ik betwijfel of dit echt al doorgebroken is.

Waar echt al flinke stappen in zijn gezet in 2014:

Altendorf was toch iets te enthousiast, slechts 3 van de 10 voorspellingen zijn uitgekomen.

Trendwatcher #4 – strategische trends

Bij Forbes beschrijft Walter de voorspellingen van maar liefst 26 vooraanstaanden uit de marketingwereld. Deze mensen doen geen kort-door-de-bocht-uitspraken als ‘Snapchat wordt het helemaal’, maar beschrijven op strategisch niveau wat er verandert. Het gaat te ver om alle 26 hier te beschrijven, dus ook geen score voor mevrouw Walter. De grote lijnen die ik eruit haal:

  • (mobiele) apparaten en systemen die we gebruiken, snappen of kennen ons steeds beter en maken ons leven gemakkelijker.
  • Communities over heel specifieke onderwerpen zijn opkomend, verbinding (engagement) is belangrijk.
  • De opkomst van de meewerkende of deeleconomie. We verschuiven van publiek en consumenten naar producenten en delers.

Lessen voor de toekomst?

Qua punten wint de reeks voorspellingen van Schilders!

En, wat hebben we nou geleerd van deze voorspellingen? Nou, twee dingen:

  1. 2014 stond in het teken van contentmarketing, lokaal, video, steeds grotere afhankelijkheid van (mobiele) apparaten, engagement met klanten, bijvoorbeeld door storytelling, de deeleconomie en 3D printen.
  2. Ontwikkelingen gaan meestal niet zo snel als trendwatchers voorspellen. Dus áls je je al aan voorspellingen waagt, wees dan niet te enthousiast!

Heb ik nog een ontwikkeling gemist die hier echt tussen had moeten staan? Wat vind jij eigenlijk van die top x-lijstjes? Zinvol of niet?

Foto van Christian Schnettelker.

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.

Twitter: wat te doen met volgers/volgenden?

door 2 Reacties

Twitter-vogelTwitteraars lijken op verschillende manieren om te gaan met hun volgers en wie ze volgen. De een ‘volgt’ tienduizenden mensen, de ander houdt het strak bij tweehonderd om het behapbaar te houden. Ik zit daar tussenin. Het leek me leuk om eens te kijken hoe mijn Twitter-volgers omgaan met volgen en gevolgd worden en ik stelde ze dan ook een vraag.

Meerdere keren deed ik een oproep aan mijn volgers om de poll in te vullen. Hij heeft een week opengestaan dus iedereen had ruim de tijd om mee te doen. Uiteindelijk hebben 51 mensen de poll ingevuld. Dit aantal is natuurlijk veel te klein om representatief of heel betrouwbaar te zijn, maar er valt wel íets uit af te leiden. De vraag was:

Welke van de onderstaande tactieken voor het omgaan met volgers/volgenden van je Twitteraccount gebruik jij?

Onder de poll had ik een toelichting toegevoegd, om de gedachte achter mijn vraag te verhelderen:

Twitter-tactieken. Je kunt Twitter op verschillende manieren gebruiken; bijv. een beperkt aantal mensen volgen zodat je alles van hen kan volgen (doel = contact onderhouden), of alles en iedereen ‘volgen’ met de opzet om ze jou te laten volgen (doel = verzamelen). En alles wat er tussen in zit. Ik ben nieuwsgierig welke tactiek jij volgt! 🙂 Als je behoefte hebt je antwoord toe te lichten, doe dit dan onderaan de pagina!

Voor bijna een kwart van de deelnemers stond het juiste antwoord er niet bij; zij voegden zelf een antwoord toe. Mijn eigen antwoord, ‘ik volg teveel mensen om alles te kunnen bijhouden maar probeer het wel’, kreeg uiteindelijk een kleine meerderheid van de stemmen. De op een na grootste groep was eenderde van de deelnemers die weinig mensen volgt en het aantal volgers niet zo belangrijk vindt. Een klein taartpuntje van 4% was voor de groep die veel mensen volgt en veel volgers heeft. Dat is overigens een methodiek die mij het minst aanspreekt en wat ik persoonlijk niet goed vind passen bij waar Twitter (ooit) voor bedoeld is.

Twtpoll over Twittervolgers

Een relatief grote groep vond het passende antwoord kennelijk niet in mijn lijstje en vinkte ‘Anders’ aan. Toelichting volgde meestal:

Twtpoll over TwittervolgersIk noem dit een ware ratjetoe aan antwoorden. Sommigen maken binnen Twitter lijsten aan om het allemaal overzichtelijk te houden en met ontvolgen hebben de meesten ook geen problemen; anderen volgen liever alleen echte mensen. Sommigen gebruiken Twitter om snel informatie te krijgen, anderen zien juist meer in de interactie met andere Twitteraars. Iedereen lijkt dus eigenlijk zijn eigen tactiek te hebben!

Spelende vrouw, wat heb je nou geleerd? Nou, dat er inderdaad verschillende manieren zijn waarop mensen Twitter gebruiken. En dat mijn keuze daarin wel de meest voorkomende is, maar dat veel mensen net zo goed ook een andere keuze maken. Een vraag die bij mij opkwam: zouden Twitteraars wel echt nadenken over hoe ze met hun volgers/volgenden willen omgaan, of ontstaat een situatie in de loop van de tijd gewoon?

Plaatje geleend van Creative Tools.

Content consumeren als poster, lurker of snacker

door 1 Reactie

ginger peekPosters, lurkers en snackers consumeren online content op verschillende manieren. De verschillen zitten in hoeveel ze van de aangeboden content lezen, hoe goed ze het lezen en of ze ook reageren of delen. Het meest interessant zijn de inactievelingen; waarom zijn ze inactief, wat doen ze dan wel en wat kun je eraan doen?

