Webgrrl

Versterk je online identiteit met content, community's en trainingen

Home » apps

De vijf lessen van Google’s app Primer

door Reageer

Soms is een app meer dan een app. Primer, de marketinglessen-app van Google leert gebruikers de basisprincipes van marketing. Het geeft ons echter ook inzicht in hoe microleren kan werken. Die zijn samen te vatten in vijf lessen.

Onlangs lanceerde Google hun app Primer, een app vol marketinglessen gericht op kleine start-ups. Vorig jaar verscheen er al een testversie 98.primer-logo1_fin de appstores, die kortgeleden een grote make-over kreeg. Primer is te vergelijken met apps als Swiftbites, die gebruikers in mini-lessen leert coderen. Een soort microleren dus. Via de app kun je korte minilessen in marketing krijgen. In lessen van elk een paar minuten leer je meer over de UX van apps, over het gebruik van data, mobiele strategie en het meten van je resultaten. De lessen bevatten zowel theorie als vragen, zodat je het geleerde meteen in praktijk kunt brengen. Primer is een mooie manier van microleren en leert ons meer dan de basismarketinglessen die je krijgt voorgeschoteld. De vijf lessen van Primer zijn geschikt voor iedereen die collega’s, klanten of wie dan ook wil laten leren.

1. Leren is leuk

Als er een ding is die de korte lessen van Primer me leren, is dat het leuk is. In korte uitdagende teksten, aantrekkelijk vormgegeven en theorie die aansluit bij mijn behoeftes, wordt leren leuk. En als het leuk is, dan blijft het beter hangen. De kennis is ook nog eens makkelijk te delen of samen te doen met vrienden, familie of collega’s. Les 1 van Primer: maak leren leuk.

2. Leren is simpel

De app is zo intuïtief opgebouwd, dat je vanaf het begin weet wat je moet doen. Duidelijk handelingsperspectief, niet al te uitgebreide teksten, lineair, kortom, de app is simpel. Het maakt leren daarom simpel. En hoe simpeler het is, hoe meer ik leer. Ik word niet afgeleid door overbodige tierelantijnen. Ik word uitgenodigd om de volgende les te leren. Sterker, ik word daartoe verleid door de app. Een app is als een blondharige langbenige leer-vriendin. Les 2 van Primer: maak leren simpel.

3. Leren is marketing

Gprimer-les-UXoogle is niet gek. Alle lessen van Primer hebben een directe of indirecte relatie met producten van Google. Of het nu leren werken met AdWords is, met Google Analytics of met community’s als Google+. Hoe meer kennis gebruikers hebben, des te beter worden de producten van Google (en al haar concurrenten) gebruikt. Daar kunnen meer organisaties een voorbeeld aan nemen. Of je nu een slijter, een gemeente of een bierbrouwer bent. Les 3 van Primer is dan ook: leren is een vorm van marketing.

4. Leren kan altijd

Wachtend bij de tandarts. In de trein. Op het toilet. Tijdens een saaie vergadering. Het voordeel van korte, mobiele lessen is dat leren altijd en overal kan. In een wereld waar om elke hoek tien andere informatieverleidingen staan, moet je vechten voor aandacht als app. Korte lessen die aantrekkelijk zijn vormgegeven helpen je dit gevecht te winnen. Les 4 van Primer is dan ook: leren kan altijd (en overal).

5. Elk bedrijf moet een Google-Tuesday hebben

Primer is een van de vele producten die voortkomen uit Google Tuesday, de ‘vrije dag’ die medewerkers van het bedrijf hebben. Tijdens deze vrije dag mogen medewerkers hun tijd en andere resources besteden aan hun eigen projecten. Hieruit komt veel moois. Niet direct altijd succesvol, wie kent Google Wave bijvoorbeeld nog? Maar het levert Google af en toe pareltjes op. En veel meer dan dat: gemotiveerde medewerkers, die zich breed ontwikkelen en allemaal bezig zijn met ondernemen. Neem daar een voorbeeld aan. Misschien zelfs wel vooral als overheidsorganisatie. Les 5 van Primer is dan ook: geef al je medewerkers één vrije dag per week. Het liefst op dinsdag.

Gastblog van Marco Leeuwerink

Snapchat: fantastische app voor selfiegekkies

door 9 Reacties

Ik lees her en der steeds meer verhalen over Snapchat; veel Nederlandse jongeren (de groei lijkt wel tot stilstand gekomen) maken er gebruik van en ook bedrijven gaan mogelijkheden zien om hun doelgroep te bereiken. Dan wil ik dat natuurlijk uitproberen!

