contentmarketing Archieven

Een Facebook-community zonder advertenties? Jazeker!

25 september 2017 door Natalie Hensen 4 Reacties

Een Facebook-pagina voor een bedrijf of merk beheren: daar ben ik nu drie jaar mee bezig. Ik deel in deze blog de belangrijkste lessen die ik heb geleerd. Zodat ook voor jou een succesvolle Facebook-pagina binnen bereik is zonder dat het je geld kost.

Facebook is voor bedrijven een lastig socialmediakanaal. Zuckerberg’s dataverzamelingsmachine doet namelijk enorm zijn best om zoveel mogelijk geld uit de zakken van bedrijven te kloppen. Je moet zó je best doen om onder de aandacht van je fans te komen, dat het vele malen gemakkelijker en sneller is om er advertenties tegenaan te gooien. In de hoop dat je daardoor de juiste mensen bereikt. Een langdurige en betere oplossing is: beter je best doen!

Community op Facebook

Je hebt verschillende manieren om Facebook in te zetten voor je bedrijf. Voor de Amsterdamse fietsenwinkel De Vakantiefietser heb ik ervoor gekozen een community op Facebook op te bouwen. De winkel verkoopt fietsen (en fietsonderdelen & -accessoires) in het hogere prijssegment, bedoeld voor een zorgeloze fietsvakantie. Ik wilde een community opbouwen van liefhebbers van fietsvakanties (en dus niet per se fans van de winkel). Niet het merk Vakantiefietser staat er centraal, maar de gemeenschappelijke hobby: fietsvakanties. De focus ligt niet op producten verkopen, maar op het binden van klanten en potentiële klanten aan het merk Vakantiefietser. Een community en verkoop gaan nu eenmaal slecht samen.

Wil jij zelf aan de slag met een Facebook-community? Maak dan gebruik van de lessen die ik de afgelopen jaren heb geleerd.

1. Bedenk: wie is je doelgroep en wat wil die weten?

Wat is een relevante doelgroep voor jouw bedrijf om een community rondom op te bouwen? Voor De Vakantiefietser koos ik voor liefhebbers van de fietsvakantie. Dat kunnen klanten van de winkel zijn, maar dat hoeft niet per se. De eigenaar en medewerkers van de winkel zijn zelf vakantiefietsers dus de verwachting is dat zij weten wat geschikte content is en ook meedoen aan de community. Hoe specifieker je de doelgroep kunt omschrijven, hoe beter je de content erop kunt afstemmen. Bij De Vakantiefietser gaat het om fietsvakantieliefhebbers die zelf veel ervaring hebben en dat ook graag laten blijken. Minder ervaren vakantiefietsers kunnen in de community weer leren van de ervaren fietsers.

2. Plaats alleen geweldige content

Weet je op wie je je gaat richten? Dan kun je aan de slag met een contentplan en content. Wat wordt je (schrijf)stijl, hoe spreek je je fans aan? Je content moet aansprekend zijn, het moet iets zijn dat je doelgroep altijd al wilde weten. Of iets dat je doelgroep heel erg grappig/stom/vul-hier-een-emotie-in vindt. Je moet dus zorgen dat je content informatief/educatief is of vermakelijk. Het liefst wissel je ze af. Misschien heb je een wekelijks terugkerend item. Superbelangrijk: plaats alleen geweldige content. Facebook straft je namelijk onmiddellijk af als je slechte content plaatst, content waar geen interactie op komt. Je volgende bericht wordt minder goed getoond aan je fans. En de kans bestaat dat de mensen die het bericht wel onder ogen krijgen, afhaken als fan. Plaats dus liever geen content dan slechte content.

3. Betrek de inhoudsdeskundigen

Ik ben geen vakantiefietser, dus ik moet iets meer mijn best doen om te bedenken wat interessant is voor de doelgroep. Zoals gezegd zijn de medewerkers van de winkel wél deel van de doelgroep. Zij zijn als het ware de inhoudsdeskundigen. Ik kan van hen input vragen of met ze sparren over content. Vervolgens is het aan mij om er aantrekkelijke content van te maken. Het is nog mooier als je deze inhoudsdeskundigen ook zover kunt krijgen dat ze uit zichzelf met content komen die jij weer kunt gebruiken. Misschien is het zelfs een optie om diegene beheerdersrechten te geven. Maak wel goede afspraken over wie wat wanneer doet!

4. Reageer snel

Bedenk van te voren hoe je omgaat met vragen en opmerkingen van je fans. Waar ga je wel en waar niet op reageren? Wat doe je met privéberichten? Sta je berichten op de pagina toe? Wat je ook doet, laat je fans nooit te lang wachten. Facebook kijkt ook mee en die stelt snelle reacties op prijs, want het toont dat je een actieve pagina hebt. Een pagina die volgens Facebook daardoor relevanter is haar gebruikers.

5. Betrek de fans bij de content

Hoe beter je content, hoe beter je fans ‘meedoen’: ze reageren op je bericht, liken het of delen het met hun eigen vrienden. Dit meedoen van al je fans bij elkaar opgeteld, heet je interactieratio: het aantal interacties in verhouding tot het aantal bereikte mensen. Begin je met een community, dan zul je nog niet veel interactie hebben. Dit is echt iets dat je opbouwt in de loop der tijd, gesteund door geweldige content. Het spreekwoord ‘als er één schaap over de dam is, volgen er meer’ gaat op in een community. Als er eenmaal wat activiteit is, stimuleert dat weer meer activiteit. Totdat je je community echt levendig kan noemen. Je fans betrekken bij content kan op verschillende manieren. Het kan zijn dat je een erg prikkelende vraag hebt gesteld waar je fans massaal op reageren. Het kan ook zijn dat je ze vraagt om input te leveren. Op de Facebook-pagina van De Vakantiefietser plaats ik elke vrijdag een fietsfoto en vraag daarbij altijd om nieuwe foto’s. Hoe succesvoller je community is, hoe meer mensen bereid zijn aan dit soort verzoeken mee te werken.

6. Experimenteer

Een Facebook-community laten groeien is een continue leerproces. Je plaatst een bericht en moet maar afwachten hoe deze het doet. Soms scoort een bericht boven verwachting goed. Dat kan bijvoorbeeld gebeuren doordat een belangrijke influencer het bericht met zijn of haar fans gedeeld heeft. Soms bereik je ineens bijna niemand met een bericht waarvan je dacht dat ‘ie zou aanslaan. Het is al met al een kwestie van uitproberen en bijstellen. Kijk goed naar welke berichten het goed doen en welke minder en pas je contentplan daarop aan. En wees niet bang om eens iets geks uit te proberen: wie weet verras je je fans er in positieve zin mee.

7. Hou vol

Een community opbouwen is een kwestie van een lange adem. Denk niet dat je in een half jaartje een goed lopende community kunt hebben. Hoe snel dat wel gaat, hangt af van vele zaken waaronder de energie die je erin steekt en de kwaliteit van je content. Misschien helpt het in het begin wel om toch een paar keer met een bericht te adverteren om onder de aandacht te komen van potentiële fans. Om een beginnetje te hebben.

Met bovenstaande lessen kun je een goede start met je community maken. Niet om producten of diensten te verkopen, maar om te laten zien waar je voor staat en om top-of-mind te zijn bij je fans, zodra ze wél dat product willen kopen dat jij aanbiedt.