Online content is overal: op websites, blogs, fora en sociale media. Niet al deze typen sites zijn echte online communities, maar hebben er soms wel wat van weg. ‘Echte’ communities zijn een ‘gesloten’ sociale gemeenschap met mensen die dezelfde waarden delen. Met name in communities vind je een heel duidelijk onderscheid tussen zij die wel bijdragen aan de community door te reageren en zij die alleen lezen en aanwezig zijn.

Forrester participation ladderParticipatieladder

Onderzoeksbureau Forrester heeft de participatieladder uitgevonden. Deze ladder is het ecosysteem van onze online wereld. In deze online wereld gebruiken mensen technologie om dingen die ze nodig hebben van elkaar te krijgen in plaats van dat ze daar bedrijven voor nodig hebben. Dit noemt Forrester ook wel de groundswell. Elke trede van ladder geeft een bepaalde graad van participatie aan. Onderaan staan de inactieven en bovenaan de makers. Makers zijn zij die een blog of website publiceren of andere content uploaden voor anderen om te consumeren. Wij mensen vinden het prettig om de wereld in overzichtelijke stukjes te hakken (hokjesdenken). Dingen simpel en begrijpelijk maken. Maar elk hokjesmodel heeft zijn beperkingen. Zo schaar ik mijzelf in online communities de ene keer onder de makers, dan weer onder de verzamelaars en soms ben ik een toekijker.

90% leest alleen

De 1%-regel stelt dat 90% van alle internetgebruikers in een community alleen leest, 9% draagt iets bij (zoals een reactie) en 1% creëert zelf. Het is een soort wetmatigheid, een balans die meestal zo uitslaat. Community management draait om het activeren van je bezoekers, ze een trede hoger krijgen op de ladder dan waar ze zitten. Hoe hoger de trede, hoe actiever de bezoeker en hoe levendiger je community. Maar 90% leest dus alleen en is lurker in internettaal. Wat zijn de motieven van een lurker?

Waarom lurken?

Als je het negatief uitlegt, dragen lurkers niet bij aan het vermeerderen van sociaal kapitaal in een community (want: ze zeggen niks) en liften ze wél mee op de kennis van de community. Dat voelt oneerlijk. En toch blijken ze van meerwaarde te zijn voor je community. Want ze doen kennis op die ze later elders weer toepassen, en een aantal ervan wordt later alsnog bijdrager, of poster. Lurkers zijn dus eigenlijk best lief! Uit onderzoek blijken de belangrijkste redenen voor lurken de volgende te zijn:

  1. Lezen en rondkijken is genoeg (53,9%)
  2. Ik leer nog over de groep (29,7%)
  3. Ik ben te verlegen om bij te dragen (28,3%)
  4. Ik heb niets te bieden (22,8%)

Lurkers blijken ook nog eens een tweezijdig vertrouwensprobleem te hebben, wat ze weerhoudt van posten. Het gaat ze ofwel om het vertrouwen in de capaciteiten van de posters (krijg ik wel goede antwoorden op mijn vragen?) ofwel om wantrouwen in onbekenden die data en dus de dingen die zij zouden hebben gezegd, van de community afhalen en voor kwade doeleinden willen gebruiken. Uit ander onderzoek blijkt dat de voldoening die je krijgt uit het online aangaan van relaties met mensen een groter effect heeft op de wisselwerking tussen posters en lurkers dan verlegenheid. En dus is community management zo belangrijk om door middel van een vriendelijke en harmonieuze omgeving gesprekken te stimuleren.

Kijk uit voor snackers

Naast lurkers, die wel lezen maar zelf geen bijdragen leveren aan de community, zijn er ook nog de zogenoemde snackers. Snackers gedragen zich alsof de informatie junkfood is; ze scannen de content snel en gehaast want ze hebben nog wel meer te doen vandaag. Ze lezen de content zeer vluchtig en houden van korte en simpele content. Overbodig te zeggen dat ze zeker niet zelf bijdragen aan de content of de community. Maar zeg nooit nooit! Iedereen kan zich ontwikkelen naar poster, ook snackers.

En daarom: zorg dat je content en/of je community voldoet aan de wensen van al je bezoekers; je zult er later profijt van hebben.

Foto geleend van Dino Abatzldls.

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.

Jezelf ontwikkelen? 5 opties om online te leren

door 4 Reacties

reading in the sunbeamAls je jezelf niet verbetert, sta je stil. Leren is belangrijk om bij te blijven, om je hersenen te (blijven) trainen en om zaken vanuit andere perspectieven te kunnen zien. Dankzij internet is leren nog nooit zo gemakkelijk en goedkoop geweest.

Leven lang leren hoeft niets te kosten

Een dag niet geleerd, is een dag niet geleefd. Wat mij betreft dan. En wat betreft de Onderwijsraad, want die staat voor een leven lang leren. Ik denk zelfs dat een deel van de zin van ons bestaan wordt gevormd doordat we onszelf moeten ontwikkelen. Internet helpt om het ontwikkelen van jezelf makkelijk te maken. Er is online zoveel beschikbaar dat het moeilijk kiezen is waar je meer van wil weten. Ik word blij van al die mogelijkheden en heb ook al met verschillende ervaring opgedaan! Een paar van mijn favoriete gratis online leeromgevingen:

Online leeromgeving Kenmerken
TED-talks Filmpjes van maximaal 18 minuten. Sprekers van over de hele wereld vertellen hun idee of
ontdekking
Universiteit van Nederland Filmpjes van maximaal 18 minuten. De leukste hoogleraren van Nederland geven op
luchtige wijze college over toegankelijke onderwerpen
Google-cursussen Korte cursussen waarbij je zelfstandig diensten van Google beter leert kennen
Televisiedocu’s Films waarin allerlei onderwerpen verder worden uitgediept
MOOC’s Cursus van een onderwijsinstelling die je met tientallen mensen van over de hele
wereld tegelijk doet

Deze leeromgevingen hebben als overeenkomst dat ze allemaal gratis en voor niks te consumeren zijn. En dat ze over het algemeen vrij laagdrempelig zijn en voor veel mensen te begrijpen. Ik zet ze hieronder verder uiteen.

