Als je internetnaam Webgrrl is, moet je natuurlijk wel minstens een keer in je leven naar een heus vrouwenevent. Vond ik. En toen kreeg ik de mogelijkheid om naar #TEDxAmsWomen te gaan, oftewel: TEDx Amsterdam Women. Een dag vol inspirerende verhalen door en voor (voornamelijk) vrouwen. Het was een bijzondere dag en ik vertel je graag hoe ik ‘m beleefde.
TEDx
Voor wie het niet weet (nee toch?! Je hebt wat gemist!): TED staat voor Technology, Entertainment en Design. Het is een evenement waar je op uitnodiging heen kan en waar leidende denkers en doeners bij elkaar komen om geïnspireerd te worden (dit staat op de site). De missie en slogan van TED is “ideas worth spreading”. Dat verspreiden doen ze via internet: talloze superinteressante lezingen tijdens TED-conferenties kun je vinden op de site. Het staat vrijwilligers vrij om in hun gemeente een eigen TED-event te organiseren, onder bepaalde voorwaarden. Zo heeft Amsterdam al vijf jaar op rij de TEDx Amsterdam Women: een editie door en voor de vrouwelijke leiders van vandaag en morgen. En daar mocht ik bij zijn!
De dag was opgedeeld in drie blokken met sprekers en ander vermaak: to explore, to empower en to excel; gelijk aan het motto van de dag!
To explore
Na de opening door host Sylvana Simons, oprichter Marian Spier, de Amsterdamse wethouder Simone Kukenheim (Onderwijs, Jeugd en Diversiteit) mocht een zenuwachtige Jenny Lane twee liedjes zingen: Bewondering en The Impossible Dream. Wauw, wat een stem! En wat een leuk mens! In de goodiebag bleek haar album ‘Life’s like a chox of bogglets‘ te zitten. Super!
Tijd voor de ‘echte’ sprekers. Blade babe en paralympisch kampioen sprint (zonder benen maar met blades) Marlou van Rhijn beet het spits af. Blijkbaar waren ook landelijke media aanwezig want Marlou werd voor ze opging nog geïnterviewd door de NOS. Ze vertelde op het podium hoe zij is gekomen waar ze nu staat en gaf als advies mee: wees de beste die jij kan zijn, daag jezelf uit.
De Pakistaanse Raheel Raza, activist en journalist en nu woonachtig in Canada, door anderen ‘retired and extremely dangerous’ genoemd, hield een pleidooi voor het stoppen van de ongelijke behandeling van islamitische vrouwen. Om haar verhaal kracht bij te zetten liet ze ons de trailer van de documentaire Honor Diaries (2013) zien. Raza vindt dat de stilte over het onderwerp gebroken moet worden, we moeten ons uitspreken tegen geweld tegen vrouwen, voor hen die dat niet kunnen. Als je een meisje onderwijst, onderwijs je een familie, een dorp en uiteindelijk de wereld. Sterk verhaal, sterke vrouw!
De jongste spreker van de dag was Azza Faiad (19), een Egyptische wetenschapper. Op haar zestiende bedacht ze het idee om plastic afval om te zetten in brandstof door een katalysatieproces. Ze won er een prijs mee voor jonge Europese wetenschappers en vliegt sindsdien de hele wereld over om over haar idee te vertellen. Vooral dat vond ze fantastisch, zo bleek. Het bleef jammer genoeg onduidelijk of het idee ook in de praktijk gebracht was.
Na de jongste kwam de oudste spreker van de dag: Naomi Feil (88). Feil vertelde over haar validation theory die helpt bij het communiceren met ouderen die Alzheimer hebben. Dat deze patiënten soms rare dingen zeggen of boos worden, is omdat ze daarmee emoties uiten die ze nooit eerder hebben geuit. Je helpt de ouderen door empathisch te zijn en hun woorden te herformuleren in plaats van ze te bestrijden. Valideren, of bevestiging krijgen, is dus waar het om gaat. Deze kleine, fragiele vrouw liep tussen het publiek in plaats van op het podium wat een verfrissende dynamiek gaf.
Het was aan Soundos El Ahmadi om ons met een positieve vibe de lunch in te sturen. Dat lukte haar goed, zoals wel te verwachten valt van deze stand-up comedian. En die lunch, die was fantastisch. Het was al op voor ik er een foto van kon maken ;-).