De 11 lessen van The Social Conference 2017

31 maart 2017 door Natalie Hensen Reageer

The place to be voor alle social strategen die Nederland rijk is: The Social Conference in Pakhuis de Zwijger in Amsterdam. Dus (!) ik was erbij op 23 maart en noteerde voor jou een aantal eyeopeners en open deuren.

The Social Conference 2017 in het kort: de tiende editie, zestien deelsessies, veel pauzetijd, veel trappen, goede lunch, veel gesponsorde sprekers, weinig echt innovatiefs en ons-kent-ons. Maar wat heb ik nou geleerd van deze conferentie waar jij misschien ook wat aan hebt? Ik kwam uit op 11 lessen.

Les 1: je moet meebewegen in de huidige wereld want: digital darwinism

Het gaat hard met de introductie van nieuwe technologieën (virtual & augmented (blended!) reality, internet of things, wearables). Het is lastig voor bedrijven om in deze tijd van ‘digital darwinism‘ mee te gaan. Toch is het volgens Ronald van Schaik van het bureau Kaliber nodig om mee te bewegen in deze nieuwe wereld, ook al weten we de langetermijneffecten van al die nieuwigheden niet. Hij liet zijn publiek een aantal voorbeelden zien van merken die op een innovatieve manier omgaan met deze nieuwe technieken: het Chinese Alibaba dat via livestream een modeshow organiseerde waarbij je direct de spullen kon kopen (“see now, buy now“); de app Pokémon Go zorgde voor het doordringen van virtual reality bij het brede publiek; Rimmel voerde gezichts- en productherkenning heel ver door en kan de gebruikte producten op iemands gezicht herkennen. Van Schaik’s punt is: blijf experimenteren en de wereld als een kind ontdekken!

Les 2: online handhaving is nog toekomstmuziek

Bij de politie zijn ze eigenlijk al lang bezig met inzetten van social media: in 2009 startten de eerste wijkagenten op Twitter. Inmiddels zijn er duizenden Twitter-accounts, honderden Facebookpagina’s, flink wat Instagram- en ook een paar Snapchat-accounts van (wijk)agenten in de lucht. Wat ze ermee willen bereiken: verbinding met de burger, extra ogen en oren (burgerparticipatie) en een inkijkje in het politiewerk. Het nieuwste experiment is agent Jan-Willem Schut die vlogt op YouTube. De politie staat nog voor flink wat uitdagingen om voorbij de pioniersfase te komen. Zo is meer tijd, geld en middelen nodig, webcare moet georganiseerd worden en er moet meer balans in de berichten komen. Gaat de politie ook online handhaven en bijvoorbeeld boetes uitdelen voor wetsovertredingen online? Dat is nog toekomstmuziek, maar spreekster Melanie Zwama (haar slides!) sluit het niet uit.

Les 3: wij zijn emotionele wezens (dus speel daarop in)

Toon ons een filmpje waarin robots geschopt en geslagen worden en we reageren vol afschuw. Gek eigenlijk hè? De verklaring is dat wij nou eenmaal emotionele wezens zijn. De hele wereld kan veranderen maar dit blijft altijd een feit, aldus Ronald van Schaik. Judith ten Bokkel van Kantar TNS (voormalig TNS NIPO) had een mooi cijfer over emotie uit de studie ‘Connected life‘ onder 70.000 consumenten wereldwijd: emotie is voor 50% bepalend voor de klantbeleving. En, kort gezegd: als een klant een positieve emotie ervaart, zorgt dit voor een langetermijnherinnering die zorgt voor een positieve relatie met het merk en toekomstige uitgaven. Als goed voorbeeld gaf ze hierbij Coolblue, die werkelijk álles doet voor een positieve klantbeleving. Denk bijvoorbeeld aan de confettivellen om over de pakketbezorgers uit te strooien zodat de bezorging van jouw pakketje echt een feestje wordt.

Les 4: bedenk eerst: wat kan ik aanbieden en waar zit mijn doelgroep?

Voor je in middelen denkt, moet je je strategie op orde hebben. Een open deur zou je zeggen, maar je zou bedrijven de kost moeten geven die tóch met alle nieuwe hippe socialmediakanalen meedoen omdat ze denken dat het erbij hoort. Judith ten Bokkel legde uit dat we met z’n allen van steeds meer platformen gebruikmaken, elk met een ander doel. LinkedIn voor je zakelijke netwerk, Facebook voor familie en vrienden, Twitter voor tijdens Wie is de Mol of Boer Zoekt Vrouw, Snapchat voor de lolletjes met je vrienden. Volgens Ten Bokkel moet je eerst bedenken wat je te bieden hebt aan producten en diensten en vervolgens waar je doelgroep zit. Dan pas kijk je naar welke kanalen daar het beste bij passen. Logisch, maar toch.

Les 5: zorg voor een consistente merkbeleving

Nogmaals een wijze les uit het verhaal van Judith ten Bokkel (bekijk haar slides!): zorg voor een consistente merkbeleving. Een flinke groep consumenten blijkt namelijk een verschil in merkbeleving offline en online te ervaren. Oftewel, klopt het beeld dat je online uitstraalt wel met wat je offline, bijvoorbeeld in je winkel of op bezoek bij je klant, laat zien? Van de 16-24-jarigen merkt 36% het verschil tussen offline en online op. Dit schaadt natuurlijk de mate waarin je echt, authentiek, overkomt op je klant. Consistentie is dus belangrijk!

Les 6: Snapchat: geschikt voor actiemarketing

In een zogeheten ‘Battle of the Networks’ streden vier experts op verschillende visuele kanalen met elkaar: Snapchat (Luuk de Haardt), Instagram (Kirsten Jassies), Pinterest (Maarten Bierman) en YouTube (Mark Buissink). Elk van hen presenteerde een eigen case waar de rest vervolgens op kon reageren. Leuke opzet! De case over Snapchat draaide om een campagne van GOGO Tours waarbij ‘snappers’ bijvoorbeeld zichzelf moesten vastleggen op de door GOGO bedoelde locaties. Het doel ervan was de jongeren het merk als vriend laten beschouwen en dat lijkt gelukt. De foto’s en filmpjes van de jongeren werden door GOGO weer gepubliceerd waardoor het meer werd dan 1-op-1-communicatie. Mark Buissink merkte terecht op dat Snapchat goed is voor actiemarketing, voor iets in het hier en nu. Wil je méér op langere termijn, dan is ‘zijn’ YouTube een geschikter kanaal.

Les 7: Pinterest is geen social platform

Een e-commerceplatform of visuele zoekmachine, zo noemde Maarten Bierman het door hem geliefde Pinterest in de ‘Battle of the Networks’. Huh, is het geen social network dan? Nee, want mensen praten er niet of nauwelijks met elkaar, zoals ze dat juist wel op Instagram doen, volgens Kirsten Jassies. Op Pinterest komen mensen om iets te kopen. Als bedrijf zit je daar dus om te verkopen en om gevonden te worden. Bierman wist er overigens nog aan toe te voegen dat 60% van de Nederlandse ‘Pinners’ man is, in tegenstelling tot wat vaak beweerd wordt, dat er voornamelijk vrouwen te vinden zijn. Ook noemde hij 4,5 miljoen gebruikers. Ik kan beide cijfers helaas nergens terugvinden (ook niet in het cijferoverzicht op Marketingfacts) dus neem ik ze niet per definitie voor waar aan.