1. TED-talks

In 1984 werd de TED-conferentie voor het eerst gehouden in Californië en sindsdien is de formule over de hele wereld uitgerold. Een TED-conferentie is heel exclusief van opzet, alleen genodigden zijn welkom. Sprekers moeten hun verhaal kwijt in maximaal 18 minuten (‘ideas worth spreading‘) en alles wordt opgenomen. Het mooie is dat de filmpjes sinds 2006 ook gratis online worden gezet. Op het YouTube-kanaal van TED verschijnt elke werkdag een nieuwe TED-talk. Er blijken zoveel mensen met briljante ideeën en verhalen te zijn! Alle filmpjes die ik tot nu toe heb gezien zijn in het Engels, maar veel ervan hebben ook Nederlandse ondertiteling als optie. Handig! Een van mijn favoriete TED-talks (alleen Engels ondertiteld) is die van Brene Brown over de kracht van kwetsbaarheid:

2. Universiteit van Nederland

De universiteit van Nederland is een beetje de Nederlandse variant van TED-talks. Elke werkdag verschijnt er een college van ruim een kwartier van een hoogleraar. Dan moet je niet denken aan hoogdravende, onbegrijpelijke academische blabla. De hoogleraren behandelen juist alledaagse onderwerpen, zoals ‘hoe kun je overtuigen met één woord?’, ‘waarom zijn drugs zo verslavend?’ en meer van dit soort vragen die iedereen wel eens heeft. Het is dus ook wel een beetje Het Klokhuis voor volwassenen. En het gaat hier om de leukste hoogleraren van Nederland, want ze zijn door hun studenten genomineerd. Het best bekeken college heeft de prikkelende titel: “Gaat je geheugen kapot, als je teveel voor je computer hangt?” van prof. dr. Erik Scheder:

3. Google-cursussen

Google biedt zoveel handige diensten aan die zoveel mogelijkheden hebben! Neem bijvoorbeeld de zoekmachine van Google; hoe vaak gebruik jij de geavanceerde zoekopties? Wel eens op kleur gezocht of binnen een bepaalde tijdsperiode? Die dingen en meer leer je in de cursus Powersearching with Google. Zelfs de bijdehand die denkt dat hij goed kan zoeken, gaat in deze cursus zeker wat leren. Ik blogde vorig jaar een paar handige dingen die ik er zelf uit gehaald had. Een andere Google-cursus waar ik onlangs op stuitte, is de Google Analytics Academy. Gratis leren over hét programma dat bijna iedere website-eigenaar gebruikt om bezoekersstatistieken te bestuderen: Google Analytics. Het is een programma dat je niet met een beetje rondkijken wel doorhebt, dus deze Academy komt als geroepen! De cursussen van Google zijn alleen in het Engels beschikbaar, dat dan weer wel.

4. Televisiedocu’s

Goede documentaires werken blikverruimend. Ze laten je nadenken over dingen die je niet wist of dingen waarvan je dacht te weten hoe het zat. 42bis’er Lonneke van Schijndel verzamelde in 2012 al een hoop verzamelplekken van documentaires. De meest logische plek is natuurlijk uitzendinggemist.nl, waar je op het genre documentaire kan zoeken. Naast de nuttige tips van Lonneke heb ik er nog een: op de site van het IDFA (International Documentary Filmfestival Amsterdam) vind je een groot aantal in eerdere festivals vertoonde documentaires.

5. MOOC’s

MOOC staat voor Massive Online Open Course. Een cursus die je met veel mensen online doet dus. 42bis-‘er Carina Jonker deed in 2013 haar eerste MOOC door mee te doen aan de eerste Nederlandse Open Course van de universiteit van Amsterdam. Ook 42bis’er Antonie schreef eerder lovend over MOOC’s. Ikzelf deed vorig jaar mijn eerste MOOC van negen weken over sociale netwerken, gegeven door de universiteit van Michigan, onder de vlag van Coursera. Ik vond het onderwerp superinteressant. De cursus was zeker wel van enig niveau en de druk werd aardig opgevoerd doordat ik wekelijks opdrachten moest doen waar ik cijfers voor kreeg. Toen ik het examen positief afsloot, verdiende ik een mooi certificaat. Daar betaalde ik € 35 voor (was optioneel), maar verder heb ik geen kosten gemaakt.

Betaalde online cursussen

Sommige onderwerpen zijn zo vakspecifiek dat je vanzelf (als je tenminste kwaliteit wil) uitkomt bij betaalde cursussen. Er zijn aanbieders van betaalde online cursussen te over. Zo vond ik twee interessante cursussen bij Karel Geenen: Google Analytics en Zoekmachineoptimalisatie. Alles wat je in deze cursussen leert, staat online. Je moet testen halen voor je door mag naar de volgende les. Dit alles zonder druk, want je mag er zo lang over doen als je wil. Dat heeft bij mij tot gevolg, dat ik al ruim een half jaar met de cursus Google Analytics bezig ben. Dat vind ik zelf nogal schandalig lang, aangezien het allemaal niet heel moeilijk is. Het is vooral een kwestie van doen. Blijkbaar heb ik die druk nodig, constateer ik nu.

Vanaf deze week zit ik voor de afwisseling weer een paar dagen lekker in een oldskool offline klasje, te leren over community management. Zo blijf ik mijn leven lang leren!

Weet jij nog andere opties voor (gratis) online leren, die ik niet genoemd heb? En wat zijn jouw ervaringen met online leren?

Foto geleend van Malingering.

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.nl.

Zorgt het internet voor vervreemding van jezelf?

door 1 Reactie

beeld van de denker van RodinWelke invloed heeft de virtuele ruimte op ons? Raken we, zoals filosoof Ad Verbruggen beweert, massaal vervreemd van onszelf door eindeloos surfen en indruk maken op elkaar? Of is er meer nieuws onder de zon?