Een eigen snapVerhalen en chats

Je kunt grofweg twee dingen doen met Snapchat: een verhaaltje over jezelf opbouwen en chatten met contactpersonen. Het verhaaltje bestaat uit meerdere (bewerkte) foto’s en/of video’s van een paar seconden achter elkaar geplakt. Dit verhaal blijft 24 uur online staan voor anderen om te zien. Je kunt je verhalen delen met je contactpersonen of met iedereen. Het chatten bestaat ook uit tekst en beeldmateriaal, maar daar ziet alleen jouw contactpersoon de tekst en beelden en verdwijnen ze zodra ze gezien zijn. Je kunt ook een eigen (goed gelukte!) foto downloaden naar je telefoon. De foto’s en video’s kun je bewerken met tekstbalkjes en handmatige tekstjes in allerlei kekke kleurtjes. Zie het voorbeeld hiernaast (ik houd een boekje vast dat ik laatst cadeau kreeg). Ik heb in de bewerkmogelijkheden vast nog niet alle opties ontdekt.

Om een foto of filmpje, of ‘snap’, van iemand te bekijken, moet je je vinger op het scherm gedrukt houden. Het duurde even voordat ik dat doorhad, dus de introductiefilmpjes van Team Snapchat heb ik grotendeels gemist.. ;-). Wat ik elders lees, is dat je ook met elkaar kunt videobellen via Snapchat. Je moet dan vast het hele gesprek je vinger op het scherm gedrukt houden. Niet zo handig lijkt me.

Droom voor selfiegekkies

Binnen Snapchat draait het om beeldmateriaal: foto’s en filmpjes, liefst van jezelf. En laat dat nou precies zijn waar ik wat moeite mee heb: selfies. Het heeft niet voor niets een jaar of 6 geduurd voordat ik een portretfoto op Twitter en LinkedIn ‘durfde’ te zetten.. ik hou er gewoon niet zo van, op de foto gaan. En dat is best een lastig probleem als je Snapchat wil gebruiken. Verder voel ik sowieso een enorme schroom om een ander op te zadelen met mijn onbelangrijke fotootje. Hoe verder weg iemand van me staat, hoe meer schroom ik voel. Gek eigenlijk! Voor wie er wel van houdt, ik noem ze maar even selfiegekkies (analoog aan #applegekkies), is dit natuurlijk een droomapp!

Discover

En dan zijn er nog de ontdekverhalen van bedrijven die in een soort televisiekanalen zijn ondergebracht. Onder de noemer ‘Discover’ kun je dagelijks korte verhalen zien van bijvoorbeeld MTV, CNN, National Geographic en Snapchat zelf. Het is vaak een combinatie van tekst en beeld en gemakkelijk te consumeren voor de ongeduldige Snapchatter. De eerder geplaatste verhalen kun je ook nog bekijken door naar links te vegen.

Kinderschoenen

De app is vast en zeker nog niet uitontwikkeld, met name waar het gaat om commerciële toepassingen. En ik denk dat er ook nog wel meer mogelijkheden komen om je foto’s en video’s te bewerken. Nu komt het al snel erg knullig over. Aan de andere kant, met een paar seconden is de foto toch alweer verdwenen, dus wat maakt de kwaliteit uit.

Wil je Snapchat ook uitproberen? Installeer die app en zoek me op: webgrrlnl. Hulp nodig? Lees de support van Snapchat!

Hardlopen met zombies achter je aan: Zombies, Run!

door 2 Reacties

Zombie!Veel hardloop-apps zijn saai. Zo niet Zombies, Run! Het is een zeer uitgebreide spelachtige app, die je stimuleert er (letterlijk!) op uit te gaan om spullen te verzamelen en je thuisbasis uit te breiden. De app is beschikbaar voor Apple en Android.

De meeste hardlopers kennen apps als Runkeeper en Endomondo wel. Eigenlijk maar suffe statistiekprogramma’s, die vooral van alles voor je bijhouden ter motivatie. De makers van Zombies, Run! moeten de overtuiging gehad hebben dat je van hardlopen ook een spel kunt maken. Gamification!

Concept van succesvolle tv-serie

Ken je de televisieserie The Walking Dead? Ik ben een fan! Deze Amerikaanse serie gaat over zombies die de wereld overnemen. Er zijn nog maar weinig mensen over en die doen hun best uit de handen van zombies te blijven. Dat levert al drie seizoenen avontuur op en het vierde loopt! Het concept van deze serie is doorgevoerd in de app Zombies, Run!, wat mij heel enthousiast maakte om het uit te proberen.

