Ello is een van de nieuwere sociale netwerken die een plaats proberen te veroveren in de wereld die gedomineerd wordt door Facebook, Twitter en LinkedIn. En oh ja, vergeet Instagram, Tumblr en Snapchat niet. Hoe werkt die stoelendans en lukt het Ello een plekje te krijgen? Of is het sociale netwerk gedoemd tot mislukken?

Iedereen heeft zijn eigen voorkeur voor sociale netwerken. Bij mij staat Twitter al jaren op nummer 1. Dan volgt een hele tijd niets en dan komen pas kanalen als Facebook, Instagram en LinkedIn. Waarom? Omdat Twitter voor mij op dit moment in een behoefte voorziet, blijkbaar. Die andere kanalen niet of in mindere mate. Elke dag komen er nieuwe sociale netwerken bij en soms probeer ik zo’n nieuwe ook uit. Om te ervaren wat het is en of het iets is waar ik blij van word. Voor een deel is succes van zo’n sociaal netwerk afhankelijk van het aantal mensen dat zich er aanmeldt en berichten plaatst. Als het een spookstad is, heb ik er ook niets te zoeken, hoe fijn het netwerk ook lijkt te zijn. En Ello? Daar spookt het…

Ello: verbinden, creëren en het leven vieren

Veel mensen zullen zich verzadigd voelen als het gaat om deelname aan sociale netwerken. Dus waarom zou je je dan nog op een nieuw netwerk aanmelden? Die gedachte snappen ze bij Ello heel goed. In hun manifest leggen ze uit dat ze iets nieuws willen bieden; de gebruikers van het netwerk zijn niet meer het product dat verkocht wordt aan bedrijven. Het netwerk is een plek om te verbinden, te creëren en het leven te vieren. Zonder advertenties. Die gedachte spreekt mij aan dus ik heb mij aangemeld. Maar het is er niet bepaald druk te noemen. Interessant vond ik de vraag die Frank Meeuwsen stelde op Ello, vast bij wijze van experiment: wat zou helpen om Ello een actieve community te maken? Een heel duidelijk antwoord konden de reageerders hier niet op verzinnen, meer dan: het moet makkelijker worden om interessante leden te vinden.

Ello in de aandacht

In de afgelopen maanden is Ello z’n 6.700 keer genoemd op sociale media, volgens een analyse van Obi4Wan. Ter vergelijking: Facebook wordt in dezelfde periode ruim 1,5 miljoen keer genoemd. Rond eind september was er voor Ello een piek in Nederland, toen Facebook weer eens negatief in het nieuws was vanwege het aanpassen van de voorwaarden. Daarna kabbelt Ello op social media door met 20-40 berichten per dag. Her en der zijn er blogs geschreven over Ello. Herman Couwenbergh vraagt zich af of hij Ello moet gaan gebruiken of niet. Zijn conclusie is niet ja of nee; het is volgens Couwenbergh afwachten of Ello echt iets gaat worden of niet. Frank Snijders zegt bij Social Embassy dat hij Ello ziet als een eendagsvlieg. Onze eigen 42bis’er Erik Hooijer was in oktober nog positief nieuwsgierig naar hoe Ello verder zou ontwikkelen, maar is daar inmiddels niet meer actief.

Interessant om te zien is de tagcloud: welke woorden gebruiken mensen in relatie tot Ello?

Ello een deceptie?

Het zijn niet allemaal even positieve woorden. Veel mensen geloven er niet zo in, blijkt. Sommigen noemen het zelfs een deceptie. Via Twitter stelde 42bis’er Bouke Vlierhuis de vraag of iemand nog wel eens iets doet met Ello. De reacties? Twitteraars geven aan er snel weer weg te zijn gegaan, er gebeurde niet veel. Volgens Bouke had Ello naar Seth Godin moeten luisteren; eerst een goed en onderscheidend product neerzetten en dan beïnvloeders (‘sneezers’) het laten promoten. Natuurlijk heb ik ook wel mijn twijfels of Ello nou iets gaat worden. De Why hebben ze goed voor elkaar. Nu de How en What nog. Dat kost tijd, dat snap ik. Ello is nog niet leeggelopen. Ik zie er veel creatievelingen mooie foto’s en plaatjes delen.