Filosofieles tijdens een muziekfestival: Lowlands doet het. De half uur durende sessie met filosoof Ad Verbruggen ging over de E-burger. Niet over een speciaal soort hamburger, maar over ons, zeg maar de homo interneticus. Mijn interesse was gewekt en ik nam plaats op de eerste rij. Eerlijk gezegd was ik van tevoren al bang dat het verhaal van Ad Verbruggen bij mij enige irritatie zou opwekken. En dat deed het. Waarom, dat vertel ik je zo. Eerst zal ik in mijn eigen woorden vertellen wat zijn gedachtegang was.

Bevrijd én vervreemd

De wereld waarin we leven, kent een bepaalde cultuur met bepaalde verhoudingen. Binnen de ethiek proberen filosofen te bepalen wat het juiste handelen is binnen die cultuur. De wereld verandert constant en de verhoudingen dus ook. In de moderne tijd is de mens steeds meer bevrijd, dankzij technische ontwikkelingen, het rationele denken en de juridische orde. Er is een nieuwe moraal: doe wat je zelf wilt.

Vanaf de jaren zestig, zeventig van de vorige eeuw kwam deze nieuwe moraal op, toen ook de personal computer werd uitgevonden. Bij doen wat we zelf willen, hoort ook ons nergens voor schamen, alles delen en onszelf zijn en dat kan in de nieuwe virtuele ruimte, het internet. Deze nieuwe moraal wordt mooi verwoord in een citaat uit het boek The Circle van Dave Eggers (staat op mijn leeslijst):

Secrets are lies. Sharing is caring. Privacy is theft.

Indrukwekkend zijn

We worden dus opgeroepen om naar buiten te treden; het werkt socialiserend en is dus een redelijk verzoek. Maar er zit een keerzijde aan.

* We moeten een indrukwekkend bestaan hebben, we moeten zichtbaar zijn. Onze identiteit wordt mede bepaald door de indrukken die we laten zien.

* En daarnaast worden we verleid om erin mee te gaan, ook al zitten we live in gezelschap van anderen. We hebben steeds het idee dat we indrukken missen (FOMO!), want die virtuele ruimte heeft een opjagende werking. We laten ons door die nieuwe ruimte vermaken.

We hebben de virtuele wereld nodig om gevoed te worden, denken dat we daar gelukkig van worden. Maar het geluk ligt in onze eigen handelingen, in het zelf voortbrengen van dingen. In de virtuele ruimte raken we onszelf misschien wel kwijt want we worden gestuurd en zijn niet meer bij onszelf. En dus ervaren we verlies van zin en voelen we ons leeg na een avondje surfen. Het leven schept niet meer en wordt oncreatief.

Waar krijg je energie van?

De oplossing is volgens Verbruggen om je af te vragen wat je nu echt aantrekt, waar je energie van krijgt. En dan bedoelt hij een activiteit waar je moeite in stopt en concentratie en discipline voor nodig hebt. Zoals koken of tuinieren. Als je daar bij stil staat en er aandacht voor hebt, kom je dichter bij jezelf en worden dingen de moeite waard. Je creëert iets dat een geschenk is voor anderen die erdoor geïnspireerd kunnen raken.

Tot zover dit sterk vereenvoudigde en ingekorte lesje filosofie.

Internet als entertainer

Wat ik hieruit haal, is dat Verbruggen van mening is dat internet (“de virtuele ruimte”) een plek is voor snelle consumpties, waarin je onmogelijk iets kunt doen waar je energie van krijgt. Voor een heel redelijk deel kan ik meegaan in zijn redenering. Er is zoveel leuks te beleven op internet, daar wil je bij zijn en aan meedoen, door bijvoorbeeld zelf ook te laten zien hoe leuk jouw leven is. Kijk maar naar alle heppiedepeppie-berichten op Twitter, Facebook en Instagram; het lijkt wel of iedereen een leuk leven heeft. Of, in elk geval willen we die indruk wekken. Want dat is de moraal, dat zijn de verhoudingen, zo hoort het. En ja, we worden soms opgeslokt door die smartphone die overal en altijd toegang biedt tot die virtuele ruimte, ten koste van de live ruimte. Deze tweet van mede 42bis’er Marcel Vergonet maakt dat duidelijk:

Internet als energiegever

Maar ho, wacht even! Ik zei dat ik voor een heel redelijk deel kan meegaan in de redenering van Verbruggen, maar niet met alles. Want, en nu wordt duidelijk waar mijn irritatie door werd opgewekt, kijk even naar het feit dat ik dit hele verhaal hier heb opgeschreven. Verbruggen lijkt met zijn gedachtegang te zeggen dat de virtuele ruimte geen plek is om energie van te krijgen, dat je teveel buiten jezelf komt te staan. Ik denk dat ik met mijn blogs juist iets schep wat uit mijzelf voortkomt en wat dus heel dicht bij mezelf staat. Ik stop er tijd, concentratie en discipline in, krijg er energie van en hoop met het resultaat iets voort te brengen wat anderen wellicht inspireert of in elk geval interesseert. En als dat niet zo is, dan blijft in elk geval nog over dat ik er energie van heb gekregen. Wat bloggen voor mij is, is koken voor een ander. En met mij zijn er veel, heel veel mensen die energie krijgen van creëren op internet, zonder dat het hoofddoel is om indruk te maken op anderen.

Wat mij betreft miste dit in het verhaal van Verbruggen. Ja, internet zorgt voor vervreemding van jezelf in sommige gevallen. Maar het kan je net zo goed dichter bij jezelf brengen.

Hoe denk jij over de filosofie van Verbruggen en mijn aanvulling erop? Herkenbaar of juist niet?

Foto geleend van Oliver Degabriele.

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.nl.

