lifestyle Archieven

Toppunt van individualisme: de sportschool

31 juli 2017 door Natalie Hensen 4 Reacties

Sinds enige tijd ben ik lid van een sportschool. Dat was wel even wennen na zoveel jaar volleybal. Het zijn beide sporten maar in de praktijk werelden van verschil. Volleybal is een collectieve sport terwijl fitness op de sportschool het toppunt van individualisme blijkt te zijn.

Elk jaar moet ik het drie maanden zonder mijn geliefde sport volleybal stellen. In mei zijn altijd de laatste trainingen van het seizoen en het en ze beginnen pas weer in september. Deze zomer dacht ik, doe eens gek en ga fitnessen op de sportschool! Ik houd mijn conditie al op peil met mijn hardlooprondjes, maar zo houd ik ook mijn spieren bezig gedurende de zomer!

Live groepslessen: niet gezellig

Ik vergeleek wat sportscholen, meldde me aan bij Basic Fit en maakte mijn eerste groepslessen mee. De eerste paar keer koos ik voor een live groepsles bodypump, met een echte juf of mees die vertelde hoe het allemaal moest. De oefeningen bleken helemaal niet zo gemakkelijk te zijn en het ging razendsnel allemaal! Mijn armen waren na de les pap, maar gelukkig werd dit met meer oefening beter. Het viel me op dat er bijna alleen meiden/vrouwen meededen aan deze lessen. Dat terwijl dit een superefficiënte workout is, net zo goed ook voor mannen. Je kunt namelijk zwaardere gewichten gebruiken als het je te gemakkelijk is. Maar goed, blijkbaar is het toch niet ‘mannelijk’ genoeg (wat dat ook moge zijn). Wat me verder opviel: de meeste van de groepslesmeiden kwamen zwijgend binnen, volgden zwijgend de les en gingen zwijgend de sportschool weer uit. Dus was het gezellig? Nou nee.

Virtuele lessen: ook niet gezellig

Na een paar live lessen besloot ik dat ik ook wel naar de virtuele lessen kon; handig want dan kon ik naar een vestiging dichter bij huis en kon ik op meer tijden gaan. Tijdens zo’n virtuele les staat er geen juf voor de groep maar een levensgroot scherm met virtuele trainers. Zij vertellen je ook wat je moet doen en waar je op moet letten, dus veel verschil met live is er eigenlijk niet. Die lessen gaan nu best prima! Maar gezellig is het nog steeds niet. Ik ben vaak de enige deelnemer aan zo’n virtuele les. Als er toch nog iemand bij komt, gebeurt het niet vaak dat diegene dan iets zegt, groet bijvoorbeeld.

Volleybal: wel gezellig

Van mijn 19 jaar volleybal ben ik gewend aan ‘sociaal gebeuren’ in de sport. Je zegt elkaar gedag als je samen gaat trainen, je maakt een klein praatje tijdens een training (klein, want er moet ook getraind worden), je doucht met elkaar na de training of wedstrijd en gaat dan met elkaar iets drinken en misschien ga je wel een weekendje weg met z’n allen. Je kunt je voorstellen dat de sportschool voor mij een geheel andere wereld was. Geen praatjes, niet samen douchen of iets drinken, helemaal niets. Eerder: we negeren elkaars bestaan.

Missie: groet je medesportschoolganger!

Wat is dat toch met mensen in sportscholen? Waarom is iedereen zo met zichzelf bezig? Wat mij betreft het toppunt van individualisme. Een goed gesprek over de zin van het leven hoef ik ook weer niet, maar een begroeting vind ik wel het minste. Erkenning dat we elkaar gezien hebben. Zelfs onder hardlopers is dat gewoon. Een betere wereld begint bij jezelf, dus ik kijk nu zoveel mogelijk mensen aan in de sportschool en groet ze. Soms krijg ik een groet terug, soms niet, maar ik houd vol. Doe je met me mee?

Foto van Fundació Claror

The Next Web Conference: het congres dat net een festival was

5 juni 2017 door Natalie Hensen 1 Reactie

Een congres en een muziekfestival: ik dacht niet dat deze twee veel overeenkomsten hebben. Totdat ik naar The Next Web Conference ging! Op een aantal punten deed dit congres me namelijk sterk denken aan festival Lowlands.

Op 18 en 19 mei was ik aanwezig op het tweedaagse internationale event over technologische ontwikkeling genaamd The Next Web Conference. Geheel in het Engels. Wil je over de inhoud van het congres lezen, ga dan naar mijn inhoudelijke blog over The Next Web. Ik had nog nooit zó’n grootschalig congres meegemaakt. Grappig genoeg zag ik een aantal gelijkenissen met een groot muziekfestival als Lowlands, waar ik al jaren naar toe ga.

1. Rijen, rijen, rijen

rij mensen voor the dome tijdens the next web conference 2017

Lange rij voor The Dome tijdens The Next Web

Net als op grote muziekfestivals, kende The Next Web ook héél veel bezoekers: dit jaar schenen er zo’n 12.000 rond te lopen. Je kunt maar zoveel ticketcontroleurs en koffiekraampjes op je terrein hebben. Dus waren er lange, lange rijen voor de mensen die hun badge nog moesten ophalen. De conferentie begon om 10.00 uur maar sommigen waren pas na twaalven binnen. Gelukkig had ik de dag ervoor mijn badge al opgehaald! Eenmaal binnen was je nog niet van de rijen af. Voor koffie of ander drankje moest je veel geduld hebben en ook om de populaire presentatiezaal The Dome in te komen, moest je ruim de tijd nemen. En dan hopen dat je, eenmaal binnen, nog een goed plekje kon vinden om (überhaupt) te zitten. Gelukkig elke keer gelukt!

2. Tevergeefs strakke schema’s

De belangrijkste reden voor mij om naar een muziekfestival te gaan: de muziek! Ik maak dan ook altijd een eigen programma: op dat tijdstip naar die artiest, daarna snel door naar het andere podium voor die andere artiest. Ik wil er namelijk zoveel mogelijk uithalen, zoveel mogelijk muziek tot mij nemen. Dit lukt altijd maar ten dele, want soms is de tijd gewoon te kort om van podium te wisselen of is die andere tent allang vol. Voor het congres The Next Web had ik ook een eigen programma gemaakt met welke praatjes ik graag wilde bijwonen. Ik wilde er graag zoveel mogelijk uithalen en ook voldoende input voor mijn blog hebben. Dat eigen schema kon de eerste ochtend al in de prullenbak. De plenaire opening liep uit en daardoor liep het hele programma van één zaal uit. Ook in andere zalen liepen praatjes uit en als je binnenkwam, wist je dus niet direct wie daar nu stond te praten. Uiteindelijk heb ik denk ik zo’n 60% bijgewoond van mijn oorspronkelijke plan (‘laat het los, laat het gaan’). Ruim voldoende om een blog met veel wetenswaardigheden te kunnen schrijven in elk geval!

3. Must-see’s en ‘ach-nu-we-er-toch-zijn’s’

Zoals gezegd had ik van te voren het programma helemaal doorgeplozen en een schema gemaakt. Bij een aantal sessies had ik een uitroepteken gezet omdat ik ze per se wilde zien. Dat waren degenen waarvan ik dacht ‘die gaan mij iets fantastisch vertellen’. Daarvoor deed ik dus extra mijn best om ze ook echt te horen spreken. Net als ik dat bij muziekfestivals doe. En dan waren er (net als op een muziekfestival) van die sprekers die je hoorde omdat je te vroeg was voor je must-see, of omdat je was blijven hangen na de vorige spreker. Dat leverde soms een aangename verrassing op, soms juist een minder aangename.