To empower
Nadat we ons hadden verbaasd over de bijzondere kleding van kledingontwerper Esther Dorhout Mees, betrad fotograaf Steve McCurry het podium. In plaats van zelf een verhaal te vertellen, liet hij zich interviewen door Sylvana Simons. Zegt de naam Steve McCurry je iets? Of juist niets? De wereldberoemde foto hiernaast is door hem gemaakt (ik hoor je nu “aha” denken). En hij bleek nog veel meer foto’s te hebben gemaakt van vrouwen; hij zegt het belangrijk te vinden om het werk te laten zien wat vrouwen verzetten. Het meisje op de foto is inmiddels een moeder met drie dochters en McCurry heeft nog steeds contact met haar.
Ondernemende vrouwen betraden vervolgens het podium en pitchten hun idee voor de Startup awards. Een jury luisterde toe en zou later die middag de winnaar bekend maken. Er bleek al een heel proces aan vooraf te zijn gegaan eerder in het jaar. Dit waren de drie finalisten met hun ideeën:
- Rooflife (Tessa Florence Duste): steden moeten in balans komen en meer groen toevoegen aan al dat grijs. En dus: groen op de daken. Ik vond het een leuk idee maar het was naar mijn idee niet vernieuwend. Half Amsterdam heeft groen op z’n dak..
- Nimbles (Danique Wiltink): een online marktplaats voor bijlesleraren en studenten, met een eigen academie. Er blijkt veel behoefte aan betaalbare bijles en dit zou in dat gat moeten springen.
- The Influencers Movement (Dorit Roest & Myrthe Stapper): online beïnvloeders (bloggers) en marketeers worden bij elkaar gebracht in een open markt zodat ze van elkaar kunnen profiteren.
Na het jonge grut was het weer tijd voor een meer belegen dame met een bak aan ervaring, namelijk Corinne Vigreux, medeoprichter van TomTom. Zij vertelde over de reis die zij met haar carrière heeft afgelegd. Ze zag dat technologie de wereld zou gaan veranderen en ze wilde onderdeel zijn van die beweging. Haar levensles:
If you do what you like, you’re good at it. If you’re good at what you do, you enjoy it. And if you have fun at what you do, you are more productive.
Coach, trainer en adviseur in leiderschap en diversiteit Astrid Elburg toonde ons een plaatje van een bagel, het model dat zij in haar verhaal uiteenzette. BAGEL staat voor Believe, Allow, Grow, Enjoy, Leadership. Maar vraag me niet om het uit te leggen, want daarvoor snapte ik het niet goed genoeg.. Sorry.
Inmiddels was het publiek een beetje aan het inkakken, maar daar kwam verandering in toen zangeres Qeaux Qeuax Jones het podium betrad. Ze betrok vanaf het begin het publiek bij haar optreden waardoor iedereen als vanzelf blij werd. Na een staande ovatie mochten we direct door naar de workshop waar we ons van te voren voor geregistreerd hadden. De bewegwijzering in de hal zou ons naar de juiste plek wijzen.
Uhm ja. Niet dus.
Een ruimte met 500 vrouwen is nou niet bepaald overzichtelijk. Tegen de tijd dat ik de workshop had gevonden waar ik me voor had aangemeld (over vertrouwen als economische waarde), mocht ik niet meer naar binnen omdat ze al begonnen waren en de zaal vol was. Dat ik me er speciaal voor had aangemeld, was geen argument om me alsnog naar binnen te laten. Ze liepen achter op schema en dit strikte beleid was een poging om het in te halen. Het schema was dus belangrijker dan de gasten, fijn! Zwaar teleurgesteld liet ik ‘dan maar’ mijn schouders masseren in de ruimte van Marie Claire, waar iedereen gewoon welkom was.