De selfie-campagne als marketingtactiek, dat kan beter!

door 1 Reactie

cat selfie

“Maak een selfie met ons product en maak kans op…” Komt dit je bekend voor? Veel bedrijven springen de laatste tijd maar wat graag in op de selfie-hype. Wat hot is, werkt ook voor ons, lijken ze te denken. Ik denk dat dit alleen geldt als je het goed doet en er zijn er maar weinig die dat kunnen.

Wat is een selfie?

Een selfie is een zelfportret dat je deelt op een sociaal netwerk zoals Twitter, Facebook of Instagram. Je neemt de foto met je smartphone in je hand waardoor je bar weinig van de achtergrond ziet. En je trekt het liefst nog een gekke bek. Een droge uitleg van hoe je een selfie maakt vond ik op YouTube.

Waarom doe je dit?

Waarom doen mensen dit en waarom moedigen ze elkaar aan? Daar zijn wel ideeën over; lees bijvoorbeeld over onze pogingen onszelf niet te vergeten in deze vloeibare wereld op dit sociologieblog. De selfie is een uiting van individualiteit, valt te lezen bij de Volkskrant. De ene na de andere variant van de selfie is populair en er worden steeds maar nieuwe hype-varianten bedacht. Er gebeuren zelfs dodelijke ongelukken door deze hypes. En ja, ik noem al die selfie-varianten hypes en geen trends. Ze waaien weer over, net als andere hypes; ken je planking, owling en batmanning nog?

Meldpunt

Je vindt selfies helemaal te gek of je hebt er niks mee, meer smaken zijn er eigenlijk niet. Ik behoor tot de laatste categorie en moest dan ook erg lachen om het in memoriam-filmpje dat werd gemaakt ter gelegenheid van de Webby Awards van 2014. Ik ben duidelijk niet de enige die klaar is met de selfie. Kijk maar eens naar het artikel van Edwin Vlems op Marketingfacts en zijn onlangs opgerichte Meldpunt Selfie-campagnes.

Wat je niet moet doen

Maar goed, dan nu iets over selfie-campagnes en wat veelgemaakte fouten zijn van bedrijven.

1. Ongepaste selfie-campagnes

Stel, je staat met een groep vrienden te praten en je wisselt persoonlijke informatie met elkaar uit. Dan ineens komt een vreemde erbij staan die iedereen een hand geeft en doet alsof hij bij jullie vriendengroep hoort. Dat is toch raar en ongepast? En dat is precies hoe veel selfie-campagnes van bedrijven zijn: ongepast. Zelfportretten zijn heel persoonlijk en al deel je ze met de wereld door ze op Facebook of Twitter te zetten, de intentie is om jezelf aan je vrienden en volgers te laten zien; aan zij die jou kennen en de humor van de foto snappen. Daar moeten bedrijven buiten blijven.

2. Weinig effectieve selfie-campagnes

Selfie-campagnes als winactie werken niet. De selfies zijn namelijk niet geloofwaardig. Zelfs als een aantal mensen zo gek is dat ze een zelfportret maken met een bepaald product in de hand, gaat dat je dan langetermijnwinsten opbrengen? Gaan meer mensen het product kopen of denkt iedereen ‘oh, die doet zeker mee met een winactie’ en scrollen ze door? Krijg je meer engagement met een selfie-campagne als winactie? Het kan, maar er zijn effectievere manieren.

3. Imagoverpulverende selfie-campagnes

Een selfie-campagne kan zelfs tegen je werken als volgers je op de hak nemen. Bijvoorbeeld door de actievoorwaarden op creatieve wijze aan te passen waardoor imagoschade kan ontstaan. Een overzees voorbeeld hiervan is de New Yorkse politie die inwoners vroeg om foto’s (niet per se selfies) van politieagenten te maken en te posten met de hashtag #mynypd. De bedoeling was een serie leuke foto’s die inzicht geven in het politiewerk, maar de uitkomst was dat veel mensen slechte politieoptredens op de gevoelige plaat vastlegden. Oeps.

4. Onoriginele selfie-campagnes

Waar ik erg van gruwel is de neiging om het woord selfie te verbasteren, speciaal voor de campagne. Soms zijn het ook gewone ‘creatievelingen’ die zo’n nieuwe term bedenken. Je hebt bijvoorbeeld de stemfie (selfie in stemhokje), zwerfie (selfie van zwerfafval dat je weggooit), de belfie (selfie van je kont), de snelfie (selfie tijdens niezen) en de suicide selfie. Om het origineel aan te pakken met een selfie-campagne moet je blijkbaar van hele goede huize komen. En dat komen de meeste van ons niet. Dus laat het dan maar.

Hoe moet het dan wel?

Gelukkig zijn er ook voorbeelden van goede selfie-campagnes! Kenmerkend voor deze campagnes is dat bedrijven een manier hebben gevonden om aan te sluiten bij een al eerder ontstane gewoonte van hun doelgroep en dit een klein beetje aanpassen. Drie voorbeelden:

No Makeup-selfies

In twee dagen werd 2 miljoen euro opgehaald voor het kankerfonds. Hoe? Het begon met de 81-jarige actrice Kim Novak die veel kritiek kreeg tijdens de Oscar-uitreikingen vanwege de zichtbaar vele plastisch chirurgische ingrepen. De Britse schrijfster Laura Lippman plaatste om Novak te steunen vervolgens een #nomakeupselfie met ook de hashtag #breastcancerawareness, omdat Novak borstkanker had overwonnen. Veel vrouwen en #nomakeupselfies volgden en het Britse kankeronderzoeksinstituut sprong er handig op in! Ze gaven eerlijk aan dit niet gestart te zijn, maar dat ze ook heel blij zijn met financiële steun. Et voila, in twee dagen hadden ze veel geld ingezameld.

Kledingselfies

Op je kleding ben je trots, want die heb je met zorg uitgezocht en die passen bij wie je bent en wat je wil uitstralen. Logisch dat je dat ook wel eens aan de buitenwereld wil laten zien. Wie kent deze in de spiegel genomen selfies niet? Kledingmerk Josh V speelde er handig op in. Wie selfies maakt met kleding van Josh V en daarbij de hashtag #JOSHV maakt kans benoemd te worden tot Josh V-lover van de maand!