Les 8: een community: meer dan alleen support

Volgens Robert van Hoesel (van Crowded, aanbieder van eigen communityplatformen) is het een nieuw inzicht voor veel bedrijven: dat je méér kunt met je community dan alleen support bieden. Bij een supportcommunity stel ik me dan bijvoorbeeld een forum van een telefoniebedrijf voor waar klanten hun vragen stellen én beantwoorden. Prima om die bedrijven op te roepen meer uit hun community’s te halen dan het supportdeel. Er valt zoveel meer met community’s te doen namelijk. Maar Van Hoesel vergat voor het gemak dat er legio kleinere bedrijven zijn die op fantastische wijze gebruik maken van community’s op social kanalen, zoals Instagram of Facebook. Hij zette in zijn verhaal deze social community’s compleet aan de kant en gaf alleen de vele voordelen aan van een communityplatform zoals hij ze aanbiedt: lekker veel controle, meer data, je eigen eilandje. Prima hoor, maar ik bouw ondertussen rustig verder aan mijn succesvolle Facebook-pagina (zónder advertenties).

Les 9: vertel verhalen die gesprekken starten

De meest inspirerende spreker van de dag was voor mij de Britse Jamie Maple van het bedrijf Wilderness. En niet alleen door zijn enthousiaste manier van vertellen. Het was de inhoud, de oneliners die ieder voor zich raak waren (bekijk zijn slides). Bijvoorbeeld: “everyone on social is a brand“, “social is not a broadcast medium“, “social is alive & well when users post” en de uitspraak die mij het meest triggerde: “Make sure that the stories you tell spark a conversation“. In deze sessie ging het pas écht over community’s en hoe je die levend krijgt. Vertel verhalen die duidelijk maken waaraan je je publiek wil laten denken. De allerbelangrijkste metric: engagement (niet bereik dus, wat ik wel veel gehoord heb deze dag). Zijn mensen betrokken bij je community, je merk, dan vertellen ze het aan hun peers en zo groeit de community en dus de betrokkenheid.

Les 10: “There is no silver bullet” op social

En de grap is, er is niet één succesvolle aanpak te noemen, want: “Different audiences want different things from different brands“. Elke klant is maatwerk. Hoe doe je dat dan? Uitproberen en meten wat het doet. Data zijn hierin superbelangrijk. Wilderness duikt vóór het eerste gesprek met een potentiële klant al in de data om te ontdekken wat ze uiteindelijk voor die klant zouden kunnen bereiken. Adverteren doen ze weinig, alleen soms om iets een boost te geven. Nog een goeie tip: heb je een post die het waanzinnig goed doet en trek je veel nieuwe fans aan, zorg dan dat je volgende bericht ook heel goed is, anders zijn veel van die nieuwe snel weer afgehaakt.

Les 11 : Influencers vs relevante content: content wint!

Tot slot: tijdens meerdere sessies viel het woord influencermarketing. Vaak noemden sprekers het inzetten van influencers dé magische formule tot succes in je marketingcampagnes. Totdat contentmaker/creator en businessvrouw Anna Nooshin het podium betrad en zei dat ze een hekel had aan het woord influencers. Zij streeft ernaar commercie op een authentieke manier neer te zetten. Mensen kunnen namelijk heel goed door bullshit heenprikken. Nooshin werkt graag samen met bedrijven met wie zij waarde kan creëren: zij wil namelijk geen gratis spulletjes ontvangen, maar een bedrijf runnen. Vandaar dat zij zichzelf bij het voorstellen contentmaker noemde en niet influencer: content wint!

Was jij ook op The Social Conference en heb je nog andere dingen geleerd? Laat ze dan hieronder achter en help je medemens!

Deze blog verscheen eerst op 42bis.nl

Waarom ik nooit meer reviews zal schrijven (met dank aan TripAdvisor) – deel 2

14 februari 2017 door Natalie Hensen 11 Reacties

De dag die je wist dat zou komen: het vervolg op mijn blog over de geweigerde Tripadvisor-reviews. Na het schrijven van die blog, stuurde ik de twee geweigerde reviews nogmaals in. En wat blijkt: Tripadvisor heeft er nu doodleuk ‘waarderingen’ van gemaakt, in plaats van beoordelingen.

Ik ben in oktober 2016 op vakantie geweest naar Andalusië, Spanje en wilde graag over een paar restaurants/hotels die ik heb bezocht, een review achterlaten. Ofwel om te laten zien hoe fijn het er was, ofwel om mensen op vriendelijke wijze te waarschuwen. Dus stuurde ik beoordelingen in naar Tripadvisor. Twee ervan werden niet geplaatst zonder tekst of uitleg. Naar mijn idee had ik aan de richtlijnen voor reviews voldaan. Ik liet het er niet bij zitten en stuurde de reviews enige tijd geleden opnieuw in. Met dezelfde tekst en dezelfde cijfers. Een tijdlang kreeg ik geen bericht van Tripadvisor. Toen ik zelf in mijn profiel keek hoe het ervoor stond, zag ik dat mijn twee eerder geweigerde beoordelingen nu waren toegelaten als ‘waarderingen’. Wattes?

Waarderingen?!

Een waardering is blijkbaar een minireview: het is alleen een rating van 1 tot 5 bolletjes. Dat terwijl ik er dus ook een stukje tekst bij had geschreven! Wat is dit nu voor geks? Als je nu op de pagina’s van de twee plekken (restaurant en appartement) kijkt, zie je mijn waardering natuurlijk niet terug. Deze wordt waarschijnlijk alleen meegerekend in de gemiddelde rating. Nah! Zo help ik nog steeds andere reizigers niet.

Nog een keer!

Maar ik geef nog niet op. Zojuist heb ik de twee beoordelingen wéér ingediend, met dezelfde tekst en cijfers. Ik ben dan ook heel benieuwd wat Tripadvisor er deze keer mee gaat doen. Wordt zeer waarschijnlijk vervolgd!

Ik ben erg benieuwd naar jouw ervaringen met reviewsites. Laat je het weten in de reacties?

Waarom ik nooit meer reviews zal schrijven (met dank aan TripAdvisor)

11 december 2016 door Natalie Hensen 1 Reactie

TripAdvisor is er om de reiziger te helpen, zeggen ze. Of draait het stiekem toch vooral om geld? De helft van mijn reviews werd niet geplaatst, ik ben een illusie armer en zal ze niet meer schrijven.

Ik kan daar slecht tegen: dat je oprecht een ander probeert te helpen en het vervolgens compleet genegeerd wordt. Zelfs zonder dat daar een goede reden voor wordt gegeven. Dat is wat TripAdvisor deed met de door mij geschreven reviews, bedoeld om andere reizigers een eerlijk beeld te geven van de accommodatie of het restaurant.

Wat is er gebeurd?

Begin oktober ging ik met mijn vriend op vakantie naar Andalusië, Zuid-Spanje. We verbleven in verschillende accommodaties en aten lekker decadent elke dag in een restaurant. We zochten van te voren op wat andere mensen vonden van deze accommodaties en restaurants. In een paar gevallen vonden we dat de reviews onvoldoende recht deden aan de accommodatie of het restaurant en we besloten bij terugkomst dan ook een eigen review te schrijven om het beeld dat er nu gegeven werd, bij te stellen. Het werkt zo: je logt in, zoekt op waar je een review over wilt geven, je schrijft je tekst en je dient het in bij TripAdvisor. Vervolgens moet je een paar uur tot een paar dagen wachten voor je een melding krijgt van TripAdvisor dat je je review moet bevestigen. Dat doe je dan natuurlijk! En daarmee is de kous af, denk je dan. Maar in werkelijkheid gaan je reviews vervolgens door een schimmig goedkeuringssysteem heen.