DJ Hardwell op The Next Web Conference 2017

Muziek & Tech: DJ Hardwell op The Next Web

4. Duur eten en drinken

Ik heb kennelijk een tijdje onder een steen geleefd, want ineens is het op congressen waar ik kom de bedoeling dat je zelf je lunch en andere versnaperingen betaalt. Commerciële uitbaters zijn aanwezig op het terrein om jou voor hoge prijzen een lekker rijkelijk belegd broodje of luxe cappuccino te serveren. Op muziekfestivals is dat heel gewoon; je koopt bij binnenkomst een groot aantal consumptiemuntjes om de dagen door te komen. Op The Next Web ging het dus ook zo. Ik had een armbandje waarop ik tokens had geladen waarmee ik kon betalen. Toch een gek idee dat een congres waarvoor je vele honderden euro’s hebt neergelegd, je dan ook nog veel geld voor eten en drinken laat betalen. Maar ja, eigenlijk is het dus niets anders dan muziekfestivals.

5. Voor ieder wat wils

Een muziekfestival zoals Lowlands heeft voor ieder wat wils: niet alleen zijn er veel muziekoptredens, maar ook: stand-upcomedy, cabaret, literatuur, filosofie, film, exposities, yoga, markt, kunst en zelf knutselen. Genoeg afwisseling dus! Ook op The Next Web was er van alles te doen, voor verschillende doelgroepen. Voor mensen zoals ik die vooral kennis wilden opdoen, waren er de vele presentaties. Ondernemers die investeerders zochten, konden in de Startup-area hun idee pitchen in een echte arena. Als je op zoek was naar nieuwe tools om je werk te vergemakkelijken, was er een gedeelte waar allerlei bedrijfjes hun innovatieve tools en systemen presenteerden.

Startup-arena The Next Web

Exhibition-area The Next Web

6. Goede sfeer: iedereen blij

Op muziekfestivals zijn alle bezoekers doorgaans heel erg blij. Blij om er te zijn, om te kunnen genieten en om met andere blije mensen te zijn. Je voelt verbondenheid met elkaar, dat maakt je nog blijer. Nergens ga je zo snel met elkaar in gesprek als op een muziekfestival, is mijn ervaring. Op The Next Web zag ik ook heel wat blije mensen rondlopen. Blij om te kunnen laten zien dat ze erbij hoorden, blij dat ze hun startup mochten pitchen, blij om met andere ‘techies’ te zijn.

Gezelligheid op The Next Web

Je leest het, ik heb me prima vermaakt op The Next Web Conference! Ik vond het bijzonder om dit grote tech-festival mee te maken en hoop dat ik er volgend jaar weer bij kan zijn. Ga jij dan met me mee?

Moltalk: gezellig samen Wie is de Mol kijken

19 januari 2017 door Natalie Hensen Reageer

Moltalk is het door Arjen Lubach bedachte live praatprogramma na de uitzending van Wie is de Mol, om na te praten over wat er in die aflevering gebeurde én om de kijker op dwaalsporen te zetten!

De presentatie van het programma is dit jaar in handen van Margriet van der Linde (Mol 2015) en Chris Zegers (kandidaat 2015). Een vriendin was winnaar van een prijsvraag en nam mij mee naar de Moltalk over aflevering 2!

Kandidaten WIDM 2017 kijken ook

Vanaf 19.30 uur werden we verwacht in VondelCS in het Vondelpark in Amsterdam. Het deel van het gebouw waar de opnames zouden zijn, was sfeervol groen gekleurd. Zelf had ik ook een bijpassende zwartgroene outfit aangedaan.

Onze plekken waren toegewezen en we belandden op de tweede rij achter de plek waar de gasten van deze avond aan tafel zouden komen. We kregen twee consumptiemuntjes per persoon en dronken en keuvelden wat tot het tijd was voor de aflevering. Net voor de start haalde ik nog een rondje en wat zag ik bij de bar? Alle kandidaten van Wie is de Mol 2017 en presentator Art Rooijakkers! Zij keken de aflevering kennelijk met elkaar, nota bene náást de ruimte van Moltalk! Hier was mijn moment om een voorsprong in kennis op te bouwen op andere Molloten! Ik heb de kandidaten één voor één recht in de ogen gekeken en gevraagd: “Ben jij de Mol?”. Niemand gaf het toe, helaas. Oké, vooruit, dat durfde ik natuurlijk niet en deed ik alleen in gedachten.

Samen de aflevering kijken

We keken de aflevering vervolgens op grote televisies en iedereen kon het redelijk goed tot goed zien. Ook Margriet en Chris keken ingespannen mee, alhoewel de tekst voor Moltalk al op hun kaartjes stond. We moesten regelmatig hard lachen (Imanuelle op de kermis) en verbaasden ons hardop (Diederik (niet herkend) als leugenaar). Het was heel gezellig om met een groep fans Wie is de Mol te kijken! Tafelgasten Marlijn Weerdenburg (verliezer 2015) en Jan-Willem Roodbeen (kandidaat 2014) kwamen ook aan tafel de aflevering kijken; Cécile Narinx (kandidaat 2016) kwam er pas aan het einde bij zitten. Nog voor het einde van de aflevering werd nog even alle make-up van de sterren bijgewerkt. Na de reclame waren we live!

Moltalk = dwaalsporen aanleggen

Zoals gezegd hadden de presentatoren kaartjes met alle gespreksonderwerpen voor zich. Handig van de productie, die natuurlijk zo kan sturen waarover gesproken wordt, om zo iedereen op dwaalsporen te zetten: “Maar vond je die-en-die niet verdacht dan, kijk, hij deed dit!”. Ja, als je zo gaat kijken, is er natuurlijk heel veel verdacht gedrag. Ook kandidaten halen mollenstreken uit om verdacht te lijken. Misschien is het maar beter om Moltalk niet te kijken als je echt heel zuiver zelf wilt blijven nadenken.

Na de afsluiting en een paar fanfoto’s was het tijd voor een drankje. Dat vonden de kandidaten ook, want die waren er nog steeds, met familie en bekenden. Wij stonden tussen de kandidaten in met ons eigen drankje en hoorden dat zijzelf alleen nog maar de eerste twee afleveringen hadden gezien. Er was taart met een Wie is de Mol-foto van Imanuelle, geen idee waarom en we kregen ook niet. Was het een aanwijzing? We besloten het er maar bij te laten en ons in de kou te wagen, mijmerend over wie nou toch de mol is dit jaar. We waren niet veel wijzer geworden deze avond.

Deze blog verscheen eerst op RedSeats.nl.

5 ijzersterke redenen om met de trein te reizen

20 november 2015 door Natalie Hensen Reageer

75% van werkend Nederland gaat met de auto naar zijn werk. Slechts 12% gebruikt de trein. Tijd dus om het beroerde imago van de trein op te vijzelen. Waarom is de trein eigenlijk wel fijn?

