Precies drie maanden zijn er vandaag voorbij sinds het ongeluk waarbij ik mijn been brak. Ik moest de afgelopen tijd het een en ander aanpassen aan mijn leven en mijn houding. Ik denk dat ik er als mens op vooruit ben gegaan; gek eigenlijk dat uit vervelende gebeurtenissen ook vaak weer mooie dingen ontstaan.

Huh, gebroken been?

Het kan zijn dat je het nieuws van mijn ongeluk helemaal gemist hebt, dus even de korte samenvatting: ik was in september met mijn vriend op bezoek bij vrienden in Leizpig, ging een rondje hardlopen (want ik zou met de Dam tot Damloop meedoen), kende de weg niet en stak ergens over waar het (achteraf gezien) niet handig was. Toen was het snel gebeurd: een auto reed mij aan. Resultaat: gebroken scheenbeen (zit nu een titanium pen in), gebroken kuitbeen (zit een titanium plaatje met schroeven op), gekneusde arm en (bleek later) waarschijnlijk een gekneusde of gebroken rib. Gevolg: een pittige en complexe operatie en acht dagen ziekenhuis voor de dokteren het aandurfden mij naar huis te laten reizen. Die acht dagen waren een waar avontuur; lees daarvoor mijn Twitter-draadje met dagelijkse updates van mijn belevenissen van toen.

En, hoe gaat het nu dan?

Nou, ik ben aan het revalideren (lees: ik doe elke dag oefeningen) en loop sinds kort zonder krukken. Ik fiets weer. En dat was het wel zo’n beetje. Ik kan niet wachten tot volleyballen en hardlopen weer tot de mogelijkheden behoren. Ik hoop dat het bot in mijn been weer een beetje aan elkaar aan het groeien is! Volgende maand worden er weer foto’s gemaakt om dat te bekijken. Daarnaast heb ik nog steeds een operatiewond die heel langzaam aan het helen is. Dat schijnt normaal te zijn omdat het onderbeen nou eenmaal een lastige plek is, waar veel spanning op de huid staat. En het was ook wel een wond qua grootte en diepte waar je u tegen zegt. Al met al is mijn been nog steeds in de herstelmodus en moet ik hem voldoende rust geven.

Dat klinkt allemaal vrij vervelend!

Ja, dat is het ook wel. Ik loop al veel te lang in dezelfde wijduitlopende broek omdat ik nog geen panty’s of maillots aan kan en dus mijn rokken en jurken niet. Elke week ga ik weer naar de apotheek om nieuw verband te halen voor mijn been terwijl ik elke week hoop dat het de laatste keer is dat ik daar naartoe moet. Ik heb nog lang niet het energieniveau dat ik voor het ongeluk had en moet dus keuzes maken in wat ik wel en niet kan doen op een dag en in een week.

Maar waarom is het dan een zegen?

Stiekem heeft het hele vooral voor mij ook iets positiefs opgeleverd. De belangrijkste zegen: ik leer steeds beter geduldig te zijn. Zo moet ik bijvoorbeeld geduld hebben met mijn lichaam, want het herstel duurt nou eenmaal lang. Daar kan ik wel boos of verdrietig over worden, maar dat helpt nergens voor. Het gaat nou eenmaal zoals het gaat. Ik kan niet rennen om een trein te halen, dus moet ik ruimer de tijd nemen voor vertrek en als ik dan alsnog een trein mis, dan is dat maar zo. Dan neem ik de volgende. Ik ben ’s avonds vaak moe en kan niet meer alles doen wat ik voorheen deed. Nou, dan duren dingen dus maar wat langer. Dat is dan maar zo.

Kwetsbaar

Wat ik ook heb geleerd: dat wij mensen ongelooflijk kwetsbare lichamen hebben. Die ene klap van dat blikken gevaarte had zóveel impact op mijn lichaam ondanks dat ik op dat moment superfit was. Ik kijk nu echt wel beter uit in het verkeer en neem minder risico; defensief in plaats van offensief. Dus als ik jou ook nog een les mag meegeven: zorg vooral met deze donkere dagen dat je zichtbaar bent in het verkeer en wees voorzichtig: een ongeluk zit écht in een klein hoekje.