Wat is er niet gebeurd?

Twee van de vier geschreven reviews werden uiteindelijk niet geplaatst door TripAdvisor. Al dat werk voor niks en geen bijgesteld beeld voor reizigers! Ik besloot het er niet bij te laten zitten en contact op te nemen met TripAdvisor hierover. Na lang zoeken vond ik een mailadres en schreef mijn vraag: hoe kan het dat twee eerlijke, genuanceerde reviewteksten niet geplaatst zijn? Het antwoord van TripAdvisor was kort: dat weten we niet, want we hebben daar een eigen geautomatiseerd goedkeuringssysteem voor dat gebaseerd is op onze richtlijnen:

The way that we process reviews is proprietary, so I am not able to offer details about exactly why your review are not published, nor am I able to publish them.

Hier kan ik dus echt helemaal niets mee.

Richtlijnen?

TripAdvisor hanteert richtlijnen, daar kan ik me iets bij voorstellen. Je wil natuurlijk geen gescheld of onechte reviews op je site hebben staan. Het uitgangspunt is de reiziger helpen, toch? Samengevat hanteert TripAdvisor de volgende richtlijnen:

Familievriendelijk: geen grof taalgebruik, bedreigingen, heiligschennis, persoonlijke beledigingen, dat soort dingen.
Relevant voor reizigers: wees behulpzaam voor reizigers en geef dus geen persoonlijke meningen over politiek, ethiek, religie etc.
Onbevooroordeeld: je mag geen relatie hebben met het bedrijf waarvoor je een review schrijft.
Behulpzaam, eerstehandservaring: geen geruchten, ervaringen van anderen, maar die van jezelf.
Origineel: het moet jouw schrijfwerk zijn, originele content.
Niet-commercieel: geen reclame of promotie in je review.
Respect voor privé-informatie: geen codes, wachtwoorden, creditcardgegevens en alleen voornamen van werknemers.
Geregistreerd bij TripAdvisor: de review moet slaan op het bedrijf waarvoor je het schrijft.
Makkelijk te lezen: geen HTML tags, Capslock of straattaal.

Allemaal vrij logisch wat mij betreft. En verderop lees ik de volgende allesomvattende zin:

TripAdvisor reserves the right to remove a review or management response at any time for any reason.

Het Mysterie van de Verwijderde Reviews

Ik blijk niet de enige te zijn die te maken heeft met niet-geplaatste of later verwijderde reviews. Een korte zoektocht via Google levert vele hits op op het forum van TripAdvisor; veel mensen zijn op zoek naar hun reviews. Maar zoals iemand daar ook zegt: “There is always a reason for a review to be removed.” Ja, dat is me nu ook duidelijk geworden. Ik vond ook blogs over verwijderde reviews. Angie Orth kreeg na lang, lang aandringen wél te horen waarom de reviews verwijderd waren: om onzinnige redenen. Nog meer negatiefs over TripAdvisor lees ik op het blog Medium.com. TripAdvisor heeft sinds 2013 niet langer ‘trusted’ en ‘honest’ in hun slogan staan, maar wel ‘biggest’. Tja. Daarnaast passeren meer feiten de revue die luid en duidelijk aantonen dat het allemaal om geld draait en niet om het helpen van reizigers. Een open deur natuurlijk, maar toch. Het maakt in elk geval dat ik geen zin meer heb in het schrijven van reviews, ook al smeekt de hotel- of restauranteigenaar om dat wel te doen.

Maar, wat heb je dan geschreven?

Ik ben heel benieuwd welke van de bovengenoemde richtlijnen jij geschonden ziet in mijn twee reviewteksten. Ik heb namelijk echt geen idee. Gelukkig had ik ze ergens opgeslagen, dus hier zijn ze. Klik op de titel om de TripAdvisor-pagina te openen. Ik ga ze dan aanpassen en opnieuw indienen, dus maak die puzzel!

Casa Bliss

We were warmly welcomed at the Casa by Jay and her mom. The Casa is one big villa consisting of four apartments, of which three for guests. The central, poolside apartment is where Jay and her mom stay. Every apartment has their own patios (front and back). The villa is surrounded by a big garden, with seats to chill in the shades. We liked the bed (big and comfy).

The Casa really is in the middle of nowhere, but the awesome views make up for that! Our hosts were really kind and relaxed. So, there are a lot of good things to say about Casa Bliss, but sadly, we found it wasn’t up to par with any of the other Andalucian accommodations we booked. The air conditioning in the bedroom was leaking water, there was no coffee machine or water cooker, and the furniture and the appliances had their best time a while ago. It’s a pity for this otherwise nice apartment. The loud neighbourhood dogs that fight at night didn’t help, either. We don’t think the current state merits the price.

Arte y Solera

It is always sort of weird to be the only guests in the restaurant. But what you get is some extra attention from the staff. The waitress didn’t know English so her boss jumped in and took his time to explain the menu. The food not only looked great, but also tasted great. We especially liked the patatas bravas, the salmon, the sea bass, the foam crème brulee. So, everything really. The interior is very decent and new, but the white leds take away a bit from the atmosphere. We enjoyed our dinner here, and for sure will remember this next time we’ll visit Sevilla.

Laat je reactie hieronder achter!

De vijf lessen van Google’s app Primer

5 oktober 2015 door Marco Reageer

Soms is een app meer dan een app. Primer, de marketinglessen-app van Google leert gebruikers de basisprincipes van marketing. Het geeft ons echter ook inzicht in hoe microleren kan werken. Die zijn samen te vatten in vijf lessen.

Onlangs lanceerde Google hun app Primer, een app vol marketinglessen gericht op kleine start-ups. Vorig jaar verscheen er al een testversie in de appstores, die kortgeleden een grote make-over kreeg. Primer is te vergelijken met apps als Swiftbites, die gebruikers in mini-lessen leert coderen. Een soort microleren dus. Via de app kun je korte minilessen in marketing krijgen. In lessen van elk een paar minuten leer je meer over de UX van apps, over het gebruik van data, mobiele strategie en het meten van je resultaten. De lessen bevatten zowel theorie als vragen, zodat je het geleerde meteen in praktijk kunt brengen. Primer is een mooie manier van microleren en leert ons meer dan de basismarketinglessen die je krijgt voorgeschoteld. De vijf lessen van Primer zijn geschikt voor iedereen die collega’s, klanten of wie dan ook wil laten leren.

1. Leren is leuk

Als er een ding is die de korte lessen van Primer me leren, is dat het leuk is. In korte uitdagende teksten, aantrekkelijk vormgegeven en theorie die aansluit bij mijn behoeftes, wordt leren leuk. En als het leuk is, dan blijft het beter hangen. De kennis is ook nog eens makkelijk te delen of samen te doen met vrienden, familie of collega’s. Les 1 van Primer: maak leren leuk.