De trein is voor de langere afstanden mijn favoriete vervoermiddel. Het brengt je relaxed en snel naar je bestemming dus waarom zijn er dan toch zoveel mensen tegen het reizen per trein? Als je dit leest, is de kans groot dat je een autorijder bent. Ik ga je met mijn vijf redenen overtuigen van de voordelen van de trein.

1. De trein is milieuvriendelijker dan de auto

Met stip op 1: duurzaamheid. Geen benzine- of dieselslurper die fijnstoffen produceert, maar een elektrische wagen die het milieu in veel mindere mate vervuilt dan de auto of het vliegtuig. Aangezien het hip is om je bezig te houden met duurzaamheid en een betere, groene wereld voor onze kinderen, maak je een mooi statement door te zeggen dat je een treinreiziger bent. In elk geval totdat de elektrische auto écht voor iedereen betaalbaar wordt.

2. De trein geeft meer ontspanning dan de auto

In een auto moet je altijd alert zijn en je concentreren op het rijden. Je krijgt stress van andere weggebruikers die ontzettend asociaal doen. Er zijn zoveel zaken die je als vrouw (of man) niet moet doen tijdens het rijden, maar die wél heel verleidelijk zijn. Zoals het bekijken van je smartphone die maar blijft piepen met meldingen. Lastig! In een trein kun je veel dingen voor jezelf doen. Zoals een boekje lezen. Whatsappen met je vriendin. Een nieuwe app uitproberen. Of uit het raam staren en vervolgens een blog tikken voor UrbanChicks. En als je nog een stukje moet lopen na het treinen, kun je nog mooi even de benen strekken en de nodige calorieën verbranden. Win-win! Uit onderzoek blijkt ook dat lopers, fietsers en treinreizigers vrolijker zijn dan automobilisten.

3. De trein is veiliger dan de auto

Reizend met de auto is de kans groter dat er iets gebeurt dan met de trein. Hoe goed jij ook op de weg let: als een ander het niet doet, ben je alsnog de Sjaak en liggen jij en je auto in de kreukels. Ongelukken met treinen komen in deze eeuw zelden voor! Tel uit je winst.
Ook als je ’s nachts op pad moet, is de trein veiliger; je kunt met een gerust hart een dutje (kleintje dan) doen. Autorijden is juist erg gevaarlijk als je moe bent!
En ongure types op het station dan? Mocht je ongure types of verlaten perrons en treinen eng vinden, zoek dan vooral een coupé op waar al mensen zitten. En kijk waar de Servicezuil van de NS staat. Maar ook in een auto ben je niet 100% veilig voor kwaadwillenden; die tikken zo je ruit in en grissen je tas van de bijrijdersstoel.

4. De trein is vaak sneller dan de auto

Treinen staan niet in de file (joh!) dus tijdens de spits zijn ze zeker sneller dan de auto. Reis je internationaal dan is de trein vaak minstens even snel of zelfs sneller dan de auto of het vliegtuig. Het enige minpunt dat ik wel moet benoemen van het reizen met de trein: er is relatief vaak sprake van kleine en grote vertragingen. Een kapotte bovenleiding? Dan is zo een groot deel van de dag het treinverkeer ontregeld. Door enkele negatieve ervaringen lijken veel mensen te vergeten dat ze veel vaker wél dan niet op tijd op hun bestemming aankwamen. Wees eens eerlijk?

5. De trein is goedkoper dan de auto

Een heikel discussiepunt tussen auto- en treinliefhebbers: is de trein nou goedkoper dan de auto of niet? Het blijkt een beetje af te hangen van onder meer je reis en wat voor auto je rijdt: hoe zuinig en op wat voor soort brandstof rijdt de auto? En bij de auto tellen afschrijving en parkeerkosten natuurlijk ook nog mee. Plus de extra tijd voor files en drukte in de stad. Op de site GoAbout kun je nagaan wat het kostenverschil is tussen je reis met het openbaar vervoer en de auto. Reis ik van Amsterdam Centraal naar Rotterdam Centraal dan kost dat met de auto drie keer zoveel volgens deze site. Zo dan!

Kom maar op, lieve autorijders! Wat zijn jullie redenen om met de auto te gaan en juist niet met de trein? Of heb ik je zojuist overtuigd om vaker voor de trein te kiezen?

Foto geleend van Shirley de Jong.

Dit bericht verscheen eerst op urbanchicks.nl.

5 essentiële tips voor omgang met niet-digitalen

29 september 2015 door Natalie Hensen Reageer

Niet-digitalen zijn mensen die online heus wel snappen, maar bewust kiezen er weinig of niets mee te doen. Het gaat om een klein aantal exoten, maar genoeg om jou een aantal tips te geven voor de omgang.

Hoeveel mensen ken jij die een smartphone weigeren aan te schaffen en die niet of nauwelijks via internet bereikbaar zijn? Ik ken er wel een paar in mijn vriendenkring. Ze behoren in dit digitale tijdperk tot een minderheid, een beetje exotisch van aard. Als een uitstervende diersoort. Ze kiezen er heel bewust voor om niet 24/7 bereikbaar te zijn. Niet omdat ze het niet snappen, maar omdat ze het niet willen. Dat is hun goed recht, maar het geeft ons digitalen de taak om een beetje extra moeite te doen om met hen contact te onderhouden.

Mijn verwachting is dat niet-digitalen in aantallen steeds kleiner zullen worden; ik sluit zelfs uitsterven niet uit. Op termijn is er dus geen probleem meer. Maar hoe kun jij als digital babe of dude nu goed omgaan met deze exoten? Ik geef je vijf tips.

1. Benader ze door te sms’en of te bellen

Inmiddels is het de minst gebruikte activiteit op de smartphone: bellen. Sms’en doen wij digitalen ook niet meer, we hebben immers Whatsapp of Telegram. Bellen is zó 2000 en om meerdere redenen een stomme activiteit: je stoort de ander gegarandeerd in zijn bezigheden, je claimt zijn tijd met jouw telefoontje en je stelt vragen waar de ander geen bedenktijd voor krijgt. Toch is bellen wat je moet doen als je in contact wilt zijn met niet-digitalen en niet bij ze langs kunt gaan. Onderhoud dus je sms- en bel-skills, want zonder ben je verloren bij de niet-digitalen. Een gelukje: in veel abonnementen is bellen en sms’en tegenwoordig (vrijwel) gratis.

2. Wees geduldig, heel erg geduldig

Een e-mailadres hebben niet-digitalen vaak wel, maar ze loggen misschien maar een keer per week in, als ze eraan denken. Ze ontvangen niet zoals wij een melding op hun smartphone bij elk nieuwe mailtje. Verwacht dus niet dat je snel antwoord op je mail krijgt. Je moet je er even op instellen en je zult dan merken dat het zelfs onthaastend werkt. Heb je toch met spoed een reactie nodig, zie dan tip 1. Of stuur een papieren brief.

3. Houd de voordelen van digitale bereikbaarheid voor je…

Hoe verleidelijk het ook is om niet-digitalen te proberen over te halen zich aan te sluiten bij ons en exoot-af te zijn, doe het niet! In elk geval niet te vaak. Je loopt namelijk het risico minstens een stevige discussie uit te lokken over jouw always-on-levensstijl die volgens de niet-digitalen verschrikkelijk veel nadelen heeft. Een discussie die moeilijk te winnen is, dus laat ze maar in die waan. De niet-digitalen hebben meestal goed nagedacht over hun status dus je overtuigt ze niet zomaar van iets anders.