Verdienmodel: de extra’s

Velen vragen zich hardop af hoe Ello financieel gaat overleven, zo zonder advertenties. Dat gaat op termijn gebeuren met het tegen betaling aanbieden van extra’s, zoals privéberichten en multimediaberichten. De investering die Ello onlangs kreeg, wordt fel verdedigd door de makers van Ello. Voorlopig is Ello nog niet zo ver dat het geld gaat vragen voor extra opties.

Ik blijf voorlopig nog wel even hangen op Ello; voor morele support en omdat ik benieuwd ben naar de ontwikkelingen die het netwerk nog zal doormaken. Ello zelf laat net voor de Kerst nog weten dat ze ook nog zeker niet hebben opgegeven en gaan uit van een comeback in 2015. Wat doe jij? Blijf je ook nog even, of ben je al weg?

Meer lezen:

• De complete handleiding van Ello, van Stone Temple Consulting
• De mooie kant van Ello, volgens de Amerikaanse fotograaf Thomas Hawk
• Check welke nieuwe mogelijkheden Ello ontwikkelt

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.nl.

Twitteraars lijken op verschillende manieren om te gaan met hun volgers en wie ze volgen. De een ‘volgt’ tienduizenden mensen, de ander houdt het strak bij tweehonderd om het behapbaar te houden. Ik zit daar tussenin. Het leek me leuk om eens te kijken hoe mijn Twitter-volgers omgaan met volgen en gevolgd worden en ik stelde ze dan ook een vraag.

Meerdere keren deed ik een oproep aan mijn volgers om de poll in te vullen. Hij heeft een week opengestaan dus iedereen had ruim de tijd om mee te doen. Uiteindelijk hebben 51 mensen de poll ingevuld. Dit aantal is natuurlijk veel te klein om representatief of heel betrouwbaar te zijn, maar er valt wel íets uit af te leiden. De vraag was:

Welke van de onderstaande tactieken voor het omgaan met volgers/volgenden van je Twitteraccount gebruik jij?

Onder de poll had ik een toelichting toegevoegd, om de gedachte achter mijn vraag te verhelderen:

Twitter-tactieken. Je kunt Twitter op verschillende manieren gebruiken; bijv. een beperkt aantal mensen volgen zodat je alles van hen kan volgen (doel = contact onderhouden), of alles en iedereen ‘volgen’ met de opzet om ze jou te laten volgen (doel = verzamelen). En alles wat er tussen in zit. Ik ben nieuwsgierig welke tactiek jij volgt! 🙂 Als je behoefte hebt je antwoord toe te lichten, doe dit dan onderaan de pagina!

Voor bijna een kwart van de deelnemers stond het juiste antwoord er niet bij; zij voegden zelf een antwoord toe. Mijn eigen antwoord, ‘ik volg teveel mensen om alles te kunnen bijhouden maar probeer het wel’, kreeg uiteindelijk een kleine meerderheid van de stemmen. De op een na grootste groep was eenderde van de deelnemers die weinig mensen volgt en het aantal volgers niet zo belangrijk vindt. Een klein taartpuntje van 4% was voor de groep die veel mensen volgt en veel volgers heeft. Dat is overigens een methodiek die mij het minst aanspreekt en wat ik persoonlijk niet goed vind passen bij waar Twitter (ooit) voor bedoeld is.

Een relatief grote groep vond het passende antwoord kennelijk niet in mijn lijstje en vinkte ‘Anders’ aan. Toelichting volgde meestal:

Ik noem dit een ware ratjetoe aan antwoorden. Sommigen maken binnen Twitter lijsten aan om het allemaal overzichtelijk te houden en met ontvolgen hebben de meesten ook geen problemen; anderen volgen liever alleen echte mensen. Sommigen gebruiken Twitter om snel informatie te krijgen, anderen zien juist meer in de interactie met andere Twitteraars. Iedereen lijkt dus eigenlijk zijn eigen tactiek te hebben!

Spelende vrouw, wat heb je nou geleerd? Nou, dat er inderdaad verschillende manieren zijn waarop mensen Twitter gebruiken. En dat mijn keuze daarin wel de meest voorkomende is, maar dat veel mensen net zo goed ook een andere keuze maken. Een vraag die bij mij opkwam: zouden Twitteraars wel echt nadenken over hoe ze met hun volgers/volgenden willen omgaan, of ontstaat een situatie in de loop van de tijd gewoon?

Plaatje geleend van Creative Tools.