2. Leren is simpel

De app is zo intuïtief opgebouwd, dat je vanaf het begin weet wat je moet doen. Duidelijk handelingsperspectief, niet al te uitgebreide teksten, lineair, kortom, de app is simpel. Het maakt leren daarom simpel. En hoe simpeler het is, hoe meer ik leer. Ik word niet afgeleid door overbodige tierelantijnen. Ik word uitgenodigd om de volgende les te leren. Sterker, ik word daartoe verleid door de app. Een app is als een blondharige langbenige leer-vriendin. Les 2 van Primer: maak leren simpel.

3. Leren is marketing

Google is niet gek. Alle lessen van Primer hebben een directe of indirecte relatie met producten van Google. Of het nu leren werken met AdWords is, met Google Analytics of met community’s als Google+. Hoe meer kennis gebruikers hebben, des te beter worden de producten van Google (en al haar concurrenten) gebruikt. Daar kunnen meer organisaties een voorbeeld aan nemen. Of je nu een slijter, een gemeente of een bierbrouwer bent. Les 3 van Primer is dan ook: leren is een vorm van marketing.

4. Leren kan altijd

Wachtend bij de tandarts. In de trein. Op het toilet. Tijdens een saaie vergadering. Het voordeel van korte, mobiele lessen is dat leren altijd en overal kan. In een wereld waar om elke hoek tien andere informatieverleidingen staan, moet je vechten voor aandacht als app. Korte lessen die aantrekkelijk zijn vormgegeven helpen je dit gevecht te winnen. Les 4 van Primer is dan ook: leren kan altijd (en overal).

5. Elk bedrijf moet een Google-Tuesday hebben

Primer is een van de vele producten die voortkomen uit Google Tuesday, de ‘vrije dag’ die medewerkers van het bedrijf hebben. Tijdens deze vrije dag mogen medewerkers hun tijd en andere resources besteden aan hun eigen projecten. Hieruit komt veel moois. Niet direct altijd succesvol, wie kent Google Wave bijvoorbeeld nog? Maar het levert Google af en toe pareltjes op. En veel meer dan dat: gemotiveerde medewerkers, die zich breed ontwikkelen en allemaal bezig zijn met ondernemen. Neem daar een voorbeeld aan. Misschien zelfs wel vooral als overheidsorganisatie. Les 5 van Primer is dan ook: geef al je medewerkers één vrije dag per week. Het liefst op dinsdag.

Gastblog van Marco Leeuwerink

Bloggen: check wat je zegt!

24 maart 2015 door Natalie Hensen 1 Reactie

Bloggers opgelet: zorg voor onderbouwing van je beweringen om je blog sterker te maken. Ik zal je vertellen hoe ik dat meestal aanpak en wat er mis is met beweringen uit de losse pols.

Oké, dus je houdt van schrijven! Top, dat is een goed begin. Je schrijft wat er in je opkomt, voegt daarna tussenkoppen toe, een geweldige titel en klaar is Kees. Goede tussenkoppen en een prikkelende titel zijn perfect, maar gewoon schrijven wat er in je opkomt, daar heb ik wel wat op aan te merken. Je bent dan nog niet klaar namelijk. Wil je een goed blog opleveren, dan zul je inhoudelijk nog een stap verder moeten gaan.

Van margarine ga je dood?

Stel, je schrijft een blog over margarine. Want je hebt gehoord dat margarine ontzettend slecht voor je is, dat het zowat plastic is en je dus beter alleen echte boter kan eten. Dat advies wil je je lezers geven. Klinkt als een interessant onderwerp, op het eerste gezicht. Maar waar heb je die informatie vandaan? Dat margarine slecht voor je is? Is dat een betrouwbare bron? Of zitten er (allang) geen massa’s tetravetten (meer) in margarine en ga je er dus helemaal niet dood aan? Is de wetenschap er misschien nog niet over uit? Of is het deels waar? Sommigen irriteren zich mateloos aan de hysterische en onjuiste blogs die over dit onderwerp verschijnen. De Washington Post lijkt een goed onderbouwd blog te hebben, maar schijn bedriegt als de schrijver verwijst naar een bericht waarin Unilever zou toegeven dat margarine slecht is. Het enige dat Unilever zegt, is dat als mensen liever boter willen, ze boter kunnen krijgen. Als ze maar verkopen natuurlijk. Wil je na dit alles weten hoe het echt zit met margarine: lees dan dit en/of dit.

Denk aan je imago

Zoals je ziet: bijna elk verhaal is wel gekleurd en aan jou als blogger om dat te doorgronden en daar iets mee te doen. Want je wilt een goed blog, toch? Niet eentje waarbij iedereen over je heen valt omdat je iets hebt gezegd wat niet waar is. Die blogs zijn slecht voor je imago. En voor je zelfvertrouwen en ego, niet te vergeten. Ze staan (zo goed als) voor eeuwig op het web!

Diep dat onderwerp uit

Mijn methode voor het schrijven van een blog is meestal dat ik een onderwerp helemaal uitdiep. Wil ik bijvoorbeeld iets schrijven over foodporn, dan zoek ik uit wat dat is, waarom mensen dat leuk vinden en bedenk ik wat ik er zelf van vind. Soms begin ik met schrijven en zoek ik er later achtergrondinformatie bij en soms begin ik bij die achtergrondinformatie. De volgorde hangt af van hoeveel ik zelf al van het onderwerp af weet, of denk af te weten.

Soms beperk ik me tot een zoekslag binnen Google-web, soms ga ik ook naar de Scholar-variant van Google en zoek naar (wetenschappelijke, meestal Engelstalige) publicaties over het onderwerp. Ik lees Engelstalige blogs als het een verrijking van mijn verhaal biedt. En als ik iets niet (zeker) weet, schrijf ik dat gewoon op.

Apple-gekkies lezen niet

Deze aanpak levert op dat mijn blogs in elk geval goed onderbouwd zijn. Ook het blog over Apple-gekkies. Uit de reacties kun je opmaken dat sommige mensen de tekst niet of maar half gelezen hebben en dus niet snappen wat ik met het blog wilde zeggen (namelijk dat het best mooie producten zijn, maar ik het geld er niet voor over heb). Ze doen of ik hun favoriete merk beledig terwijl ik dat nou juist niet deed. Ik prikkelde hoogstens een beetje.. Oeps, en nu weer!

Mijn punt is hopelijk inmiddels wel duidelijk: onderbouw je verhaal en doe de lezer én je zelf een plezier!

Mijn methode is natuurlijk niet de enige methode; ik ben benieuwd naar andere manieren om te zorgen voor onderbouwing en diepgang in hun blog. Hoe doe jij dat?

Foto’s geleend van Jhaynye en John Sutton.

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.nl.

De 10 grootste blogfouten

23 januari 2015 door Natalie Hensen 8 Reacties

Iedereen kan bloggen in deze vrije online wereld. Maar dat wil niet zeggen dat elk blog goed is. In deze blog noem ik de tien grootste blogfouten die je als blogger beter niet kunt maken.

Bloggen is iets waar je in de loop der jaren steeds beter in kunt worden. Mits je het vaak doet en feedback krijgt op wat je doet. Als ik nu naar mijn eigen blogs van 2008 en 2009 kijk, zie ik een hoog knulligheidsgehalte. Niet dat ik mezelf op dit moment als zo’n begenadigd schrijver zie, maar ik ben in elk geval een stuk wijzer geworden dankzij goede feedback en heel veel oefening! Wijzer of niet, ook ik maak nog steeds een of meerdere van de hieronder genoemde fouten. Dus deze blog is ook een herinnering voor mezelf: blijf scherp!