Best lastig…

Na downloaden en aanmelden heb ik vrij lang moeten zoeken en lezen (o.a. bij de veelgestelde vragen, een wiki, maar ook in de app onder ‘help’) om te ontdekken hoe de app werkt. En nog steeds denk ik dat ik het nog niet helemáál vat. Een wat ruwe start dus. Dat zal vast komen (maar dat is een aanname) doordat de app in de loop van de tijd meer en meer is uitgebreid en ingewikkelder is geworden, terwijl ik het nu pas heb geïnstalleerd. Wat helpt, is dat je online ook het een en ander kan zien en doen, zoals het bekijken van je runs en je thuisbasis.

Hoe werkt het?

thuisbasisAbels’ Township is je veilige stuk grond, een thuisbasis, waar de zombies niet kunnen komen. Denk hierbij aan spellen als Simcity en Civilization. Je kunt gebouwen neerzetten en mensen toevoegen, maar dan heb je wel eerst spullen nodig. En die ga je verzamelen door te hardlopen, als “Runner 5“, je naam in de app. In de app staan al drie seizoenen met complete verhalen met missies. Alsof het dus een tv-serie met afleveringen is. Als je gaat hardlopen, kies je een onderdeel van het verhaal (missie) en luister je daar tijdens het lopen naar. Ook kun je een speciale run doen om spullen te verzamelen. Je rent gewoon je normale rondje, maar krijgt elke zoveel minuten van de app te horen dat je batterijen, ondergoed of een oude laptop hebt opgepakt. Jij loopt hard en de app doet de rest van het werk. Je hebt er in principe geen omkijken meer naar. Prettig dat het allemaal vanzelf gaat! En fijn dat je resultaten boekt terwijl je hardloopt; dat motiveert om door te gaan.

Zombies achter je aan!

“Zombies approaching in 100 metres“. Met die uitgesproken tekst word je aangezet om een versnelling in te zetten. Zo ben je dus ineens bezig met een intervaltraining. Als je gedurende een minuut genoeg versnelt (de app houdt dat bij), dan heb je de zombies van je afgeschud: “zombies evaded“. De zombie chase kun je aan- of uitzetten. Voor mij een heel nuttige toevoeging, want ik ben echt veel te lui om uit mezelf intervals toe te voegen aan mijn training. Je voorstellen dat zombies achter je aan zitten, helpt enorm! Als ze je toch inhalen, ga je gelukkig niet ‘dood’ en kun je door blijven lopen.

Help en infoIngewikkeld maar leuk

Ik heb nu twee keer hardgelopen met deze app. Ik ben nog aan het stoeien om muziek (essentieel voor mij!) en de statusupdates van de app tegelijk aan te hebben; dat blijkt een vrij ingewikkelde kwestie. Zoals de hele app eigenlijk vrij ingewikkeld is in het begin. Ondanks dat, ben ik blij dat ik de app aangeschaft heb. Het maakt hardlopen namelijk een stuk leuker!

Mijn advies als je ook met deze app aan de slag gaat: RTFM!

Downloaden

De app kost € 3,59 en kun je downloaden voor iPhone en Android.

Foto geleend van Daniel Hollister.

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.nl.

Waarom ik nooit aan Candy Crush begin

door 8 Reacties

Ja hoor, de zoveelste Facebook-uitnodiging om een spelletje te spelen. Het maakt niet uit of ik ze blokkeer, volgende week is er weer een nieuw spelletje dat zijn weg naar mijn Facebook-meldingen weet te vinden. Ik heb besloten niet, nooit aan dit soort spelletjes te beginnen. Ik zal je uitleggen waarom.

Candy Crush Saga en al die andere spellen zijn meestal nogal simpele spellen waar ik normaal gesproken snel op uitgekeken zou zijn. Maar er zit bij dit soort spelletjes een addertje onder het gras. Een verslavend addertje. Je blijft namelijk spelen om telkens een level hoger te komen. 42bis’er Martin Specken ervoer de verslaving bij Candy Crush toen hij de gebruikerservaring ervan testte. Je kúnt het spel uitspelen, maar hoeveel tijd gaat daarin zitten? En hoeveel gezeur bij vrienden en familie om levens?

Hoe werkt Candy Crush?