4. …maar sta ze wel bij met digitale hulp

Digitale hulp aanbieden op het juiste moment (zonder dit te benadrukken) is het beste wat je kunt doen voor de niet-digitalen. Met actuele informatie over hun reis, het nieuws of een naderende regenbui is ook de niet-digitaal blij te maken. Je plant zo een zaadje bij hen dat zo’n smartphone toch ook wel voordelen heeft.

5. Wees terughoudend in smartphonegebruik in nabijheid van een niet-digitale

De kans is groot dat de niet-digitalen die jij kent, snel veel irritatie voelen bij het gebruik van smartphones door ons digitalen. Die irritatie steken ze dan ook niet onder stoelen of banken. Ze kunnen zelfs overgaan tot het luidkeels uitspreken van hun afgrijzen. Alsof onze smartphone belangrijker zou zijn dan ons gesprek met hen. Onzin natuurlijk, maar om de relatie goed te houden, is het verstandig je smartphonegebruik tot een minimum te beperken. Die socialmediaberichten zie je wel weer als je thuis bent, ze lopen niet weg. Alleen functioneel gebruik is tot op zekere hoogte geaccepteerd in nabijheid van de niet-digitale.

Mocht het nu zo zijn dat jij en je niet-digitale vrienden ruzie hebben vanwege je smartphonegebruik en jullie relatie dreigt te stranden, overweeg dan tot het invoeren van een smartphone-etiquette.

Heb jij nog andere tips voor het omgaan met niet-digitalen?

Foto’s geleend van Leo Reynolds, Duncan Rawlinson, Thomas Hawk, Andrew Senay, IMWIC en Andrés García.

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.

Waarom ritme in je leven belangrijk is

7 september 2015 door Natalie Hensen Reageer

Marli Huijer is een van de weinige vrouwelijke filosofen in Nederland. Dat vind ik jammer. Daarom, én omdat ze een interessant verhaal te vertellen had in de School of Life op Lowlands, vraag ik nu een beetje aandacht voor haar ideeën.

Het lijkt wel of we in een tijdperk leven waarin iedereen gestrest is en gejaagd leeft. Meer dan de helft van de mensen voelt zich gejaagd, jongeren zijn gestrest en 20-ers krijgen burn-outs. Is dit echt iets van nu of is dit een terugkerend verschijnsel? Dat laatste, blijkt. En de oplossing? Ritme aanbrengen in je leven.

Angst voor snelheid

Er blijkt in velen van ons een diepgewortelde angst voor versnelling te zitten. Hoe vaak hoor jij iemand dit zeggen: “Ik kan de veranderingen allemaal niet meer bijbenen” of “Ik heb het zó druk, ik weet van voren niet meer of ik van achteren nog leef”? Ik best vaak. Wel vaak van de oudere medemens, dat geef ik toe. Misschien is die angst bij hen sterker omdat de tijd voor hen sowieso sneller lijkt te gaan. Maar allemaal hebben we wel eens het gevoel dat we ingehaald worden door alles en iedereen. Alsof we stilstaan en alles om ons heen voorbij raast. Dit is natuurlijk niet waar, want we passen ons eigenlijk heel gemakkelijk aan nieuwe situaties aan. Er is een ontwikkeling die dit haastgevoel wel heeft verergerd: de 24-uurseconomie.

24-uurseconomie

Altijd online zijn en een economie die maar door blijft draaien. Overal en ten alle tijde de berichtjes op je telefoon lezen, kan zorgen voor steeds maar weer onderbrekingen van waar je eigenlijk mee bezig was. Wie zet zijn smartphone eigenlijk nog wel eens uit? Ik niet. Alles loopt door elkaar heen. Werktijd=privétijd=werktijd. Het blijkt niet goed voor ons te zijn, want we hebben een vast ritme nodig, een nieuwe balans waarover ik eerder al eens schreef. Zonder ritme raken we gehaast en gestrest. Het blijkt namelijk ook dat we niet uit onszelf op tijd kunnen stoppen. Een zelfstandige (zoals ik nu) heeft vaak geen vast ritme. Hij maakt meestal geen dagen van 9-5 en loopt het risico te lang door te gaan met werken en daarmee zijn lichaam en geest uit te putten. Waardoor hij opgebrand raakt.

Ritme geeft ordening

Huijer wist het mooi te brengen: “Als het ritme van je leven klopt, swingt het!”. Dat legde ze uit door te stellen dat ritme bestaat uit drie elementen: herhaling, vernieuwing/variatie en polyritmiek. Als je in het dagelijks leven zoekt naar deze elementen, dan zit het wel snor met je ritme! De eerste, herhaling, bestaat uit de grondtonen van je bestaan. Die moet je zoeken in de dingen die je leuk vindt en die elke week moeten terugkomen. Bijvoorbeeld je vaste sport- of filmavond. Daar bouw je vervolgens je andere verplichtingen omheen. Als het nodig is, maak je afspraken met mensen om dit ‘bouwwerk’ te realiseren. Bijvoorbeeld dat je op vrijdag niet bereikbaar bent voor werkvragen. Het tweede element, vernieuwing of variatie, komt vanzelf als je de grondtonen eenmaal hebt. Een voorbeeld: je eet elke dag hetzelfde ontbijt (herhaling); toch is het elke dag net een beetje anders (variatie), al was het maar omdat het een andere dag is en je je anders voelt dan de dag ervoor. Of omdat je er dit keer vruchten bij at. Vernieuwing kan dus heel klein zijn. Het derde element is polyritmiek, een veelheid aan ritmes. Als alle ritmes die je in je leven hebt aangebracht, met elkaar kloppen, word je als het ware opgetild en ga je op in het moment. Je kunt genieten in het nu! Klinkt mooi, toch?

Een ritme dat we allemaal standaard hebben, is ons natuurlijke of bioritme. Dat houdt grofweg in dat ons lichaam actief is als het licht is en inactief als het donker is. Het is belangrijk ook met dat ritme rekening te houden, sterker nog, misschien wel een mooi uitgangspunt. Al is dit dan weer lastig voor avondmensen met hun gevoelsmatige 25-urige dag.

Afwisseling is goed

Nou is het niet zo dat we geen gevoel van haast meer hebben als we een goed ritme in ons leven hebben gebouwd. Je blijft dan nog steeds momenten van snelheid en traagheid ervaren. Maar die horen er juist bij en zijn prima als ze goed getimed zijn. In een goed ritme ervaar je ze dan als ‘lekker snel’ en ‘lekker langzaam’.

Ervaar jij veel stress in je leven? Kijk dan eens naar je ritmes en reorganiseer ze! En volg vervolgens de praktische mindfulness-tips van Kim op.

Foto geleend van Dan Warren.

Dit artikel verscheen eerst op UrbanChicks.nl.

Singelloop Utrecht 2015: ik doe mee!

14 juli 2015 door Natalie Hensen Reageer

Op 27 september a.s. vind je mij ergens tussen de vele andere hardlopers van het rondje van 10 km van de Singelloop in Utrecht! Eerder dit jaar deed ik nog mee met de Electric Run (al was ‘run’ een groot woord) en ik schreef toen al dat ik wel in was voor nog een run, want ik weet inmiddels wat de inschrijving voor een hardloopwedstrijd met je motivatie doet!