Het is tijd om orde aan te brengen in de chaos die sociale media heten. Alles dat online is en/of op je smartphone staat en waar meer dan één persoon bij betrokken is, wordt tegenwoordig in het hokje “sociale media” gestopt. Ten onrechte, vind ik.

Neem nou Whatsapp en Twitter. Je kunt die twee echt niet gelijkstellen aan elkaar, met zulke verschillende eigenschappen. Ja, het zijn allebei programma’s om online te communiceren. Maar daarmee houdt de gelijkenis op. Wat zijn dan die verschillen?

Whatsapp

Whatsappen doe je met mensen die jouw telefoonnummer hebben en jij dat van hen. Een telefoonnummer geef je niet zomaar weg aan Jan en alleman, tenminste, ik niet. Bij Whatsapp communiceer je dus meestal met mensen die je (goed) kent. Waar ik persoonlijk Whatsapp heel handig voor vind, is voor groepen, zoals die van mijn volleybalteam. Zo zijn we altijd op de hoogte van elkaars aan- en afwezigheid en andere beslommeringen zonder dat mijn mailbox volloopt met ‘reply alls’. Whatsapp is een heel gesloten communicatiemiddel waarbij je alleen contact hebt met mensen die je ook zou kunnen bellen. En vaak komt het zelfs in de plaats van bellen; want hoe fijn is het dat ik zelf kan bepalen wanneer ik op je vraag wil reageren! Maar is het ook een sociaal netwerk? Dat betwijfel ik.

Twitter

Als je aan mij vraagt waar ik als eerste aan denk bij een sociaal netwerk, is het Twitter. Twitter is naar mijn mening het meest open sociale netwerk. Je kunt volgen wie je wil en anderen kunnen jou gaan volgen. Tenminste, als je het gebruikt waar het voor bedoeld is: zonder slotje op je account. Twitteraars delen kennis met elkaar en alles is voor iedereen vindbaar. Alhoewel het af en toe neigt naar een ons-kent-ons-kliekje doordat mensen een beperkte groep anderen volgen (zoals alleen collega’s), zijn de mógelijkheden om het anders te doen onbeperkt. Nee, je kent meestal niet elkaars telefoonnummers en je wisselt ook geen aan- en afwezigheden uit; je deelt er dingen die voor een breed publiek interessant zijn.

Mate van openheid

Om een beetje orde in de chaos te creëren en de bestaande online communicatiemiddelen te rangschikken, heb ik onderstaand plaatje gemaakt. Je ziet er de grootste sociale media van dit moment op volgorde van de mate van openheid. Vanzelfsprekend staan Whatsapp en Twitter aan de twee uitersten van dit continuüm. Daartussen:

• Sociale intranetten:  besloten, voor je eigen collega’s (kan heel groot zijn), maar wel interactief
• Facebook: iets minder besloten, afhankelijk van je privacy-instellingen
• LinkedIn: nog iets minder besloten want je wil wel gevonden worden voor die topbaan!
• Pinterest en Instagram: open maar wel bedoeld voor specifieke doelgroepen
• Blogs: open en vindbaar voor iedereen

Mate van openheid sociale media

Dus, vooruit, al de bovengenoemde media mogen van mij best sociale media (maar geen netwerk) heten, maar dan wél met deze voetnoot van openheid erbij. Hoe verder je naar rechts gaat in het plaatje, hoe groter het potentieel bereik en netwerk wordt en dus, hoe socialer het medium is. Stop daarom met het op één hoop gooien van al deze media! Hun mate van openheid maakt uit voor de functie van het medium. Jongeren die van Facebook afgaan en Snapchat en Whatsapp gaan gebruiken, hebben misschien eindelijk doorgekregen dat Facebook voor hun doeleinden veel te open is. Ze willen onderling communiceren, zonder bemoeienis van buiten. Dat is op Facebook niet (meer) mogelijk. Zo bezien is het allemaal heel logisch.

Nu we orde op zaken hebben gesteld, staat het je vrij om weer verder te appen, Podio-en, liken, endorsen, Pinnen, Instagrammen, bloggen of twitteren. Proost!

Dit artikel verscheen eerst op 42bis.nl.

Zoveel mensen, zoveel wensen. En zoveel sociale netwerken om je op te begeven. Mensen maken gebruik van díe netwerken die hen aanspreken, waar zij meerwaarde in zien, die hen iets opleveren. En dat kan per persoon verschillen natuurlijk. Wanneer gebruik je welke sociale netwerk en wat zijn de kenmerken? Een tipje van mijn eigen sluier voor wat betreft de grote vier: Twitter, Facebook, Hyves en LinkedIn.