#OOTD en Zappos

Een nog mooiere actie vind ik die van Zappos. Dit Amerikaanse schoenenmerk (ze verkopen ook kleding) zag op Instagram de hashtag #OOTD (Outfit Of The Day) met zo’n 30 miljoen foto’s en dacht, daar moeten we iets mee. Ze riepen mensen op bij hun selfies de hashtag #NextOOTD te zetten. In ruil daarvoor krijgen de Instagrammers een persoonlijke aanbeveling van een stylist in dienst van Zappos. En dat is een groot succes, want wie wil dat nou niet?!

Haak aan, niet af

Nu weet je wat je wel en vooral niet moet doen als je een selfie-campagne overweegt. De belangrijkste les: sluit aan bij wat al online gebeurt, in plaats van zelf een domme win-actie te verzinnen.

En jij? Wat vind jij van selfie-campagnes? En welke campagne vind jij wel (of juist niet) gelukt? Ik lees het graag in de comments.

Foto geleend van Sandra Jovanovic.

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.nl.

Apple: merk voor de gemaksgeoriënteerde mens

door Reageer

Robert Scoble, the first iPad man at Apple Store Palo AltoApplegekkies en iPhonefreaks: ze zijn er veel in mijn vrienden- en kennissenkring. Van die mensen die de iPhone of iMac als hét antwoord zien voor al je problemen. Want Apple is de beste. De mooiste. De coolste. Denk je er ook zo over? Lees dit blog dan niet: je loopt kans te ontnuchteren en de liefde van je leven te verliezen.

Enkele kleding-, schoen- en drankmerken, sommige auto’s en winkels benaderen het misschien, maar Apple komt als enige merk zo dicht in de buurt van een religie. Fanatiek fan zijn ze, die Applegekkies. En ook veelal materialistisch ingesteld, gericht op vermaak en uiterlijk vertoon. De gemaksgeoriënteerde mens dus.

Religious extremismWaar komt die gekkigheid vandaan en, nog belangrijker, kun je er ook weer vanaf komen?

Mijn twee problemen met Apple

Ik geef toe, ik ben best wel anti-Apple en ik zal je uitleggen waarom. Ten eerste houd ik van open source en dat zijn de spullen van Apple juist niet. Iets is open source als het na te bouwen is omdat de broncode is vrijgegeven. Iemand kan die code gebruiken om er iets beters van maken. Door te delen, komen we verder. Ik houd van delen en elkaar verder helpen. Apple houdt niet van delen, maar doet aan closed source. De broncode is geheim en alleen ontwikkelaars bij Apple bepalen wat je met het apparaat kan.

Ten tweede vind ik het geld dat je voor Appledingen moet uitgeven een groot minpunt. Ik zie fans van Apple heel veel geld uitgeven voor elke keer weer die nieuwste dure iPhone met weer allemaal nieuwe en dure randapparatuur (zoals opladers), want de oude werken dan allemaal niet meer. En superhandig als je naast de iPhone dan ook andere apparatuur van Apple hebt, want die kun je dan aan elkaar koppelen. Ja leuk, maar die kosten dan nóg meer geld.

 

Slechte 1-aprilgrap

Wie mij een beetje kent, weet dat ik geen Applegekkie ben. Dus ik dacht: mijn Twittervolgers trappen vast niet in een flauw 1-aprilgrapje. Ik zei op 31 maart:

Diverse iPhonefreaks trapten erin en juichten mijn voornemen van harte toe. Toen ik ze vroeg naar de datum van mijn aankoop, viel het kwartje en kreeg ik een paar onsportieve reacties terug:

reacties 1-aprilgrap

Dit maakte me nog nieuwsgieriger naar wat een merk als Apple met je kan doen.

Wat is er leuk aan Apple?

Waarom zijn zoveel mensen fan van Apple? In september 2013 bleek dat Apple letterlijk het meest waardevolle merk ter wereld was. Het businessmodel van oprichter Steve Jobs bestaat er volgens wetenschappers Montgomerie en Roscoe uit ‘de klant te bezitten’.

In short, the Apple business model is designed to drive consumers into its ecosystem and then hold them there, which has been hugely successful to date and has allowed Apple to wield enormous power in the end-to-end supply chain.

De producten van Apple ademen Apple. Van het Appledesign tot en met de Applewinkels, alles is uniek en niets wordt aan het toeval overgelaten.

Steve Jobs en zijn why

De man die Apple heeft gebracht waar het nu staat, is Steve Jobs. Hij heeft er alles aan gedaan om met zijn producten een gevoel over te brengen. Je hebt vast wel gehoord van de gouden cirkel van Simon Sinek. De belangrijkste cirkel is deze theorie de binnenste, de why: wat wil je overbrengen met je merk? Waar doe je het voor? Apple is het beste voorbeeld dat Sinek heeft voor het invullen van de gouden cirkel. Apple heeft namelijk een visie (think different, touching is believing) en daar gaan mensen voor!

Feel the love

Marketingdeskundige Martin Lindstrom constateerde dat consumenten daadwerkelijk liefde voelen bij het merk. Aha, dan begrijp ik de reacties wel als je Applefans beledigt. Het is alsof je naar doet over hun grote liefde.

Een merk als religie

Volgens onderzoek van Lindstrom wordt in het hoofd van Appleliefhebbers het religieus gebied actief bij het zien van plaatjes van iPhones, iPads en iPods. Hij benoemde 10 ervaringen die alle grote religies hebben en Applegebruikers dus ook:

  1. Gevoel van ergens bij horen
  2. Heldere visie
  3. Macht over de vijand
  4. Zintuiglijk
  5. Storytelling
  6. Grootsheid
  7. Evangelisme
  8. Symbolen
  9. Mysterie
  10. Rituelen

Is de liefde uitgeblust?