Koud hè? Nu het eindelijk vriest en echt winter lijkt te worden, is het juist géén tijd om die hardloopschoenen in de kast te laten staan. Je bent toch geen watje? Ik geef je 5 redenen waarom je tóch kan gaan hardlopen ondanks de kou.

1. Je kunt je erop kleden

Is het boven de 25 graden, dan is het meestal niet zo’n verstandig plan om te gaan hardlopen. Je lichaam raakt dan mogelijk oververhit. Maar bij kou is het een kwestie van goed aankleden. Meerdere lagen, zowel je boven- als onderkleding en je kunt zo de deur uit! Een aanrader vind ik dunne handschoenen voor buitensporters; je kunt je smartphone nog steeds bedienen en je vingers vriezen er niet af!

2. Als je eenmaal een stuk loopt, is het niet koud meer

Het is echt waar. Je denkt misschien bij je eerste stappen buiten de deur dat het niet goed gaat komen, maar niets is minder waar. Ben je eenmaal een kwartiertje onderweg, dan is je lichaam van top tot teen warm en heb je geen last meer van de kou. Even door de zure appel heen bijten en vervolgens lekker doorlopen dus! Zijn er opgevroren plassen op je hardlooproute? Kijk dan wel goed uit en loop daar iets voorzichtiger overheen.

3. Beweging + frisse buitenlucht doen je goed

Weinig daglicht en kou zijn voor veel mensen redenen om in een semi-winterslaap te gaan. Ze sporten niet meer en komen op de dagelijkse arbeid na bijna niet meer van de bank af. In afwachting van de lente. Je zult zien dat als je wél van die bank af komt en dat hardlooprondje doet, je meer energie hebt en dus gemakkelijker deze donkere maanden doorkomt. Je voelt je gezonder, fitter en bent beter bestand tegen griep en verkoudheid!

4. Je raakt niet uit je hardloopritme

Zit je nét mooi op schema, slaat de kou toe en stop je met lopen. In de lente moet je dus weer deels of helemaal opnieuw beginnen met je hardloopschema. Nergens voor nodig als je gewoon doorloopt in de winter! Zo ben je op tijd klaar voor die ene hardloopwedstrijd.

5. Je voelt jezelf een bikkel als je klaar bent

Het voelt toch wel als een extra uitdaging, de kou trotseren. Extra fijn dus als je het gedaan hebt en trots op jezelf kunt zijn! Beloning: een warme douche!

Weet jij nog meer redenen om toch te gaan hardlopen in de kou? Of ben je er juist op tegen?

Foto geleend van forester401.

Tuurlijk, hardlopen geeft voldoening en is een fijne sport omdat je buiten bent en je eigen tijd kan indelen. Maar af en toe krijgt elke hardloper te maken met frustraties, grote en kleine. Tijd om die eens op te schrijven; hardlopen is namelijk niet alleen maar fijn!

1. Uitvallende gps

Mijn smartphone gaat altijd mee tijdens mijn hardlooprondjes. Om muziek te luisteren én om mijn afstand en snelheid te meten. Sinds enige tijd gebruik ik daarvoor de app Zombies Run! Om de zoveel minuten wordt mij dan een stukje van het verhaal verteld. Laatst hoorde ik al even niks meer en vond het verdacht. Ik bekeek tijdens het rennen de app en.. hij bleek gestopt met meten! Blijkbaar was ik in zulk onbewoond gebied uitgekomen dat de gps was uitgevallen. Weg afstand en snelheid! Lastig gedoe om dan achteraf via bijvoorbeeld looptijden.nl je route te reconstrueren.

2. Warmte

Dat je denkt: “Het is lekker weer buiten, dus een hardlooprondje is een goed idee!” en dat je er tijdens het lopen achterkomt dat het toch eigenlijk wel heel erg warm is. Oeps. En wat doe ik? Blijven gaan natuurlijk! Eenmaal thuis aangekomen, werk ik liters water naar binnen en heb ik een uur nodig om uit te zweten. Het zweet druipt dan lange tijd letterlijk van me af, blegh! Zo kost hardlopen nog best wel wat meer tijd dan alleen het lopen zelf!