Twitter

Twitter is het medium waar ik op dit moment het meest gebruik van maak. Korte berichtgeving over waar ik mee bezig ben. Deels om mijn zakelijke netwerk te vertellen waar ik werkgerelateerd mee bezig ben en dat ook van hen te lezen, deels om ook mijzelf als persoon te laten zien. Sommige berichten op Twitter vind ik ook lezenswaardig voor mijn vrienden op Hyves en Facebook en die zet ik dan door, door #fb op te nemen in mijn tweet.

Twitter is handig om kennis op te doen in je vakgebied en kennis uit te wisselen. Als je dus een specifieke doelgroep hebt. Twitter is handig als je familie hebt die je op afstand een beetje willen kunnen volgen (mijn moeder doet dat). Twitter is handig omdat het snel, bondig en actueel is. Soms is het waarheidsgehalte wat laag op Twitter (zie bijvoorbeeld een bericht over de Londense rellen), een gevolg van de grote snelheid. Twitter is openbaar, iedereen kan alles van je lezen (of ze je nu volgen of niet) en dus moet je altijd twee keer nadenken voor je iets plaatst. Er zijn ook mensen die meerdere accounts hebben, elk met een andere doelgroep (soms wel vier!). Of die zowel een privé– als een werkaccount hebben. Een slotje op je account behoort ook tot de mogelijkheden, dan bepaal jij wie jou mag volgen. Deze optie vind ik persoonlijk voorbij gaan aan de doelstellingen van dit medium.

Facebook

Facebook is een sociaal netwerk met een geslotener karakter dan Twitter, al ligt de mate waarin natuurlijk aan de privacyinstellingen die je gekozen hebt. Bij mij staat het aardig dicht. Ik laat alleen vrienden, goede kennissen en heel nabije collega’s toe als vrienden. Ik plaats er soms zelf iets op, dat via Twitter binnenkomt of dat ik er handmatig op zet. Wat ik vooral op dit medium doe, is lezen wat anderen plaatsen en daarop reageren. Het heeft voor mij een beetje de plaats van Hyves ingenomen. Ik had het account overigens al een aantal jaren omdat mijn internationale vrienden het ook hadden, maar deed er nooit zoveel meer mee dan foto’s kijken.

Facebook is handig om vrienden te volgen en hen jou te laten volgen. De verbondenheid en intimiteit is groter dan op Twitter, doordat het geslotener is. Alhoewel dit een constant gevecht is met de instellingen die om de haverklap gewijzigd worden (zie voor een hulp hiermee Webwijzer). Er zijn ook mensen die Facebook juist wel werkgerelateerd gebruiken. Je kunt binnen Facebook aangeven naar welke groep je een bericht wil laten gaan: familie, vrienden en/of collega’s. En je kunt er zeer verslavende spelletjes doen. Daarvoor pas ik ook.

Hyves

Hyves heb ik sinds 2006, toentertijd aangemaakt omdat iedereen het had. Je kon je complete middelbareschooltijd erop terug vinden. Ik heb nooit veel met de www’s gedaan, maar liet af en toe wat krabbels achter en plaatste mijn blog door naar mijn profiel. Ik heb nog 73 vrienden over en ik laat het een sluimerend bestaan hebben. Het zit me niet in de weg en ik bereik er toch net weer andere mensen mee dan via Facebook en Twitter.

Ja, Facebook is inmiddels in aantal bezoekers een grotere speler dan Hyves. Maar niet in aantal accounts. Hyves is op dit moment bezig de strategie aan te passen, om niet de concurrentie met Facebook aan te gaan maar om een eigen, nieuwe weg in te slaan. Ik bekijk de veranderingen met enige interesse maar niet meer dan dat.

LinkedIn

De zakelijke variant van Facebook of Hyves, zo zou je LinkedIn kunnen zien. Ik heb een account, dat is up-to-date en heb inmiddels zo’n 180 connecties verzameld. Want op LinkedIn zijn het connecties, geen vrienden. En terecht! Ik laat in principe alleen connecties toe die ik ook echt minstens een keer in het echt ontmoet en gesproken heb. Als dat namelijk niet zo is, vind ik diegene niet in de categorie ‘connecties’ passen. Het moet een combinatie van online en offline zijn.