Candy Crush is de populairste app voor iPhone en iPad. Logisch, als iedereen zo aan je hoofd blijft zeuren om het vooral ook te gaan spelen en levens uit te wisselen. Volgens de site Candycrushers.nl (update 2019: site is offline) (kijk uit, alleen voor echte Candy Crushers..) spelen wereldwijd 45 miljoen mensen dit spel. Ze leggen ook uit hoe het spelletje werkt:

Het spelletje draait om het maken van combinaties met snoepjes. Er wordt een figuur getoond met daarin snoepjes waarmee combinaties moeten worden gemaakt. Wanneer jij een combinatie maakt, dan verdwijnen deze snoepjes en krijg jij daar punten voor. Voor elk level moet je de doelstelling behalen en dan mag jij vervolgens door naar het volgende level. Op dit moment heeft de game 500 normale levels en 65 levels in de Droomwereld. Binnenkort worden er echter weer nieuwe levels uitgebracht. Kenmerkend aan het spelletje is dat het heel verslavend is. (bron)

Verslavend

Combinaties van snoepjes maken. Jaja. Een beetje schuiven met gekleurde blokjes dus. Maar het werkt blijkbaar, schrijft ook Ellie Gibson, die in haar blog een aantal mythes ontrafelt over het spel (“het is géén Bejewled, niet voor vrouwen van middelbare leeftijd en geen massale geldklopperij: het is best een goed spel..”). Ik wil alleen niet dat het bij mij werkt. De Belgische site Het Laatste Nieuws zegt te weten waarom het zo verslavend is (want dat lazen ze op het blog Gamasutra):

(…) een “aangename pijn”, waarbij zogenaamde beloningsmechanismes er voor zorgen dat een gebruiker niet meer in staat is om weloverwogen keuzes te maken over de kostprijs en waarde van zulke producten. (bron)

NBC News interviewt ene Gordon die verslaafd raakte aan Candy Crush:

Gordon is one of the few who’s had his fill. “The tipping point,” Gordon said, “was wanting to be a person again.” The endless challenge of “Candy Crush” became too persuasive. Gordon never wanted to spend money to get the extra moves that made beating a level easier, so instead he’d compulsively revisit levels until he found a way to beat them. (bron)

Gratis.. of toch niet?

Dus dat is ook nog zo’n ding. Het spel verleid je constant om geld uit te geven. 99 cent hier, een paar euro daar. Want dan kun je verder komen! Maar wel doen alsof het een gratis spel is. Dus ja, ik vind het wel degelijk geldklopperij. En je moet ook nog eens ontzettend geluk hebben in dit spel, aldus een blogger.

Tijdverspilling

Ik ben een afronder; ik houd niet van losse eindjes, dingen die niet af zijn. Dus ik weet dat ik zo’n spel maar zou blijven doorspelen, tot het bittere eind. En dat ik daarom veel, heel veel, tijd zou verspillen. Tijd die ik ook aan leukere en nuttiger activiteiten kan besteden. Want, beste Candy Crush-speler, geef toe, het ís niet eens echt een leuk spel. Maar je wil gewoon winnen, verder komen en het spel uitspelen. Dat is het.

Ik ga daarom uit zelfbescherming niet in op al die uitnodigingen. Niet omdat ik jullie niet wil helpen met levens of granen of wat dan ook. Dat jullie het weten.

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.nl.

Jezelf monitoren = beter voor jezelf zorgen

door 1 Reactie

New addition..Je smartphone is je beste vriend; hij wekt je ’s ochtends, houdt je agenda bij, laat je spelletjes spelen in verloren minuten, zorgt dat je al je sociale media kunt bijhouden én helpt je via allerlei apps ook met je gezondheid.

Misschien ken je ze of heb je ervan gehoord; apps waarmee je een eetdagboek of slaapritme kan bijhouden. Zelf gebruik ik een app waarmee ik mijn dagelijkse calorie-inname en activiteiten bijhoud (Noom) en eentje die mijn hardlooprondjes monitort (Runkeeper). Maar er komen geavanceerdere apps binnen de medische wereld aan. Er is al een dokter in Amerika (waar anders!) die apps voorschrijft als ‘medicijn’. Dit alles zag ik in de Britse documentaire ‘Monitor Me’ (2013), die mij inspireerde dit blog te schrijven.

Wie zegt wat?