Steve Jobs leeft niet meer en de vraag is of de liefde voor het merk uitgeblust raakt. De eerste tekenen zijn daar. De opvolger van Jobs, Tim Cook, lijkt de why van Apple uit het oog te verliezen door zijn keuze voor het uitbrengen van een (iets) goedkopere plastic iPhone. Dat zou in de tijd van Jobs nooit gebeurd zijn. Dat je het meest waardevolle merk bent, kan ook betekenen dat een bredere doelgroep je heeft gevonden. Dat je nu ook praktische kopers aan je hebt verbonden, die voor een aanbieding gaan. Twitteraar Esther Keizer denkt dat de groep early adopters ondertussen al is overgestapt op iets anders. Toch zie ik elders op internet en om me heen genoeg voorbeelden van doorgeslagen Appleliefde, zoals deze:

Applegekkies: gemaksgeoriënteerden

Misschien is het gewoon een bepaald type mens dat Applegekkie is. Motivaction heeft op basis van uitgebreide databases een indeling gemaakt van menstypen. Een van die typen is de gemaksgeoriënteerde mens:

De impulsieve en passieve consument die in de eerste plaats streeft naar een onbezorgd, plezierig en comfortabel leven

Verder staat er onder leefstijl van dit type: materialistisch, vermaak- en ervaringsgericht en hechten aan uiterlijk vertoon. Maar niets over innovatief zijn. Hier zie je duidelijk het prototype Applefan in terug. Ze zijn dus helemaal niet zo modern en innovatief als ze zelf denken..

Kun je er vanaf komen?

Natuurlijk kan dat! Is het bovenstaande voor jou niet voldoende om je energie op andere, belangrijker zaken te richten dan je Appleproducten? Je wil eigenlijk wel af van die verslavende geluksgevoelens die je hebt bij Apple? Zoals het gaat met een verboden liefde: kies voor een harde breuk en kijk niet om. Dus: verkoop die iPhone of iPad (daar krijg je vast een mooie prijs voor), koop voor dat geld twee Androidtelefoons en een tablet en wees weer gelukkig!

Plaatje geleend van Kindofnormal.nl, foto van Jun Seita.

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.nl.

Help! Internet steelt mijn tijd!

door 8 Reacties

kat achter Apple MacDruk, druk, druk! Een heel weekend geen afspraken buitenshuis en toch kom ik zondagavond tot de conclusie dat ik zoveel dingen nog niet gedaan heb. Hoe kan dat? Ik ben erachter; internet steelt mijn tijd!

Ik kan geen genoeg krijgen van mijn pc en internet. Zit ik overdag op mijn werk al de hele dag naar een vierkant scherm te staren, ’s avonds en in het weekend ben ik er ook luttele uurtjes achter te vinden. Ja oké, mijn hobby is mijn werk is mijn hobby, dus voor een deel is dit alles zeker gerechtvaardigd. Maarrrr, ik heb toch sterk het vermoeden dat ik niet altijd even efficiënt met mijn tijd omga. En, tijd besteed online gaat af van andere tijdbestedingen. Internet biedt zoveel stiekeme verleidingen die leiden tot tijdverspilling. Dat moet anders kunnen! Om mijn gedrag te kunnen veranderen, moet ik eerst analyseren waar die tijd blijft.

De harde cijfers

Ben ik de enige die veel tijd online besteed? Uit het tijdsbestedingsonderzoek van het Centraal Bureau voor Statistiek (CBS) van 2013 blijkt dat Nederlanders in hun vrije tijd 4 uur per week besteden aan het gebruik van de computer en/of internet. Het CBS kiest ervoor om ‘online sociale contacten’ apart van gebruik van de computer en/of internet te registreren. Het lijkt mij erg weinig, maar het CBS heeft als voor die categorie gemiddelde 0,8 uur per week gerekend. Ik vind dat we ‘online sociale contacten’ mogen optellen bij de 4 uur computer-/internetgebruik per week wat dus neerkomt op gemiddeld 4,8 uur per week internettijd, in de vrije tijd.

Ik denk dat ik daar ietsiepietsie overheen ga. Ik denk dat ik misschien wel op 24 uur zit, naast een 32-urige werkweek. En dan reken ik het gebruik van mijn smartphone maar even niet mee, want die check ik meestal op ‘tussendoormomenten’. Maar wáár gaat die tijd in zitten dan?

Feeds

logo rss-reader Netvibes

Ik gebruik nieuwsfeedlezer Netvibes om zo’n 100 sites te volgen. Om bij te blijven op mijn vakgebied. Om leuke dingen te lezen. Om bepaalde mensen te volgen. Netvibes toont me de nieuwe artikelen op die sites en ik kan ze ter plekke lezen. Een paar van die sites produceren heul veul content, 10 artikelen of meer per dag. Het aantal ongelezen artikelen loopt dus alweer snel op. Dat is niet zo best voor mijn drang tot afronden van dingen. Een Netvibes-pagina waarin alle artikelen gelezen zijn, is bijna een utopie. Zodra ik bijna bijgelezen ben, komen er weer nieuwe artikelen bij. Overigens lees ik echt niet alles, maar koppen scannen doe ik wel, want ik wil natuurlijk geen belangrijke dingen gemist hebben (FOMO)…

Twitter

TwitterOm de een of andere reden volg ik bijna 900 mensen op Twitter. Las ik vroeger nog altijd alles wat er op mijn tijdlijn verscheen, nu is dat ondoenlijk. Doordeweeks kijk ik een paar keer per dag naar tweets van het afgelopen uur en dat doe ik dan snel scrollend. Toch is het in zo’n vrij weekend heel verleidelijk om een tabblad met Twitter open te hebben staan en telkens te klikken op het verversknopje. Fotootje hier, filmpje daar, even reageren en nog een keer.. zo blijf je aardig bezig!