Een stel Utrechtse oud-collega’s schreef zich in voor de Singelloop en een van hen vroeg mij of ik ook niet mee wilde doen. Aan de tien, dat dan weer wel. Oe, 10 km hardlopen is voor mij wel een tijdje geleden.. ik liep die afstand in 2011, twee keer achter elkaar. Maar als je omdenkt, betekent dat dus dat het de hoogste tijd is die afstand weer eens te lopen! 😉

Kortom, ik heb me ingeschreven. En ga mijn best doen om weer terug op het niveau van 2011 te komen. Want het zou toch helemaal leuk zijn als ik mijn ‘pr’ van 00.59.31 verbreek?!

Trots! Ik doe mee aan @SingelloopUTR en steun hiermee @Reumafonds. #SingelloopUtrecht

— Natalie Hensen (@Webgrrlnl) July 12, 2015

En oh ja, niet vergeten, ik steun hiermee het Reumafonds!

Social media oppervlakkig en waardeloos? Dacht het niet!

25 juni 2015 door Natalie Hensen Reageer

“Waarom lees je al die oppervlakkige en waardeloze berichten op social media? Besteed je tijd liever aan échte contacten.” Is online contact waardeloos? Of is het een andere vorm van intimiteit dan we gewend zijn?

Aan elk verhaal zitten twee kanten. Ja, we zitten te veel in onze telefoons te klooien in plaats van dat we echte gesprekken voeren. Ja, we moeten onszelf nieuwe etiquette aanleren om hier goed mee om te gaan. Maar internet en specifiek social media moet je niet alleen zien als asociaal, nep en oppervlakkig. Ik breng dat beeld in deze blog in balans met een positieve kant van de zaak: social media zorgen voor een nieuw soort intimiteit. Klinkt gek, nietwaar? Ik leg het je uit.

Ambient intimacy

Het was Lisa Reichelt (hoofd gebruikersonderzoek voor de Engelse overheid) die in 2007 de term ambient intimacy (zoiets als ‘omliggende of nabije intimiteit’) bedacht. Je kunt het ook ambient awareness noemen:

Ambient awareness is a way of describing the idea of being “ambiently aware” of another’s actions, thoughts and experiences without having to be near them physically, and without specifically requesting such information.

Details creëren intimiteit

Dankzij internet zijn we in staat veel meer relaties te onderhouden, want tijd, ruimte en afstand maken niet meer uit. We krijgen veel details te zien van de levens van mensen; wat ze vanmiddag gegeten hebben, wat ze vandaag aan hebben, wat ze vanavond doen. Deze stukjes informatie helpen ons die mensen te leren kennen en ze als meer te zien dan vage kennissen. En het maakt dat we dichter bij de mensen staan waar we om geven (familie, vrienden); waar tijd, ruimte en afstand ons belemmeren op een andere manier dichtbij te zijn. Het oppikken van de stukjes informatie die mensen delen, lijkt gevoelsmatig erg op fysiek bij iemand in de buurt zijn en signalen oppikken uit je ooghoek. Het zijn die details die intimiteit creëren. Het gaat om in contact zijn met elkaar. En voor dat contact, die verbondenheid, is slechts één klik nodig.

Even contact hebben door een like

Ik onderschrijf deze theorie met mijn eigen ervaringen. Dankzij social media kan ik in contact komen en blijven met veel mensen! Veel meer dan waartoe ik zonder internet in staat zou zijn. Een selfie hier, een lunchgerecht daar, soms een huisdier of gewoon een losse opmerking. Je zou kunnen zeggen dat het vrij nietszeggende berichten zijn waar je dan ook niet veel aan hebt. Maar ik heb er wél wat aan. Ik tel al die kleine details bij elkaar op en krijg een idee van hoe het met iemand gaat, waar hij of zij zich mee bezighoudt. Ik heb het idee dat we even contact hebben gehad als ik het bericht heb geliket (of gefavoritet of een hartje gegeven of…). Ik weet namelijk dat de ander dat ook ziet.

Andere manier van communiceren

In onderstaande filmpje legt Jason Silva nog even uit hoe hij dit fenomeen ziet. Volgens Silva zijn het ook online nog steeds echte mensen die echte informatie uitwisselen. Kleine stukjes van de ander zien, geeft je een perspectief. Een idee van waar die ander staat in zijn leven. Het is net zo goed authentieke interpersoonlijke communicatie, alleen in een andere ruimte en op een andere manier. Het is niet slechter of beter, maar anders. We kunnen nu met meer mensen contact hebben; denk aan oud-collega’s, oud-klasgenoten, vrienden van vrienden…

Social media zijn dus niet waardeloos en nep. We beleven daarbinnen een zekere mate van intimiteit. Digitale intimiteit, die wezenlijk anders is dan fysieke, maar daarom niet minder waardevol.

Ik zie je graag op Twitter, Facebook, LinkedIn, Flickr, Pinterest, Instagram of op mijn blog!

Bronnen:

Digitaal socioloog Mark Carrigan over dit idee op Sociological Imagination.
Lees het hele verhaal van Lisa Reichelt over ambient intimacy (2007).
Artikel in de New York Times (2008): “I’m so totally, digitally close to you” van Clive Thompson

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.nl.

TEDxAmsterdamWomen: inspirerende verhalen door en voor vrouwen

8 juni 2015 door Natalie Hensen Reageer

Als je internetnaam Webgrrl is, moet je natuurlijk wel minstens een keer in je leven naar een heus vrouwenevent. Vond ik. En toen kreeg ik de mogelijkheid om naar #TEDxAmsWomen te gaan, oftewel: TEDx Amsterdam Women. Een dag vol inspirerende verhalen door en voor (voornamelijk) vrouwen. Het was een bijzondere dag en ik vertel je graag hoe ik ‘m beleefde.

TEDx

Voor wie het niet weet (nee toch?! Je hebt wat gemist!): TED staat voor Technology, Entertainment en Design. Het is een evenement waar je op uitnodiging heen kan en waar leidende denkers en doeners bij elkaar komen om geïnspireerd te worden (dit staat op de site). De missie en slogan van TED is “ideas worth spreading”. Dat verspreiden doen ze via internet: talloze superinteressante lezingen tijdens TED-conferenties kun je vinden op de site. Het staat vrijwilligers vrij om in hun gemeente een eigen TED-event te organiseren, onder bepaalde voorwaarden. Zo heeft Amsterdam al vijf jaar op rij de TEDx Amsterdam Women: een editie door en voor de vrouwelijke leiders van vandaag en morgen. En daar mocht ik bij zijn!

De dag was opgedeeld in drie blokken met sprekers en ander vermaak: to explore, to empower en to excel; gelijk aan het motto van de dag!

To explore

Na de opening door host Sylvana Simons, oprichter Marian Spier, de Amsterdamse wethouder Simone Kukenheim (Onderwijs, Jeugd en Diversiteit) mocht een zenuwachtige Jenny Lane twee liedjes zingen: Bewondering en The Impossible Dream. Wauw, wat een stem! En wat een leuk mens! In de goodiebag bleek haar album ‘Life’s like a chox of bogglets‘ te zitten. Super!