Even zoeken op internet levert een aantal artikelen op over deze technologische ontwikkelingen. Zo schreef 42-bisser Walter de Jongh onlangs over fitness gadgets en draagbare technologie. We komen daarmee steeds meer te weten over ons eigen lichaam. Walter noemt als voorbeelden een sensor voor de luier van je kind, het sportshirt met ingebouwde sensors en een armband die meet hoeveel proteïnen, vetten en koolhydraten je binnenkrijgt. Walter voorspelt dat partijen als ziektekostenverzekeraars al onze lichaamsinformatie binnen een paar jaar ook zullen (willen) gebruiken.. maar of we daar blij mee zijn?

Blogs

Op het blog Frankwatching schrijft Sander Duivestein ook naar aanleiding van Monitor Me over het jezelf monitoren. ‘Wearable computing’ is volgens hem niet meer weg te denken. Hij geeft als voorbeeld hoe hij een aantal jaren geleden last had van slaapapneu. Een hels apparaat moest zijn slaapritme meten, maar hij kon er niet van slapen. Tegenwoordig heb je daar simpele polsbandjes voor! We krijgen volgens Sander een steeds intiemere relatie met technologie. Polygon Medical Animation - DNA

Extendlimits is een site voor trendwatching, toekomst en innovatie, dus dit onderwerp mag daar niet ontbreken. En dat doet het ook niet. Neem bijvoorbeeld de doe-het-zelf DNA-kit waarmee je je DNA kunt testen op de kans op ernstige ziektes. Voor je kinderen zorgen wordt gemakkelijker met de opkomst van de intelligente omgeving. En er komen, zoals Walter en Sander ook al aangaven, steeds meer draagbare monitoren die je op of aan je lichaam draagt; de zorg wordt zo mobieler.

De wetenschap

Ook in de wetenschap doet men onderzoek naar het fenomeen, zoals te lezen is in een artikel (2012) in het Amerikaanse Journal of Medical Internet Research en in een artikel (2011) van het Britse BioMedical Engineering OnLine. Beide gaan over de veranderingen die de technologische ontwikkelingen hebben voor de gezondheidszorg. Het zijn niet de eerste en vast ook niet de laatste artikelen over jezelf monitoren, aangezien we nog maar aan het begin lijken te staan van deze verandering.

Monitor me

Beelden zeggen meer dan woorden. En daarom keek ik naar de Britse documentaire Monitor Me van augustus 2013. De technologische vooruitgang maakt van ons dokters volgens de maker, dr Kevin Fong. De vraag is of al het cijfermateriaal dat we over onszelf kunnen verzamelen ook iets aan ons gedrag verandert. Dat ging Fong met een groep mensen testen door de slaapmeter en een stappenteller een aantal weken te gebruiken. Ondertussen bekeek hij wat praktijkvoorbeelden.

Voorspellen met data

Stel je voor dat we allemaal weten wat er komen gaat, dat we kennis hebben om toekomstige negatieve zaken te vermijden. Zo gebruiken ze bij een rugbyteam uit de documentaire allerlei data om te voorkomen dat iemand een blessure krijgt. Dit doen ze door metingen van je versnelling, snelheid en gebruik van je rechter- en linkervoet. Het aantal kleine blessures in het team was met 80% gedaald. Een Amerikaans schoolmeisje heeft op basis van open data een programma gemaakt dat zichzelf leert om betere diagnoses te stellen voor borstkanker. Het programma kan nu met 99% nauwkeurigheid bepalen of het kankercellen zijn of niet.

Digitale revolutie

Een dokter uit Californië schrijft programma’s voor in plaats van medicijnen, zodat je zelf met het gezondheidsprobleem aan de slag kan in plaats van medicijnen te slikken als het niet nodig is. Dit gebeurt steeds vaker, volgens de site iHealthBeat (update 2019: site is offline). We creëren een hoop data en mogelijkheden met de apparaten die we tegenwoordig bij ons hebben. Het zorgt voor een digitale revolutie in de gezondheidszorg. Door de toegang tot informatie, leren we ons lichaam en de consequenties van ons handelen beter te begrijpen. Het blijkt dat Fong inderdaad door het gebruik van de apps beter is gaan letten op zijn slaap en hoeveelheid beweging, evenals de anderen in de groep. De apps veranderen dus wel degelijk ook ons gedrag! Ook ik ben me op z’n minst bewuster van wat ik doe met eten en bewegen.

Schaduwzijde?

Je had het vast al geraden, elke technologische vooruitgang heeft ook een schaduwzijde. In dit geval die van de privacy, die in de documentaire niet belicht wordt. Data moet eerst verzameld en geanalyseerd worden voordat je voorspellende uitspraken kunt doen. Hoe weten we zeker dat onze data veilig zijn bij de apps die het opslaan? Het is erg verleidelijk voor derden om deze persoonlijke data te misbruiken. Dat bewustzijn groeit gelukkig in de samenleving. Kijk maar eens naar het programma Tegenlicht, de aflevering ‘Uw persoonlijke data zijn goud waard‘!