Andere activiteiten

Ik heb veel dingen te doen op mijn computer. Computer? Ja, ik heb nog zo’n ouderwetse desktopcomputer; omdat ik het fijn vind om een ‘werkplek’ te hebben met beeldscherm, toetsenbord, muis en boxjes voor fijne muziekjes! Welke dingen ik te doen heb? Verwerken van e-mail, schrijven van blogs (!) en de research daarvoor, feeds lezen (lekkerder op een groot scherm), online cursussen, vakantieplanning, nieuwe producten zoeken (bijv. een fiets!), kleding shoppen en het 42bis-intranet lezen. En laat ik tijdvretende spelletjes online vooral niet vergeten… Al die dingen moeten gebeuren (behalve die spelletjes dan), maar ik laat me te vaak afleiden waardoor het een eeuwigheid duurt voordat iets gedaan is.

Gestolen tijd terugwinnen

Tijd voor een plan van aanpak: ik wil mijn tijd efficiënter indelen en meer tijd besteden aan nuttige dingen! Hoe ga ik dit doen? Ik ga per dag tijdblokken maken. Met daarbij tijd voor buiten- en andere offline activiteiten. Blokje blog, blokje intranet, blokje feeds lezen, blokje cursus, blokje huishouden, blokje familiebezoek, zoiets. Maar met dit blog ben ik nu alweer veel langer bezig dan ik mij voor vandaag had voorgenomen, dus het loopt nu alweer helemaal in de soep. Maar Twitter staat uit en ook op intranet heb ik nu uitgelogd. Geen afleiding meer!

Eens kijken of dit voor mij gaat werken. Heb jij nog tips, om je tijd efficiënter in te delen en niet te veel afleiding/verleiding online te hebben? Laat ze hieronder achter. Ze zijn van harte welkom!

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.nl.

Whatsapp: geen sociaal netwerk!

door 4 Reacties

logo Whatsapp en TwitterHet is tijd om orde aan te brengen in de chaos die sociale media heten. Alles dat online is en/of op je smartphone staat en waar meer dan één persoon bij betrokken is, wordt tegenwoordig in het hokje “sociale media” gestopt. Ten onrechte, vind ik.

Neem nou Whatsapp en Twitter. Je kunt die twee echt niet gelijkstellen aan elkaar, met zulke verschillende eigenschappen. Ja, het zijn allebei programma’s om online te communiceren. Maar daarmee houdt de gelijkenis op. Wat zijn dan die verschillen?

Whatsapp

Whatsappen doe je met mensen die jouw telefoonnummer hebben en jij dat van hen. Een telefoonnummer geef je niet zomaar weg aan Jan en alleman, tenminste, ik niet. Bij Whatsapp communiceer je dus meestal met mensen die je (goed) kent. Waar ik persoonlijk Whatsapp heel handig voor vind, is voor groepen, zoals die van mijn volleybalteam. Zo zijn we altijd op de hoogte van elkaars aan- en afwezigheid en andere beslommeringen zonder dat mijn mailbox volloopt met ‘reply alls’. Whatsapp is een heel gesloten communicatiemiddel waarbij je alleen contact hebt met mensen die je ook zou kunnen bellen. En vaak komt het zelfs in de plaats van bellen; want hoe fijn is het dat ik zelf kan bepalen wanneer ik op je vraag wil reageren! Maar is het ook een sociaal netwerk? Dat betwijfel ik.

Twitter

Als je aan mij vraagt waar ik als eerste aan denk bij een sociaal netwerk, is het Twitter. Twitter is naar mijn mening het meest open sociale netwerk. Je kunt volgen wie je wil en anderen kunnen jou gaan volgen. Tenminste, als je het gebruikt waar het voor bedoeld is: zonder slotje op je account. Twitteraars delen kennis met elkaar en alles is voor iedereen vindbaar. Alhoewel het af en toe neigt naar een ons-kent-ons-kliekje doordat mensen een beperkte groep anderen volgen (zoals alleen collega’s), zijn de mógelijkheden om het anders te doen onbeperkt. Nee, je kent meestal niet elkaars telefoonnummers en je wisselt ook geen aan- en afwezigheden uit; je deelt er dingen die voor een breed publiek interessant zijn.

Mate van openheid

Om een beetje orde in de chaos te creëren en de bestaande online communicatiemiddelen te rangschikken, heb ik onderstaand plaatje gemaakt. Je ziet er de grootste sociale media van dit moment op volgorde van de mate van openheid. Vanzelfsprekend staan Whatsapp en Twitter aan de twee uitersten van dit continuüm. Daartussen:

  • Sociale intranetten:  besloten, voor je eigen collega’s (kan heel groot zijn), maar wel interactief
  • Facebook: iets minder besloten, afhankelijk van je privacy-instellingen
  • LinkedIn: nog iets minder besloten want je wil wel gevonden worden voor die topbaan!
  • Pinterest en Instagram: open maar wel bedoeld voor specifieke doelgroepen
  • Blogs: open en vindbaar voor iedereen
model voor openheid sociale media

Mate van openheid sociale media

Dus, vooruit, al de bovengenoemde media mogen van mij best sociale media (maar geen netwerk) heten, maar dan wél met deze voetnoot van openheid erbij. Hoe verder je naar rechts gaat in het plaatje, hoe groter het potentieel bereik en netwerk wordt en dus, hoe socialer het medium is. Stop daarom met het op één hoop gooien van al deze media! Hun mate van openheid maakt uit voor de functie van het medium. Jongeren die van Facebook afgaan en Snapchat en Whatsapp gaan gebruiken, hebben misschien eindelijk doorgekregen dat Facebook voor hun doeleinden veel te open is. Ze willen onderling communiceren, zonder bemoeienis van buiten. Dat is op Facebook niet (meer) mogelijk. Zo bezien is het allemaal heel logisch.

Nu we orde op zaken hebben gesteld, staat het je vrij om weer verder te appen, Podio-en, liken, endorsen, Pinnen, Instagrammen, bloggen of twitteren. Proost!

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.nl.

Webgrrl – de kleine lettertjes

css.php