Na de Blog over je moeder dag is het nu dan tijd voor de blog over je vader dag, een initiatief van Marina. In de blogpost over mijn moeder betrok ik ook mijn moeders moeder en vaders moeder en deze uitbreiding zal ik hier ook weer toepassen; mijn moeders vader en vaders vader komen dus ook aan bod! Foto’s van mij en andere bloggers zijn weer te vinden in een speciale groep op Flickr.

Mijn vaders vader Wim heb ik nooit gekend. HIj stierf toen mijn vader slechts 24 jaar jong was. Wat ik van hem weet is dat hij in een theater heeft gewerkt en dat daar regelmatig optredens waren van bekende artiesten (zoals het komische duo Snip en Snap). Daar had ‘ie het dan thuis altijd over. Ik dacht dat ik deze twee niet kende, maar toch komen deze ‘ouwe vrinden’ me niet onbekend voor! Op de originele foto staat ook nog mijn vader als klein jochie dat door zijn vader in zijn nek geknepen wordt, vast omdat ‘ie een geintje heeft uitgehaald! 😉

De vader van mijn moeder heette Franke (maar voor mij heette hij Pake). Hier is hij in zijn jonge jaren. Het was een hele lieve en rustige opa, nuchter als een echte Fries. Ná de Tweede Wereldoorlog moest hij in dienst en werd uitgezonden naar Indonesië. HIj had mijn oma toen nog niet ontmoet. Drie jaar van zijn leven zat hij daar en later zijn brieven gevonden die hij daar heeft geschreven en aan één van zijn broers heeft gestuurd (zijn ouders leefden niet meer). Hij heeft er nooit veel over gesproken, maar de kans is groot dat het geen prettige tijd was.

En hier is hij dan: mijn vader, (Wim of Willem) hier nog als jonge vent mét snor. Een jaar of tien terug liet hij zich ervan overtuigen dat het zonder snor écht beter zou zijn. En nu schatten veel mensen hem behoorlijk jonger in dan hij is. Dat komt denk ik niet alleen door zijn uiterlijk, maar ook doordat hij jong van geest is; al-tijd in voor een geintje. Naïef zijn in zijn buurt kost je de kop. Een mooi voorbeeld: mijn vader en ik fietsten eens naar mijn oma toe, hij op zijn wielrenfiets. Op de terugweg zouden wij zo’n ouderwetse telefoon die mijn oma nog had, inleveren bij een telefoonwinkel. Ik wachtte buiten en hij liep in zijn wielrenneroutfit naar binnen. Hij trof daar een medewerker aan van wie het de eerste werkdag was. In zijn beste Vlaams vroeg hij de arme medewerker om een verlengsnoer voor zijn telefoon omdat hij nog wel wilde bellen ook al was hij in Nederland…

Die humor heeft hij natuurlijk van zijn moeder geërfd, die bijvoorbeeld altijd grapte dat ze hem (relatief nakomertje) met een boom in zijn hand achter een kwartje had gevonden.

Zo heeft ‘ie er ook lol in om mensen voor gek te zetten. Als hij me vroeger van turnen kwam halen, wist ‘ie dat ik niet blij was als hij in zijn paarse regenpak zou komen. Je snapt al hoe hij gekleed kwam natuurlijk! Ondanks dat plagen, weet ik dat hij trots op me is en ik denk dat ik altijd zijn kleine meisje zal blijven; hij is altijd bereid me te helpen als ik weer eens met een ratelende fiets, kapotte achterruitenwisser of zelfs collega met computerproblemen aan kom zetten.

Ik geloof dat ik mijn vader en moeder zo toch wel genoeg de hemel in geprezen heb. Als nuchtere Fries/Leidenaar moet ik het dus hier maar bij houden. 😉