Als lid van het Content & Quality-team van Content Collective krijg ik nu heel wat goeie en minder goeie blogs onder ogen. Ik heb dus een redelijk goed beeld bij wat een goed blog is. En wat er fout is aan een slecht blog. Om jou te helpen goede blogs te schrijven, noem ik hieronder tien dingen die je in elk geval NIET moet doen als blogger.

1. Spelfouten

Spatiefouten, spelfouten, tangconstructies, verkeerd gebruik van interpunctie, verkeerde vervoegingen van (oorspronkelijk Engelse) werkwoorden: ik gruwel ervan. Natuurlijk gruwelen niet al je lezers van dit soort fouten. Maar het is toch een kleine moeite om ze te voorkomen? Laat iemand je tekst van feedback voorzien, op inhoud én taal.

2. Niet doelgroepgericht

Waarom schrijf je wat je schrijft? Wil je de lezer iets meegeven, zoals een advies of een gedachte? Schrijf dan ook met die lezer in gedachten. Voor blogs werkt het doorgaans goed om je voor te stellen dat je tegenover je lezer zit en je verhaal vertelt. Ik zie regelmatig blogs die een hoog dagboekgehalte hebben; bloggers die min of meer in zichzelf gekeerd een boel letters uit het toetsenbord rammen. Dat lucht vast erg op, maar bereik je ermee dat je blog beter gelezen wordt? Ik denk het niet. Overigens is dit voor mij een belangrijk verbeterpunt geweest afgelopen jaren.

3. Geen diepgang

Oppervlakkige blogs zijn vaak niet meer dan wat uitgeschreven gedachten van de schrijver. Vaak zonder dat het verhaal ergens naar toe gaat of zonder dat er scherpte in zit. Ik wil als lezer iets opsteken van je verhaal, dus ik verwacht een mening over de tool of app die je beschrijft. Is het iets of juist niet? Moet ik er iets mee of kan ik het beter links laten liggen?

4. Geen structuur

Blogs zijn anders gestructureerd dan wetenschappelijke artikelen. Anders dan krantenartikelen. Anders dan nieuwsartikelen. Je neemt de lezer mee in je verhaal en daar helpt een goede structuur bij. Begin met een inleiding en aanleiding van je verhaal, vervolg met de inhoud en zorg voor een goed afsluitend stuk van je verhaal. Ik heb zelf de wetenschappelijke aanpak (eindigen met ‘conclusie’) moeten afleren. Je conclusie moet namelijk niet verstopt zijn aan het einde van je blog. Prikkel de lezer vanaf het begin!

5. Geen afbeelding(en)

Nee, het gaat niet alleen om jouw geweldige teksten; ook afbeeldingen bij je blog doen ertoe. Ze zijn belangrijk in de afweging van lezers of ze jouw blog wel of niet gaan lezen. Beeld heeft impact. Zorg dus voor een fantastische foto voor bij je blog. Let daarbij wel op de copyright natuurlijk. Twitterende bloggers vatten het mooi samen voor je op blogpraat.com.

6. Geen bewijsvoering

Je hebt een stevige mening over een onderwerp. Dat is prima en vaak prikkelend om te lezen! Maar zorg wel voor onderbouwing van je verhaal, want N=1. Dat jij iets vindt, wil nog niet zeggen dat iets ook zo is. Hoe beter de onderbouwing van je argumenten, hoe sterker je blog. Link naar artikelen die je verhaal onderbouwen, maar kijk ook naar artikelen die misschien iets anders beweren. En doe ook daar iets mee in je blog.

7. Geen respect

Je mening geven in een blog is prima, goed zelfs! Maar houd wel altijd respect voor andersdenkenden. In mijn blog over #applegekkies deed ik erg mijn best om het verschijnsel van het Apple-fanatisme met respect te verklaren. Volgens sommige reageerders was ik daar niet in geslaagd want: hoe kon ik zo negatief zijn over het almachtige merk Apple? Oeps, nu doe ik het hier weer.. Maar goed, sommige #applegekkies maken het er zelf ook wel een beetje naar, vind ik. Mijn punt is: zoek gerust de grenzen op maar probeer wel altijd respect voor je medemens te houden.

8. Geen punt maken

Deze blogfout ligt dicht bij punt 2 (niet doelgroepgericht). Je begint met tikken totdat je je hart hebt gelucht en naar je idee het blog klaar is. Maar wacht, welk punt wil je eigenlijk maken? Beter is om eerst te bedenken waar je naar toe wil werken en vervolgens daar naar toe te schrijven.

9. Geen tussenkopjes

Tussenkopjes hebben een doel: ze brengen structuur aan in je tekst en verleiden de lezer om verder te lezen. Gebruik die dingen dus! 42bis’er Xaviera schreef al eens gepassioneerd over tussenkopjes en de noodzaak ervan.

10. Saai schrijven

Houd je lezer bij de les, zodat hij tot het einde blijft lezen! Dat doe je onder andere door bovengenoemde fouten niet te maken maar dan nog is het mogelijk om saaie teksten te produceren. Iets wat ik onlangs in een CoCo-kennissessie heb geleerd: lees je tekst nog een paar keer door en schrap overbodige woorden. Probeer met zo min mogelijk woorden toch je punt te maken. Daarvan wordt je tekst heel vlot leesbaar en verre van saai!

Andere lijstjes

Ik ben niet de eerste en niet de laatste met dit soort lijstjes. Ik raad je aan lijstjes te vergelijken en er voor jou uit te halen waar je wat aan hebt! Ik heb er vast een paar voor je op een rijtje gezet:

De knapzak van van de moderne blogger (42bis.nl, Xaviera Ringeling)
De oneindige lijst met tips voor een succesvolle blog (KarelGeenen.nl, Karel Geenen)
20 tips voor beter bloggen (Jaap Stronks.nl, Jaap Stronks)
10 slimme tips om sneller en beter te bloggen (Frankwatching.com, Rutger Steenbergen)
5 vragen die je moet beantwoorden voor fantastische blogposts (afrit22.nl, Martijn Bloksma)

Weet jij nog grote blogfouten die in deze lijst ontbreken? Of vind je ze maar onzin? Laat het me weten in de comments!

Foto geleend van Auntie P.

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.nl.

Content consumeren als poster, lurker of snacker

25 oktober 2014 door Natalie Hensen 1 Reactie

Posters, lurkers en snackers consumeren online content op verschillende manieren. De verschillen zitten in hoeveel ze van de aangeboden content lezen, hoe goed ze het lezen en of ze ook reageren of delen. Het meest interessant zijn de inactievelingen; waarom zijn ze inactief, wat doen ze dan wel en wat kun je eraan doen?

Online content is overal: op websites, blogs, fora en sociale media. Niet al deze typen sites zijn echte online communities, maar hebben er soms wel wat van weg. ‘Echte’ communities zijn een ‘gesloten’ sociale gemeenschap met mensen die dezelfde waarden delen. Met name in communities vind je een heel duidelijk onderscheid tussen zij die wel bijdragen aan de community door te reageren en zij die alleen lezen en aanwezig zijn.