To excel
Anderhalf uur later ging het programma in de zaal weer verder met een korte balletvoorstelling van House of Makers en daarna een heuse prinses uit Burkina Faso, Abzeita Djigma. Djigma startte haar bedrijf AbzeSolar om studenten en vrouwen te voorzien van solarlampen, genaamd MAMA-LIGHT. Het heet zo omdat moeders ons leven verlichten, zegt ze. Onderwijs is volgens haar de sleutel tot ontwikkeling, tot een betere wereld en licht is de sleutel tot onderwijs. Het idee deed me erg denken aan de WakaWaka-lamp, waarmee je bij aankoop ook een lamp sponsort voor iemand in een ontwikkelingsland. Maar goed, blijkbaar is het een goed idee. Djigma zei ook:
If you educate a girl, you educate humanity
Ze noemde ons ‘my sisters’, nodigde ons uit in haar land en gaf ons nog een laatste advies mee:
Remember: go where we need you, and not where you want to go
Tweede Kamerlid Wassila Hachchi is naast politicus de bedenker van Dialogue Digital. Het idee daarvoor ontstond juist door haar politieke ervaring. Ze heeft ontdekt dat echte veranderingen niet in de politiek tot stand komen, maar juist daarbuiten. Het beste wapen volgens haar is de dialoog: je neemt vooroordelen weg en maakt ruimtes tussen mensen kleiner. Ze ziet social media vooral als kanalen om van alles de wereld in te slingeren maar mist een plek om het er met elkaar over te hebben. En daarvoor wil zij het online platform Dialogue Digital oprichten. Ze zoekt nog sponsoren en wil deze zomer starten.
De langdradigste spreker van de dag (maar daarin was ik in de minderheid) vond ik Lex Peters. Een gynaecoloog die als missie heeft om baarmoederhalskanker in ontwikkelingslanden uit te roeien, wat heel gemakkelijk kan met azijn. Met dit goedkope spulletje kun je deze vorm van kanker, die eigenlijk een virus is, al in een vroeg stadium opsporen. Hij heeft de Female Cancer Foundation opgericht om zijn doel te bereiken: een wereld zonder baarmoederhalskanker. Peters kreeg een staande ovatie voor zijn verhaal. Ikzelf was al snel afgehaakt; Peters liet iemand in de zaal elke twee minuten op een toeter blazen als trieste signaal: er is weer iemand overleden aan baarmoederhalskanker. Die toeter vond ik vre-se-lijk irritant. En doordat Peters zo lang doorging, kwamen de spreker erna in de problemen. Vond ik lullig!
Het vaagste verhaal van de dag was van auteur Arita Baaijens. Als ze meer tijd had gekregen, was het misschien minder vaag geweest. Baaijens heeft lange tijd in de (woeste) natuur doorgebracht waar ze het volgende leerde:
- Een vaste identiteit bestaat niet; je bent wat anderen over je denken
- Leegte is een reservoir van potentie en mogelijkheden
- Denken is geen lineair proces
We moeten de natuur, de iconische landschappen die we nog hebben op deze planeet niet temmen, maar eren. We moeten ze zien als broedplaatsen voor innovatie. Wij hebben die landschappen meer nodig dan zij ons. Dat je het ook weet.
De lange lijst sprekers werd afgesloten met een pareltje: Sylvana Simons mocht Lucia de Berk interviewen. Je weet wel, die vrouw die ten onrechte veroordeeld werd voor kindermoord. Ze vertelde over hoe ze deze verdenking op zich kreeg en hoe lang de zes jaren waren dat zij in de gevangenis zat. Want zo lang duurde het onderzoek. Niemand geloofde dat zij het niet gedaan had, behalve haar man en kind. Sylvana vroeg De Berk hoe zij het toch wist vol te houden in de gevangenis. Naast mediteren bleek haar mantra:
Ik heb het niet gedaan en ik laat me door niemand gek maken. Er komt een keer een einde aan.
Al met al een heel indrukwekkend interview en Lucia de Berk ontving dan ook een staande ovatie van het publiek. Wat een krachtige vrouw!
En toen hadden we nog de uitreiking van die Startup awards, weet je nog? Drie finalisten met totaal verschillende ideeën. Uiteindelijk won Danique Wiltink met Nimbles, het online platform voor bijlesleraren en studenten. Persoonlijk vond ik dat ook het beste idee! Groene daken kende ik al en van de gedachte aan bloggers die met marketeers samenwerken, kreeg ik de kriebels (wáár blijft dan je authenticiteit, beste bloggers?!).
Tot slot mocht zangeres Sanguita het zooitje ingezakte vrouwen in de zaal opzwepen en van hun stoel zingen om zo naar de borrelruimte te bewegen waar een glaasje bloody mary voor ons klaar stond (eens, maar nooit weer, bah!). Ook tijdens de borrel was nog voor muziek gezorgd met DJ Isis (kennen we haar nog?) en Zanillya.
Ondanks een paar minpuntjes vond ik het een superprofessioneel opgezet en geslaagd evenement en ik ben blij dat ik er bij mocht zijn!