Tijd voor de ‘echte’ sprekers. Blade babe en paralympisch kampioen sprint (zonder benen maar met blades) Marlou van Rhijn beet het spits af. Blijkbaar waren ook landelijke media aanwezig want Marlou werd voor ze opging nog geïnterviewd door de NOS. Ze vertelde op het podium hoe zij is gekomen waar ze nu staat en gaf als advies mee: wees de beste die jij kan zijn, daag jezelf uit.

De Pakistaanse Raheel Raza, activist en journalist en nu woonachtig in Canada, door anderen ‘retired and extremely dangerous’ genoemd, hield een pleidooi voor het stoppen van de ongelijke behandeling van islamitische vrouwen. Om haar verhaal kracht bij te zetten liet ze ons de trailer van de documentaire Honor Diaries (2013) zien. Raza vindt dat de stilte over het onderwerp gebroken moet worden, we moeten ons uitspreken tegen geweld tegen vrouwen, voor hen die dat niet kunnen. Als je een meisje onderwijst, onderwijs je een familie, een dorp en uiteindelijk de wereld. Sterk verhaal, sterke vrouw!

De jongste spreker van de dag was Azza Faiad (19), een Egyptische wetenschapper. Op haar zestiende bedacht ze het idee om plastic afval om te zetten in brandstof door een katalysatieproces. Ze won er een prijs mee voor jonge Europese wetenschappers en vliegt sindsdien de hele wereld over om over haar idee te vertellen. Vooral dat vond ze fantastisch, zo bleek. Het bleef jammer genoeg onduidelijk of het idee ook in de praktijk gebracht was.

Na de jongste kwam de oudste spreker van de dag: Naomi Feil (88). Feil vertelde over haar validation theory die helpt bij het communiceren met ouderen die Alzheimer hebben. Dat deze patiënten soms rare dingen zeggen of boos worden, is omdat ze daarmee emoties uiten die ze nooit eerder hebben geuit. Je helpt de ouderen door empathisch te zijn en hun woorden te herformuleren in plaats van ze te bestrijden. Valideren, of bevestiging krijgen, is dus waar het om gaat. Deze kleine, fragiele vrouw liep tussen het publiek in plaats van op het podium wat een verfrissende dynamiek gaf.

Het was aan Soundos El Ahmadi om ons met een positieve vibe de lunch in te sturen. Dat lukte haar goed, zoals wel te verwachten valt van deze stand-up comedian. En die lunch, die was fantastisch. Het was al op voor ik er een foto van kon maken ;-).

To empower

Nadat we ons hadden verbaasd over de bijzondere kleding van kledingontwerper Esther Dorhout Mees, betrad fotograaf Steve McCurry het podium. In plaats van zelf een verhaal te vertellen, liet hij zich interviewen door Sylvana Simons. Zegt de naam Steve McCurry je iets? Of juist niets? De wereldberoemde foto hiernaast is door hem gemaakt (ik hoor je nu “aha” denken). En hij bleek nog veel meer foto’s te hebben gemaakt van vrouwen; hij zegt het belangrijk te vinden om het werk te laten zien wat vrouwen verzetten. Het meisje op de foto is inmiddels een moeder met drie dochters en McCurry heeft nog steeds contact met haar.

Ondernemende vrouwen betraden vervolgens het podium en pitchten hun idee voor de Startup awards. Een jury luisterde toe en zou later die middag de winnaar bekend maken. Er bleek al een heel proces aan vooraf te zijn gegaan eerder in het jaar. Dit waren de drie finalisten met hun ideeën:

Rooflife (Tessa Florence Duste): steden moeten in balans komen en meer groen toevoegen aan al dat grijs. En dus: groen op de daken. Ik vond het een leuk idee maar het was naar mijn idee niet vernieuwend. Half Amsterdam heeft groen op z’n dak..
Nimbles (Danique Wiltink): een online marktplaats voor bijlesleraren en studenten, met een eigen academie. Er blijkt veel behoefte aan betaalbare bijles en dit zou in dat gat moeten springen.
The Influencers Movement (Dorit Roest & Myrthe Stapper): online beïnvloeders (bloggers) en marketeers worden bij elkaar gebracht in een open markt zodat ze van elkaar kunnen profiteren.

Na het jonge grut was het weer tijd voor een meer belegen dame met een bak aan ervaring, namelijk Corinne Vigreux, medeoprichter van TomTom. Zij vertelde over de reis die zij met haar carrière heeft afgelegd. Ze zag dat technologie de wereld zou gaan veranderen en ze wilde onderdeel zijn van die beweging. Haar levensles:

If you do what you like, you’re good at it. If you’re good at what you do, you enjoy it. And if you have fun at what you do, you are more productive.

Coach, trainer en adviseur in leiderschap en diversiteit Astrid Elburg toonde ons een plaatje van een bagel, het model dat zij in haar verhaal uiteenzette. BAGEL staat voor Believe, Allow, Grow, Enjoy, Leadership. Maar vraag me niet om het uit te leggen, want daarvoor snapte ik het niet goed genoeg.. Sorry.

Inmiddels was het publiek een beetje aan het inkakken, maar daar kwam verandering in toen zangeres Qeaux Qeuax Jones het podium betrad. Ze betrok vanaf het begin het publiek bij haar optreden waardoor iedereen als vanzelf blij werd. Na een staande ovatie mochten we direct door naar de workshop waar we ons van te voren voor geregistreerd hadden. De bewegwijzering in de hal zou ons naar de juiste plek wijzen.

Uhm ja. Niet dus.

Een ruimte met 500 vrouwen is nou niet bepaald overzichtelijk. Tegen de tijd dat ik de workshop had gevonden waar ik me voor had aangemeld (over vertrouwen als economische waarde), mocht ik niet meer naar binnen omdat ze al begonnen waren en de zaal vol was. Dat ik me er speciaal voor had aangemeld, was geen argument om me alsnog naar binnen te laten. Ze liepen achter op schema en dit strikte beleid was een poging om het in te halen. Het schema was dus belangrijker dan de gasten, fijn! Zwaar teleurgesteld liet ik ‘dan maar’ mijn schouders masseren in de ruimte van Marie Claire, waar iedereen gewoon welkom was.

To excel

Anderhalf uur later ging het programma in de zaal weer verder met een korte balletvoorstelling van House of Makers en daarna een heuse prinses uit Burkina Faso, Abzeita Djigma. Djigma startte haar bedrijf AbzeSolar om studenten en vrouwen te voorzien van solarlampen, genaamd MAMA-LIGHT. Het heet zo omdat moeders ons leven verlichten, zegt ze. Onderwijs is volgens haar de sleutel tot ontwikkeling, tot een betere wereld en licht is de sleutel tot onderwijs. Het idee deed me erg denken aan de WakaWaka-lamp, waarmee je bij aankoop ook een lamp sponsort voor iemand in een ontwikkelingsland. Maar goed, blijkbaar is het een goed idee. Djigma zei ook:

If you educate a girl, you educate humanity

Ze noemde ons ‘my sisters’, nodigde ons uit in haar land en gaf ons nog een laatste advies mee:

Remember: go where we need you, and not where you want to go

Tweede Kamerlid Wassila Hachchi is naast politicus de bedenker van Dialogue Digital. Het idee daarvoor ontstond juist door haar politieke ervaring. Ze heeft ontdekt dat echte veranderingen niet in de politiek tot stand komen, maar juist daarbuiten. Het beste wapen volgens haar is de dialoog: je neemt vooroordelen weg en maakt ruimtes tussen mensen kleiner. Ze ziet social media vooral als kanalen om van alles de wereld in te slingeren maar mist een plek om het er met elkaar over te hebben. En daarvoor wil zij het online platform Dialogue Digital oprichten. Ze zoekt nog sponsoren en wil deze zomer starten.