3. Hindernissen

Hindernissen zijn er in vele soorten en maten. De soorten die ik vaak tegenkom, zijn fietsers (gaan meestal uit de weg) en wandelaars met/zonder hond(en) (gaan soms uit de weg). Niks vervelender dan dat je extra moeite moet doen (helemaal om de wandelaar heen lopen), omdat iemand anders geen begrip toont voor jouw inspanningen! Laat mij gewoon mijn route lopen, ik heb het zo al zwaar genoeg! De bijzonderste hindernis die ik ooit tegenkwam, was een enorme omgewaaide boom dwars over het pad. Maar die was eigenlijk eerder fascinerend dan frustrerend!

4. Steentjes

Loop je in een natuurlijke omgeving, dan krijg je geheid te maken met steentjes in je schoenen. Je wil niet stoppen om ze eruit te vissen, want dan raak je uit je flow. Dus blijf je ermee lopen en bij elke stap voel je ze, verschuivend van voor in je schoen naar achter. Extra frustrerend: eenmaal thuis vergeet je die steentjes, laat je ze zitten en ga je er het volgende hardlooprondje weer fijn mee lopen!

5. Achtervolgd worden door beesten

Prachtig hoor, hardlopen in de natuur. Echt, altijd genoeg te zien. Totdat de natuur zich letterlijk tegen je keert. Ik stuitte laatst op een nest nijlganzen. Terwijl ik ze naderde (ik op het fiets-/wandelpad, zij op het gras ernaast), bedacht ik me nog hoe grappig die beesten er eigenlijk uitzien. Toen ik ze voorbijliep, werd moeder ineens heel agressief, klapperde met haar vleugels en kwam achter me aan rennen! Ik moest versnellen om haar te ontlopen. En dat terwijl ik me nou net had voorgenomen geen intervaltraining te doen die dag, zucht! Andere hardlopers hebben ervaring met aanvallen door oehoes, kraaien en buizerds!

Maar vertel me eens: wat zijn jouw grootste hardloopfrustraties?

Foto geleend van iluvgadgets.

Het werkt bijna magisch; je schrijft je in voor een hardloopwedstrijd of fun run en zie daar: je wordt minstens tien keer gemotiveerder om te gaan hardlopen. Harder te lopen. Verder te lopen. Hoe kan dat eigenlijk?

Het is alweer even geleden dat ik heb meegedaan aan een hardloopwedstrijd. Ik heb er tot nu toe drie op mijn naam staan: een keer een Ladies-run van 5 km en twee keer een 10 kilometerloop. Daarna ben ik blijven hardlopen maar vond ik 5 à 6 km per keer wel genoeg. En één keer per week lopen ook. Tot vandaag! Want ik had energie genoeg om 6,4 km te lopen en merkte dat ik zelfs nog wel verder had kunnen gaan, als ik niet al bijna thuis was geweest.

Geen flater slaan

Waar komt toch die energie vandaan, vroeg ik me af. En toen wist ik het. Ik heb me kortgeleden samen met anderen ingeschreven voor een hardloopwedstrijd. Of nou ja, het is een fun run van 5 km, over een paar maanden. Blijkbaar heeft dit een positief effect op mijn motivatie en energiepeil. Ik wil natuurlijk geen flater slaan en als laatste totaal uitgeput finishen, fun run of niet! En het zou helemaal mooi zijn als ik een eerder gelopen tijd evenaar of zelfs sneller loop. Onbewust ben ik nu dus al met de voorbereiding bezig. Ik heb mezelf onbewust een doel gesteld en dat werkt.

Ook tijdens de wedstrijd

Dit gevoel van prestatiedrang herken je vast wel van de hardloopwedstrijd zelf! Want hoe fijn is het als mensen aan de kant je staan aan te moedigen?! De muziek, de hele organisatie eromheen? Dan denk je er niet over om te gaan wandelen, dan laat je zien uit welk hout je gesneden bent: dat van een bikkel! En dat gevoel is al helemaal aanwezig als je de finish in zicht hebt; je laatste krachten gaan naar de laatste passen! Super, toch?