Participatieladder

Onderzoeksbureau Forrester heeft de participatieladder uitgevonden. Deze ladder is het ecosysteem van onze online wereld. In deze online wereld gebruiken mensen technologie om dingen die ze nodig hebben van elkaar te krijgen in plaats van dat ze daar bedrijven voor nodig hebben. Dit noemt Forrester ook wel de groundswell. Elke trede van ladder geeft een bepaalde graad van participatie aan. Onderaan staan de inactieven en bovenaan de makers. Makers zijn zij die een blog of website publiceren of andere content uploaden voor anderen om te consumeren. Wij mensen vinden het prettig om de wereld in overzichtelijke stukjes te hakken (hokjesdenken). Dingen simpel en begrijpelijk maken. Maar elk hokjesmodel heeft zijn beperkingen. Zo schaar ik mijzelf in online communities de ene keer onder de makers, dan weer onder de verzamelaars en soms ben ik een toekijker.

90% leest alleen

De 1%-regel stelt dat 90% van alle internetgebruikers in een community alleen leest, 9% draagt iets bij (zoals een reactie) en 1% creëert zelf. Het is een soort wetmatigheid, een balans die meestal zo uitslaat. Community management draait om het activeren van je bezoekers, ze een trede hoger krijgen op de ladder dan waar ze zitten. Hoe hoger de trede, hoe actiever de bezoeker en hoe levendiger je community. Maar 90% leest dus alleen en is lurker in internettaal. Wat zijn de motieven van een lurker?

Waarom lurken?

Als je het negatief uitlegt, dragen lurkers niet bij aan het vermeerderen van sociaal kapitaal in een community (want: ze zeggen niks) en liften ze wél mee op de kennis van de community. Dat voelt oneerlijk. En toch blijken ze van meerwaarde te zijn voor je community. Want ze doen kennis op die ze later elders weer toepassen, en een aantal ervan wordt later alsnog bijdrager, of poster. Lurkers zijn dus eigenlijk best lief! Uit onderzoek blijken de belangrijkste redenen voor lurken de volgende te zijn:

Lezen en rondkijken is genoeg (53,9%)
Ik leer nog over de groep (29,7%)
Ik ben te verlegen om bij te dragen (28,3%)
Ik heb niets te bieden (22,8%)

Lurkers blijken ook nog eens een tweezijdig vertrouwensprobleem te hebben, wat ze weerhoudt van posten. Het gaat ze ofwel om het vertrouwen in de capaciteiten van de posters (krijg ik wel goede antwoorden op mijn vragen?) ofwel om wantrouwen in onbekenden die data en dus de dingen die zij zouden hebben gezegd, van de community afhalen en voor kwade doeleinden willen gebruiken. Uit ander onderzoek blijkt dat de voldoening die je krijgt uit het online aangaan van relaties met mensen een groter effect heeft op de wisselwerking tussen posters en lurkers dan verlegenheid. En dus is community management zo belangrijk om door middel van een vriendelijke en harmonieuze omgeving gesprekken te stimuleren.

Kijk uit voor snackers

Naast lurkers, die wel lezen maar zelf geen bijdragen leveren aan de community, zijn er ook nog de zogenoemde snackers. Snackers gedragen zich alsof de informatie junkfood is; ze scannen de content snel en gehaast want ze hebben nog wel meer te doen vandaag. Ze lezen de content zeer vluchtig en houden van korte en simpele content. Overbodig te zeggen dat ze zeker niet zelf bijdragen aan de content of de community. Maar zeg nooit nooit! Iedereen kan zich ontwikkelen naar poster, ook snackers.

En daarom: zorg dat je content en/of je community voldoet aan de wensen van al je bezoekers; je zult er later profijt van hebben.

Foto geleend van Dino Abatzldls.

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.

De selfie-campagne als marketingtactiek, dat kan beter!

8 juli 2014 door Natalie Hensen 1 Reactie

“Maak een selfie met ons product en maak kans op…” Komt dit je bekend voor? Veel bedrijven springen de laatste tijd maar wat graag in op de selfie-hype. Wat hot is, werkt ook voor ons, lijken ze te denken. Ik denk dat dit alleen geldt als je het goed doet en er zijn er maar weinig die dat kunnen.

Wat is een selfie?

Een selfie is een zelfportret dat je deelt op een sociaal netwerk zoals Twitter, Facebook of Instagram. Je neemt de foto met je smartphone in je hand waardoor je bar weinig van de achtergrond ziet. En je trekt het liefst nog een gekke bek. Een droge uitleg van hoe je een selfie maakt vond ik op YouTube.

Waarom doe je dit?

Waarom doen mensen dit en waarom moedigen ze elkaar aan? Daar zijn wel ideeën over; lees bijvoorbeeld over onze pogingen onszelf niet te vergeten in deze vloeibare wereld op dit sociologieblog. De selfie is een uiting van individualiteit, valt te lezen bij de Volkskrant. De ene na de andere variant van de selfie is populair en er worden steeds maar nieuwe hype-varianten bedacht. Er gebeuren zelfs dodelijke ongelukken door deze hypes. En ja, ik noem al die selfie-varianten hypes en geen trends. Ze waaien weer over, net als andere hypes; ken je planking, owling en batmanning nog?

Meldpunt

Je vindt selfies helemaal te gek of je hebt er niks mee, meer smaken zijn er eigenlijk niet. Ik behoor tot de laatste categorie en moest dan ook erg lachen om het in memoriam-filmpje dat werd gemaakt ter gelegenheid van de Webby Awards van 2014. Ik ben duidelijk niet de enige die klaar is met de selfie. Kijk maar eens naar het artikel van Edwin Vlems op Marketingfacts en zijn onlangs opgerichte Meldpunt Selfie-campagnes.

Wat je niet moet doen

Maar goed, dan nu iets over selfie-campagnes en wat veelgemaakte fouten zijn van bedrijven.

1. Ongepaste selfie-campagnes

Stel, je staat met een groep vrienden te praten en je wisselt persoonlijke informatie met elkaar uit. Dan ineens komt een vreemde erbij staan die iedereen een hand geeft en doet alsof hij bij jullie vriendengroep hoort. Dat is toch raar en ongepast? En dat is precies hoe veel selfie-campagnes van bedrijven zijn: ongepast. Zelfportretten zijn heel persoonlijk en al deel je ze met de wereld door ze op Facebook of Twitter te zetten, de intentie is om jezelf aan je vrienden en volgers te laten zien; aan zij die jou kennen en de humor van de foto snappen. Daar moeten bedrijven buiten blijven.

2. Weinig effectieve selfie-campagnes

Selfie-campagnes als winactie werken niet. De selfies zijn namelijk niet geloofwaardig. Zelfs als een aantal mensen zo gek is dat ze een zelfportret maken met een bepaald product in de hand, gaat dat je dan langetermijnwinsten opbrengen? Gaan meer mensen het product kopen of denkt iedereen ‘oh, die doet zeker mee met een winactie’ en scrollen ze door? Krijg je meer engagement met een selfie-campagne als winactie? Het kan, maar er zijn effectievere manieren.

3. Imagoverpulverende selfie-campagnes

Een selfie-campagne kan zelfs tegen je werken als volgers je op de hak nemen. Bijvoorbeeld door de actievoorwaarden op creatieve wijze aan te passen waardoor imagoschade kan ontstaan. Een overzees voorbeeld hiervan is de New Yorkse politie die inwoners vroeg om foto’s (niet per se selfies) van politieagenten te maken en te posten met de hashtag #mynypd. De bedoeling was een serie leuke foto’s die inzicht geven in het politiewerk, maar de uitkomst was dat veel mensen slechte politieoptredens op de gevoelige plaat vastlegden. Oeps.