De langdradigste spreker van de dag (maar daarin was ik in de minderheid) vond ik Lex Peters. Een gynaecoloog die als missie heeft om baarmoederhalskanker in ontwikkelingslanden uit te roeien, wat heel gemakkelijk kan met azijn. Met dit goedkope spulletje kun je deze vorm van kanker, die eigenlijk een virus is, al in een vroeg stadium opsporen. Hij heeft de Female Cancer Foundation opgericht om zijn doel te bereiken: een wereld zonder baarmoederhalskanker. Peters kreeg een staande ovatie voor zijn verhaal. Ikzelf was al snel afgehaakt; Peters liet iemand in de zaal elke twee minuten op een toeter blazen als trieste signaal: er is weer iemand overleden aan baarmoederhalskanker. Die toeter vond ik vre-se-lijk irritant. En doordat Peters zo lang doorging, kwamen de spreker erna in de problemen. Vond ik lullig!

Het vaagste verhaal van de dag was van auteur Arita Baaijens. Als ze meer tijd had gekregen, was het misschien minder vaag geweest. Baaijens heeft lange tijd in de (woeste) natuur doorgebracht waar ze het volgende leerde:

Een vaste identiteit bestaat niet; je bent wat anderen over je denken
Leegte is een reservoir van potentie en mogelijkheden
Denken is geen lineair proces

We moeten de natuur, de iconische landschappen die we nog hebben op deze planeet niet temmen, maar eren. We moeten ze zien als broedplaatsen voor innovatie. Wij hebben die landschappen meer nodig dan zij ons. Dat je het ook weet.

De lange lijst sprekers werd afgesloten met een pareltje: Sylvana Simons mocht Lucia de Berk interviewen. Je weet wel, die vrouw die ten onrechte veroordeeld werd voor kindermoord. Ze vertelde over hoe ze deze verdenking op zich kreeg en hoe lang de zes jaren waren dat zij in de gevangenis zat. Want zo lang duurde het onderzoek. Niemand geloofde dat zij het niet gedaan had, behalve haar man en kind. Sylvana vroeg De Berk hoe zij het toch wist vol te houden in de gevangenis. Naast mediteren bleek haar mantra:

Ik heb het niet gedaan en ik laat me door niemand gek maken. Er komt een keer een einde aan.

Al met al een heel indrukwekkend interview en Lucia de Berk ontving dan ook een staande ovatie van het publiek. Wat een krachtige vrouw!

En toen hadden we nog de uitreiking van die Startup awards, weet je nog? Drie finalisten met totaal verschillende ideeën. Uiteindelijk won Danique Wiltink met Nimbles, het online platform voor bijlesleraren en studenten. Persoonlijk vond ik dat ook het beste idee! Groene daken kende ik al en van de gedachte aan bloggers die met marketeers samenwerken, kreeg ik de kriebels (wáár blijft dan je authenticiteit, beste bloggers?!).

Tot slot mocht zangeres Sanguita het zooitje ingezakte vrouwen in de zaal opzwepen en van hun stoel zingen om zo naar de borrelruimte te bewegen waar een glaasje bloody mary voor ons klaar stond (eens, maar nooit weer, bah!). Ook tijdens de borrel was nog voor muziek gezorgd met DJ Isis (kennen we haar nog?) en Zanillya.

Ondanks een paar minpuntjes vond ik het een superprofessioneel opgezet en geslaagd evenement en ik ben blij dat ik er bij mocht zijn!

Foto’s van TEDxAmsterdamWomen.

Video’s van TEDxAmsterdamWomen.

Veilig internetten is een utopie

27 mei 2015 door Natalie Hensen Reageer

Hoe veilig zijn jouw wachtwoorden? Hoe veilig is de wifi in het café om de hoek eigenlijk? Jij en ik weten in grote lijnen wel wat veilig internetten inhoudt, maar we doen er lang niet altijd iets mee. Laat staan oudere generaties.

Neem nou de babyboomgeneratie, de generatie van mijn ouders. Zij zijn niet opgegroeid met internet en kwamen er pas op latere leeftijd mee in aanraking. Velen doen op dit moment veel met internet: gamen, informatie zoeken, e-mailen, reizen boeken, shoppen en zelfs internetbankieren. Het CBS bevestigt dit. Maar er is ook een groep babyboomers die internet vooral heel erg eng vindt. Bang om fouten te maken. Die groep kijkt programma’s als Kassa en Radar en hoort overal weetjes die bevestigen wat zij al vermoedden: dat internet is niks voor mij, het is veel te gevaarlijk. Natuurlijk vindt er op internet criminaliteit plaats, net als in het offline leven. Alleen in andere vormen, zoals internetfraude, en dus moet je manieren vinden om je er tegen te beschermen. Veilig internetten dus.

Onlangs introduceerde Bits of Freedom de Internetvrijheid Toolbox om in de behoefte aan een veilig internet te voorzien. Al wat langer bestaat ook de overheidssite veiliginternetten.nl. Helpen deze initiatieven babyboomers om veiliger te internetten? Zijn ze ermee geholpen? Ik bekeek beide sites en nam de proef op de som met een heuse babyboomer.

Veiliginternetten.nl

Deze site was er als eerste, dus deze onderwerp ik als eerste aan mijn onderzoek. De site heette voorheen digibewust.nl en waarschuwingsdienst.nl en is een initiatief van het ministerie van Economische Zaken, het Nationaal Cyber Security Centrum en ECP (Platform voor de InformatieSamenleving). Wat als eerste opvalt: veel, heel veel content maar wat een saaie homepage. De site behandelt maar liefst acht thema’s:

Basisbeveiliging: wachtwoorden, nepmail of telefoontje, updaten en cybercrime
Draadloos internet: openbare wifi-netwerken, mobiele apparaten, wifi thuis, berichtendiensten (SMS, WhatsApp)
Sociale media: privacy, dagelijks gebruik, kinderen en sociale media, zakelijk gebruik sociale media
Internetbankieren: nepmail of -telefoontje van de bank, internetbankieren op je computer, internetbankieren met apps, contactloos betalen
Online winkelen: privacy, veilig online winkelen, online betalen, zelf iets verkopen
Zakelijk: privé-apparaat voor werk, draadloos onderweg, werken in de cloud, persoons- en klantgegevens
Privacy: sociale media, identiteitsfraude, digitale sporen, foto’s, video’s en bestanden delen
Kinderen online: tablet en smartphone, sociale media, pesten, internetten

Sommige subthema’s komen meerdere keren voor. Al met al wekt dit de indruk van heel veel inhoud. Klik je op een thema, dan volgt een aantal subthema’s en een lijstje ‘Herken je dit?’ met veel voorkomende zaken die iedere internetgebruiker wel zal (her)kennen. Klik je op een subthema, dan krijg je ook nog een ‘Wat’ en ‘Waarom’ met extra uitleg. Als je op de pagina bevestigt dat je bepaalde acties ondernomen hebt, krijg je groene vinkjes en ben je goed bezig! Het idee lijkt te zijn dat je de hele site doorleest en alle benodigde acties uitvoert. Daar ben je wel wat uurtjes zoet mee! Wat ik mis: visuele content, oftewel: plaatjes en video’s. Die hadden de site wat luchtiger en gevarieerder kunnen maken.