Schrijf je nu in!

Mijn advies aan jou is: wil je extra gemotiveerd zijn voor het hardlopen, zoek dan een leuke hardloopwedstrijd of fun run op en schrijf je in! Er zijn er genoeg om uit te kiezen!

Ik heb mezelf positief verrast vandaag! Dit stimuleert me ook om misschien wel met meer hardloopwedstrijden mee te doen. Wie weet er nog een die ik niet mag missen?

Dit artikel verscheen eerst op love-running.nl.

Waarom zou je eigenlijk hardlopen? Ik kan zo tien redenen bedenken waarom niet, maar dat werkt niet zo motiverend. Daarom dus een lijstje van tien redenen waarom hardlopen een goed idee is.

1. Het is goed voor je conditie

Een logische eerste reden toch? Die had je zelf kunnen verzinnen. Hardlopen is erg goed voor je hart, longen en bloedvaten. Niet voor niks heeft de Hartstichting een eigen hardloopschema gepubliceerd. Een goed hart betekent een goede conditie. Met een goede conditie voel je je fit!

2. Het is een mooie aanvulling op andere sportactiviteiten

Omdat je met hardlopen vooral aan je conditie werkt, is het goed te combineren met andere sportactiviteiten. Tijdens die activiteiten ben je minder gauw buiten adem bijvoorbeeld. Handig!

3. Het kan op een zelf gekozen moment

De sportschool heeft openingstijden en teamsporten zijn op gezette tijden, maar hardlopen kun je doen wanneer jij wil! Wat een vrijheid! Ben je ochtendmens, ga dan lekker ’s ochtends voordat je naar je werk gaat even een rondje hardlopen. Avondmensen kunnen prima ’s avonds voor of na het eten nog even de hardloopschoenen aantrekken.

4. Je verbrandt snel veel calorieën

Hardlopen is heel intensief waardoor je snel veel calorieën verbrandt. Sneller dan met wandelen of fietsen. Dat maakt hardlopen dus heel efficiënt als calorieverbranding je doel is.

5. Je doet het in de buitenlucht

Hardlopen doe je meestal buiten, waar de vogeltjes fluiten! Ga naar het bos en snuif de natuur op! Kijk om je heen en geniet. Zeker als de andere sport die je doet, binnen is, is het heerlijk om voor hardlopen naar buiten te kunnen.

6. Het is niet snel slecht hardloopweer

Heel soms is het te koud of glad en heel soms is het te warm om te lopen, maar over het algemeen is Nederland een uitstekend hardloopland wat betreft weer! Hoe meer regen, hoe meer zuurstof in de lucht en hoe lekkerder je loopt, is mijn ervaring. Laat je daar dus vooral niet door tegenhouden.

7. Er is elke dag wel een hardloopwedstrijd om voor te trainen

Er is werkelijk waar bijna iedere dag wel ergens een hardloopwedstrijd waar je je voor kunt inschrijven. Het is nog een hele kunst om de pareltjes eruit te halen. Voordeel van die wedstrijden is dat je een doel hebt om voor te trainen, wat helpt als motivator!

8. Het geeft enorm veel voldoening

Je lichaam maakt endorfine aan tijdens het hardlopen en die zorgen bij sommigen voor de zogenaamde runners high. Geen zorgen als je die niet krijgt, want op z’n minst voel je een flinke dosis voldoening als je je intensieve hardloopsessie weer voltooid hebt!

9. Je wordt als erg sportief aangezien

Vertel je mensen dat je hardloopt, dan stijg je enorm in hun sportieve achting van jou. Dat terwijl iedereen kan hardlopen, maar blijkbaar is nog best knap het hardlopen lang vol te houden.

10. Het is, eh, leuk?

Leuk, hmm, ja, ik moest en zou natuurlijk tot de tien komen he. Maar er zijn echt best wel mensen die hardlopen leuk vinden. Ik ken er ook een aantal die het niet heel leuk vinden maar wel redenen 1 t/m 9 aanvoeren om tóch hard te lopen. Daar ben ik er een van!

Kun jij nog meer redenen bedenken om te gaan hardlopen?