Verder lezen

Meer weten over dit onderwerp?

Foto’s geleend van THEMACGIRL* en Polygoon Medical Animation en M.P.3.

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.nl.

5 tips voor bedrijven die een app willen

door Reageer

HTC DesireJe bent een hip bedrijf of organisatie en/of wil dat uitstralen door een app (lees hier wat een app is) aan te bieden. Leuk idee, toch? Tuurlijk, mits goed over nagedacht. Voor die bedrijven en organisaties die denken dat een app bijdraagt aan hun doelstellingen, geef ik vijf vanuit de consument geredeneerde tips die je zeker niet moet negeren wil je een geslaagde app maken!

1. Maak geen app omdat je erbij wilt horen

Een open deur, maar toch! Als je enige doel van een app is ‘hip doen’, zou ik het niet doen. De kosten lopen aardig op doordat je voor alle grote platforms een aparte app moet laten ontwikkelen, dus een app laat je niet zomaar voor de gein maken.

2. Zorg dat de app meerwaarde heeft ten opzichte van de (mobiele) website

Annes Amsterdam-appMocht je nou een fantastisch goede (marketing)communicatiestrategie bedacht hebben en een app is één van de communicatiemiddelen waar je op uit bent gekomen om goede redenen, prima. De app wordt dan iets dat meerwaarde biedt ten opzichte van de website. En de mobiele website. Want ik ga niet iets op mijn smartphone downloaden als ik het ook gewoon op internet kan bekijken. Er moet een functionaliteit in zitten waardoor ik die app wil!

Een voorbeeld: de app Annes Amsterdam biedt meerwaarde omdat ik geselecteerde informatie krijg over het leven van Anne Frank als ik precies op de betreffende plekken in Amsterdam ben. Was ik op het Merwedeplein, dan activeerde ik daarmee een verhaal over het huis waarin Anne Frank gewoond heeft voordat zij moest onderduiken. Soms zat er een filmpje bij het verhaal, soms unieke foto’s. Niet terug te vinden op de site. Unieke content dus!

3. Zorg dat de app niet te groot en te traag is

Artis-appMijn smartphone heeft maar een beperkte opslagcapaciteit. Hij is namelijk ‘al’ uit 2010. En ik ben daarin vast niet de enige. Maak je app dus niet te groot en te traag. Dierentuin Artis heeft een app voor de 10 door het publiek gekozen ‘vergeten diersoorten’. Hierover is van alles op de site te vinden en ook in de dierentuin zelf. Aan punt 2 hierboven voldoet het dus sowieso al niet. Los daarvan was de app direct de allergrootste op mijn smartphone met een luttele 19 MB. Dat past dus niet! Waar die MB’s in gaan zitten, is mij een raadsel want zo fancy was de app nou ook weer niet.

Kortom, ik wil snel kunnen handelen en voor weinig MB’s ruimte. Zorg dat de app dus geen overbodige ruimte inneemt! Keep it simple!

4. Zorg dat mijn accu niet razendsnel leeggezogen wordt

Een app kan zodanige functionaliteiten van je smartphone eisen dat de batterij snel leegraakt. Daar ben ik niet blij mee, want ik wil ook nog in nood kunnen bellen of Whatsappen! De app over Anne Frank slurpte accu doordat het gebruikmaakte van GPS; het moest immers zien waar ik was om mij een nieuw verhaaltje te gunnen. Jammer is dat ik deze toer daardoor in twee keer heb moeten doen.

5. Zorg dat de app na één keer gebruik nog steeds nut heeft

De beide apps die hier als voorbeeld dienen, verliezen hun nut zodra je de dierentuin uit bent cq alle verhaaltjes gehoord/gelezen hebt. Voor mij geen enkele reden om de app op mijn smartphone te houden. Weg aandacht voor je bedrijf of organisatie! Ik denk dat een app van grotere waarde is als deze langer meegaat dan een dag of aantal dagen. De app van Albert Heijn bijvoorbeeld, die is heel vaak heel nuttig! Ook die is overigens erg groot, dus op dit moment niet aanwezig op mijn smartphone.

Tot zover mijn tips. Heb je zelf nog tips, laat ze hieronder dan achter; ik denk niet dat dit lijstje compleet is!

Webgrrl – de kleine lettertjes

css.php