Internetvrijheid Toolbox

Tijd voor nummer twee, de trots van Bits of Freedom (BoF), Neerlands digitale burgerrechtenbeweging. BoF lanceerde deze Internetvrijheid Toolbox heel symbolisch op Bevrijdingsdag. De homepage opent met een mooi vormgegeven introductiefilmpje. Vervolgens dacht ik onder het kopje ‘Waarom‘ te vinden waarom BoF het nodig vond om zelf met een toolbox voor veilig internetten te komen. Het blijkt om een tegenbeweging te gaan, die nodig is omdat de overheid en bedrijven er een potje van maken:

Overheid en bedrijven gaan onzorgvuldig om met jouw persoonlijke gegevens. Daarmee maken ze van jou een makkelijk doelwit voor adverteerders en veiligheidsdiensten. Je kunt daar iets aan doen. De Internetvrijheid Toolbox is hét adres voor al je vragen over privacy, vrijheid en veiligheid online. Met praktische adviezen en tips, maar ook met directe links naar applicaties en software die wél respectvol met jouw gegevens omgaan.

Veiliginternetten.nl komt er niet in voor dus het is onduidelijk of deze toolbox een reactie op die site is. Ook in deze toolbox vind je veel informatie, al is het over maar drie onderwerpen: mobiel, veilig internetten en de browser. De site geeft goed advies over alternatieve tools, bijvoorbeeld als je berichtjes wilt uitwisselen met een andere, veiligere app dan WhatsApp. De teksten op deze site zijn veel korter en komen sneller tot de praktische handvatten dan veiliginternetten.nl. Wel vind ik het technische gehalte van de teksten een stuk hoger; er wordt van bepaalde voorkennis van de lezer uitgegaan. Al met al geeft de site een flink aantal nuttige adviezen met bijbehorende tools.

Wat vindt de babyboomer?

De vraag is nu: kan de babyboomer overweg met deze twee sites, gaat hij of zij hiermee met een gerust hart gebruikmaken van al het moois dat internet biedt? Ik nam de proef op de som en vroeg een babyboomer (niet bang van internet, maar ervaart wel wat schroom) om drie alledaagse vragen die zij zou kunnen hebben, te beantwoorden aan de hand van de twee sites. Voor het gemak noemen we deze babyboomer Martine (de deelneemster wenste anoniem te blijven). Het is van belang te melden dat Martine getrouwd is met een computer- en internetgebruiker van het eerste uur.

1. Wanneer kan ik gebruik maken van openbare wifi?

Martine opende als eerste Veiliginternetten.nl en klikte direct op het eerste wat ze zag, het thema dat prominent aanwezig is op de site: privacy. Dit hielp haar zoektocht niet want hier kon ze niets vinden over openbare wifi. Na even zoeken vond ze de informatie dat openbare wifi niet veilig is. Martine bevestigde dat dit haar bekend was, op vakantie doen zij en haar man dan alleen zaken als e-mail op de hotelkamer. Waar het vaak ook om een open wifikanaal gaat.. oeps! Maar wat kun je dan doen op vakantie? Veiliginternetten noemt het slim instellen van je telefoon en risico’s beperken maar het werd Martine niet duidelijk wat ze nu precies moest doen. Vervolgens keek Martine op de site van de Internetvrijheid Toolbox; ze zat vrij snel waar ze moest zijn en zag allerlei praktische tips; het enige probleem was dat ze geen idee had wat het allemaal was. VPN?! Voor haar was het te veel nieuwe informatie en ze wilde het niet graag genoeg weten.

2. Hoe zorg ik dat ik op een veilige manier mijn reis online boek?

Martine is een ervaren online reisboeker en weet dus dat ze bij voorkeur bij reissites moet boeken die bij de brancheorganisatie zijn aangesloten. Ze checkt ook altijd of dat echt zo is. Op Veiliginternetten vond ze al snel het antwoord en was opgelucht te lezen dat ze dit al heel veilig aanpakt. Op de site van de Internetvrijheid Toolbox kon ze over dit onderwerp geen informatie vinden. De site vertelde alleen in het algemeen over veilig en anoniem internetten. De informatie dat een site beveiligd is op het moment dat er httpS staat, was haar nog niet bekend en dat vond ze nuttige informatie.

3. Ik word online achtervolgd door reclame online. Hoe kom ik er vanaf en hoe voorkom ik het?

Je kent het wel: je bekijkt een paar producten en vervolgens worden die producten op andere sites ook een aantal keer getoond. Je wordt als het ware achtervolgd door reclame. Martine had hier veel last van en riep de hulp van haar man in. Hij installeerde de add-on Ghostery op haar browser Firefox die trackers inzichtelijk maakt en blokkeert. Het probleem was voor haar dus al opgelost. Ghostery vond ze terug bij de Internetvrijheid Toolbox, niet bij Veiliginternetten.nl.

De conclusie van Martine was ze er door deze zoektocht achter is gekomen dat ze misschien wel wat naïef omgaat met veiligheid op internet maar ook dat ze er in elk geval wel íets vanaf weet dankzij een slimme partner en programma’s als Kassa. Ze kreeg tijdens het zoeken ideeën om dingen anders te doen, maar dacht ook dat ze het waarschijnlijk de volgende dag weer vergeten zou zijn. Haar verwachting is dat ze zich er pas in zal verdiepen als er echt een keer iets ergs gebeurt. Of ze vraagt het haar man. Martine vond de site Veiliginternetten.nl duidelijk en ze kon de vragen ermee beantwoorden. De site Internetvrijheid Toolbox leek haar vooral handig als je iets tot op de bodem moet uitzoeken, de site ging voor haar te diep.

Veilig internetten leeft niet

Het is maar een mini-onderzoek natuurlijk, onder één babyboomer, maar voor mij is het helder. Het onderwerp veilig internetten, onderdeel van digitale geletterdheid of mediawijsheid, leeft niet erg onder de babyboomgeneratie. Bij veel jongere generaties ook niet. Om veilig te kunnen internetten, moet je veel lezen, weten en instellen en daar hebben veel mensen gewoon geen zin in. Dat geldt trouwens ook voor mij; ik weet dan wel het een en ander, maar ik neem de moeite niet om alles zo aan te passen dat het veiliger is. Het is zoals Martine zei: je gaat pas echt actie ondernemen als het te laat is.

Geef handelingsperspectief

En hoe zit het dan met die babyboomgroep (en de oudere generaties) die internet nog te eng vindt om er ook maar íets mee te doen? Tja, veilig zijn ze in elk geval, maar ze maken ook totaal geen gebruik van alle mogelijkheden die internet ze biedt. Zonde! Hierbij een oproep aan de redacties van de Kassa’s en Radars van deze wereld: maak jullie kijkers niet alleen bang maar geef ze ook handelingsperspectief en laat ze zien hoe waardevol internet is!

Hoe veilig gebruik jij internet? Ben je lui zoals ik, of heb je goede maatregelen genomen?

Foto geleend van Olli Henze. woodlywonderworks, Ben Clark, Pascale PirateChickan en billpellegrini1.

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.nl.