Op LinkedIn kun je de hele dag besteden aan het verzinnen van antwoorden op vragen van mensen. Als iemand jouw antwoord dan goed waardeert is dat goed voor je status en kun je als expert op een bepaald gebied worden gezien. Goed voor als je wil laten zien wat je weet, bijvoorbeeld als je een andere baan zoekt. Ook binnen groepen vinden discussies plaats waar je aan deel kunt nemen. Dat is om één of andere manier niet iets waar ik me mee bezig houd. Misschien komt dat ooit nog.

Dit alles is de situatie nu, december 2011. Over een jaar kan mijn gebruik van sociale netwerken zomaar weer anders zijn. Misschien speelt Google+ dan een rol in mijn netwerkgebruik. Netwerken veranderen, mensen en hun behoeftes veranderen.

Heb ik in het bovenstaande nog belangrijke kenmerken of functionaliteiten gemist? Heb jij zelf een andere mix aan netwerken die je gebruikt? Laat het hieronder weten!

En u dacht dat Twitter typisch een communicatiedingetje voor de jeugd is? Niet dus. Blijkt uit onderzoek. Maar waarom dan niet? Gaan jongeren niet als eerste met alle nieuwe trends aan de slag? Ja, als het voor hen toegevoegde waarde heeft wel. Blijkbaar heeft Twitter dat niet. Een 16-jarige jongen legt op ReadWriteWeb uit waarom dat volgens hem zo is.

De Nederlandse twitteraar

Allereerst even over een onderzoek van Twirus van oktober dit jaar. Daaruit blijkt dat de gemiddelde Nederlandse twitteraar een 26-jarige man is met 30 volgers. 30% van de actieve twitteraars is tussen de 10 en 19 jaar. Deze jonge twitteraars zijn wel verantwoordelijk voor veel tweets: meer dan 1000 tweets stuurden zij in oktober dit jaar de wereld in. Veel en veel meer dan de andere leeftijdsgroepen. Volgens Twirus onderschrijft dit de hypothese dat veel jongeren Twitter gebruiken als een soort (gratis!) sms-systeem. Daar kan ik me wel wat bij voorstellen.

Communiceren met vrienden

Sociale netwerken als Hyves en Facebook bieden volgens de 16-jarige Michael Moore-Jones alles waar jongeren van nu behoefte aan hebben. Ze willen snel en veel communiceren, maar alleen met de door hen gekozen vrienden. Met Twitter bereik je dat doel niet. Twitter is voor zelfpromotie enerzijds en informatie halen anderzijds en met groter bereik dan alleen je vrienden. Die behoefte hebben jongeren helemaal niet. Zij zoeken meer het intieme van Facebook waar je niet tegen de hele wereld iets zegt, maar alleen tegen je vrienden.

Specifieke interesse

De enige reden voor jongeren om wel van Twitter gebruik te maken, is als ze een specifieke interesse hebben, bijvoorbeeld in een sport, zodat ze ook die mensen om zich heen kunnen verzamelen die het interessant vinden wat je erover zegt. Jongeren die niet zo’n specifieke interesse hebben, denken toch niets interessants te zeggen te hebben op Twitter.

Alleen jongeren?

Grappig is dat dat laatste precies is wat ik vaak hoor van collega’s als reden om niet te twitteren: “ach, wat heb ik nou voor interessants te vertellen aan de wereld?” Dus dat aspect is misschien niet eens zo leeftijdspecifiek als de schrijver doet voorkomen. En dan dit. Ik gebruik Twitter zelf om meerdere redenen maar de belangrijkste is dat ik een specifieke interesse heb: sociale media in het werk. Ik volg mensen die die interesse ook hebben en zij volgen mij. We vertellen elkaar wat we doen, wat we lezen en wat voor ideeën we hebben. Facebook en Hyves heb ik ook, maar gebruik ik alleen voor vrienden en kennissen. Eigenlijk precies zoals Michael het beschrijft.

Dus kom ik bij mijn eigen hypothese: wat hij zegt, geldt niet uitsluitend voor jongeren, maar ook voor veel volwassenen. Twitter voegt alleen iets toe als je een specifieke interesse hebt. Dit sluit trouwens uitstekend aan bij de bevindingen uit het Twitteronderzoek van Contentgirl Xaviera.

Plaatjes geleend van monkeyworks illustration en HubSpot.