4. Onoriginele selfie-campagnes

Waar ik erg van gruwel is de neiging om het woord selfie te verbasteren, speciaal voor de campagne. Soms zijn het ook gewone ‘creatievelingen’ die zo’n nieuwe term bedenken. Je hebt bijvoorbeeld de stemfie (selfie in stemhokje), zwerfie (selfie van zwerfafval dat je weggooit), de belfie (selfie van je kont), de snelfie (selfie tijdens niezen) en de suicide selfie. Om het origineel aan te pakken met een selfie-campagne moet je blijkbaar van hele goede huize komen. En dat komen de meeste van ons niet. Dus laat het dan maar.

Hoe moet het dan wel?

Gelukkig zijn er ook voorbeelden van goede selfie-campagnes! Kenmerkend voor deze campagnes is dat bedrijven een manier hebben gevonden om aan te sluiten bij een al eerder ontstane gewoonte van hun doelgroep en dit een klein beetje aanpassen. Drie voorbeelden:

No Makeup-selfies

In twee dagen werd 2 miljoen euro opgehaald voor het kankerfonds. Hoe? Het begon met de 81-jarige actrice Kim Novak die veel kritiek kreeg tijdens de Oscar-uitreikingen vanwege de zichtbaar vele plastisch chirurgische ingrepen. De Britse schrijfster Laura Lippman plaatste om Novak te steunen vervolgens een #nomakeupselfie met ook de hashtag #breastcancerawareness, omdat Novak borstkanker had overwonnen. Veel vrouwen en #nomakeupselfies volgden en het Britse kankeronderzoeksinstituut sprong er handig op in! Ze gaven eerlijk aan dit niet gestart te zijn, maar dat ze ook heel blij zijn met financiële steun. Et voila, in twee dagen hadden ze veel geld ingezameld.

Kledingselfies

Op je kleding ben je trots, want die heb je met zorg uitgezocht en die passen bij wie je bent en wat je wil uitstralen. Logisch dat je dat ook wel eens aan de buitenwereld wil laten zien. Wie kent deze in de spiegel genomen selfies niet? Kledingmerk Josh V speelde er handig op in. Wie selfies maakt met kleding van Josh V en daarbij de hashtag #JOSHV maakt kans benoemd te worden tot Josh V-lover van de maand!

#OOTD en Zappos

Een nog mooiere actie vind ik die van Zappos. Dit Amerikaanse schoenenmerk (ze verkopen ook kleding) zag op Instagram de hashtag #OOTD (Outfit Of The Day) met zo’n 30 miljoen foto’s en dacht, daar moeten we iets mee. Ze riepen mensen op bij hun selfies de hashtag #NextOOTD te zetten. In ruil daarvoor krijgen de Instagrammers een persoonlijke aanbeveling van een stylist in dienst van Zappos. En dat is een groot succes, want wie wil dat nou niet?!

Haak aan, niet af

Nu weet je wat je wel en vooral niet moet doen als je een selfie-campagne overweegt. De belangrijkste les: sluit aan bij wat al online gebeurt, in plaats van zelf een domme win-actie te verzinnen.

En jij? Wat vind jij van selfie-campagnes? En welke campagne vind jij wel (of juist niet) gelukt? Ik lees het graag in de comments.

Foto geleend van Sandra Jovanovic.

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.nl.

5 tips voor bedrijven die een app willen

28 juni 2012 door Natalie Hensen Reageer

Je bent een hip bedrijf of organisatie en/of wil dat uitstralen door een app (lees hier wat een app is) aan te bieden. Leuk idee, toch? Tuurlijk, mits goed over nagedacht. Voor die bedrijven en organisaties die denken dat een app bijdraagt aan hun doelstellingen, geef ik vijf vanuit de consument geredeneerde tips die je zeker niet moet negeren wil je een geslaagde app maken!

1. Maak geen app omdat je erbij wilt horen

Een open deur, maar toch! Als je enige doel van een app is ‘hip doen’, zou ik het niet doen. De kosten lopen aardig op doordat je voor alle grote platforms een aparte app moet laten ontwikkelen, dus een app laat je niet zomaar voor de gein maken.

2. Zorg dat de app meerwaarde heeft ten opzichte van de (mobiele) website

Mocht je nou een fantastisch goede (marketing)communicatiestrategie bedacht hebben en een app is één van de communicatiemiddelen waar je op uit bent gekomen om goede redenen, prima. De app wordt dan iets dat meerwaarde biedt ten opzichte van de website. En de mobiele website. Want ik ga niet iets op mijn smartphone downloaden als ik het ook gewoon op internet kan bekijken. Er moet een functionaliteit in zitten waardoor ik die app wil!

Een voorbeeld: de app Annes Amsterdam biedt meerwaarde omdat ik geselecteerde informatie krijg over het leven van Anne Frank als ik precies op de betreffende plekken in Amsterdam ben. Was ik op het Merwedeplein, dan activeerde ik daarmee een verhaal over het huis waarin Anne Frank gewoond heeft voordat zij moest onderduiken. Soms zat er een filmpje bij het verhaal, soms unieke foto’s. Niet terug te vinden op de site. Unieke content dus!

3. Zorg dat de app niet te groot en te traag is

Mijn smartphone heeft maar een beperkte opslagcapaciteit. Hij is namelijk ‘al’ uit 2010. En ik ben daarin vast niet de enige. Maak je app dus niet te groot en te traag. Dierentuin Artis heeft een app voor de 10 door het publiek gekozen ‘vergeten diersoorten’. Hierover is van alles op de site te vinden en ook in de dierentuin zelf. Aan punt 2 hierboven voldoet het dus sowieso al niet. Los daarvan was de app direct de allergrootste op mijn smartphone met een luttele 19 MB. Dat past dus niet! Waar die MB’s in gaan zitten, is mij een raadsel want zo fancy was de app nou ook weer niet.

Kortom, ik wil snel kunnen handelen en voor weinig MB’s ruimte. Zorg dat de app dus geen overbodige ruimte inneemt! Keep it simple!

4. Zorg dat mijn accu niet razendsnel leeggezogen wordt

Een app kan zodanige functionaliteiten van je smartphone eisen dat de batterij snel leegraakt. Daar ben ik niet blij mee, want ik wil ook nog in nood kunnen bellen of Whatsappen! De app over Anne Frank slurpte accu doordat het gebruikmaakte van GPS; het moest immers zien waar ik was om mij een nieuw verhaaltje te gunnen. Jammer is dat ik deze toer daardoor in twee keer heb moeten doen.

5. Zorg dat de app na één keer gebruik nog steeds nut heeft

De beide apps die hier als voorbeeld dienen, verliezen hun nut zodra je de dierentuin uit bent cq alle verhaaltjes gehoord/gelezen hebt. Voor mij geen enkele reden om de app op mijn smartphone te houden. Weg aandacht voor je bedrijf of organisatie! Ik denk dat een app van grotere waarde is als deze langer meegaat dan een dag of aantal dagen. De app van Albert Heijn bijvoorbeeld, die is heel vaak heel nuttig! Ook die is overigens erg groot, dus op dit moment niet aanwezig op mijn smartphone.

Tot zover mijn tips. Heb je zelf nog tips, laat ze hieronder dan achter; ik denk niet dat dit lijstje compleet is!